Dit olieverf-portret van een lief dametje is een van mijn vroege werken. Haar dochter - een notarisvrouw - zat op onze schilderclub en had haar moeder meegebracht als model. Ze vertelde dat ze in België woonde maar nu bij haar dochter en schoonzoon in Waalwijk logeerde omdat ze er eens even tussenuit wilde. Ze vond het wel leuk om voor ons model te zitten.

Ik heb heel geconcentreerd een paar uur aan haar portret staan werken achter mijn schildersezel en hoopte dat ze tevreden zou zijn over haar gelijkenis maar toen ik haar het resultaat van mijn inspanningen liet zien riep ze alleen maar heel spontaan: "Oh, wa hedde gij maan colleke mooi geschilderd !" Haar witte kraagje dus. Daar kon ik het dus mee doen. Vanaf die tijd heb ik zo mijn reserves als ik een vrouwenportret ga schilderen.

Jozef