,Bestel lezer,

In elk geval, ons voorstellingsvermogen over de de delta is/ was beperkt.  Geen mens kan dit vatten. Drie grote stroomarmen die reiken naar de Zwarte Zee,

Daartussen kanalen, kanaaltjes, rietkragen en dan plots meren en meertjes. De natuur heer en meester. Een paradijs voor de vogels.  Echte vogelaars  kunnen hier weken zoet zijn met hun observaties. Wij, leken, proberen veren en kleuren en grootte te onthouden ( en wij hadden wat voorstudie gedaan). Wij zagen o.m. de (stelt) kluut, de fuut, de knobbelzwaan, de dwergaalscholver, de purperreiger, de kleine zilverreiger en toch bijzonder de Scharrelaar. Uiteraard kickten wij op de Pelikanen. Nogmaals de natuur op zijn best.

En niet alleen de vogels lusten vis. Wij kregen, in het midden van dit paradijs waar weinig mensen wonen, visschotels ( werkelijk in de meervoudsvorm) voorgeschoteld door de plaatselijke mensen. Veel was niet genoeg. De eenvoudige mensen en hun gulheid.

Wij reden nog met paard en kar door èèn bosgebied en een zandduinengordel, daar waar de Zwarte Zee zich teruggetrokken heeft. Lianen in het bos, maar geen Tarzan te zien. De wilde paarden lopen hier zoals in de Camargue nog vrij rond in een groot gebied.

De natuur wordt aan de natuur teruggegeven.

Wij varen naar Sulina. Het meest oostelijk punt van Europa. Hier is het punt nul van de Donau. Er zou een merkteken zijn. Wij vinden het niet. Dan fotograferen wij de oude vuurtoren, die de schepen vanuit de Zwarte Zee de Donau inleiden. Dit is dan voor ons het punt O. Waar deze reis eindigt.

De terugreis moet echter nog beginnen. Het zal uitzoeken worden. Trein en fietsen!!! Wij zullen zien.

Gegroet

Joos en Frieda