Let op u kunt de berichten per maand bekijken. Zie hieronder. De berichten blijven hier een half jaar bewaard en zijn per maand te bekijken. ____________________
Ik ben Christine
Ik ben een vrouw en woon in Oosterhout NB (Nederland) en mijn beroep is Huisvrouw en Vrijwilligster in de Werkgroep van de Leliestraat..
Ik ben geboren op 14/08/1940 en ben nu dus 84 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Nordic walking, fietsen, lezen en reizen..
Ik woon samen met Johan en Moppie(parkiet).
Wij wonen op de achste etage.
Ik ben in de Werkgroep van de "leliestraat" de vliegende kiep
en ik vind het leuk om samen met Ans aan deze site te werken.
BIJ ONS IN DE LELIESTRAAT
Hartelijk Welkom!
Nieuws en berichten uit de Leliestraat en omgeving.
Het dagje uit met de bewoners van de Lelieflat was een groot succes. Iedereen was het erover eens, dat het leuk en gezellig was. De weergoden waren ons gunstig gezind. We begonnen met een heerlijk en groot stuk appelgebak met koffie (thee) in het A.C. restaurant. Dat voldeed als lunch. daarna met een treintje door Oosterhout. We kwamen op plaatsen die voor veel bewoners onbekend waren. Toen naar het museum Oud Oosterhout, dat voor vele een grote verrassing was. Het was mooi en erg interesant, we hadden dan ook een goede gids die goed kon vertellen. Als afsluiting een heerlijk dineetje in het restaurant van Oud Oosterhout. Toen werd iedereen moe maar voldaan met de deeltaxi weer veilig teruggebracht naar de Leliestraat. Met dank aan Cires (buurt in actie) die deze dag financieel mogelijk heeft gemaakt. Tot volgend jaar?? groetjes De werkgroep
Dag lieve mensen, even een berichtje van jullie oude web-master. Allereerst wens ik jullie met het uitje heel veel plezier, ik zal duimen voor een zonnetje. Ik lees dat Johan weer mee gaat doen met de vierdaagse. Zet um op het Johan, ik ga je weer volgen.
Ik ben jullie nog lang niet vergeten hoor mijn gedachten gaan nog vaak naar de Leliestraat. Ik heb er met plezier gewoond. Maar ik vind het ook wel heel fijn om weer in mijn geboortestreek te wonen.
Ondertussen staat en hangt alles in mijn nieuwe huis zo,n beetje op de plaats. Het gaat prima met me maar toen alles achter de rug was had ik het ook wel even gehad. Ik heb toen een weekje van het mooie weer genoten met een boekje op het balkon en s 'middags even een stukje fietsen. Verder deed ik lekker niets. Ik ben nu weer helemaal fris en fruitig. Ik zit sinds twee weken bij het koor hier in het dorp en ontdekte dat ik het zingen echt gemist had, ik geniet er nu weer volop van.
Ik doe er even een foto van de omgeving bij. En ik wens allemaal het allerbeste toe. Groetjes Ans
Mededeling voor de personen van de lelieflat die meegaan met het uitstapje op Woensdag 6 Mei 2009.
12.45 uur Verzamelen voor de flat (hoofdingang) We wandelen dan naar het A.C. restaurant. (mensen die niet kunnen lopen worden met de auto gebracht) Waar u koffie met appelgebak wordt aangeboden. 14.30 uur, rijdt het treintje voor. We vertrekken dan voor een 2 uur durende rondrit door Oosterhout, onder begeleiding van een gids, die uitleg geeft over diverse bezienswaardigheden. 16.30 uur, arriveren we dan bij Oud Oosterhout, waar u het museum kunt bezoeken. ook daar is een gids aanwezig. 17.30 uur, lekker eten in het restaurant van Oud Oosterhout incl. wijn en frisdrank. 19.30 uur, worden we met de deeltaxi weer teruggebracht naar de leliestraat. willen alle deelnemers die in het bezit zijn van een deeltaxi pasje dat meenemen. (niet vergeten a.u.b.) Mensen die beslist niet zonder rolater kunnen, mogen die meenemen. Maar als u kunt lopen b.v. aan de arm van een mede bewoner dan graag de rolater thuis laten i.v.m. ruimte in de taxi. Dit uitstapje wordt u aangeboden door 'buurt in actie' (Cires) en kost u dus niets. Wij vragen u alleen om een goed humeur mee te brengen. Dan rest ons nog U een hele fijne dag toe te wensen, en allemaal duimen voor mooi weer. De Werkgroep.
