|
Van uit mijn pension , is er een wandelweg door de bossen , naar het kuuroord Jonsdorf in Duitsland . Daar ga ik vandaag eens gaan kijken . Het bos lag er prachtig bij en het was nog heel rustig . Normale mensen gaan daar blijkbaar niet wandelen om 8 uur s'morgens .
Na een uurtje stappen , begon het pad lichtjes bergop te gaan , ik moest over een heuvelrug om daar te geraken . Maar zelden heb ik zo een mooi bos gezien , hier en daar begonnen er ook grote rotsblokken te liggen . Dit is nog altijd het Zittauer gebergte .
Toen ik bijna in Jonsdorf was , zag ik op een open plek , deze mooie verschijning : een heel erg mooie Zwarte Roodstaart die mooi poseerde .
Jonsdorf was vooral een heel toeristisch dorpje met veel horeca en mooie huizen , het was duidelijk dat dit grondgebied Duitsland was . Het bad zelf was een beetje om mee te lachen . Een buis die uit de grond komt en in het bad loopt zorgt voor de aanvoer van het water uit de Zwartwaterbron . Deze zou helend werken en er staat zelfs een bord bij hoe lang je er mag over doen om door dit bad te stappen . In mijn geval , 20 a 30 seconden . Zouden er echt nog mensen zijn die daar intrappen ?
Nu ging het verder door het bos en redelijk serieus bergop , ik kwam ook steeds meer stenen tegen . Er stond een bord dat mij naar de hoogste uitkijkplek zou brengen , dat werd dus klimmen .
In een dode boom iets verder zag ik al mijn tweede Europese Hoornaar , blijkbaar zijn deze beestjes zot van dode holle bomen om hun nest in te maken . Als jullie zo eentje zien , afblijven ! Dit is geen exoot en zeker geen Aziatische .
De eerste mensen die ik tegen kwam waren een jong koppel met een plastieken helm op hun hoofd . Ik dacht even dat het mountain bikers waren die hun fiets vergeten waren , maar het bleken andere waaghalzen te zijn . Zij deden aan Boulderen . Ze probeerden zonder touwen op die grote stenen te klauteren .
Ik vond ze vooral goed gek en even later zag ik een beestje die op een andere manier op die stenen geraakte , hij sprong !
En plots stond ik aan de rand van de bergkam waar ik op moest . Ik moest en zou mijzelf bewijzen dat er toch nog een beetje leven in mij zit . Dom , dom , dom ...
Eerst even op adem komen voor ik hier aan begin , straks meer .
Johan
|
