|
Achtergrondmuziek : Jah Wobble
Zoals gezegd in deel 1, is mijn eerste intentie om te doen na mijn pensionering erg succesvol.
Elke dag uitslapen! Van de bewering dat oudere mensen minder slaap nodig hebben, geloof ik niets. Waarschijnlijk is dit genetisch bepaald, want mijn ouders sliepen ook graag uit? 't Zit in de familie!!
Wat jammer genoeg niet en ook nooit in de familiegenen zal terecht komen is mijn tweede betrachting nl. een muziekinstrument bespelen!
Ik zou het zo graag kunnen, maar het lukt niet: guitar? Blijkbaar zijn mijn vingers te stram. Piano?Al die toesten, te gecompliceerd! Drum? Trompet?? Blokfluit???
Uiteindelijk ben ik uitgekomen bij het instrument dat werd ontwikkeld door de Duitse klokkenmaker Christian Friedrich Buschmann nl. de mondharmonica. Dat leek mij wel was! De blues, Bob Dylan, Springsteen,....zij spelen het allemaal en zelfs gelijktijdig met guitar. Dus dat kan/kon m.i. niet zo moeilijk zijn.
Ik schafte mij een Hohner (c) aan. Met deze bescheiden starters mondharp ben ik beginnen oefenen en oefenen en oefenen. Na enkele uren lagen mijn lippen open en mijn versie van 'Oh suzanna' was/is abominabel. 'I was born under a wandering star' leek er helemaal niet op en de intro van Spingsteens 'The river' is traag en onherkenbaar.
Als je op internet gaat kijken dan vind je tientallen filmpjes met de boodschap : mondharmonica spelen is FUN!
En ik moet toegeven het oefenen en proberen is inderdaad wel leuk en elke noot die je juist blaast geeft voldoening! Dus ik ga toch blijven oefen ook al hangen de vellen van mijn lippen!
Uitslapen is wel een pak makkelijker dan mondharmonica spelen, maar dat zit dan ook in de genen!
|
