Nog een Sinterklaas pps. Ga ook eens naar het kinderblog van John waar momenteel heel veel leuke Sinterklaas pps-jes op staan van heel veel verschillende mensen. Je kan het blogje van John vinden aan de rechter zijkant van mijn blog; gewoon even klikken.
Omdat de Sint vandaag uit Spanje komt heb ik deze naar boven geplaatst Op John zijn blogje "de kindervriend" staan nog veel meer leuke Sinterklaas pps-jes dus ga eens bij hem kijken.
Patti Page, artiestennaam van Clara Ann Fowler (Claremore, (Oklahoma), 8 november 1927 Encinitas (Californië), 1 januari 2013), was een Amerikaans zangeres. Ze had grote hits met liedjes als "Tennessee Waltz", "With My Eyes Wide Open, I'm Dreaming" en "(How Much Is That) Doggie in the Window". In commercieel opzicht was ze de succesvolste zangeres van de jaren vijftig. Patti Page verkocht meer dan honderd miljoen platen en heeft 50 albums op haar naam. Zij overleed op 1 januari 2013 in een rusthuis te Encinitas in Californië.
In 1953 verscheen wellicht Pages bekendste hit (How much is that) Doggie in the window, Daarna volgden nog meer successen waaronder Changing partners en in het volgende jaar Cross over the bridge (nummer 2 positie), Steam heat en Let me go lover.
Lobo (Roland Kent LaVoie) (Tallahassee, 31 juli 1943) is een Amerikaanse singer-songwriter die vooral begin jaren zeventig van de 20e eeuw succesvol was. Lobo was populair in een groot deel van de wereld en scoorde hits als "Me and You and a Dog Named Boo", "I'd Love You to Want Me" en "Don't Expect Me To Be Your Friend."
"I'd Love You to Want Me" is de titel van een populaire song uit 1972, die op zijn album Of a Simple Man staat.
Lobos liedjes werden gekenmerkt door een zoete melodie, weelderig instrumentgebruik en gevoelige teksten. "I'd Love You To Want Me", als single uitgebracht in de herfst van 1972, werd in 1973 in Duitstalige landen erg populair, toen het op de achtergrond te horen was in een aflevering van de Krimi-serie Der Kommissar.
In 1981 stopte hij met het maken van platen en begon hij zijn eigen label Lobo Records dat later Evergreen Records werd. Onder deze namen werden verschillende singles uitgebracht. Omdat zijn populariteit in met name Azië groot bleef, bracht hij eind jaren tachtig twee Greatest Hits albums uit. In 2006 toerde hij door Zuid-Azië.
George Glenn Jones (Saratoga, Texas, 12 september 1931 Nashville, Tennessee, 26 april 2013) was een Amerikaans countryzanger. Hij heeft als solo-artiest, maar ook samen met andere artiesten, meer dan 150 hits gehad
Naast zijn muzikale carrière kende Jones een roerig leven. Hij haalde dikwijls de krantenkoppen met berichten over dronkenschap, diverse relaties (waaronder zijn huwelijk met Tammy Wynette) en geweld. Ook miste hij vele optredens, wat hem de bijnaam "No Show Jones" opleverde. Het nummer A good year for the roses staat op zijn album George Jones with Love uit 1971.
Voor 2013 had Jones zijn laatste tournee gepland, waarna hij met pensioen wilde gaan. Na een ziekenhuisopname wegens bloeddrukproblemen overleed hij op 26 april van dat jaar op 81-jarige leeftijd.
Sarah Lois Vaughan (March 27, 1924 April 3, 1990) was an American jazz singer, described by Scott Yanow as having "one of the most wondrous voices of the 20th century."
Nicknamed "Sailor" (for her salty speech),[2] "Sassy" and "The Divine One", Sarah Vaughan was a Grammy Award winner. The National Endowment for the Arts bestowed upon her its "highest honour in jazz", the NEA Jazz Masters Award, in 1989.
Her commercial success began with the 1954 hit, "Make Yourself Comfortable", recorded in the fall of 1954, and continued with a succession of hits, including: "How Important Can It Be" (with Count Basie), "Whatever Lola Wants", "The Banana Boat Song", "You Ought to Have A Wife" and "Misty".
