WILLESKOP


De bronzen stier die aan Willeskop als zelfstandige gemeente herinnert.

Cope-ontginning

De oudste bekende vermelding van Willeskop stamt uit het jaar 1282.
In de 12e eeuw werd een start gemaakt met de ontginning van het woeste
veengebied tussen de Lek en de Hollandse IJssel. Delen van het gebied werden
aan ontginners uitgegeven. De overeenkomst tussen de eigenaar en de ontginner
werd een cope genoemd. In het geval van Willeskop, werd het recht tot ontginning
verworven door ene Wilhelmes. Zijn cope kreeg daarom de naam Wilhelmscoop.
Hetgeen later verbasterde tot Willescop en uiteindelijk tot Willeskop.
Voorbeelden van andere copes zijn Heeswijk en Cattenbroek.
Aan het eind van de ontginning werd een sloot gegraven en een kade opgeworpen
om water van buiten de ontginning te keren. De kade aan het eind van de Willeskopse
ontginning heet de Bloklandse Dijk, ook wel Blokland genoemd.
Deze dijk loopt parallel met de weg door Willeskop. Aan deze weg staan vele oude boerderijen.
De meeste stammen uit de 19e en 20e eeuw.
Enkele hebben gevelstenen en namen als 'Welgelegen', 'Ouders Vrucht en 'Ojerslust.




 Ontstaan van de gemeente Willeskop

Tegen het eind van de 18e eeuw werd midden in Willeskop een klein
verdedigingswerk aangelegd 'De Pleyt' genaamd. Het was een onderdeel van de
Oude Hollandse Waterlinie. De in de nabijheid gelegen boerderij en
schippersherberg 'de Pleyt' deed tot ver in de 19e eeuw dienst als rechthuis.
Vanaf 1818 werden de gerechten Willeskop, Kort-Heeswijk en Blokland
samengevoegd tot de gemeente Willeskop. Deze drie Ambachtsheerlijkheden
vielen tot die tijd onder Utrecht. Het huidige wapen is afgeleid van het voormalige
heerlijkheidswapen, waarbij het eerste en vierde kwartier omgedraaid werden.
Dit eerste wapen werd verleend op 30 september 1818. Het huidige wapen stamt uit 1908.


          

                                                               


 Steenindustrie

In de 19e en 20e eeuw werden er vier steenfabrieken gebouwd in Willeskop.
Steenfabriek IJsseloord werd opgericht in 1867, maar op deze plek was al in
1865 een overdekte oven aanwezig. In 1944 werd de fabriek geslopt.
Van IJsseloord zijn onder de schuur en directeurswoning bewaard gebleven.
Een andere steenfabriek was de Vlamovensteenfabriek M.P. Splinter n.v.
Deze kwam voort uit Steenfabriek De Hoop die gesticht werd in 1867.
Hier werden stenen gemaakt in Waal- en Rijnformaat. De fabriek werd in
1974 opgeheven en gesloopt. De steenfabriek bestond uit een directeurswoning,
een ruimte voor de ovens, schoorsteen, droogrekken en -hutten. De directeurswoning,
Willeskop 88, is wel bewaard gebleven. Dit huis is gebouwd van stenen uit deze steenfabriek.
De Montfoortse Waalsteenfabriek v/h Gebr. Wiegerinck werd opgericht in 1906 en gesloten in 1975.
Stenfabriek De Vlijt heeft slechts kort bestaan en is in 1904 gesloopt.
Er staan nog enkele arbeidershuizen uit de tijd van de steenfabrieken aan de N228.

 Einde van de zelfstandige gemeente

In 1989 is Willeskop bij de gemeente Montfoort gevoegd.
Hiertegen was destijds veel verzet onder de Willeskopse bevolking.
Als protest bevestigden veel Willeskoppers een bordje van een (Willes)
koppige stier aan hun huis. Toen Willeskop uiteindelijk toch bij de gemeente
Montfoort werd gevoegd, plaatste het gemeentebestuur een bronzen
beeld van een stier als herinnering in de gemeente.
Dit beeld is gemaakt door Toon Grassens.