Het idee van het schilderij komt tot stand door het laten zien van een eenvoudige kleurstructuur in vlakken en lijnen. Diverse kleurlagen zijn in elkaar gesleuteld en vormen de compositie, èn die zichtbaar zijn gemaakt. De opeenstapeling van ogenschijnlijke eenvoudige vlakverdelingen is slechts schijn. De kleur is hierin het belangrijkste onderwerp geworden en is van wezenlijk belang voor de compositie. De helderheid van de kleur bepaalt de emotie en het spanningsveld van het doek. De kleur dient een doel in het kijken zonder voorstelling. De kijkervaring wordt retoriek en ‘zien’ een illusie.