Over kleine feiten en dingen, wat interessant is en rondom ons reilt en zeilt. Opgesmukt met eigen foto's
05-05-2006
Eindelijk lente
Zomerse temperaturen in de lentetijd met een stralende hemel, dat is iets dat het bloed omstuimig en sneller door je aderen laat stromen. Natuurlijk heb ik dankbaar van de gelegenheid gebruik gemaakt om het fototoestel boven te halen en heb er het winterstof vanaf gewreven. Na de koude wintermaanden is dit een hele verademing. De bloesems in de hof van Huize Dassonville zijn dit keer mijn onderwerp. Bloeiende kerselaar, magnolia en appelbloesem zijn er nu nog overvloedig aanwezig. Hun kleurensymfonie is echter van korte duur. Daarom moet men ieder jaar van de prachtige weersomstandigheden gebruik maken om alles op de gevoelige ccd (lees plaat) vast te leggen. Terug thuis wordt het resultaat direct op de pc bekeken en de volgens mij beste shots bewaard. Wie weet of daar later niet iemand nog kan van genieten. Ik heb in ieder geval op 5 mei 2006 best genoten van het prachtige lentezonnetje en van het fotograferen. Yurricfan
Kiekmaar blog is vandaag 1 jaar jong. Veel is er niet aan gewerkt en het is niet het beste of het mooiste, zeker niet het interesantste, wat ook niet de bedoeling was. Ik lig er niet van wakker. Het is ook niet de bedoeling om heel veel bezoekers te lokken. Wat ik probeer te brengen is een eerlijke presentatie van alledaagse gewone dingen en feiten die rondom mij gebeuren en waar ik dankbaar van geniet. Geschiedenis hoef ik niet te schrijven dat doen andere en knappere bollebozen wel. De ene dag is de andere niet, er zijn de hoogtepunten en de teleurstellingen in het leven. Een ommezwaai kan plots gebeuren. Daarom is het verstandig om zo nu en dan een rustpunt in te lassen. Daarvoor gebruik ik dit blog. Kiezen tussen verleden en toekomst is een onmogelijke zaak, geluk is geen eindpunt maar een richtpunt. Daarom kies ik voor vandaag, voor het zaadje dat ik nu in handen heb, het bergt in zich immers de ganse bloem of plant. Het brengt vreugde en ik ben er dankbaar voor. Bedankt allemaal voor het bezoek aan mijn blog en dat het iedereen veel vreugde en plezier mag brengen om samen nog vele jaren te bloggen op seniorennet. Hartelijke groeten Yurricfan
Hallo, hallo, de lente heeft nog geen wind in de zeilen. Mijn huisarts kan mij misschien tegenspreken, voor hem waait het nooit genoeg, maar voor mij blijft het toch een beetje te koud voor de tijd van het jaar. Misschien had ik toch molenaar moeten worden. Die mensen zijn gehard door het gure weer en kunnen tegen een stootje. Dat is onze dokter ook aan te zien. Allé ik heb hem behalve een snotvalling nog nooit ziek geweten. Zou het dan toch waar zijn dat zij eerst hun medicamenten zelf eens uitproberen? Of zou die hobby van molenaar er voor iets tussen zitten? 't Is immers geen gewone maar een Meestermolenaar. Die kan dus wat meer aan. Wil je hem eens aan het werk zien, ga dan maar eens langs in het weekend te Langemark op de Sint Juliaansmolen, ik ben er van overtuigd dat je welkom bent en er heel wat deskundige uitleg kan krijgen over het molenaarsberoep.Maar voor mij waait het nog steeds te hard en blijft het koud,hopen maar dat het beter wordt. Tot in warmere dagen. Yurricfan
De Ronde van Vlaanderen 2006. Hét ideaal moment om aan de mensen te tonen dat ook andere zaken, zoals respect voor de financiële zorg van gepensioneerden, die hun inkomen door allerhande al dan niet gerechtvaardigde maatregelen van onze paarse regering, in vlug tempo zien dalen, de media mogen halen. Ook in ons dorp zijn er wakkere rakkers die durven opkomen voor een beetje meer welvaartsvastheid en een inhaalbeweging voor de laagste pensioenen. Het kan velen misschien hun koude kleren niet raken, maar je moet het maar eens doen, als alle aandacht naar de fel gekleurde trui van Tom Boonen gaat, de baan opgaan en handtekeningen verzamelen om te protesteren tegen de verarming van de ouderen. Proficiat mensen van mijn dorp, en 't is te hopen dat iedereen het pensioen van onze ministers krijgt. Ofwel moeten die mannen(of dames) het maar eens proberen te rooien met een eenvoudig werknemerspensioentje. Eens kijken of ze dan ook de moed hebben om met de Ronde te protesteren? Met de groeten van Yurricfan
De lieve Sint bracht de brave kinderen allerhande speelgoed. De reclame blaast het ons dagelijks in het oor en brand de superbeelden in ons netvlies, dat je zeker dat en dit spul moet bezitten of dat je anders hopeloos triestig achterblijft bij de kinderen van de buren.Veel van dat commerciële goedje is echt zo ingewikkeld en ongenietbaar dat men het nog amper 'speelgoed' kan noemen. Bij ons bracht de lieve Sint een lekker ouderwets poppenbedje. Heel stevig gemaakt in het atelier van een goede vriend van Sinterklaas. Wel zo stevig dat niet alleen de poppen er hun zalig dutje in kunnen doen, maar dat de poppenmoedertjes er eveneens plaats in kunnen nemen. Dat is pas echt speelgoed waarmee je levensecht kunt spelen zonder de rompslomp van platte batterijen en gebroken schermen. Yurricfan
Eindelijk was de grote dag aangebroken waarnaar alle kleuters uitgekeken hadden. Spanning alom!!
