Deze morgen toen ik op weg was om mijn ouders een goeiedag te zeggen en te zien of alles oké was, kwam ik enkele bekenden tegen.... en jawel je kunt het misschien al raden. Het gesprek van de dag... de MOORD op de kinderen Gauthier en de zelfmoord van de vader! En dan mag de moeder niet worden vergeten want uiteindelijk is zij nu wel al haar kinderen kwijt! Een onherstelbaar verlies. Ikzelf was enkele jaren geleden ook het slachtoffer in een echt (vecht) scheiding, ik kan erover meepraten! Ik heb het aan de lijve ondervonden wat het betekent als je man de kinderen 'kidnapt' als de rechter uitspreekt dat de kinderen aan de moeder worden toegewezen. Verschrikkelijk als je dat meemaakt, en dan kan ik me indenken hoe verschrikkelijk het wel moet zijn als een moeder haar kinderen nooit meer levend terugziet. Ze nooit meer kan omhelzen, knuffelen, vertroetelen enz... Een goede raad aan de vaders: als je kiest voor zelfdoding , sleur je kinderen, je eigen vlees en bloed niet mee in de dood, laat hen leven, ze hebben het recht om te leven... Ook deze kinderen waren nog zo jong, zo onschuldig.... en opnieuw iemand , een moeder, die moet leven met een leegte, met verdriet... niet één kind maar haar drie kinderen zijn er niet meer! Dood! Vermoord! Ik ben ook moeder, ik heb ook kinderen en nu een kleindochtertje.... mijn hart krimpt ineen, het doet pijn. Wat kan ik doen? Niets zul je zeggen, maar in het verborgene kan ik wel bidden dat God sterkte en kracht geeft aan deze moeder om dit verdriet te verwerken en dat zij zich omringd mag weten door lieve mensen die in moeilijke momenten wat 'troost' kunnen zijn. In de Romeinen brief hoofdstuk 12: 14a staat: "Verblijdt u met de blijden en weent met hen die wenen". Wel vandaag mag ik wenen met die moeder, omdat ik haar verdriet kan begrijpen en met haar meelijdt. Als je dit leest wil dan ook even 'stil' worden en meevoelen met de pijn van deze moeder en als het nog erbij kan zeg dan maar eenvoudig wat er in je hart opkomt of bidt een weesgegroet. Bedankt omdat je op deze uitnodiging wilt ingaan. Want het gebed geeft kracht aan mensen ..vraag die kracht voor deze moeder.
Mijn naam is Jenny. Ik ben 53 jaar en woon in Koksijde. Ik ben oma van een flinke kleindochter Mayra, waar ik heel fier op ben. Zij mag op 4 december 2005 reeds twee kaarsjes uitblazen. Ik kijk altijd uit naar de woensdagnamiddag - dan is het voor mij 'oppasnamiddag', het geeft mij telkens een gelegenheid om 'creatief' bezig te zijn met Mayra, wat me uiteraard 'jong' houdt. Mijn dagelijkse bezigheden buiten wassen, plassen en koken? Ik heb een heel groot engagement op onze parochie als vrijwilligster. In de liturgie, bloemschikken, lector ...en geloof me of niet maar ik ben nooit werkloos! Elke maand trek ik voor een week in de stilte van een klooster... zalig! Heel even eruit... om alles (zorgen enz.) achter me te laten!
ik geloof nog in de God die ik altijd heb aanbeden en vanaf mijn kindertijd als mijn Vader heb beleden die in voor- en tegenspoed mij Zijn liefde heeft gegeven in die God geloof ik nog alle dagen van mijn leven
ik geloof nog in de God die door velen wordt verlaten omdat zij met Hem wellicht niets meer hebben te bepraten ik vertel ze wel van God maar het raakt hen niet vanbinnen en ze missen elke kracht met Zijn zegen te beginnen
ik geloof nog in de God die mijn Schepper is en Vader mijn onwankelbare Burcht mijn Behoud en Levensader daarom vraag ik elke dag: wijs mij die U eens beminden dat zij door mijn biddend hart weer uw vaderliefde vinden
