|
11 kunstenaars tegen de muur.
Beeldend kunstenaar Lieven Segers nodigt een eclectische groep van Antwerpse kunstenaars uit voor een kunstwerk te maken op of rond een gevel in de Antwerpse binnenstad. Elf kunstenaars nestelen zich met hun werk tussen de openbare beelden die ons dagelijks op de straat toe roepen. In een stijl waarvoor ze bekent staan, een visueel antwoord geven op hoe kunst op een openbare plaats kan overleven en functioneren. Het worden scherpe tekens aan de wand van de meest spraakmakende kunstenaars van Antwerpen.
De werken vallen onder de noemer van de openluchttentoonstelling '11 Kunstenaars Tegen De Muur' en zijn een initiatief van Lieven Segers, een van de vijf curatoren van Born in Antwerp. Vanaf 1 juli zijn ze voor een gans jaar doorheen de binnenstad te bewonderen.
Alle deelnemende gevels bevinden zich binnen de Leien, van de Leopoldstraat over de Wapper tot de stadscampus van de universiteit. Iedereen kan ze vrij bezichtigen.
Op vrijdag 8 juli heb ik een wandeling gemaakt langs de 11 kunstwerken.
De tekst bij de foto’s en van de werken komt van Lieven Segers.
1) Fred Bervoets – Adi Adieu
Tussenverdiep Voetgangerstunnel, Sint-Jansvliet.
Fred toont in het tussenverdiep van de voetgangerstunnel zijn werk Adi Adieu. Op deze grote ingeschilderde prent zien we in zwemen van paars en blauw Fred die in een kruiwagen zijn schilderijen naar zijn galerist Adriaan brengt. Hier wordt het verdwijnen van de kunstenaarsateliers uit de Antwerpse binnenstad zichtbaar gemaakt. De druk van de immobiliënmachten werd te groot.
Maar het werk vertelt buiten deze feitelijke anekdote ook nog een plastisch verhaal over een ondergaande zon en de reflectie hiervan op de Schelde en vandaar terug op de wolken. Een tafereel dat Bervoets meermaals per week ziet gebeuren vanuit een bushokje naast de voetgangerstunnel. Hij heeft de vertoning en de vreemde rij bomen fantastisch en lyrisch vertaald naar zijn eigen wereld. Door de plaatsing boven de roltrap kunnen we nu niet alleen onder de Schelde doorlopen maar ook onder het geschilderde verhaal en onder de plastische poëzie van De Meester.
Fred Bervoets – Adi Adieu.
2) Nick Andrews – Docklands
Café Vagant, Reyndersstraat 25
Nick Andrews is een rasschilder die zich niet in een vak laat duwen. Hij heeft een ongelooflijke kennis van de geschiedenis en verhoudingen van schilderkunst en dit wordt naar voor geschoven in zijn werk. Veel verwijzingen naar grote figuren en daden uit het verleden zijn voor Andrews een positief excuus om op een lyrische manier met verf en penseel te werk te gaan.
In zijn werk Docklands staat een man mijmerend op een wandeltocht in de dokken. Schepen komen aan en vertrekken met een mogelijkheid als wandelaar om mee een reis te maken. Het is evengoed een uitnodiging naar een romantisch gedachte, een trip naar het onbekende.
Op een interessante manier trekt Andrews de schildering in deze tentoonstelling letterlijk open, men kan tussen de mijmerende wandelaar staan en mee een reis met utopische doelen maken in een jenevercafé.
Nick Andrews – Docklands.
3) Dennis Tyfus – Hier Rust Dennis Tyfus
Ercola, Wolstraat 31
Dennis laat een gedenksteen aanbrengen aan de buitenmuur van zijn atelier. Een ovale porseleinen zwart-witfoto en de tekst “Hier rust Dennis Tyfus” bestaan om te denken aan het feit dat zijn atelier hem rust brengt. Vreemd, want de hoge snelheid waarin Tyfus optredens, tentoonstellingen en andere events organiseert en in participeert geeft alles behalve een rust aan zijn omgeving.
Tyfus heeft zijn testament laten opstellen bij een notaris, waarin onder andere staat dat op de koffietafel van zijn eigen begrafenis in een constante loop de vogeltjesdans moet worden afgespeeld. Het testament wordt samen met de verschrikkelijke vogeltjesdans op vinyl aangeboden als kunstenaarseditie en deze wordt op de opening van Elf Kunstenaars Tegen De Muur uiteraard in de rust van zijn atelier gepresenteerd.
Dennis Tyfus – Hier Rust Dennis Tyfus.