Johan is weer ijverig aa het trainen voor de 4 daagse van 2009 in Nijmegen. We hopen dat hij ook dit jaar de 4 daagse weer succes vol uit kan lopen. Wij zullen voor je duimen.
Ten tijde van koningin Juliana werd op 30 april een defilé gehouden. De gehele koninklijke familie stond op het bordes van Paleis Soestdijk. Vele Nederlanders en rijksgenoten liepen langs in de kilometerslange optocht en gaven geschenken, en ook bloemen, waarmee het bordes werd bedekt. 's Morgens liepen schoolkinderen in optocht naar het stadhuis om de burgemeester een aubade van patriottische liederen te brengen, afgesloten met het Wilhelmus. Daarna werden in vele dorpen en steden traditionele kinderspelen georganiseerd, zoals zaklopen en koekhappen. De dag werd traditioneel besloten met een lampionoptocht. Op veel plaatsen werden en worden ook festiviteiten voor de oudere jeugd en volwassenen georganiseerd, zoals optredens van pop- en jazzbands. De huidige vorstin koningin Beatrix bezoekt op Koninginnedag samen met zo veel mogelijk leden van de koninklijke familie één of (meestal) twee plaatsen in Nederland. De laatste jaren zijn dat meestal een (kleine) plaats en een wat grotere provinciestad in één omgeving. In deze plaatsen wordt ze door de plaatselijke bevolking ontvangen met speciale vieringen, die vaak de vorm aannemen van demonstraties van ouderwetse dansen en ambachten, en sport- en zangdemonstraties. Sommige plaatsen steken het geheel in een wat eigentijdser jasje. Een terugkerend onderdeel is altijd het koekhappen, dit op verzoek van de koninklijke familie zelf. De traditie wil dat burgers op Koninginnedag geen vergunning nodig hebben om op straat te venten. Dit soepele beleid leidt tot uitgebreide vlooienmarkten (de zogeheten vrijmarkt). In de praktijk legt een burgemeester uit veiligheidsoverwegingen de verkoop van bijvoorbeeld voedsel en drank nog wel eens aan banden. Tevens worden er op veel plaatsen uitgebreide openluchtfeesten gehouden. Vooral Amsterdam staat bekend om zijn grote vrijmarkt en trekt elk jaar rond de half miljoen bezoekers. Behalve Amsterdammers zelf zijn er natuurlijk ook vele duizenden bezoekers uit de rest van het land en een groot aantal buitenlandse bezoekers. Voor veel toeristen is 'Queen's Day' een van de belangrijkste evenementen van het jaar in Amsterdam. Omdat Koninginnedag voor velen een verplichte vrije dag is, grijpen veel mensen de kans aan om dan uit te slapen en de voorafgaande avond uit te gaan. Deze avond voor de Koninginnedag wordt ook wel Koninginnenacht genoemd. In Apeldoorn en omstreken staat deze nacht bekend als Prinsennacht en wordt juist de nacht na Koninginnedag Koninginnenacht genoemd.
Moederdag wordt gevierd ter ere van het moederschap. In Nederland en vele andere landen valt Moederdag op de tweede zondag in mei. In de omgeving van Antwerpen wordt Moederdag op 15 augustus (Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart, Sainte- Marie of Moederkesdag) gevierd, sinds 1913. In Frankrijk is het Moederdag op de laatste zondag van mei - tenzij Pinksteren, op die dag valt, dan is het de eerste zondag in juni. In Spanje wordt El día de la Madre de eerste zondag in mei gevierd. In het Verenigd Koninkrijk valt Moederdag op de vierde zondag van de vastenperiode, dus drie weken voor Pasen.
