ik mis die lieve blik dat geweldige gevoel in mij dat ik mezelf kan zijn, ik en gewoon vrij...
zeven jaar hebben we een pracht tijd gehad met daar in verdriet en geluk tot die brief bij jou viel, op de deur mat toen was ons leven hellemaal stuk...
niet lang meer had je te leven even begon ik te beven dacht nog het komt wel goed en zo hield ik moed
maar nu je bijna twee weken niet meer hier bent gewoon een naar gevoel iets wat niet went je snapt wel wat ik bedoel
ik voel me zo rot alsof ik niets goed kan doen mijn wereld staat op z`n kop ik mis van jou die zachte zoen...
