Lopikerkapel ligt ongeveer 15 km ten zuidwesten van de stad Utrecht, ten noorden van de Lek. Deze kern behoort tot het grondgebied van de gemeente Lopik, ligt in het meest oostelijke deel van de Lopikerwaard en heeft ca 500 inwoners.
Lopikerkapel is een plaats in de gemeente Lopik, in de Nederlandse provincie Utrecht.
Het in de Lopikerwaard gelegen dorp, bestaat hoofdzakelijk uit lintbebouwing langs de Enge IJssel. Het dorp ligt een paar honderd meter ten noordwesten van de Lek, ruim twee kilometer van het dorp Uitweg en een kleine twee kilometer van de bebouwde kom van IJsselstein.
Het dorp wordt gekarakteriseerd door lintbebouwing: de huizen en boerderijen staan als een lint gebouwd langs de wetering (de Enghe IJssel), welke een uitloop is van resp. de Kromme IJssel en de IJssel. Het is nog steeds echt een dorp, waar (bijna) iedereen elkaar kent en bijnamen soms meer bekend zijn dan de werkelijke naam van een persoon. De saamhorigheid is groot: mocht er iets aan het handje zijn, dan staat het halve dorp voor je klaar!
Het is ook een agrarisch dorp; in de zomer komt het bijvoorbeeld geregeld voor dat je moet stoppen voor overstekende koeien. Helaas zijn er ook in Lopikerkapel al meerdere boeren gestopt ten gevolge van verschillende veranderingen in de huidige maatschappij.
Natuur Het natuurgebied de Hoge Grienden ligt ten noordwesten van Lopikerkapel in de Lopikerwaard. Waar Lopikerkapel vroeger alleen maar uit grienden en moerasbos bestond, is tegenwoordig alleen nog maar dit griendcomplex van 25 ha te vinden. Het is wel bijzonder, want het is het laatste stukje moerasbos in de Lopikerwaard.
Moerasbos
Dimensus Beleidsonderzoek heeft in 2002 onderzoek gedaan naar de tevredenheid van bewoners over hun leefomgeving. Uit dit onderzoek bleek dat Lopikerkapellenaren uitermate tevreden zijn met hun woonomgeving: Lopikerkapel scoorde op dat gebied duidelijk beter dan gemiddeld!
Ondanks deze positieve uitslag zijn echter wel degelijk ook factoren die de leefbaarheid minder aangenaam maken. Zo is de Lopikerweg oost overbelast, vanwege sluipverkeer vanuit richting Lopik. Doordat veel automobilisten te hard rijden, is de verkeersveiligheid niet optimaal. Op 20 oktober 2003 is er een klankbordgroep opgericht, die zal proberen dit -en andere- proble(e)m(en) op te lossen.
De zorgen van politieke aard hebben te maken met buurgemeente IJsselstein. Deze gemeente loopt namelijk met het plan Lopikerkapel aan IJsselstein te annexeren. Op deze manier is er nog meer vrij spel om de polder in het Groene Hart verder vol te bouwen en het dorpLopikerkapel te veranderen in de wijkLopikerkapel. De inwoners zullen er alles aan doen om het niet zover te laten komen.
De bronzen stier die aan Willeskop als zelfstandige gemeente herinnert.
Cope-ontginning
De oudste bekende vermelding van Willeskop stamt uit het jaar 1282. In de 12e eeuw werd een start gemaakt met de ontginning van het woeste veengebied tussen de Lek en de Hollandse IJssel. Delen van het gebied werden aan ontginners uitgegeven. De overeenkomst tussen de eigenaar en de ontginner werd een cope genoemd. In het geval van Willeskop, werd het recht tot ontginning verworven door ene Wilhelmes. Zijn cope kreeg daarom de naam Wilhelmscoop. Hetgeen later verbasterde tot Willescop en uiteindelijk tot Willeskop. Voorbeelden van andere copes zijn Heeswijk en Cattenbroek. Aan het eind van de ontginning werd een sloot gegraven en een kade opgeworpen om water van buiten de ontginning te keren. De kade aan het eind van de Willeskopse ontginning heet de Bloklandse Dijk, ook wel Blokland genoemd. Deze dijk loopt parallel met de weg door Willeskop. Aan deze weg staan vele oude boerderijen. De meeste stammen uit de 19e en 20e eeuw. Enkele hebben gevelstenen en namen als 'Welgelegen', 'Ouders Vrucht en 'Ojerslust.