Wanneer komt Sinterklaas nu, juffrouw?"
Waarom moeten we onze jas aandoen? Duurt het nog lang...?"
Toen iedereen op zijn stoeltje zat doken er plots vier poetsvrouwen op. Ze waren gewapend met borstels, dweilen , stofvodden en een ragebol. Verwoed begonnen ze de zaal te poetsen, zelfs de kinderen konden niet ontsnappen aan hun poetswoede.Iedereen moest helpen om de zaal stofvrij te krijgen, want Sinterklaas had dit jaar last van een allergie.Wanneer de swingende poetsvrouwen klaar waren met hun werk, kwam Sinterklaas de zaal binnen.
Plots begon het gemompel Waar is Zwarte Piet? Piet is niet meegekomen!!
De poetsvrouwen zochten overal maar helaas, hij was nergens te vinden!! Sinterklaas ging toen buiten zoeken, met een hele stoet kinderen erachteraan, megafoon in de hand. Iedereen riep heel hard om Zwarte Piet. En ja hoor, na een tijdje zoeken zagen we hem daar door het dakvenster.
De deugniet was naar boven geklommen en was de sleutel kwijt geraakt. Nu kon hij niet meer naar beneden.Paniek alom!!! Ondertussen waren al enkele (nochtans mondige) kleuters onder mijn jas gekropen.Bang dat Zwarte Piet naar beneden zou springen. Van hoogtevrees had hij immers helemaal geen last.
Gelukkig was de redding nabij, na vruchteloos de sleutel zoeken had een pientere poetsvrouw de brandweer gebeld.
De grote brandweerwagen kwam de speelplaats opgereden, de ladder werd uitgeschoven en Zwarte Piet werd uit zijn benarde positie gered. Hij klom in de kooi bij de dappere brandweerman en kwam zo naar beneden. Iedereen was opgetogen. Oef!!!
Na dit grote avontuur ging iedereen terug naar binnen en zongen we heel luid de liedjes voor Sint en Piet. Er wachtte ons nog een grote verrassing, de zakken zaten barstensvol speelgoed en snoep. De beide voorzitters van het oudercomité hebben ons helpen dragen ( dank je wel ).
Toen namen we afscheid van Sinterklaas en Zwarte Piet en gingen naar onze klas. Blij, moe en met onze handjes vol werkjes en snoep gingen we huiswaarts.
Dank je wel Sinterklaas,en hou Zwarte Piet wat beter in de gaten .
Grootouderfeest...,of was het kinderfeest? Al bij al een leuke bedoening het grootouderfeest van het 1ste kleuter. De grootjes(?) kozen de beste plaatsen om de jongste telgen uit hun nageslacht vanuit de beste hoek te observeren. Op het moment van optreden van hun idolen waren er evenveel stoelen leeg als bezet. De filmcamera's en digitale en andere fototoestellen konden immers niet vanop hun lang op voorhand gereserveerde plaatsen worden bediend. De beste shots werden genomen vanvoor heel dicht bij het podium. Er stond altijd wel iemand vlak voor uw neus plotseling recht zodat juist die interessante foto van hun jonkske,op dat unieke ogenblik gemist werd. De oplossing lag dus vooraan. Nooit gedacht dat ik daar ook nog zou aan meedoen. Maar ja, een mens is dat nu eenmaal aan zijn schattige nageslacht verplicht.'t Is immers voor later...voor het familiealbum, waar toch nooit iemand meer in kijkt, tenzij wanneer opa of oma er niet meer zijn. Dan is dat ene fotootje dus toch de moeite waard. Yurricfan
Zijn wij zo stuur en stijf dat wij een clown moeten inhuren om ons een beetje te vermaken?Wij zijn toch allemaal een beetje clown. Zie maar hoe mensen zich soms gedragen en kleden bij plechtigheden. Onder het mom van 't Is mode paraderen en lopen de dames,(soms ook de heren),als pauwen te pronken.Al dan niet hun rijkdom etalerend. Het clowneske is dat iedereen het doet en dat niemand uit de band durft te springen om zich eens gewoon te gedragen. Geef mij dan maar een clown die durft zijn nek uit te steken om zich eens zot te gedragen. En 't gekke is :iedereen vindt dit doodgewoon. Yurricfan
Om nooit te vergeten! Een zonovergoten speelkoer van de basisschool, bevolkt met honderden enthousiaste mensen die hun symphatie met Marcel en Greta wilden betuigen. Met een feilloze en perfecte organisatie hebben de initiatiefnemers heel wat solidariteit losgeweekt. 999 volwassenen kwamen naar de maaltijd, die ene laatste konden we niet vinden, en 119 kinderen. Zoiets is in Lendelede nog nooit gezien.
Met de wandeling waaraan 288 volwassenen en 34 kinderen: totaal 322 wandelaars aan deelnamen, de maaltijd, tombola, kinderanimatie, springkasteel, het schilderen van de kindergezichtjes en de aanwezigheid van Nesten de gekende karikaturist uit Kuurne, een zonnig terras met een heerlijk drankje, hadden zij de mensen heel wat te bieden. De gezichten van alle medewerkers straalden zo van geluk en vreugde om de grote respons vanwege de grote opkomst dat zelfs Nesten er niet in slaagde om ergens een onvriendelijk of zuur kijkend gezicht te vinden om te vereeuwigen. Yurricfan
