Keuntje Zo maar, van alles wat,uit het dagelijkse leven....
03-12-2006
Even ontspannen op zondag
Een grijze zondagnamiddag, het moment om wat tv te kijken. Het tweede deel van de Audrey Hepburn Story op Vitaya. Ik heb ervan genoten. Ze was een héél grote dame in de filmwereld. Een bizonder knappe vrouw en uitstekende actrice. Ik hou van films kijken, geen oorlog of gewelddadige,wel romantische of komische, een beetje drama of thriller mag ook. Dus met Kinepolis in Brugge, dichtbij Wenduine, zullen we daar regelmatige bezoekers worden. Met vrienden en vriendinnen, de mannen naar James Bond en de dames naar The Devil Wears Prada, met Meryl Streep, ook een topactrice. Genieten kan ik ook van goede muziek, liedjes met mooie teksten. Radio luisteren van 's morgens tot 's avonds, of een mooie cd spelen. Mooiste liedje vind ik nu "You give me something" van James Morrison, ben nogal sentimenteel wat muziek betreft............. Ik ga mezelf verwennen met een cd van hem, onder de kerstboom ! Maar het laatste boek van Aspe mag ook niet ontbreken. Het zal wel lukken om tijd te vinden om eindelijk nog eens een boek te lezen.
Het heeft even geduurd voor ik de tijd vond om nog eens op mijn blog te schrijven. Zoveel te doen, zoveel te belopen! Regelmatig naar zee om een beetje te ontspannen in een andere omgeving, wandelen, praten met mijn vriendinnen. Daantje komt nu ook 1 keer per week Hij is al een flink en braaf kereltje. Binnenkort is het Sinterklaas, dus winkelen en al wat gekocht vorige week in Oostende. Donderdag naar toneel in het Zeemanshuis, The Red Star Line. In Brugge vorige donderdag naar The Black Dahlia gaan kijken. Knappe film van Brian de Palma met uitstekende acteurs. We missen mama, het ging zo vlug. Moeilijke momenten voor de kinderen en kleinkinderen. Nog een dikke maand en het is Kerstmis. We vierden het altijd samen met de familie. Het zal zo vreemd zijn zonder haar...... Maar het leven gaat door en er valt nog zoveel te doen.............
Kleine Daan begrijpt het natuurlijk nog niet, zus Lina een beetje, Axel is ook nog te klein. Maar ben er zeker van dat ze dikwijls naar haar zullen vragen. Daan is,bijna 3 1/2 maanden, een flinke kerel van 7 kg en 65 cm.
Met groot verdriet, maar dankbaar voor alle tekens van liefde en warmte die zij ons heeft gegeven, nemen wij afscheid van ons mama en bomma, kortstondig overleden op 17 oktober 2006. De begrafenisplechtigheid heeft plaats op maandag 23 oktober. Wij zullen haar zo ontzettend missen.
Eventjes vlug wat nieuws. Mijn ma nog vijf dagen langer in het ziekenhuis.De medicatie voor het tekort aan bloedplaatjes heeft niet geholpen. Dus moet ze nu eiwitten krijgen. Vandaag was ze niet zo best, een beetje verdwaasd en moe. 's Nachts om half vier komen ze bloed afnemen en slaapt ze bijna niet meer.'s Middags doet ze thuis gewoonlijk een dutje maar in het ziekenhuis lukt dat niet. Na het avondeten viel ze in slaap in de zetel, in haar bed wou ze nog niet. Eten doet ze tamelijk goed, ze was al terug een beetje bijgekomen. Met de dokter gebeld, voorlopig niks ernstig, beenmerg word onderzocht in universiteit van Brussel,uitslag binnen vier dagen. We duimen dat alles goed verloopt, 't zijn toch bange dagen voor de kinderen en kleinkinderen. Tot later.