Ontstaan van de gemeente Willeskop Tegen het eind van de 18e eeuw werd midden in Willeskop een klein verdedigingswerk aangelegd 'De Pleyt' genaamd. Het was een onderdeel van de Oude Hollandse Waterlinie. De in de nabijheid gelegen boerderij en schippersherberg 'de Pleyt' deed tot ver in de 19e eeuw dienst als rechthuis. Vanaf 1818 werden de gerechten Willeskop, Kort-Heeswijk en Blokland samengevoegd tot de gemeente Willeskop. Deze drie Ambachtsheerlijkheden vielen tot die tijd onder Utrecht. Het huidige wapen is afgeleid van het voormalige heerlijkheidswapen, waarbij het eerste en vierde kwartier omgedraaid werden. Dit eerste wapen werd verleend op 30 september 1818. Het huidige wapen stamt uit 1908.
Steenindustrie
In de 19e en 20e eeuw werden er vier steenfabrieken gebouwd in Willeskop. Steenfabriek IJsseloord werd opgericht in 1867, maar op deze plek was al in 1865 een overdekte oven aanwezig. In 1944 werd de fabriek geslopt. Van IJsseloord zijn onder de schuur en directeurswoning bewaard gebleven. Een andere steenfabriek was de Vlamovensteenfabriek M.P. Splinter n.v. Deze kwam voort uit Steenfabriek De Hoop die gesticht werd in 1867. Hier werden stenen gemaakt in Waal- en Rijnformaat. De fabriek werd in 1974 opgeheven en gesloopt. De steenfabriek bestond uit een directeurswoning, een ruimte voor de ovens, schoorsteen, droogrekken en -hutten. De directeurswoning, Willeskop 88, is wel bewaard gebleven. Dit huis is gebouwd van stenen uit deze steenfabriek. De Montfoortse Waalsteenfabriek v/h Gebr. Wiegerinck werd opgericht in 1906 en gesloten in 1975. Stenfabriek De Vlijt heeft slechts kort bestaan en is in 1904 gesloopt. Er staan nog enkele arbeidershuizen uit de tijd van de steenfabrieken aan de N228.
Einde van de zelfstandige gemeente
In 1989 is Willeskop bij de gemeente Montfoort gevoegd. Hiertegen was destijds veel verzet onder de Willeskopse bevolking. Als protest bevestigden veel Willeskoppers een bordje van een (Willes) koppige stier aan hun huis. Toen Willeskop uiteindelijk toch bij de gemeente Montfoort werd gevoegd, plaatste het gemeentebestuur een bronzen beeld van een stier als herinnering in de gemeente. Dit beeld is gemaakt door Toon Grassens.
Jaarsveld is een plaats gelegen in de Nederlandse provincie Utrecht. Het maakt deel uit van de gemeente Lopik. Het ligt ongeveer 7 km ten zuidwesten van IJsselstein. Jaarsveld is gelegen aan de rivier de Lek De voormalige gemeente Jaarsveld is sinds 1943 overgegaan in de gemeente Lopik. Een groot gedeelte van de nieuwbouw van Lopik is gebouwd op voormalig grondgebied van Jaarsveld.
Net buiten het dorp ligt het kasteel Jaarsveld of Veldenstein. Het kasteel wordt voor het eerst vermeld in 1327, maar werd in 1673 vernield door plunderende Franse troepen. Daarna verviel het langzaam. In de nabijheid van het vervallen slot werd omstreeks 1760 het huidige Huis te Jaarsveld gebouwd door Cornelis de Witt, een kleinzoon van de raadspensionaris Johan de Witt. Het is een bescheiden buitenplaats bestaande uit een eenlaags herenhuis en een klein park waarin de grachten van het oude slot zijn opgenomen.
