Ik kijk naar dit publiek van
zoveel niet meer jonge  mensen;
oudjes die naar  mij kijken,
ik die hen even kom vermaken;
ik weet dat jullie naar mij luisteren
allicht om dezelfde reden;
ik voel de eenzaamheid
en ik vraag mij af:
is dit ook mijn toekomst?
een kleine kamer
in een groot gesticht;
anderen die voor je zorgen,
weten ik kan niet meer alleen;
dagen die door anderen worden gepland.
altijd weer vechten tegen vereenzaming.
en hopen op bezoek
van kind, kleinkind of familie,
eigenlijk van om het even wie;
zelfs van een oude knar als ik
die met mijn creatief gewauwel
voor even maar de sleur doorbreek
en mijn eigen ontroering,
gevoelens en frustraties,
in woorden gegoten,
voor jullie kom voordragen.

(Heldergem, 18 januari 2009)