Chers ami(e)s,

Inderdaad de baan delen. Wij waren verwende nesten. De voorbije dagen reden wij voor 90% op aparte fietspaden. En wij durfden al eens ons beklag te doen over de staat van deze fietspaden. Teveel gravel, teveel gras, teveel putten en bulten.

Welnu vandaag hebben wij 90% van ons parcours ( 88 km) gedeeld met auto's. De concentratie groot. Het landschap landelijk en vruchtbaar. Faites attention!!! Soyez prudent!!!

De laatste 40km ging à dos d' ânes, ça veut dire op en af, op en af, op en af en daarna ook gelardeerd met stevige klimmen raide et aigu.

U merkt het! Wij hebben een slag van de zon gekregen. De zuiderse zon van Zuid-Frankrijk is hier ook. De mooi gelijnde wijngaarden, de velden vol bloeiende zonnebloemen. La douce France zou je zeggen en het voelt zo wel aan. Maar toch worden ze geen wereldkampioen. Ook Kroatië is zacht.

Nu wel. Het was in 1991 anders. Wie herinnert zich Vukovar niet. Het toneel van de verbeten strijd tussen de uiteenvallende volken van Joegoslavië. Hier de Kroaten versus de Serviërs. De Blauwe Donau kleurde in die jaren rood. Teveel onschuldige slachtoffers. Ereperken ( in de Westhoek kennen ze er alles van om mensen te herinneren). Maar het had niet gehoeven. Oorlog is altijd te mijden.

Het Kruis is als symbool, voor de overwegende katholieke Kroaten, van grote betekenis en ze staan in grote getale op deze ereperken. In Vukovar liep de bevolking door de burgeroorlog terug van 47.000 naar 27.000.

En toch is daar weer de veerkracht van de mensen, de burgers. Een nieuwe stad is kilometers verder weer nieuw opgebouwd. De oude stad gerenoveerd zonder dat kogelgaten en de verwoeste gebouwen verdonkeremaand worden. Wij vertoeven en verwijlen en mijmeren een tijd in deze gekwetste stad.

Hoe vinden wij de juiste weg? Frieda, modern met haar fietscomputertje. Joos, ouderwets met kaart en beschrijvingsboekje.

Maar de route Eurovèlo6 is ook bewegwijzerd zowel in Hongarije en Kroatië.

Maar dat loopt niet altijd perfect. Op sommige cruciale punten staan er geen tekens. En dan brengt de kaart en vooral de computer redding. Hoewel die ook in wat grotere steden ons de "weg op zeven" stuurt.

Het kenteken is een blauw bordje met daarop een wit cijfer 6 omkranst met de gele europasterren. Op sommige plaatsen staat godverloren weer een bord nadat wij al kilometers niets gezien hebben en wij verder gefietst hebben op kaart en computer. Maar eigenlijk kan je niet verloren rijden.

Gegroet

Joos en Frieda