Boudewijn de Groot werd geboren in 1944 in Nederlands-Indië, in een Japans concentratiekamp bij Batavia (het huidige Jakarta), waar zijn moeder overleed in 1945. In 1946 keerde de familie De Groot terug naar Nederland. De vader van Boudewijn moest echter terug naar Indië, dus kwam hij te wonen bij zijn tante in Haarlem. In 1951 kwam zijn vader weer terug en in 1952 verhuisden ze, met een pas aangetrouwde stiefmoeder, naar Heemstede. Boudewijn woonde in Heemstede in dezelfde straat als zijn latere tekstschrijver Lennaert Nijgh, die bevriend was met Boudewijns stiefbroertje.
In 1965 scoorde Boudewijn zijn eerste hit met Een meisje van 16 (een bewerking van een chanson van Charles Aznavour). Al snel kreeg hij succes met onder meer maatschappelijk geëngageerde liederen.
In 1973 bracht hij het belangrijke album Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser uit.
Anouk kreeg het muzikale van huis uit mee: haar moeder is zangeres in een bluesband. Anouk kwam na haar veertiende in tehuizen terecht, leerde zingen, en werd in 1994 zonder theoretische kennis, aangenomen op het conservatorium met als vooropleiding Mavo 3. Ze kon niet aarden op het conservatorium en stopte na twee jaar met de opleiding.
Anouk zong op bruiloften, feesten en festivals met de soul en R&B band Shotgun Wedding. Via haar toenmalige echtgenoot leerde ze Barry Hay van de Golden Earring kennen. Deze was enthousiast over haar zangkwaliteiten en bood aan materiaal voor haar te schrijven. Dit leidde tot de song Mood Indigo die samen met Earringlid George Kooymans was geschreven en geproduceerd.
