Dit stilleven is naar waarneming geschilderd in de aquareltechniek op formaat 40 x 50 cm

Het wat saaie grijs van de tinnen kan en schaal wordt door de rode appels en de witte druiven als compensatie opgefleurd opgefleurd zodat er toch een levendige totaalindruk ontstaat. Aan de vorm van de kan en de schaal is de nodige aandacht besteed en dat kost tijd. Deze aquarel is daardoor geen vluggerdje geworden.

Jozef

 

 

Deze beide aquarellen van een openbloeiende Amaryllis heb ik twee dagen na elkaar gemaakt, de eerste nog bijna helemaal in de knop en de tweede al een stuk verder ontloken. Het is boeiend om dit ontluikingsproces zo op de voet te volgen en te zien hoe moeder natuur zich in twee dagen tijd verder kan ontplooien.

Jozef

 

 

Dit is het portret van mijn tante Ton, zus van mijn vader , had graag 100 jaar willen worden maar is met 97 overleden. Ze was practisch blind en dat probeerde ik in dit portret vast te leggen.

Aquarel van 40 x 50  cm

Jozef  

 

 

Tommie was een kooikershond  bij ons oppasadres in De Acht Zaligheden. Als de mensen daar met vakantie waren pasten wij - mijn vrouw en ik - op het huis en moest ik vier keer per dag met Tommie naar buiten. Dat kwam goed uit want daar waren overal mooie bossen waar Tommie zichzelf voorbij kon rennen. Tijdens de laatste avondwandeling probeerde hij altijd weg te lopen naar zijn vriendinnetje  en dan stond hij om drie uur 's nachts aan de voordeur te janken om binnen te komen. Ik moest dan mijn nest uit om

" Don Juan in de stress "  toegang te verlenen. Dan lag hij al plat op de vloer want hij wist dat er wat zwaaide. Tommie en ik, we mochten elkaar wel. Getekend met viltstift op formaat 30 x 40 cm.

Jozef

 

 

Deze platte kar hoorde bij een bloemenkwekerij in mijn woonplaats en stond daar in een modderig en nat weiland " mooi te wezen " , voor mij als schilder dan toch. Het is een tafereel dat opvalt door zijn alledaagsheid en dat is ook precies wat ik wilde vereeuwigen. 

Jozef

 

 

 

Op de Belgische Kunstacademie in Arendonk stonden op een dag de wanden van ons klaslokaal vol met stillevens - wel een stuk of twintig - en we mochten zelf onze keus bepalen.

Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Een oude houten deur met daaraan een blauwe werkkiel was recht in mijn straatje, ook al omdat blauw mijn kleur is. Nou, en dít is het geworden, deze keer niet in aquarel maar in gouache - een dure naam voor plakaatverf - waardoor de kleuren toch wat steviger zijn dan van een aquarel.

Ik heb er lekker aan zitten werken. Soms word je door de muze gekust... !

Jozef