Beste lezer,

Wij legden vandaag 89km af tussen Oltenita en Ostrov.

Oltenita en Calarasi zijn nijvere stadjes. De aanstekelijke bezigheid drukt zich uit in vele activiteiten. Ook de dorpjes ertussen doen het veel beter dan de dorpen van de voorbije dagen. De transformatie is zichtbaar. 

De fabrieken die in de communistische tijd veel werk en activiteit naar de streek brachten liggen er zieltogend bij. Net zoals dat wij dat kennen in onze oude industriële vestigingen. Zie Hoboken, Vilvoorde, de oude borinage bekkens en dichter bij huis Willebroek en Boom - weg chemische, metaalverwerkende bedrijven - nu uiteindelijk stilaan gesaneerd en getransformeerd.

Maar om van een ecologische transitie te spreken? Niet hier? Bij ons wel?

Ook de communistische  Amelinckx blokken bladderen af. Renovatie via sociale huisvestingsmaatschappijen is noodzakelijk.

De vis was in deze streek van groot economisch belang.  In het alluviaal gebied tussen de Donau en het Donauterras( zo'n dertig meter boven de Donau en soms een km of meer verwijderd van de Donau) heeft men " men made"meren gegraven en steeds met een kanaal met de Donau verbonden. In deze meren is de vis heer en meester, hoewel de blauwe, de witte , de koe-reiger op de loer liggen voor hun voedsel. ( veel kikkers hebben wij niet horen kwaken - en als ik groot zal zijn en sterk , zal ik hem op zijn  ....censuur... Slaan). Dus visindustrie.

Gelovig wordt men hier ook meer en meer als wij de wondermooie gedecoreerde kerken en kapellen onderweg zien. Je hoeft niet gelovig te zijn om dit mooi te vinden.

Onze vooraf opgestelde fietsplanning is nog nooit uitgekomen. Wij zien wel waar we uitkomen. Bvb zoals vandaag. Normaal slapen in Calarasi( zo'n 70km). Calarasi is de naam gegeven naar de "postkoetsrijders" tussen Istanboel en Boekarest. De afspanning zoals wij zeggen of Le relais. Hier verwisselden men de paarden en de koetsiers.

Maar wij moesten de Donau overvaren om Constanta te bereiken en dat was maar 14 km verder. Een wondermooi natuurgebied met onze reigers en ooievaars.

En waarom niet in één moeite overzetten en nog eens zeven kilometer verder fietsen er is toch slapen in Ostrov. En de wijngaarden concurreren hier met Frankrijk.

En dan druiven kopen aan een stalletje. De echte natuur smaakt. Eindelijk een druif met smaak.

Nog iets over de Eurovèlo6. De bordjes met de wegaanduiding bestaan niet in Roemenië. Onze goede kaarten helpen en zeker het fietscopmputertje van Frieda. Op haar kan je altijd rekenen.

Maar er zijn geen aparte fietspaden en je deelt de baan met auto's en vrachtverkeer.

Vooral naar wat grotere stadjes is dat soms wel uitkijken. 

Gegroet 

Joos en Frieda