Leugens in de mist
Alles komt aan het licht, het raakt me zwaar.
Ik liet me vangen, maar geloofde en vertrouwde.
Met mijn ogen dicht wou ik het niet geloven.
Bedrogen worden in een dichte mist van rook en stank
terwijl je zeker weet hoe het is.
Een leugen in de mist en morgen weer een ander.
Een sluier van mist, vage omtrekken
De nevel omarmt mij, ik heb een bonkend hart
Angstaanjagend, de stilte maar vooral
het vluchten voor de onwaardheid.
Het geluid van de ademhaling.
Luid klinkt door de stilte het schot in de morgen.
De nevel verwaterd in de dag van zorgen.
Er komen nu zorgen bij,
waarom waarom stel ik me steeds de vraag
Kan ik het nog langer aan of blijf ik rusteloos
vol verdriet zoekend naar vertrouwen,
die meestal mee verdwijnt met de mist en steeds wederkeerd.
Wegens omstandigheden zal ik deze week geen teksten meer uit mijn toverhoed kunnen schrijven.
Maar ik zal wel probreren even langs te blogjes komen voor een blogbezoekje.
Lieve groetjes en tot een volgnde keer;
