Eartha Mae Kitt (North, 17 januari 1927 – New York City, 25 december 2008) was een Amerikaans actrice en jazz-zangeres. Bij het grote publiek werd ze vooral bekend door haar rol als Catwoman in de televisieserie Batman in de jaren zestig, en als zangeres van de zwoele kersthit Santa Baby in 1952. De regisseur Orson Welles noemde haar ooit the most exciting woman in the world - de spannendste vrouw ter wereld.
Ze kreeg in 1960 een ster op de Hollywood Walk of Fame; werd drie keer genomineerd voor een Tony Award, een keer voor Emmy Award en tweemaal voor een Grammy Award.
Als zangeres had Eartha in de jaren vijftig en jaren zestig een aantal hits, waaronder Santa Baby, Let's Do It, C'est Si Bon, Just an Old Fashioned Girl, Monotonous, Love for Sale, I'd Rather Be Burned as a Witch, Usku Dara, Mink, Schmink en Under the Bridges of Paris.
In 1968 maakte ze een faux-pas tijdens een lunch in het Witte Huis, door Lady Bird Johnson, de vrouw van Amerikaanse president Lyndon B. Johnson, aan het huilen te maken met kritisch commentaar op de oorlog in Vietnam. Hierna kon ze in de VS geen werk meer krijgen en vertrok ze naar Europa, waar ze onder meer vloeiend Frans leerde spreken. In 1978 maakte ze haar Amerikaanse comeback in de Broadway-musical Timbuktu!.
Eartha Kitt overleed op 81-jarige leeftijd.