Moederdag werd in 1908 bedacht door Anna Jarvis uit West Virginia in de Verenigde Staten. Zij stelde voor als eerbetoon aan haar moeder en alle andere moeders van het gehele land een witte anjer te dragen en speciale kerkdiensten bij te wonen. Haar vasthoudendheid bracht het Amerikaanse congres er uiteindelijk toe om in 1914 moederdag officieel te erkennen. De feestdag heeft zich in zijn huidige vorm vanuit de Verenigde Staten over de rest van de westerse wereld verspreid.
In gezinnen die Moederdag vieren staat de dag tegenwoordig in het teken van het verwennen van moeder. Ze krijgt veelal ontbijt op bed en cadeaus en huishoudelijke taken moeten, voor zover dat niet al gedaan werd, door vader en de kinderen worden verricht. Vaak hebben de kinderen op school cadeaus gemaakt.
Oorsprong
Het vereren van moeders is een veel oudere traditie dan de moderne Moederdag. Bij de oude Grieken behoorde het vereren van de moedergod Rhea tot de lenteriten. De katholieke Kerk kent een lange traditie van verering van Maria, de moeder van Jezus.
Pas in het midden van 19e eeuw werd Moederdag in Amerika geïntroduceerd. In 1870 startte rechter Julia Ward Howe uit Philadelphia een grote publiciteitscampagne voor Moederdag, een dag die in het teken moest staan van pacifisme en ontwapening door vrouwen. Het succes kwam echter pas nadat Anna Marie Jarvis in 1907 Moederdag begon te promoten als een dag van waardering voor moeders. In 1908 organiseerde Anna Jarvis (1864-1948) uit Grafton, West Virginia de eerste Moederdag, vooral om haar moeder Ann Reeves Jarvis te herdenken die in de Amerikaanse Burgeroorlog zogenaamde Mother's Day Work Clubs had georganiseerd om voor voedsel en medicijnen voor hulpbehoevende moeders te zorgen. Het idee sloeg aan, en Jarvis zette door om meer mensen over te halen. In 1914 besloot president Woodrow Wilson dat elke tweede zondag in mei voortaan Mother's Day zou zijn, een nationale feestdag.
De Amerikaanse Moederdag was nog niet bekend, toen de Antwerpse liberaaldenkende kunstenaar en schepen Frans van Kuyck (1852-1915) in 1913 een Moederdag lanceerde op 15 augustus, de feestdag van Maria, sinds 1124 de patrones van de stad. Het was de dag van de grote Mariaprocessie. Volgens de Antwerpse schepen was de sociale orde in het begin van de eeuw grondig verstoord door de ingrijpende modernisering. Zijn remedie: het herstellen en cultiveren van de waardigheid van de familie. Hiervoor moest volgens Van Kuyck alles ingezet worden op het in beeld brengen van de rol van de moeder in het gezin en de maatschappij. Een speciale dag leek hem een ideale techniek. Van Kuyck mobiliseerde de plaatselijke pers en de scholen, publiceerde een scenario en zette een propagandacomité aan het werk. De kinderen en vader moesten moeder verrassen met versieringen, gelegenheidsversjes, bloemen, speciale broodjes en zelfs juwelen.
Na de Eerste Wereldoorlog verspreidde Moederdag zich over de wereld. In Nederland begon de traditie rond 1925.