De bijnaam van de inwoners van Jaarsveld is Grienduilen.
Cabauw is een klein dorp in de gemeente Lopik, in de Nederlandse provincie Utrecht. Het dorp ligt in de polder Lopikerwaard.
De polder Cabauw is in de 13e eeuw ontgonnen. Het was geen cope, maar een zogenaamde restontginning evenals Blokland. De naam Cabauw wordt in 1253 voor het eerst genoemd. Het is dan in bezit van Jan van der Lede, heer ook van Haastrecht
Bezienswaardigheden In Cabauw staat een meetmast van het KNMI.
De fraai gerestaureerde molen is een in 1773 gebouwde waterwipmolen. De beklimming van de molen biedt bij mooi weer een fantastisch vergezicht over de waarden.
Daarnaast is Cabauw een typisch polderdorp, waarbij de bebouwing aan een vaart is gelegen. Ten westen van het dorp vinden we de wipwatermolen .
Leerdam ontving in 1407 Stadsrechten. Het riviertje de Linge, omgeven door rietwallen en veel waterlelies bepaalt mede de sfeer van het landschap. Tot 1984 behoorde het tot de Vijfheerenlanden.
De rijke historie van het stadje Leerdam kan worden gevonden in goedbewaarde historische gebouwen zoals de Kerk, het Hofje van mevrouw van Aerden, de overgebleven en gedeeltelijk gerestaureerde stadsmuren van de Zuidwal en het Oude Raadhuis
Grote Kerk (Leerdam)
Grote Kerk
De Grote Kerk in het centrum van de Zuid-Hollandse plaats Leerdam is een laat-gotische kruiskerk met romaanse toren uit de 13e eeuw.
De kerk bestaat uit een driebeukig pseudobasilikaal schip. Bij de restauratie in de periode 1862-1863 heeft men de kerk in neo-gotische stijl verbouwd. Bij de restauratie van 1957-1960 (en tevens laatste restauratie) is de kerk weer teruggebracht naar de situatie van voor 1862.
Het orgel van de Grote Kerk, bestaande uit 10 registers, is gemaakt in de periode 1852-1854 door de firma Bâtz en Co uit Utrecht.
De kerk is een rijksmonument en wordt gebruikt door de Hervormde kerk "Hervormd Leerdam".
Kunst in het Glasmuseum
Het Nationaal Glasmuseum in Leerdam beheert een belangwekkende en rijk gevarieerde verzameling kunstnijverheid in glas, zowel op het gebied van gebruiksglas als op het gebied van sier- en kunstglas.
De collectie glas, oorspronkelijk verzameld door Cochius, is in de loop der tijd uitgebreid met talloze deelcollecties, waardoor het museum thans in staat is een representatief beeld te geven van de ontwikkeling van de Nederlandse vormgeving en beeldende kunst in glas vanaf circa 1880 tot heden. De collectie bestaat voor een belangrijk deel uit kunstnijverheidsproducten van de Glasfabriek Leerdam.
Behalve Leerdamglas zijn in de collectie enkele representatieve kernen van glas van andere producenten van kristal in Nederland vertegenwoordigd, o.a. van Glashuis Muller te Amsterdam en van de Kristalunie Maastricht, die vooral in het interbellum actief waren. Op het gebied van het moderne Nederlandse glas bezit het museum een eveneens representatieve verzameling hedendaags (vooral) Nederlands Studioglas, waarin de pioniers uit de jaren zestig en zeventig zijn vertegenwoordigd tot aan een huidige generatie die grotendeels is afgestudeerd aan de autonome glasafdeling van de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam. De totale collectie bedraagt thans zon 7500 objecten en is daarmee veruit de grootste en meest volledige van Nederland op het gebied van 20e eeuwse kunstnijverheid in glas.
