In deze aquarel van 40 x 50 cm heb ik "de kunst van het weglaten" geprobeerd toe te passen. Die werkwijze wordt gepropageerd door Kees van Aalst, een door mij zeer bewonderde aquarellist die zijn leerlingen aanzet tot het vermijden van (vaak overbodige) details. Ze leiden alleen maar af - zegt hij - verstoren de eenvoud en het speelse en levendige karakter van een goede aquarel.

Met die opvatting komt hij in de buurt van een nog krassere uitspraak van een mij onbekende schilder:  "het belangrijkste in een schilderij is dát, wat er  n i e t

staat" . Daar heb ik heel vaak goed over nagedacht  en kan daarin ook wel een  eind meegaan. Wel dringt zich dan de gedachte op: "maar wat er  w e l  staat

moet dan toch zeker 100% verantwoord zijn. Gedachtenspinsels van een altijd zoekend schilder.... Want in dit vak raak je nóóit uitgeleerd en dat maakt het zo boeiend.

Terug naar deze aquarel dan. Kijken we naar een sloot of naar een weg ?  Het is niet ingevuld en de beschouwer mag dat helemaal zelf uitzoeken. Heeft ie wat te doen.  Deze "blinde vlek"verleent de aquarel wel een niet-alledaags karakter en dat sprak me wel aan. Dus doe ik een high five met Kees van Aalst !

Jozef