Samen wandelen wij langs het strand. En maken twee paar sporen in het zand, en vergeten alles om ons heen. Samen kijken wij naar dezelfde maan, en wanen ons alleen.
Jij wilt een schelpje pakken, maar 't bukken lukt niet meer zo Je linkse knie is versleten, en je rug doet ook zeer.
Samen wandelen wij langzaam verder. De twee paar voetsporen achter ons latent, ik pak stilletjes jouw hand. Woorden hebben we niet nodig, Er is gewoon die sterke band.
Wij kijken hoe de maan ondergaat. En wij vinden alles prachtig. 'T gaat langzaam jij bent geen twintig meer. En ik ben ook niet zo dartel meer.
En hier zeg ik!
Ho! Hilda niet te ver vooruit dromen.
Maar als het ons gegeven is, zoals boven staat beschreven. Zo over een aantal jaren, dan hebben we nog een heel mooi leven ... ©Hilda
|