Mensen maken al duizenden jaren glas door verhitting van een mengsel van zand, kalk en soda. Het oeroude ambacht van glasblazen wordt ook nu nog steeds beoefend. In het de Glasblazerij Leerdam laten internationale glasblazers zien hoe zij te werk gaan. Met een blaaspijp halen zij het vloeibare glas uit de gloeiend hete smeltoven, blazen lucht in de pijp en vormen het glas net zo lang tot een vaas, drinkglas, schaal of ander object ontstaat. De glasblazer doet met het hete glas wat hij wil om het beoogde resultaat te krijgen. Dat vereist veel inspanning en vakmanschap!
Mensen maken al duizenden jaren glas door verhitting van een mengsel van zand, kalk en soda. Het oeroude ambacht van glasblazen wordt ook nu nog steeds beoefend. In het de Glasblazerij Leerdam laten internationale glasblazers zien hoe zij te werk gaan. Met een blaaspijp halen zij het vloeibare glas uit de gloeiend hete smeltoven, blazen lucht in de pijp en vormen het glas net zo lang tot een vaas, drinkglas, schaal of ander object ontstaat. De glasblazer doet met het hete glas wat hij wil om het beoogde resultaat te krijgen. Dat vereist veel inspanning en vakmanschap!
Mensen maken al duizenden jaren glas door verhitting van een mengsel van zand, kalk en soda. Het oeroude ambacht van glasblazen wordt ook nu nog steeds beoefend. In het de Glasblazerij Leerdam laten internationale glasblazers zien hoe zij te werk gaan. Met een blaaspijp halen zij het vloeibare glas uit de gloeiend hete smeltoven, blazen lucht in de pijp en vormen het glas net zo lang tot een vaas, drinkglas, schaal of ander object ontstaat. De glasblazer doet met het hete glas wat hij wil om het beoogde resultaat te krijgen. Dat vereist veel inspanning en vakmanschap!
Het Hofje Van Aerden
Het Hofje is bestemd voor vrouwelijke familieleden van Maria Ponderus of van Pieter van Aerden. Waren er geen behoeftige familieleden dan mochten derden er wonen, mits van Protestantse huize. Het Hofje is in Leerdam terecht gekomen omdat de meeste familieleden van de stichteres bij haar overlijden in Leerdam bleken te wonen. Prins Willem V, de vader van Koning Willem I, schonk aan de familie het terrein waar vroeger het Kasteel van Leerdam had gestaan, vanwege de generaties lange goede contacten tussen de Oranjes en de familie.
Majestueus aan de rivier de Linge ligt het Hofje van Mevrouw Van Aerden. Het is gezichtsbepalend voor Leerdam en met wat fantasie de Leerdamse Sacré Coeur te noemen.
Nederland telt vele Hofjes welke stevig ingeklemd zijn in stadscentra. De locatie van Het Hofje van Mevrouw Van Aerden aan de rivier de Linge is daarom uniek. De stijl van het Hofje van Mevrouw Van Aerden is een mix van Hollandse degelijkheid, Franse elegantie en een tikje Rococo.
15 november 2007 is een historische dag in het bestaan van het Hofje van Mevrouw Van Aerden (235 jaar na de opening). Op genoemde datum opent het Hofje haar deuren als museum. Het museum brengt u een verrassende stap terug in de vaderlandse geschiedenis, waarin het Huis van Oranje, de 80-jarige oorlog en Napoleon een belangrijke rol speelden. Ook biedt het museum u een bijzondere schilderijencollectie van 17e eeuwse meesters in een 18e eeuwse setting.
Hoewel de poten van de blauwborst iets langer zijn, doen gedrag en bouw denken aan de roodborst, waaraan de vogel dan ook nauw verwant is. In het zomerkleed, waarin de vogel in Nederland altijd te zien is, voorkomt de kleur van de borst van het mannetje echter iedere verwarring. Deze is namelijk helder blauw met een oranjerode of witte vlek in het midden. In de winter lijken de mannetjes op de vrouwtjes, de blauwe borst heeft dan plaats gemaakt voor een witte keel.