Na een drukke week zag ik erg naar het weekend uit. Beetje ontspannen , knuffelen met de kleinkinderen, zondag naar de club supporteren. Zaterdagmorgen vroeg mijn mama, 80 jaar oud, om de dokter van wacht te bellen want ze had 's nachts erge pijn op haar borst gehad. Ze is sedert enkele weken een beetje op de sukkel met haar gezondheid, darmklachten, een nieuwe heup nodig, uitslag op haar benen.Twee uur later ziiten we op de Spoedafdeling van OLV Middelares. Met haar hart is alles ok maar het bloedonderzoek wijst uit dat ze te weinig bloedplaatjes heeft. Daarom de blauwe en rode plekken op haar armen en benen.Opname is vereist. Vlug naar huis om het nodige bijeen te zoeken, broer en zus verwittigen, haar aanwezigheid op een huwelijksjubileum af te bellen, de midweek met de oud-collega's te annuleren, druk dus ! Mijn ma is echter een kranige dame en ondergaat alles met goede moed, ze weet nu eindelijk waar die plekken vandaan komen en er is medicatie voor. Om kwart voor zeven komen de kleinkinderen logeren. De kleinste is flink gegroeid en bijgekomen. De oudsten spelen op de pc en kijken TV. Er worden flesjes gegeven en pampers verschoond en veel geknuffeld. Rond half twaalf ligt de jongste in bed. Zondag, half zeven, eerste fles. Lina is ook wakker en Axel volgt. Beetje PLOP kijken, tekenen en kleuren, de kleinste valt terug in slaap. Opruimen, kindjes wassen. Om 10h mama en papa terug. Naar het stembureau en ineens doorgereden naar de club.( van Deurne naar Schoten). Bijpraten met veel vrienden en een beetje van het zonnetje genieten. Terug naar huis en met de bus naar het ziekenhuis. Mama heeft bezoek en vanmorgen al vele telefoons gekregen. Geslapen heeft ze niet veel, het eten is niet slecht en de verpleegsters héél vriendelijk. Naar huis, wasmachine gedraaid, pizza besteld, vriendin gebeld, mails gelezen en nu dus even mijn blog bijgewerkt.Veel tijd zal ik daar deze week niet meer voor hebben. Morgen weten we meer nieuws van de dokter. Ja je kan wel zeggen dat het een gevuld weekend was, één met vreugde en verdriet. Vreugde met de kindjes en verdriet voor mijn ma , maar dat komt ook wel weer in orde!
Niet met ons volle goesting maar er moet nog gewerkt worden ook hé! En de kleinkindjes die ik al zolang niet gezien heb.De kleinste is volgens de papa al goed gegroeid en bijgekomen. Zaterdagavond komen de kapoenen logeren. 't Zal feest zijn! En veel geknuffel !
Nu we een appt op jaarbasis hebben gehuurd kunnen we naar 't zeetje zoveel het werk en het weer het toelaat. Hopelijk komen de kinderen en kleinkinderen ook wat vaker logeren.
Veel werk hier thuis natuurlijk, wassen, poetsen , strijken. Je kent dat wel als je een maand met vakantie bent geweest.
Weinig tijd dus om mijn blog bij te werken. maar toch efkes vlug tijd gevonden.
Even wat nieuws van 't zeetje! We hebben tot hiertoe al heerlijk kunnen genieten van het mooie weer, terrasjes doen, wandelen enz. Regelmatig afspreken met de vriendinnen hoort er natuurlijk ook bij! Nog tot 3 oktober blijven we hier en dan kan ik thuis terug fotokes op mijn blog zetten. Nog vele groetjes en tot binnenkort!
Morgen zijn we weg voor een maand! 't Was nog een drukke dag vandaag, alles inpakken, opruimen, poetsen, laatste mailtjes versturen. Mooi weer morgen maar weekend terug wisselvallig! Krijgen we toch nog een beetje zomer in 't najaar? Hopelijk wel, de meeste mensen zijn er wel aan toe na zo'n sombere augustusmaand. Afwachten maar! Alle bloggers nog een fijn weekend gewenst en tot binnenkort. Zal proberen af en toe wat nieuws te brengen over verblijf aan 't zeetje. Zaterdagavond kaasavond met de vriendinnen en avondje uit. Lekker bijkletsen met een glaasje wijn! Daaaaaaaaaaag allemaal
Nog 3x slapen en we vertrekken weer voor een maand naar Wenduine. Wassen, strijken, poetsen en inpakken! Tussendoor toch nog even tijd gemaakt om gisteravond af te spreken met de schoolvriendinnen en wat bij te praten. Met een paar glaasjes wijn, was het weer leuk, om samen te zijn. Het is ondertussen toch al 36 jaar geleden dat we afstudeerden aan het Koninklijk Atheneum van Deurne. We hebben nooit het contact verloren en amuseren ons nog altijd als waren we nog maar " 16" ! Binnenkort gaan we naar de voorstelling van " DE RED STAR LINE" in Theater Zeemanshuis. Ik kijk er al naar uit!
