03-02-2007 om 09:28 geschreven door jelita

03-02-2007 om 05:46 geschreven door jelita

Vrienden versje

Er worden veel verzen over vrienden gemaakt.

Door zo een vers word je soms diep geraakt.

Eens had je ook een vrienden kring zo groot.

Je dacht altijd die heb je tot je dood.

Maar zo werkt het niet in dit leven.

Ook vrienden zijn je maar even gegeven.

Ze gaan door je leven heen met tijden.

Dat je die speciale vriend niet kon mijden.

Je hebt er in de tijden van voorspoed en geluk.

En dacht die vriendschap gaat nimmer stuk.

Ook in de tijden van intens verdriet.

Waren er de vrienden die jij verliet.

Die je neerhaalde met hun commentaar.

Daar vond je zijn vrienden niet voor daar.

Iemand die bij je staat ten allen tijden.

Die samen met je dragen alle lijden.

Zijn de mensen in ieders leven.

Die zijn ook maar zelden gegeven.

Vaak denk je dit is wat ik altijd zocht.

Een mens die er blijft ook als het tocht.

Als je heel alleen je voelt in deze wereld.

Er armen om je heen geslagen zijn geregeld

Dan heb je een kostbaar bezit in het leven.

Het is niet te koop en niet ieder gegeven.

Dat is zuivere vriendschap zo trouw.

Die is niet te vinden zo heel gauw.

Ben er zuinig op met heel je hart

Zo iets te verliezen is teveel smart

03-02-2007 om 05:37 geschreven door jelita

Swalmen

In Swalmen was je geboren.

Je herinneringen zijn niet verloren.

Dat mooie plaatsje aan de Swalm.

Waar het water kabbelt heel kalm.

De prachtige kerk in het dorp.

Van de Swalm af maar een steenworp.

In gedachten hoor je de klokken luiden.

Je voelt je weer heel even in het zuiden .

Ver van dit alles ben je nu vandaan.

Naar een ver land ben je heen gegaan.

Maar je halve hart is blijven hangen.

Voor het plaatsje Swalmen is het gevangen.

Ze zeggen wel de Swamer gekken.

Omdat ze veel humor kunnen trekken.

Ook al hebben ze kruisjes te dragen.

Voor een grap en lach kun je ze vragen.

De liefde voor Swalmen deze mooie plaats.

Zal nooit vergaan al ben ik buiten gaats.

Als ik mijn ogen sluit in de nacht.

Zie ik de Swalm kabbelen heel zacht.

03-02-2007 om 05:35 geschreven door jelita

Herinneringen

Ieder mens heeft zijn zorgen en pijn.

Zo is het leven en zal het immer zijn.

Er zijn ook vele mooie en fijne dagen.

Die je worden gegeven zonder vragen.

Als je eerste kind word geboren.

Puur geluk dat nooit gaat verloren.

Als je voor het eerst mama word genoemd.

Had je al ooit je gevoeld zo geroemd?

Ook toen de eerste liefde kwam op je pad.

Een mooie tijd al was je zo dol als een rad.

Het zijn deze herinneringen in tijd.

Waar je aan kunt denken zonder nijd.

Het waren de dagen vol gelach.

Dat je alleen maar het plezier zag.

Aan die andere dagen wil je niet denken.

Het heeft geen zin het doet maar krenken.

Het zijn zo de mijmeringen van een vrouw.

De herinneringen blijven haar trouw.

Want in ouderdom kun je heel eenzaam zijn.

Je bent alleen en dat doet soms veel pijn.

CvdB

03-02-2007 om 05:34 geschreven door jelita

Gewoon een mens.
 

Ze was geworden een vervelende zeur.

Haar leven had geen doel meer en geen kleur.

Kinderen had ze nooit gehad.

Toch was haar leven een moeilijk pad.

Opgegroeid was ze als enig kind.

Door haar ouders verwend en bemind.

Niet te weten hoeveel schade dit was.

Dat merkte ze veel later pas.

Trouwen deed ze uit liefde en trouw.

Ze was toen heel gelukkig als vrouw.

Op een dag heeft hij haar verlaten.

Heeft haar vol verdriet achter gelaten.

