Beste lezer,

De titel is van Ovidius. Tomis was de stad waar naar hij verbannen werd. De Griekse naam; zij de Grieken, waren hier eerst. Constantijn huldigde zijn zus door de naam te veranderen  in Constanza.

Wij sliepen in het hotel Carol. ( goed onderhandeld over de prijs) Mooi klassiek hotel met stijl. Het ontbijt van topklasse. Koning Carol ( Karel ) was een breeddenkend man. Hij maakte de bouw van een moskee mogelijk en was aanwezig bij de opening. De moskee-minaret gaat harmonieus samen met de koepels van de Orthodoxe Kathedraal. Magnifiek interieur. Trouw en doopplechtigheden aan de gang. En het is zondag.

Op de wandelboulevard langs de Zwarte Zee ziet het zwart van het volk. Zondagse taferelen.

Een rijke stad. De grootste haven van de Zwarte Zee. Tijdens de communistische periode in volle bloei gebracht. 

Het art - nouveau Casino straalt vergane glorie uit. Het blijft mooi in zijn vergankelijkheid. Maar wanneer het herstel? Dat geldt eveneens voor een aantal architectonische mooie gebouwen. Het lijkt erop dat er na de communistische periode alles stilgevallen is wat renovatie betreft. De  hoogbouw moderne(!?)  hotelketens zien niet om naar de geschiedenis. Beter bouwen op vrije percelen, meer rendement. Het wordt tijd dat de toeristische sector ook maatschappelijke verantwoordelijkheid neemt.

Met deze gedachten flaneren wij mee met de mensen. En gaan in een typisch Roemeens restaurant onze aankomst aan de Zwarte Zee vieren. Super lekker en authentiek. Orkestje aan toe.

Wij verlaten de Zus langs een Riviera-laan, waar Nice en Saint-Tropez nog een puntje kunnen aanzuigen. Voor vele Roemeense toeristen het walhalla. Je ziet ze in short en handdoek en zonneparaplui op teenslippers paraderen. Ieder zijn leven, niets voor ons.

18 km verdragen wij deze wellustige welstand. En dan zijn wij plots weer op "den buiten". Klimmen dat wel. Maar de vergezichten belonen elke inspanning. Dit kan je enkel in je geheugen vastleggen. Foto's kunnen deze schoonheid niet weergeven.

En op de relatieve hoogte staan verschillende windmolenparken. De wind heeft hier uiteraard vrij spel. De ecologie dient zich aan.

De laatste 8 km moeten wij weer delen met druk verkeer. Altijd oppassen geblazen. Het fietsidee is nog niet ingeburgerd in Roemenië. Nauwelijks fietspaden, laat staan fietsostrades.

Hoewel ze er plaats voor hebben.

Na 73 km stappen wij af in een klein pensionnetje te Baia.

Gegroet

Joos en Frieda