Tegenwoordig wordt moeder op Moederdag vrijgesteld van huishoudelijke werkzaamheden. Het is een traditie dat moeders een ontbijt op bed krijgen en verrast worden met een zelfgemaakt cadeau. De kinderen hebben dit vaak op school of op het kinderdagverblijf gemaakt. Traditioneel wordt ook oma op deze dag bezocht
niets met station te maken door Henk den Ridder henk.denridder@bndestem.nl. zaterdag 21 maart 2009 | 07:45 | Laatst bijgewerkt op: zaterdag 21 maart 2009 | 08:25 Tekstgrootte eerst eten Mohammed Bahiaoui, hier aan zijn bureau op de gemeentewerf van Oosterhout, vond overtuigend bewijs dat de uitdrukking Eerst eten al vóór 1860 bestond. foto René Schotanus/het fotoburo OOSTERHOUT - De meeste inwoners van Oosterhout kennen de ontstaansgeschiedenis van de uitdrukking 'Eerst eten' wel. Er wordt dan steeds verwezen naar een gebeurtenis die zich in de jaren '60 van de negentiende eeuw moet hebben afgespeeld. Als dat zo is, hoe kan het dan zijn dat de uitdrukking 'Eerst eten' al in een document uit 1842 is terug te vinden? De Oosterhoutse stadsarcheoloog Mohammed Bahiaoui stuitte op het document in het Rijksarchief. Het heet Oudheid- en Geschiedkundige Uitstapjes in september 1842, geschreven door dr. C.R. Hermans. Het stuk handelt over de vondst van een mammoetskelet in Oosterhout. Het gebeente werd aangetroffen in een weikamp van landbouwer Buijs, gelegen aan de Slotboomstraat. Het waren de restanten van een Noordschen Olifant, een Elephas Primogenius. tegenwoordig noemen we deze olifant mammoet. Dr. Hermans reed op 13 september naar Oosterhout, waar hij de heel- en verloskundige J.F. Ackermans tegenkwam. Bij hem waren de beenderen in bewaring gegeven. Tot verbazing van Hermans werd hij door Ackermans 'bij zijnen vriendenkring' uitgenodigd. Dr. Hermans schrijft dat hij het genoegen had om kennis te maken met 'eenige voorname ingezetenen der stad Oosterhout'. 'Bij den gullen dronk dacht ik te regt aan de geroemde Noord-Brabantsche gastvrijheid, en overtuigde mij van de waarheid van het Baronisch spreekwoord 'Eerst eten, zeggen die van Oosterhout'.' Opgetekend in september 1842. Pas twintig jaar later voltrok zich de geruchtmakende gebeurtenis waaraan zovelen de uitdrukking 'Eerst eten' toeschrijven. In 1988 schreef de Oosterhoutse columnist Wim Kock van Dagblad De Stem over de historie van 'Eerst eten' het volgende: De bekendste versie is die over de vroede vaderen die naar Den Haag togen om bij de minister te gaan bepleiten dat de aan te leggen spoorlijn Breda-Tilburg langs Oosterhout zou lopen, uiteraard compleet met een station aldaar. In Den Haag aangekomen gingen de heren 'eerst eten', alvorens bij het ministerie aan te kloppen. Toen ze zich na het maal bij de minister vervoegden, waren de vertegenwoordigers van Gilze en Rijen hen voor geweest, zodat de trein al 125 jaar op de Rijen stopt en Oosterhout nog steeds om een spoorwegverbinding roept. Sindsdien is de term 'Eerst eten' voorgoed aan de keienstad en het gemis van een station gekoppeld. Maar Wim Kock (vader van Sjef Kock 'van de gemeente Oosterhout') zou geen journalist zijn geweest als hij ook niet vermeldde dat er meer verhalen over het ontstaan van de uitdrukking de ronde doen. Verhalen die al veel ouder zijn. Wim Kock schrijft: Het andere verhaal duikt dieper in de geschiedenis. Er zou op de Markt in Oosterhout een misdadiger terechtgesteld worden. De man stond al op het schavot toen de schout de publieke vertoning opschortte, omdat het inmiddels etenstijd was geworden. Toen iedereen van de lunch (dat noemden ze toen vast niet zo) terugkwam, bleek de misdadiger ontsnapt te zijn. Wie in Oosterhout iets van de geschiedenis wil weten, belt dr. Cock Gorisse. Zij veegt de versie van de tocht naar Den Haag meteen van tafel. "Dat verhaal is historisch niet juist. Het is een mooi verhaal, maar het slaat nergens op." Die laatste conclusie is ook getrokken door Willem Wolters, de te vroeg overleden voorlichter van de gemeente Oosterhout. Hij heeft in Den Haag gezocht naar bewijzen voor het 'stationverhaal' maar heeft er geen enkel bewijs voor gevonden. Volgens Cock Gorisse, die later dit jaar een geschiedenisboek over de stad Oosterhout zal presenteren, is 'eerst eten' gewoon een afgeleide van een heel oude uitdrukking. "Daar moeten we eerst nog eens over eten, zeiden ze vroegen, zoals wij nu zeggen dat we ergens nog een nachtje over moeten slapen", zo heeft zij vastgesteld. " Het is dus geen echte Oosterhoutse uitdrukking. Denk ik..." Doorsturen Afdrukken