Zoveel veranderde er in haar leven.

Niets meer van haar zelf kon ze geven.

Alles wat ze lief had werd ze kwijt.

Ze zit vol met verdriet en zoveel spijt.

Daarom is ze geworden die lastige zeur.

Haar leven is geworden een pijnlijke sleur.

Er is een moraal in deze vrouw haar verhaal.

Dat ieder mens zijn leven heeft zijn eigen taal.

03-02-2007 om 05:33 geschreven door jelita

Alleen

Alleen ben je achter gebleven.

Geen kinderen waren je gegeven.

Vele vrienden hadden jullie samen.

Die veel en vaak op bezoek kwamen.

Maar waar zijn ze dan nou?

Ze laten je staan in de kou.

Waren ze daar alleen maar voor je man?

Die is gestorven en er niet meer zijn kan.

Je mist het samen en met compagnie zijn.

Alleen zijn doet je daardoor zoveel pijn.

Begrijpen kun je al deze dingen niet.

In stilte lijd je niemand die het aan je ziet.

Altijd stond je voor een ieder klaar.

Waarom is dan nou niemand meer daar?

Hoe kon jou toch zoiets gebeuren.

Heel veel doe je hier om treuren.

In stilte gaan de dagen dan voort.

De vrienden doen niet zoals het hoort.

Toch wil je niet verbitterd blijven..

Ook wil je niet altijd blijven kijven.

Je wilt je weer gelukkig voelen.

Zonder je gevoelens te bekoelen.

Weer vreugde aan je leven geven.

Met tevredenheid weer verder leven.

Ook al zijn vele vrienden niet meer.

Zal het blijven doen veel zeer.

Je bent blij met iedere nieuwe dag.

Hopende dat je er nog vele beleven mag.

CvdB

03-02-2007 om 05:31 geschreven door jelita

Moederdag

Er is weer een Moederdag aangebroken

Ieder jaar komt hij terug zomaar aangekropen.

Een dag voor moeder gemaakt uit liefde

Want ook een moeder die men weleens griefde.

Heeft die dag een heel speciale dag.

Dat ze heel bijzonder zijn mag.

Haar hart voelt dan trots en blij.

En denkt deze kinderen zijn van mij.

De moeder is altijd daar met een groot hart.

Kon het maar altijd zo zijn denkt ze met smart.

Morgen is weer alles heel normaal.

Krijg je wel eens antwoord heel brutaal.

Toch zijn er vrouwen die geen moeder zijn.

Die hebben deze dag veel harte pijn.

Want het is niet aan een ieder gegeven.

Om een moeder te zijn in dit leven.

Toch is moederdag voor ieder vrouw mens.

Omdat ook deze vrouwen hebben hun wens.

Want ook het hebben van kinderen.

Doet soms een pijn niet verhinderen.

Kinderen kunnen ook brengen veel verdriet.

Een pijn die men verbergt en men niet ziet.

Zo een ieder voelt dan zijn eigen pijn

Of er kinderen of geen kinderen zijn.

Het is de moederdag die je daaraan doet denken.

De dag waarop je toch niemand wilt krenken.

Een dag die er toch is voor alle vrouwen.

Omdat ze allen toch van kinderen houwen.

En dat is waar een moederdag is voor bedoeld.

Om de liefde te geven zonder dat het is bekoeld.

Voor een speciale dag per jaar.

Dat al die je lief hebt zijn daar.

03-02-2007 om 05:29 geschreven door jelita

They talk about love in many books.

It is used and made even for cooks.

So much talk about love.

They preach it even from above.

Why is there so much hurt and pain?

Is all the preaching than in vain?

A little bit of love does a lot.

The goodness of the word is hot

If living it by the letter.

Life would be so much better.

The word makes all seem sound

Love makes the world go round.

Let us spread it to all ,love life.

All will be easier without strife.

It is all easier said than done

But so much would be won.

CvdB

03-02-2007 om 05:28 geschreven door jelita

Saying Goodbye

Saying goodbye is so very hard to do.

When the heart cries and eyes are teary to.

Why does it hurt so very much.

Unbearable the pain is as such.

There are many farewells in a life time.

Some go without strife or mime.

But some you can never forget.