Het voedsel van de blauwborst bestaat onder andere uit insecten en kleine vruchten. Het nest bevindt zich doorgaans dicht bij de grond en is goed verstopt. De zang van de blauwborst is gevarieerd en ook 's nachts vaak te horen.
In Nederland komen twee ondersoorten voor, de witsterblauwborst (Luscinia svecica cyanecula) en de roodsterblauwborst (Luscinia svecica svecica). De ondersoorten zijn te onderscheiden doordat het mannetje van de witsterblauwborst in het zomerkleed een witte vlek op de blauwe borst heeft, terwijl deze vlek bij de roodsterblauwborst rood is.
In Friesland hadden tussen 2003 en 2007 geen kievitseieren mogen worden geraapt. De Raad van State besloot woensdag dat de ontheffing die door de provincie was verleend, niet garandeerde dat maar een beperkt aantal eieren geraapt werd. De limiet is volgens de Europese Vogelrichtlijn vereist. In Friesland ligt deze op 6934 eieren.
Met deze uitspraak vernietigt de hoogste bestuursrechter de uitspraak van de rechtbank in Leeuwarden. Deze had het beroep van de Stichting . De Faunabescherming tegen de ontheffing ongegrond verklaard. Friesland is de enige regio in Europa die een ontheffing van de Vogelrichtlijn aanvraagt.
In maart zoeken 6500 leden van de vogelwacht jaarlijks naar kievitseieren. Het eerste ei wordt aangeboden aan de Commissaris van de Koningin. De Faunabescherming is fel tegenstander. Waarschijnlijk komt er dan ook een einde aan de traditie door de uispraak van de Raad van State.
Friesland is geschrokken van het oordeel van de Raad van State en wil het rapen behouden.
Door zijn houding en het kuifje al van verre te herkennen: de kievit.
Ik moet toegeven dat dit niet echt een vogel is die regelmatig in mijn tuin verschijnt, maar het is wel een vogel die met enige regelmaat 's avonds tamelijk laat "kievit"-roepend overvliegt. Eigenlijk is het een typisch Nederlandse vogel. Van alle kievitten broedt ongeveer 70% in ons land, zo heb ik ooit gelezen. Veel boeren in onze buurt doen mee met projecten van de Vogelbescherming, waarbij in het voorjaar vele graslanden worden ontzien om de weidevogels zoals kievit, grutto en scholekster te sparen. Mijn vrouw en ik zagen ooit twee kievitten een roofvogel die laag over het gras scheerde aanvallen. Toen de belager hoger in de lucht was gedirigeerd, namen twee zwarte kraaien, ook typische plattelandsvogels, het verjagen over totdat de rover uit ons zicht was verdwenen. Een erg onverwachte samenspanning, want zwarte kraaien zullen kievitseieren heus wel verorberen als ze de kans krijgen!
De kievit is 30 centimeter lang en weegt zo'n 200 gram. Valt ogenblikkelijk op door zijn lange kuif. Het vrouwtje heeft een wittere keel en een kortere kuif. Bij ons een zomerbroedvogel die vaak al vroeg arriveert (maart). Het nest wordt op de grond gemaakt. Daarin worden vier eieren gelegd die vier weken worden bebroed. De jongen worden daarna nog bijna 40 dagen door de ouders gevoerd. De kievit komt voor op akkers en in moerassen, maar is in Nederland een echte weidevogel. De vogel leeft van wormen, insecten en slakken. De kievit komt in bijna geheel Europa voor. Deze voortreffelijke vlieger is niet erg schuw, al laat hij zich niet gemakkelijk benaderen.
Bedreigd gebied Aan de noordkant van Krimpen aan de Lek ligt het natuur-recreatiegebied Krimpenerhout. Inwoners van Krimpen aan de Lek komen hier graag wandelen, hun kinderen laten spelen of de hond uitlaten. Bovendien is het onderdeel van Nationaal Landschap het Groene Hart.
Het Groene Hart.
Lek (rivier)
Lek (rivier)
Lengte
62km
De Lek is een Nederlandse rivier die vanaf Wijk bij Duurstede de voortzetting vormt van de Nederrijn en zich bij Kinderdijk verenigt met de Noord: als Nieuwe Maas zet de rivier zich in westelijke richting voort. De lengte bedraagt 62 kilometer.
