|
Hallo Allemaal,
Vaak doe ik mee aan ¨de stelling van de dag¨ in de Telegraaf, zo ook gisteren de stelling ging over het vergunningen beleid van de diverse Gemeente in Nederland, nu hebben wij daar in Spanje ook mee te maken maar zoals alle wetgeving hier wordt er met meer menselijke maten deze wetten toe gepast.
Veel Nederlanders zijn slecht op de hoogte van het gemeentelijke vergunningenbeleid. Vaak heeft men er geen flauw idee van wanneer een (lichte) bouwvergunning moet worden aangevraagd. Ook zijn er grote groepen burgers die niet weten welke heffingen gemeenten kunnen opleggen.
Dat wil niet zeggen dat er hier geen bureaucratie is, voor iedere verandering zowel in het huis als daar buiten is een vergunning nodig, dat wisten we toen we hier begonnen met het verbouwen van ons huis, de eerste aannemer vroeg dus een vergunning aan en betaalde daarvoor 500 de tweede, ging voort op de vergunning van de eerste, de daarop volgende - we hebben er in totaal vijf gehad - gingen er vanuit dat het wel goed zat.
Op een gegeven moment kwam er een ambtenaar van bouw en woningtoezicht - ja, die heb je hier ook - en vroeg wat we aan het doen waren - hij zag zoveel bouwmaterialen in de oprit liggen - en was nieuwsgierig waarvoor dat diende, na een rondgang vroeg hij naar de vergunning, die ik hem niet kon tonen, daarna werden we verzocht om met de nodige bewijzen naar het stadhuis te komen.
Na overleg op het stadhuis, waarin wij verklaarden het geheel in eigen beheer aan het bouwen te zijn , moesten we 50 betalen en kregen de gevraagde vergunning, het geheel had nog geen zes uur in beslag genomen.
Voor een splitsingvergunning, van ons pand in Amsterdam was een jaar nodig en ruim 50.000 aan kosten, voordat we over de nodige vergunning beschikte en dat is weer het verschil.
Zo blijf ik mij ergeren aan de vele subsidies, welke Nederland aan het buitenland geeft, terwijl de armoede in Nederland dagelijks groter wordt, nu wordt er weer
2,2 miljoen euro gegeven aan Indonesië ( zie onderstaand ) terwijl het in Nederland niet veel beter gesteld is met het rekenonderwijs, bij het basis onderwijs waarom dit geld niet gewoon in eigen land besteed.
Nederland helpt Indonesië met nieuw rekenonderwijs
JAKARTA - Met Nederlandse ontwikkelingssteun is op het Indonesische Instituut voor Technologie-Bandung (ITB) een nieuw wiskundeproject van start gegaan om het reken- en wiskundeonderwijs in Indonesië aanzienlijk te verbeteren. Het ITB werkt samen met de Nederlandse onderwijsorganisatie voor internationale samenwerking Nuffic, het Freudenthal-instituut, onderwijsadviesbureau APS en het Indonesische ministerie van Onderwijs. Nuffic financiert het project waarin docenten van veertien lerarenopleidingen vier jaar training krijgen in rekenen en wiskunde voor het basisschoolonderwijs met 2,2 miljoen euro. Het sterk achtergehaalde rekenonderwijs is een van de vele problemen waarmee scholen in Indonesië kampen. Met een schooluitval in het basisonderwijs van rond de 650.000 kinderen per jaar wordt het onderwijs in Indonesië gezien als een van de grote belemmeringen voor de sociaal-economische ontwikkeling van het land. Minder dan 70 procent van de 90 miljoen mensen tellende beroepsbevolking heeft basisonderwijs genoten.
Het ¨probleem¨ in Afghanistan houden de gemoederen nog steeds bezig maar als je dan het volgende lees :
DEN HAAG - De Tweede Kamer trok gisteren bijna veertien uur uit voor een hoorzitting over een mogelijke missie naar Afghanistan. Het beeld was glashelder: Uruzgan waar de 1400 militairen naar toe zouden moeten, wordt een lastige klus.,,Wij voelen ons onteerd door de Amerikanen, er zijn vrouwen en kinderen meegenomen, deuren ingetrapt. Dat was een grote fout van de Verenigde Staten. Als de Nederlandse troepen dit ook gaan doen, bestrijdt de bevolking van Uruzgan hen.'' Het Afghaanse parlementslid Khaleeq, afkomstig uit Uruzgan, maakt duidelijk: ,,We zijn een trots volk. Houd rekening met onze cultuur en religie.''
Tegelijk zijn de verwachtingen over de komst van de Nederlanders hooggespannen, bleek op de hoorzitting. Zij moeten immers wederopbouw mogelijk maken en die boodschap is overgekomen. Khaleeq, in traditioneel Afghaanse tuniek en zijden tulband, had wel een lijstje. ,,Mensen willen graag dat er wegen worden aangelegd, scholen gebouwd, landbouwmachines en kunstmest.'' Mevrouw Nilofar, ook parlementslid, vulde aan: ,,We hebben ziekenhuizen nodig. Door gebrekkige medische voorzieningen sterven veel mensen. Als je blindedarmontsteking hebt, ga je dood. Er is geen chirurg. Je moet naar Kandahar, maar dat is zes uur rijden.''
Denk ik bij mij zelf, is het niet beter om daar geen troepen naar toe te sturen en de 100 miljoen euro wat dit ¨project¨ gaat kosten te besteden in eigen land, het gejammer van de politici achter af - als het geheel weer op een flop uitdraait - blijft ons dan ook gespaard, maar het geheel staat vermoedelijk al vast we mogen onze Amerikaanse ¨vrienden¨ niet teleur stellen en er worden gewoon 1.400 mannen en vrouwen naar Afghanistan gestuurd.
|