The heartache there forever set.

Every time you die a little bit.

It feels if you have been hit.

They are burnt in your heart forever.

The people you will forget not ever.

Every one has to suffer goodbyes now and than.

You only wishes that you knew when.

03-02-2007 om 05:27 geschreven door jelita

You was born when I was 10 years old.

For me it was better than a pot of gold.

My little sister Leonie her given name.

After her birth life was never the same.

She was a child full of glee and fun.

Where Leonie was there was sun.

Laughing was her aim in life.

Even when there was a lot of strife.

In her life were holes along the way.

Leonie took it all with much to say.

Tears she did not like to show.

But you can believe they did flow.

Her life was not a easy path.

A path she had to walk in wrath.

Not many people know her pain.

Sometime's she thought it was in vain.

Today you will be 55 years in age.

In your life it will be one other page.

I hope your days will be more smooth.

And not like one other painful tooth.

You have a heart full of giving and love.

The power and peace you get from above.

In God and prayer you believe.

Even in your biggest grieve.

As I wish you love and all the best.

Your believing in good will do the rest

In all your life I am your sister.

We love each other without a blister.

That your remaining life will be happy.

Without the pain,sorrow and being snappy.

Is my honest wish  for you.

And you know I mean this too.

Your loving sister

Cathy

CvdB

03-02-2007 om 05:24 geschreven door jelita

Altijd er zijn

Altijd en immer stond je klaar.

Had hij je nodig dan was je daar.

Nou heeft hij een vrouw gekregen.

Die is niet zoals je dacht verlegen.

Delen wil ze hem totaal niet.

Ook niet met zijn moeder die ziet.

Ze zijn helegaar niet zoals het moet.

Zeggen doe je eigenlijk geen woord.

Maar je blikken zeggen te veel ongehoord.

Hoeveel kan een moeder toch verdragen?

Tot dat ze voelt totaal verslagen.

Is het de zoon zijn schuld?

Opgeven doe je aan geduld.

Het zijn gevoelens in je hart.

Hoe moet dat toch denk je met smart.

Kun je op een dag weer gewoon doen?

Net zoals het was zoals eens toen?

De tijd zal het wel eens weten.

Kun je dan weer alles vergeten?

Van een kind kun je alles verdragen.

Want eens heb je hem onder je hart gedragen

De dag van zijn geboorte was een dag van feest 

Hij is voor altijd gegrift in je geest 

03-02-2007 om 05:22 geschreven door jelita

Compassion

When a loved one suffers pain.

You have to look on in vain.

And give all you have to offer.

It is not only them what do suffer.

The pain in their eyes you see.

Will it get any better maybe?

The waiting is the worst.

But it is not to be a first.

Life goes the way it has to go.

We do not always like it so.

The way it goes at times.

In all sorts and al kinds.

To take how it has to come.

Makes you wonder at some.

Keep on smiling is so hard.

When all you feel is smart.

But nothing is forever in life.

One day it will be over the strife.

03-02-2007 om 05:16 geschreven door jelita

A Mothers cry

For all his life you was his mother.

Even if he did not seem to bother.

When he was little and in bad health.

Nothing mattered not even wealth.

He grew up so very fast.

Childhood does not last.

You loved him so very much.

He was a good child as such.

When he went with the wrong friends.

Setting for him some new trends.

There were problems and some worry.

As his mother you felt so sorry.

There was a lot of talking.

It made him gone and walking.

Not one was to interfere.

He told you to stay there.

Away he walked out of your life.

With so much pain and strife.

It was your fault you did him wrong .

Is what he told you very strong.

Why it hurts so much.

The pain is strong as such.

He was once your baby boy.

When he was playing with a toy.

They are the only memories now.

As he is out of your life so how?

Can you ever get over the pain.

Or is this a wish in vain?

CvdB

03-02-2007 om 05:13 geschreven door jelita

03-02-2007 om 05:10 geschreven door jelita

03-02-2007 om 05:07 geschreven door jelita

03-02-2007 om 05:04 geschreven door jelita

03-02-2007 om 05:03 geschreven door jelita

03-02-2007 om 04:54 geschreven door jelita

03-02-2007 om 04:46 geschreven door jelita