Een zonnetje dat danst in de wind

'Mijn Moeder en ik
Leuk bij Intra - tuin

Toch even proberen

Kleine Linda heeft Pappa
mijn lieve broertje
 helemaal ingepakt
Mijn kleine snoesie
   hahahahahahh

Nu zul je denken  'ja nu weet ik het wel zo langzamerhand een keertje hoor'  Maar echt waar mijn 4 hondjes  'Romy Sacha Moppy en Spikey eten allemaal Carnibest.
Als ik de honden ander voer geef hebben ze binnen de kortste keer  bv 3 a 4 weken later 'Blaas ontsteking'  en kristallen in de urine die er niet in horen.
Geloof me je hebt geen idee hoe goed ÇARNIBEST doet en is afgestemd voor een dier Hond /Kat/Fret/ maakt niet uit.
Zelfs de dierenarts staat er versteld van 'ze zij het laatst nog.......... 
De verhalen die rond gaan i.v.m de Carnibest die kloppen echt want ik maak het zelf ook mee. 


                                                               L
                                                                 e
                                                                   u
                                                                     k 
                                                                      
                                                                         h
                                                                           e

En dat wou ik nog even kwijt 

Nok nok 'hier bij mijn moeder thuis
waar de hondjes weer lekker liggen
 te luieren

 ''Stil verdriet ......                                                                

Onze lieve Kymo ons meisje is helaas overleden aan de gevolgen van de ziekte van Cushing.
Een vervelende ziekte waarvan ze het helaas heeft verloren, ondanks dat ze zo hard heeft geknokt en ondanks de zware medicijnen mocht het niet meer baten.
Het was z'n lieverd zelfs tijdens haar ziekte wou ze je nog zo graag laten zien dat ze gek met je was zo veel van je hield.
Mijn ouders wonen dan in een wooncentrum op een hoog  en als ik dan had gezegd dat ik kwam dan keek ze vanaf het balkon of ik er aan kwam.
Nou als ze me dan zag aankomen dan begon ze bij wijze van spreken al te roepen van blijdschap.
Tja en dan moest ik de gang nog door hè...en daar stond ze me met mn vader al op te wachten in de deur opening.
En hoe ziek of ze ook was  ze kwam al rennend de gang door naar me toe gelopen och och en blij dat ze toch altijd was die lieverd.
Tijdens het terug lopen naar de woning keek ze me dan scheef kijkend aan met die bijzondere mooie grote ogen van haar 'je gaat toch wel mee kom dan ?? en dan zei ik 'kom maar schatje 'kom maar gouw hoor 'is moeder lenie weer hè 'en terwijl ik het zei schoten de tranen me in de ogen omdat ik de afloop wist en ook wist dat het niet lang meer zou mocht en kon duren.

Mijn vader noemde me altijd 'Moeder Lenie, dan zij hij altijd 'ooh ooh hè komt moeder Lenie er aan ?? 
Soms lag ze uren op me te te wachten starend naar de deur....ze wist gewoon dat ik voor haar kwam.

         *  Het was toch z'n ontzettende lieverd  *

Als Kimo soms een betere dag had kwam mijn vader met haar naar me toe op zn scootmobiel zodat ze ook lekker met mijn 4 bandietjes in de tuin kon rond banjeren op haar manier natuurlijk...heerlijk vonden ze dat met z'n allen en dat was dan ook zo te zien.
Als mijn vader dan achterom kwam dan zette hij z'n belletje aan en och het hele stel van mij werd bijna dol van blijdschap omdat ze weten dat ze dan een brokje krijgen.
Je zou het eigenlijk voor je moeten zien want het is eerst dringen rond de scootmobiel.
En uiteindelijk laten ze de kleinste ( Spikey ) op de scootmobiel  die uiteindelijk dan als laatste een brokje krijgt.
Omdat hij het laatste hondje is die ik er bij heb genomen dus ook het laatst een brokje krijg...en dat weten ze allemaal erg goed.
T'was/is gewoon gezellig met die kleine bandietjes om ons heen...heeerlijk daar konden we zo van genieten met Kimo er ook bij.
Tja alleen het naar huis gaan dat vond Kimo dan wat minder want dan moest zo zogenaamd nog ff languit in de kamer liggen hahahahah wat een schat ff tijd rekken hè.
Ik zei dan altijd  'moeder Lenie komt morgen weer bij jou goed ? 'tot morgen lieverd.... dan kreeg ik dikke knuffels van haar..en liep tenslotte  de gang door en zwaaide mijn Vader en Kimo  uit...
Op die bewuste avond wist ik toen nog niet dat het de laatste avond was dat ik haar heb mogen uit zwaaien.
                                          *
Het was uiteindelijk zondag en moest vanavond mijn vader naar het ziekenhuis brengen voor een opname.
Het werd tenslotte tijd op te gaan  en  'mijn vader reed nog even naar Kymo toe om nog even afschijd te nemen van haar omdat hij zeker 14 dagen in het ziekenhuis moest blijven voor een herstel operatie i.v.m een stoma.
Dus wou hij uiteraard nog even liefkozen en knuffellen met zijn kymo ..en zei tegen haar...mijn lieve lieve meisje toch.
Blijf je wel op me wachten ?? tot het baasje weer terug komt ??  de tranen liepen over zn wangen en snikte het uit omdat hij wist dat het kon zijn dat Kymo die tijd misschien niet meer kreeg en hij haar nooit meer kwam te zien.
Toen mn vader eenmaal weer in zn rolstoel zat kwam Kymo stilletjes met gebogen hoofdje naar hem toe lopen en mijn vader pakte haar lieve kleine koppie vanuit zn rolstoel met beide handen vast en kuste haar 'en zo bleef ze staan alsof ze het zelf ook wist.
Met andere woorden het gaat erg slecht met me baasje..wat we dus ook wisten 'het ging slecht met haar maar ze was rustig op het moment.

We 'wij allemaal zaten met smart te wachten op een oproep van de hartspecialist in Ommen.
Kymo was al een tijdje onder behandeling bij  Dierenspecialist 'De Compaan in Ommen.
Waar 4 specialisten een behandeling voor haar zochten..met andere woorden wat het beste voor haar was aangezien ze hadden ontdekt dat ze 2 lekkende hartklepjes had en waarschijnlijk een gezwelletje in haar bijnier schors had omdat 1 bijnierschors sterk vergroot was dus het was zeer dringend.

Het was Zondagavond en inmiddels werd het tijd tijd om mijn vader weg te brengen naar het ziekenhuis. 
Zei tegen mijn moeder 'ben zo snel mogenlijk terug hoor en gaf Kymo nog een dikke dikke knuffel...dag schatje tot straks !!

Toen ik weer thuis kwam was het me zeer duidelijk en.....

Die zelfde avond nog hebben we kymo vredig en zonder pijn moeten laten inslapen.

                                        ''Kymo voor altijd in ons
                                                     hart                                    


                                      Onze Kymo is 12 jaar geworden