4) Nadia Naveau – (Green) silverscreen
Demian Books, Hendrik Conscienceplein 16
Nadia is beeldhouwster en zit in een constant vormenonderzoek met een link naar de beeldhouwkunst in de geschiedenis. Op een speelse manier laat ze ons kijken naar dingen waar we al een tijd niet meer naar kijken. Ze zoekt het esthetische in soms vergeten vormen.
Zoals ook bij het hoog en bas-reliëf waarin Naveau zich in het werk (Green) silverscreen aan overgeeft en op een eigen manier de mogelijke vormelijkheid op een gevoelsmatige manier benadert. In het werk lijkt het dat er verschillende delen worden opengeschoven of worden verborgen voor de kijker door gordijnen, oprollende perkament vellen en een geblinddoekte kat die het tafereel niet meer kan aanzien. Een spel van zien en niet zien, iets wat Naveau ook op een mentale manier probeert te duiden voor de toeschouwer.
Nadia Naveau – (Green) silverscreen.
5) Nel Aerts – De beste stuurlui staan aan wal
Natuurkapper, Minderbroedersrui 45
De beste stuurlui staan aan wal is de titel van het werk waarin we een figuur op de rug en onder een licht bewolkte hemel de zee in zien vertrekken. De eenzaamheid van deze reis wordt benadrukt door de titel, die impliceert dat er mensen achterblijven en kijken naar de bewegingen van degene die vertrekt. De melancholie gecombineerd met zachte kleuren is het bestaansrecht van dit beeld. En de afvaart is een onaangename maar noodzakelijke plaats die we allemaal kennen, en de kunstenaar in zijn atelier des te meer. Hier wordt telkens een reis gemaakt die achteraf zal gekeurd worden door de beste stuurlui. Een situatie die Aerts zeer goed kent en waar ze in getraind is, waardoor ze er op een humoristische metamanier mee kan omgaan en het draaglijk kan houden.
Nel Aerts – De beste stuurlui staan aan wal.
6) Guillaume Bijl – Een Nieuwe Kandidaat, Een Nieuwe Hoop
‘t Lastig Portret, Blindestraat 1
Guillaume laat ons anders naar de realiteit kijken. Zijn geënsceneerde installaties en interventies lijken zo echt dat er een humoristische verwarring kan ontstaan. Terwijl hedendaagse kunst meestal suggereert, laat Bijl zijn werk op een moedige manier veinzen. We worden gedwongen naar dingen te kijken waar we op andere momenten op een eerder pragmatische manier mee omgaan, of die we gewoon naast ons laten liggen. We krijgen te maken met abstracties van situaties die op het eerste zicht te lelijk of niet sexy genoeg waren om in te schuiven in een artistiek verhaal.
Voor de tentoonstelling 11 Kunstenaars Tegen De Muur stelt Bijl Stef Duyck voor. Dit is een nieuwe politieker, een nieuwe kandidaat, een nieuwe hoop. Guillaume heeft een hele nieuwe partij uit zijn mouw getoverd, de NDP, de Nieuwe Democratische Partij waarvoor één verkiezingsaffiche wordt gemaakt op groot billboard formaat die gepresenteerd wordt in deze tentoonstelling. Hierdoor laat Bijl ons kijken naar de vormelijke en inhoudelijke gevoeligheden en de esthetische keuzes van verkiezingsaffiches. De kitsch en valsheid van campagnebeelden wordt hier ingezet als artistieke speelbal.
Guillaume Bijl – Een Nieuwe Kandidaat, Een Nieuwe Hoop.
7) Denie Put – Zijne Bevreesde Hoogheid
Blindestraat 7-9
Denie is zowel voetballer als schilder. Het avontuur en het spel is iets dat hij in beide terug vindt en het is dan ook logisch dat ze invloed op elkaar hebben. Het is evident dat Put wilt winnen, en in het gevecht met verf, vorm en schildersdoek lukt hij daar veelvuldig in.
Zijn muurschildering aan de inkom van de Academie waar hij gevormd is, kreeg de titel Zijne Bevreesde Hoogheid. Dit verwijst uiteraard op een humoristische manier naar deze Academie maar ook naar zijn eigen hoogtevrees die hij ontdekte bij het schilderen op vijftien meter hoog. Op een speelse en handige manier gebruikte Put de verschillende beweegrichtingen van de hoogtewerker om zijn eerste abstracte lijnen aan te brengen. Zijne Bevreesde Hoogheid bloeit open in de vorm van een klassieke baadster, waarin de visuele linken naar een kunstgeschiedenis zich op een gefragmenteerde manier aanbieden. Zijne Hoogheid is groot en bevreesd en dus een volwaardige tegenstander waarvan Put door enthousiasme en gedrevenheid het spel wint.
Denie Put – Zijne Bevreesde Hoogheid.