Racoon is een Nederlandse band die zich heeft ontwikkeld van melodieuze rockgroep tot band die zich steeds meer toelegt op singer-songwriter-achtig repertoire, met een prominente rol voor de akoestische gitaar. Hun grootste hits zijn Love You More (2005), No Mercy (2011) en Oceaan (2012).
In januari 2000 kwam het debuutalbum Till Monkeys Fly uit, geproduceerd door Michel Schoots (Urban Dance Squad). Binnen een paar maanden was het nummer Feel Like Flying Megahit op 3FM en speelde Racoon op Parkpop en Lowlands. In de zomer van 2001 dook Racoon de studio in om een nieuw album op te nemen. Dertien nummers kwamen uiteindelijk op het album Here We Go, Stereo.
In 2004 produceerde Michel Schoots het derde album van Racoon, dat Another day ging heten. Dit album kwam uit in april 2005 en stond ruim anderhalf jaar in de hitlijsten In 2006 werd het bekroond met de Schaal van Rigter. Door dit album werd Racoon nóg bekender in Nederland. Ook bracht dit album een van de grootste hits van Racoon, Love you more, voort. Andere singles van dit album zijn Happy family, Laugh about it en Brother.
In het voorjaar van 2008 verscheen het vierde album, getiteld Before you leave. De eerste single van dit album, getiteld Lucky all my life, kwam op 29 januari uit, maar was in de week daarvoor al uitgeroepen tot Megahit op Radio 3FM. In maart 2011 kwam de single No Mercy uit, vooruitlopend op het album Liverpool Rain dat op 6 mei werd uitgebracht. In de videoclip No Mercy speelt de Nederlandse professionele pokeraar en oud-hockeyspeelster Fatima Moreira de Melo mee. Voor de film Alles is familie uit 2012 schreef Racoon hun eerste Nederlandstalige nummer Oceaan.
James William "Bill" Anderson III (geboren op 1 november 1937) is een Amerikaanse countrymuziek zanger, songwriter en tv-persoonlijkheid. Hij heeft meer dan 40 studio-albums uitgebracht en heeft 7 keer nummer 1 bereikt op de country ranglijsten. Naast een van de meest succesvolle songwriters van country muziek geschiedenis, is Anderson ook een populaire zanger, die de bijnaam "Whispering 'Bill' (fluisterende Bill) kreeg voor zijn zachte vocale stijl en soms gesproken tekst Artiesten die zijn materiaal hebben opgenomen zijn Ray Price, Connie Smith, Lynn Anderson, Jim Reeves, Brad Paisley, Kenny Chesney, en George Strait.
Anderson heeft een aantal tv-optredens gedaan, waaronder twee uitzendingen als gastheer in een game show: The Better Sex (met co-host Sarah Purcell) in 1977 en Fandango (1983-1989) een quiz met country muziek-als thema op The Nashville Network. Hij was ook gastheer bij een interview show genaamd Opry Backstage en was producent van een talentenjacht genaamd You Can Be a Star, met collega Jim Ed Brown als gastheer. Verder had hij gastoptredens in diverse andere tv-series.
Cilla Black (geboren als Priscilla Maria Veronica White in Liverpool, 27 mei 1943) is een Britse zangeres en televisiepresentatrice. Ze is de enige vrouwelijke vertegenwoordiger van de Merseybeat die internationale bekendheid verwierf. Ze is vooral bekend van haar hits Anyone Who Had a Heart, You're my world en You've Lost That Lovin' Feelin'.
Op 6 september 1963 nam Epstein haar onder zijn hoede, nadat hij haar ergens had zien optreden. Epsteinhad uit de Verenigde Staten het nummer Anyone Who Had a Heart van Burt Bacharach gezongen door Dionne Warwick meegebracht. George Martin wilde het aanvankelijk door Shirley Bassey laten zingen, maar Epstein overtuigde hem het aan Cilla Black te geven. De single werd een groot succes en bereikte in februari 1964 de eerste plaats in de Britse hitparade.
In 1965 herhaalde Cilla Black het trucje van Anyone Who Had a Heart door een grote hit te scoren met een nummer dat zich in de Verenigde Staten al bewezen had. Deze keer deed ze het met You've Lost That Lovin' Feelin' van de Righteous Brothers.