Het Loetbos is ongeveer tien kilometer lang. Het bos wordt afgewisseld met hier en daar een stukje grasland en ontelbare slootjes met kleine houten bruggetjes erover.
Het Groene hart;de plek waar Holland echt Holland is !
Weilanden,molens en vergezichten.Boeren hebben dit polderlandschap gemaakt.Het Groene Hart;daar waar bewoners ver onder de zeespiegel leven. Plassen,rivieren en boezemkaden.De strijd tegen het water duurt voort. Ontdekt de hoogte punten van dit lage land, gelegen tussen de grote 4:Amsterdam,Utrecht,Den-Haag en Rotterdam.
Bergambacht ligt in het midden van de schitterende Krimperwaard. Het poldergebied leent zich prima voor een ontspannende wandeltocht over een boerenweggetjes, onderweg genietend van vogels en weidebloemen.
Over Bergambacht
De gemeente Bergambacht bestaat uit de drie kernen Ammerstol, Berkenwoude en Bergambacht. De totale oppervlakte is 3.818 ha en op 1 januari 2006 woonden er 9.399 mensen in de gemeente. De gemeente is landelijk gelegen in de Krimpenerwaard, aan de rand van het Groene Hart en grenzend aan de rivier de Lek.
Geveild werden onder andere de Legenda aurea, een van de meest populaire werken over heiligenlevens uit de late Middeleeuwen. Dit werk is een van de belangrijkste bronnen geworden voor de kennis van de middeleeuwse cultuur in West-Europa en ging voor 13.000 euro (exclusief 25 procent veilingkosten) naar een instelling (archief of bibliotheek). De Goudse druk van het proces van Belial (van Jac. de Theramo) is boven de vraagprijs (6000 tot 8000 euro) verkocht aan een particulier voor 9.000 euro. De laatste Goudse druk van de Sermones sensatie bleef onverkocht. Gheraert Leeu is waarschijnlijk tussen 1445 en 1450 in Gouda geboren. Hij had zijn drukkerij op de Markt (Koestraat), waar hij in 1477 begon met de uitgave van Epistelen ende evangeliën van den gheheelen iare. Het eerste werk waarin Gheraert Leeu zijn volledige naam vermeldde, is Wijnterstuc ende Somerstuck van den Passionael (Legenda aurea). In totaal drukte hij in de Goudse periode van zeven jaar een kleine zestig uitgaven, inclusief de twee drukken van de Passionael.
Een bladzijde uit de Brugse Missael, een druk van de vijftiende eeuwse Goudse drukker Gheraert Leeu van wie vorige week een aantal drukken werden geveild.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek.
Over mijzelf
Ik ben JAN, en gebruik soms ook wel de schuilnaam KOLIBRIE.
Ik ben een man en woon in GOUDA (NL) en mijn beroep is xx.
Ik ben geboren op 17/05/1939 en ben nu dus 84 jaar jong.
Mijn hobby's zijn:
PETANQUE (JEU DE BOULES. Mijn eerste partij gespeeld in Spanje(Javea) 13 october 1998. Op 1 december 1998 lid geworden Jeu de Boules Verenigng Gouda.
Sinds kort mag ook Petanque (Jeu de Boules) zich een TOPSPORT noemen.De bond wil daarom snel af van het imago van die'oude kerel met het alpinopetje op zijn hoofd'.,,We hebben zelfs onze eigen dopingarts. Waar doping in het petanque voor zou kunnen dienen?Nou, vergis je niet ,op grote toernooien maak je lange dagen.Sta je van negen uur s'ochtends tot negen uur s'avonds op de baan. En maar bukken om die bouls van 700 gram per stuk op te tillen en maar heen en weer lopen telkens.Dan is het zaak om die concentratie vast te houden.
Het Groene Hart.
Ik ben JAN, en gebruik soms ook wel de schuilnaam KOLIBRIE.