8) Lieven Segers – C’est Toujours La Même Chose
Universiteit Antwerpen, Kipdorp 62
Lieven Segers is geïnteresseerd in kleine verhalen, onderdelen van een groter geheel die bijzonder zijn, afwijkende details die als een metafoor kunnen dienen voor het leven zelf. Het zijn dingen die op een humoristische en speelse manier een kritische houding vertalen.
De uitvergrote tekst “chaque matin elle a tout oublié” werd op de muren van de universiteit gezet en is minstens op 3 manieren te lezen. Het kan ongetwijfeld gaan over een one night stand waarin het beter is dat de ochtend alles vergeet. Ook dat deze zin, die over vergeten gaat, in het groot op een universiteitsgebouw staat waarin er gehandeld wordt in kennis is niet toevallig. Een derde lezing zit hem in het feit dat er op bepaalde momenten met grote moed en overgave wordt samengekomen om een probleem aan te kaarten. Dit zichtbare moment krijgt meestal de aandacht, maar het is de dag na deze samenkomst die van groter belang is, de dag dat er gehandeld moet worden.
Lieven Segers – C’est Toujours La Même Chose.
9) Michèle Matyn – Tufa
Het Paleis, Meistraat 1
Michèle is geïnteresseerd in het geheugen van objecten of plaatsen. Sommige plekken zijn opgeladen door gebeurtenissen uit het verleden. Matyn probeert hiermee in contact te komen en zoekt de onzichtbare magie van deze plaatsen op. Dit tracht ze met kleine performances en fotografie te vatten. Veel van haar beelden hebben een speelse lezing door de pareidolie die bewust wordt opgezocht, het zien van gezichten en andere herkenbare dingen in haar eerder abstracte polaroids. Zo gaat het ook bij haar beeld Tufa waarin we een rotsenformatie uit Frankrijk zien, maar het zou ook een doodskop kunnen zijn die uitvergroot in de stad hangt en ons meeneemt en waarschuwt over een wederkerend verleden.
Michèle Matyn – Tufa.
10) Guy Rombouts – Mehr Licht
Luifel Theaterplein
Guy Rombouts tovert met letters en woorden, hij vormt ze om tot anders leesbare situaties. Hij decodeert de wereld door haar net een nieuwe code te geven. Daardoor wordt zo goed als alles leesbaar. Zijn alfabet noemt hij het azart (lijkend op het Franse woord hasard). Elke letter van het alfabet heeft een nieuwe vorm gekregen en een specifieke kleur, hierdoor kunnen kleuren en vormen zeer letterlijk worden vertaald in tekst. Het haast psychedelische spel dat Rombouts hiermee speelt is oneindig en heeft een uitzonderlijke poëzie.
Op de luifel van het dak van het theaterplein heeft Rombouts kleuren aangebracht in de vorm van vierkanten. Dit is in het azart te lezen als “mehr licht” en herhaalt zich via een patroon in de vier windrichtingen. “Mehr licht” waren de legendarische laatste woorden van Johann Wolfgang von Goethe op 22 Maart 1932.
Guy Rombouts – Mehr Licht.
11) Luc Tuymans – Silence
De Burgerij, Leopoldplaats 5
Luc Tuymans is een schilder van de stilte en hij doet dat onder andere door afbeeldingen te gebruiken voor zijn schilderijen en dus niet rechtstreeks te schilderen. Een afbeelding van iets heeft een grotere afstand van de realiteit en kan op een gevoeligere en emotionelere manier naar een situatie kijken, of andersom, het kan een op zich zeer geladen situatie veel droger en zakelijker weergeven dan de realiteit. In deze macht van de afbeelding is Tuymans geïnteresseerd.
Silence is een werk uit begin jaren 90 en wordt voor deze tentoonstelling uitvergroot op een muur gezet. Het is een hoofd van een kind of baby dat uit een medisch boek komt.
Op een te esthetische manier wordt een ziekte afgebeeld, waardoor het beeld op een lugubere manier aantrekkelijk is. Silence wordt op een muur naast een ziekenhuis geplaatst wat de link nogmaals onderstreept.
Luc Tuymans – Silence.
14-07-2016 om 10:09
geschreven door Jef-A-Antwerpen
Categorie:Kunst in de straten
Tags:Antwerpen, Kunst, 11 kunstenaars tegen de muur, Fred Bervoets, Nick Andrews, Dennis Tyfus, Nadia Naveau, Nel Aerts, Guillaume Bijl, Denie Put, Lieven Segers, Michèle Matyn, Guy Rombouts, Luc Tuymans,
|
Ik ben Jef Anthonissen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jef-A-Antwerpen.