Matt Monro, echte naam Terence Parsons (Shoreditch, Londen, 1 december 1930 - Ealing, Londen, 7 februari 1985) was een Britse zanger.
Zingen was zijn grootste passie. In 1954 trad hij voor het eerst op en twee jaar later had hij al succes. Eind jaren vijftig kreeg hij een platencontract en tot 1974 stond hij geregeld in de hitparade. Monro werd wel de zingende buschauffeur genoemd omdat hij in het begin van zijn carrière onder andere buschauffeur was. Billboard riep hem in 1961 uit tot Top International Act. Monro zong de titelsong van de Bondfilm From Russia With Love (film) (1963). Toen hij in 1965 nog voor The Beatles het nummer Yesterday uitbracht werd dat een hit. In 1966 haalde hij een hit met het door John Barry en Don Black geschreven titelnummer voor de film Born Free dat zijn lijflied werd.
Matt Monro overleed op 54-jarige leeftijd aan leverkanker.
Oncew in a While is een populaire en veel gecoverde song uit 1937 van Michael Edwards, met tekst van Bud Green.
Judith Katrijntje (Trijntje) Oosterhuis (Amsterdam, 5 februari 1973) is een Nederlandse zangeres. Zij is een dochter van de theoloog en uitgetreden priester Huub Oosterhuis en violiste Josefien Melief (van het Amsterdams Promenade Orkest).
Samen met haar broer Tjeerd formeerde Oosterhuis de band Total Touch, waarmee ze een muzikale mix brachten van 80s, soul, 90s, R&B, funk, pop en dance.
Op 14 augustus 1996, tijdens de opening van de Amsterdam ArenA, zong zij voor een publiek van 50.000 mensen en miljoenen tv-kijkers de door John Ewbank geschreven hymne De zee. Intussen scoorde Trijntje een grote hit met het nummer Wereld Zonder Jou, een duet met Marco Borsato en had zij eind 1998 opnieuw een solo hit met het nummer Vlieg Met Me Mee, de titeltrack van de Nederlandse speelfilm Abeltje.
Op dinsdag 28 januari 2002 was ze een van de acts tijdens het feestje in de Amsterdam ArenA ter gelegenheid van het huwelijk van kroonprins Willem-Alexander en Máxima Zorreguieta. Naar aanleiding van de geboorte van erfprinses Catharina-Amalia op zondag 7 december bracht Trijntje samen met Carel Kraayenhof en violiste Janine Jansen het door John Ewbank geschreven lied Nu Dat Jij Er Bent uit. In februari 2004 kreegze de Gouden Harp. De jury prees haar zangkwaliteiten, maar ook het feit dat ze zelf haar liedjes schrijft, zowel tekst als muziek. Het was de tweede Harp die Trijntje Oosterhuis kreeg. In 1997 won ze al de Zilveren Harp. Zij ontving een Edison Jazz Award voor het album Who'll Speak for Love waarop ze nummers van Burt Bacherach zingt.
Trijntje Oosterhuis is een van de coaches in het televisieprogramma The Voice Of Holland.
Michael Steven Bublé (Burnaby - Canada), 9 september 1975) is een Canadese-zanger en acteur. Hij is woonachtig in zowel Canada als in Italië. Zijn eerste album behaalde de top 10 in Canada, Italië, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Australië.
Hij groeide op met zijn opas jazzalbums met muziek van onder anderen Ella Fitzgerald en Frank Sinatra. Een optreden tijdens een bedrijfsfeest zorgde voor zijn doorbraak.
In 2003 bracht hij zijn eerste titelloze album Michael Bublé uit. Hierna volgden regelmatig nieuwe albums, het zesde en voorlopig laatste album, To be Loved, verscheen op 12 april 2013.
Everything was de eerste single van zijn derde album Call Me Irresponsible , dat op 1 mei 2007 uitkwam. Het werd een top 10-hit in de Nederlandse hitlijsten.
Roberta Flack (Asheville (North Carolina), 10 februari 1937) is een Amerikaanse zangeres. Ze is vooral bekend van haar hit Killing Me Softly with His Song.