Zondag hebben we "ons bomma" haar tachtigste verjaardag gevierd! Kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, vrienden en kennissen, ze waren er (bijna) allemaal. Het was leuk, lekker gegeten en gebabbeld. De kleinkinderen konden in de speeltuin vlakbij even hun beentjes gaan strekken! Bomma, hou je gezond en doe er nog zeker 10 jaar bij!
Wij staan hier nu te wenen, want je bent van ons verdwenen.
Overal zullen we je nog zoeken, maar je bent nergens echt te vinden zelfs niet achter hoeken.
We zullen je nog overal horen, zeker onder vrienden. Je ging te jong en te plots van ons heen. Je liet ons zonder het te weten alleen. Dat, doet ons verschrikkelijk pijn; iets waarvan jij nu verlost zult zijn. Voor jou wordt het elke morgen: een dag zonder zorgen.
Zondag was het babyborrel van Daan. Leuk, gezellig samen met familie en kennissen.Daan groeit en komt goed bij.Zes weken is hij ondertussen al! Voor we het goed en wel beseffen gaat ook hij naar de kleuterschool. Af en toe denk ik wel eens, zal ik alles nog mogen beleven?
Maandag, begrafenis van vriend Staf. Veel volk van de club, een mooie dienst.Mooi gesproken woorden van zijn schoonbroer, vriend Peter,en voorzitter Kurt. Zijn lievelingsmuziek......Veel verdriet en tranen.... Later op de club een drink, dat was zijn wens.De club was zijn thuis,zijn familie. Veel gepraat over Staf, anekdotes opgehaald. We zullen je héél erg missen Staf!
Bezoek en een mooie bos bloemen van Dave, Axel en Lina.Het is leuk als de kinderen je niet vergeten! Bij het nakijken van mijn mailbox vond ik het droeve bericht dat Staf, een goeie vriend, de strijd verloren heeft tegen de ziekte die hem een paar jaar geleden trof. Een paar dagen geleden wou ik hem bellen om een babbel te doen, het was al een paar maanden geleden dat ik hem nog zag. Ik stelde het uit, zou hem wel zien één van de dagen op de club. Nu is het te laat! Dat doet me verdriet. Hij was nog maar 54, een lieve, goeie man, hij was in februari ook voor de eerste keer opa geworden. Door zijn ziekte zat hij al geruime tijd in een rolstoel, maar bij thuismatchen of feestjes was hij er nog altijd bij.Hij was de vriend waar ik Valentijn mee vierde............ Nu is hij er niet meer. Ik wens zijn kinderen veel sterkte. We zullen hem allemaal héél erg missen. Staf, deze bloemen zijn ook voor jou!
Ik ben Linda, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Krokodil .
Ik ben een vrouw en woon in Wenduine (Belgie) en mijn beroep is zonder.
Ik ben geboren op 11/05/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, reizen, toneel, film, wandelen, pc en vooral de Belgische kust.
Gelukkige oma van Lina, Axel en Daan
Een grijze zondagnamiddag, het moment om wat tv te kijken. Het tweede deel van de Audrey Hepburn Story op Vitaya. Ik heb ervan genoten.
Mama is het woord
Niet met ons volle goesting maar er moet nog gewerkt worden ook hé! En de kleinkindjes die ik al zolang niet gezien heb.De kleinste is volgens de papa al goed gegroeid en bijgekomen.
Ik ben Linda, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Krokodil .
