Voor de grap.

Paaszaterdag 2008. Telefoonverkeer tussen Lichtaart en Grobbendonk.

 “Zal ik Lea eens bellen, eens zien wat ze zegt?” “Hallo, Lea, hedde iet te doen dees wiekend?” “Nieë, waaroem?”  “Willewe goan schiete?”  “Woada?”  “Awel, in Brezova.”  “Mende gaa da?”  “Joat, wa zee Ludo deraf?”  “Wannieër zen we weg?”  “Jommo, ge mut in Duitslaand nog winterbaanden hemme!”  “Khem zer van de week afgedaan, kzal is moake dasser trug oep ligge.”

Zo begon een weekend vol verrassingen, en die vielen deze keer niet uit de paasklokken. Twee uurtjes na bovenstaand telefoongesprek stopte de wagen van Jel en Luc voor de deur bij Lea en Ludo. De koffers werden overgeladen en de wagen richting Tsjechië gestuurd. De dag wisselde naar de nacht en het koude slechte weer in België, werd nog slechter naargelang we de Tsjechische grens naderden. In deze moderne tijden kan men bijna overal blindelings naartoe rijden, maar Isabelle, de GPS, moet dan wel mee zijn en niet thuis op de kast liggen. Waar een ouderwetse landkaart al niet goed voor is. Onderweg werd kontakt opgenomen met Petr, een voor schietbelgen bekende pensioneigenaar in Loket.

Wanneer na middernacht de Skoda voor het pensionneke stilviel werd door de voordeurbel Petr gewekt, die graag voor ons nog een kopke koffie zette. De koffers werden op de kamer en onze ruggen uiteindelijk in bed gedeponeerd.

’s Morgens deed de wekker zijn werk en de douche zorgde voor verfrissing. Ondertussen werd een stevig ontbijt geprepareerd. 

De auto werd terug gestart. Brezova, here we come. Maar, het cultureel centrum waar we begin november 2006 de schieting hadden gehad was niemand te zien. Met een affiche, gevonden op een aanplakbord, in de hand werden door het dorp gestuurd, om uiteindelijk 50 meter voorbij het CC terug uit te komen en we de place to be vonden. Wanneer we daar binnengingen beleefden we een moment om te koesteren. Honderden verraste ogen draaiden onze richting uit. Er was immers niemand op de hoogte van onze komst. Zelfs wij wisten 24 uur geleden nog niet dat we hier zouden zijn. Handen werden gedrukt, vragen werden vertaald.

Hebben jullie Praag bezocht ? Hoelang zijn jullie al in Tsjechië? Ongelooflijk dat die Belgen speciaal voor die schieting tot hier komen. Jarda Uller, de voorzitter van Brezova, was zodanig verrast dat hij geen goed resultaat neergezet kon krijgen. Hij verontschuldige zich zelfs wanneer hij weggeroepen werd. De 4 Belgen werden nog ingeschreven, de schieting was al begonnen om 9.30!!  In tegenstelling tot ons vorige bezoek mochten wij nu met knikkers schieten. In het opgediepte bakje vonden wij munitie die verdacht veel op de knikkers leken die gebruikt geweest zijn op de Internationale Schieting in Zerkegem. Geschoten werd op een enkele plaat die telkens terug rechtgetrokken werd. De punten werden genoteerd door de jeugdige schutters. Na 3 reeksen van 10 knikkers kwam Jel uit op 14 treffers, Lea en Ludo raakten 25 maal het bordje en Luc moest afkampen met 27 rake treffers. Pavel, de opponent beschikte over een gesostificeert wapen (dubbel vizier en armsteun), Luc daarentegen  gebruikte de katapult waarmee hij in wedstrijden in België voor goede resultaten zorgt. Ook de andere 3 schoten met hun gewoon schietlaptoestel.  Het was dus niet de katapult, maar het ventje dat de afkamping won. Luc dus, goed voor de 6^de plaats. Ludo behaalde de 10^de plaats. Bij de vrouwelijke deelnemers deed Lea het beter dan de rest en Jel werd 4^de in deze Paastrofee. Iedere deelnemer mocht zijn prijsje kiezen, van fles drank tot portie vlees. De jeugd, met een tiental schutters aanwezig, kregen als prijs snoep die bij hen blijkbaar het water uit de mond liet lopen. Wij werden hierop vriendelijk uitgenodigd op een  lekker middagmaal in het plaatselijke restaurantje. Na het nuttigen van deze begaven wij ons naar het trainingslokaal waar de plaatselijke schutters alles in gereedheid hadden gebracht om daar wedstrijden te beslechten. Het lokaal was uitgerust met onder andere computer, tv, tapkraan en kleine keuken. Naast de Tsjechische stand schoten we hier ook op de Belgische, en nadien op een bewegend doel. Ook hier werden de glazen terug gevuld vóór ze leeg waren en aan versnaperingen was ook geen tekort. Dat we niet moeten onderdoen voor de betere Tsjechen werd ook hier bewezen. Een paar jongere leden zorgden voor vertalingen naar het Engels, Duits en zelfs Spaans en zo hoorden en beleefden we zelf dat hieronder in de kelder veel getraind en nog meer plezier gemaakt werd. Meerdere malen moesten we horen dat er in België ook mensen zijn die hun sport in hun hart dragen. Ze zullen er alles aan doen om het Europees Kampioenschap eind juli beter te doen slagen dan datgene zij verleden jaar in Zerkegem mochten meebeleven. Uiteindelijk, half tien was reeds gepasseerd, konden we toch weggeraken. (Nog eentje, nog een kleintje, ge kent dat).

Terug bij Petr kregen we nog een lekker schotel voorgezet die dan, allee een beetje dan, doorgespoeld werden met het plaatselijke vocht. (Echt waar, de koffie is er niet te ‘zuipen’)

Het bed werd opgezocht wanneer de kleine wijzer de 12 gepasseerd was.

Na het ontbijt trotseerden we de winterse koude tijdens een wandeling door Loket om iets na de middag de terugreis aan te vangen onder een stralend zonnetje. De arenden spreidden hun vlerken breed open in de lucht en de reeën lieten met hun ranke poten sporen na in een voor de rest onbesmeurd sneeuwtapijt. Echter, 250 km verder, schoven de wolken voor het zonnetje en mochten we sneeuwstormen trotseren. Op sommige plaatsen zagen we naast de baan de witte massa 2 tot 3 meter hoog liggen. Samen met de sneeuwvlagen kwamen ook de files, blijkbaar wilden ze allemaal naar huis na het paasweekeinde.

Een paar uur en 2 tussenstops later verlieten we de autostrade in Grobbendonk en maakten hiermee een einde aan ons geslaagd weekend.

Onderweg werd de afgelopen 50 uur nog eens terug overlopen. De Tsjechen hebben er alles aan gedaan om ons leuke dagen te bezorgen en ons ervan overtuigd hun internationaal treffen te doen slagen. Het is hun bedoeling op elke stand te schieten die in Europa gebruikt wordt.

Voor ons, Jel, Lea, Ludo en Loek was dit alleszins een zeer geslaagd weekend, vol verrassingen. En we zijn er zeker van dat we hier later de vruchten van zullen plukken

Zo zie je maar tot wat een grapje leiden kan.

                                                                                                          Pietje Pennewipper.

De Tsjechen vroegen ons alle Belgische collega’s de groeten te doen.

03-04-2008 om 10:40 geschreven door De Meyer Gerard