Roberta werd in 1968 ontdekt door de jazzmuzikant Les McCann. In 1971 kwam ze al met een paar covers van bekende hits in de Billboard Hot 100 Haar grote doorbraak kwam echter pas in 1972 toen ze een Amerikaanse nummer 1-hit had met The First Time I Saw Your Face. Dat nummer was al in 1969 opgenomen, maar werd drie jaar later pas populair, omdat het in de film Play Misty for Me van Clint Eastwood werd gebruikt. Het nummer leverde zelfs twee Grammy's op.
Ze is waarschijnlijk het bekendst door haar uitvoering van Killing Me Softly with His Song. In Nederland had ze ook nog een hit met Feel Like Makin Love. Haar album Holiday is een cd met kerstliedjes uit 2003.
Roger Dean Miller (Fort Worth (Texas), 2 januari 1936 25 oktober 1992) was een Amerikaans zanger en acteur. Zijn bekendste wapenfeit was de single King of the Road, die ook de Nederlandse hitparades haalde. Zijn stijl wordt omschreven als countrymuziek, maar kent specialisaties in scat en vocalese (variant van vocalise). Hijzelf was zich daarvan niet bewust; hij wilde muziek schrijven als anderen, maar het bleek altijd een ander resultaat te hebben.
Zijn grootste succes was King of the Road met een vierde plaats in de Billboard Hot 100. Daarna kwamen o.a. Little green apples van Bobby Russell en Me and Bobbie McGee van Kris Kristofferson, in 1970 gevolgd door het studioalbum A trip in the country. Miller verhuisde van Smash Records naar Columbia Records en kwam in 1973 met Dear folks: Sorry I haven't written lately.
Lisa Ono (São Paulo, 29 juli 1962) is een populaire Braziliaanse bossanovazangeres van Japanse origine.
Lisa Ono werd geboren in São Paulo in Brazilië, maar verhuisde naar Japan toen ze tien jaar oud was. Vanaf toen woonde ze de ene helft van het jaar in Japan, de andere helft in Brazilië.
Lisa Ono begon met zingen en gitaar spelen toen ze vijftien jaar was. Haar professionele debuut als bossanovazangeres maakte ze in 1989. Ze heeft met vele andere bekende musici samengewerkt, zoals Antônio Carlos Jobim en João Donato. Dankzij haar is de populariteit van bossanova in Japan toegenomen.
Lisa Ono schrijft ook songs. Haar eerste album Catupiry, werd in 1989 uitgebracht. Sindsdien is ze doorgegaan met het opnemen van muziek en bracht een plaat per jaar uit, meestal in het Portugees.
Nathaniel Adams Coles (Montgomery, 17 maart 1919 - Santa Monica, 15 februari 1965) was een Amerikaans jazzzanger, pianist en songwriter. Cole wordt algemeen beschouwd als de beste mannelijke vocale jazz- en balladvertolker van de jaren vijftig en zestig.
In 1943 neemt hij het nummer 'Straighten Up and Fly Right' op, dat z'n eerste nationale hitsong wordt. Vanaf 1945 besluit Nat zijn bijzondere stem ook buiten de jazz te laten horen. Hij ontwikkelt zich meer en meer als (jazz)balladzanger. Zijn herkenbare stem zorgt voor een miljoenenomzet bij platenmaatschappij Capitol. Cole is de superster van de jaren vijftig.
In oktober 1964 wordt bij hem longkanker geconstateerd. Nat King Cole overlijdt begin '65 in het St. John's Hospital in Santa Monica (Californië).
Concetta RoseMaria Franconero (Newark, New Jersey, 12 december 1938), bekend geworden als Connie Francis, is een Amerikaanse zangeres.
Het duurde tot januari 1958 voordat Connie Francis echt succes kreeg. Haar plaat Who's sorry now, een opgefriste rockversie van dit nummer uit 1923, kwam hoog in de Amerikaanse top 10 terecht. In de periode van 1958 tot 1963 was Connie Francis de populairste popzangeres ter wereld. Zei zong in vele talen. Haar veelzijdige talent komt vooral tot uiting op haar langspeelplaten met een repertoire variërend van rock en jazz tot country en wereldmuziek. Het nummer Frankie zong zij in 1959. Het stond op een single met aan de andere kant Lipstick on your collar. Voor beide nummers ontving zij gouden platen.
