Uit het onderzoek van Br. Alexis naar bisschoppelijke wijdingen blijkt dat de belangrijkste leden van de Groep een gemeenschappelijke wortel hebben. Terug in de tijd ontmoeten we een sleutelfiguur van wie ze afstammen: Kardinaal Rampolla del Tindaro, hoofdrolspeler van een van de meest controversiële gebeurtenissen in de moderne Kerkgeschiedenis: het conclaaf in 1903 waar Rampolla op het punt stond tot Paus gekozen te worden, maar de proclamatie werd onderbroken door het veto van de Oostenrijkse keizer.

Rampollo del Tindaro

Geleerden schrijven de reden van het veto toe aan het feit dat Rampolla lid was van de grootste vijand van de Kerk: de vrijmetselarij. Om dit oude conflict tussen de vrijmetselarij en de kerk te onderzoeken, sprak ik met een deskundige over deze kwestie: de filosoof Francesco Lamendola. We weten uit sommige documenten die gepubliceerd werden door de Alta Vendita van de Carboneria, die een zeer belangrijke tak was van de vrijmetselarij, dat het hun bedoeling was om op een dag een Paus te hebben volgens hun wensen. Ze hadden reeds bepaald om hun doel te bereiken, wat de vernietiging van de Kerk is, dat ze van binnenuit moesten werken. Omdat velen in 2000 jaar geschiedenis, het van buitenaf hadden geprobeerd, te beginnen met de Romeinse keizers, maar niemand is er ooit is in geslaagd.

Br Alexis: De vrijmetselaarsloge werd in 1717 in Londen gesticht. En het doel van deze organisatie was de vernietiging van de Katholieke Kerk, de omverwerping van Katholieke monarchieën en de volledige herziening van de westerse beschaving.

Francesco Lamendola

Lamendola: Het is niet gemakkelijk om een precieze datum vast te stellen voor het begin van hun infiltratie in de Kerk, maar we kunnen er zeker van zijn dat het begon in de 18e eeuw, toen hun excommunicatie begon, omdat de Pausen van die tijd zich bewust werden van deze vijandige aanwezigheid buiten maar ook binnen de Kerk.

Br Alexis: Al heel vroeg rekruteerden ze leden van de adel in heel Europa die bondgenoten hadden. Eén van hun eerste doelwitten was de adel van Portugal, omdat Portugal sinds de 12e of 13e eeuw een bondgenoot is van Engeland en de koning van Engeland.

Volgens Br. Alexis was een familie die dicht bij de Engelse vrijmetselaarsloges stond, die van Kardinaal Da Chuna. Van hem kunnen we een bisschoppelijke afstamming volgen die overgaat op de staatssecretaris van Paus Leo XIII: Kardinaal Rampolla del Tindaro.

Kardinaal Da Cunha

Waarom wil de vrijmetselarij de Katholieke Kerk vernietigen? Wat zijn de verschillen die hen tot antagonisten maken?

Lamendola: De vrijmetselarij wil de Kerk en het geloof in de harten van de gelovigen vernietigen, beide om praktische redenen, dat wil zeggen macht, om hun beroemde nieuwe wereldorde te installeren die nu vorm begint te krijgen. Maar deze nieuwe wereldorde is ook geïnspireerd tot een zeer nauwkeurig filosofisch standpunt dat onverenigbaar is met de Katholieke Kerk en dit verklaart hun volledige vijandigheid.

Br Alexis: De visie van de Katholieke Kerk op het menselijk leven is er een dat ons menselijk bestaan wordt gered, verbeterd, verheerlijkt en zijn ware doel krijgt, levend op het spirituele in overeenstemming met Gods Wil en deze leringen. En dit vereist dat we ons fysieke of vleselijke deel van onszelf, dat niet spiritueel is, beheersenen ondergeschikt maken aan wat spiritueel is. De vrijmetselaarsorde is daar volledig tegen. Ze geloven dat de vleselijke, heidense, volledig materialistische kijk op de wereld alles is wat de mens is.

Geboren uit een conflict van ideologie en macht met de Katholieke Kerk, belichaamt de vrijmetselarij het positivistische en illuministische ideaal dat de wetenschappelijke revolutie en moderne sociale systemen inspireerde. Om individuele zelfbevestiging en liberalisme te bevorderen, moesten wetenschap en economie worden bevrijd van religieuze moraal. Alles moest worden teruggebracht tot het niveau van de Rede en van wat aantoonbaar en controleerbaar is.

Lamendola: Het verlies van de metafysica ligt aan de basis van deze materialistische, mechanistische en immanente visie die zegeviert sinds de zogenaamde “wetenschappelijke revolutie” van 1600. Rond die tijd kreeg de metafysica haar fatale klap en vanaf dat moment zal ze definitief gearchiveerd worden door Kant, die het beperkte tot vragen over "of het bestaat of niet", het doet er niet toe omdat het niet aantoonbaar is. Wanneer de metafysische visie verloren gaat, sterft de echte filosofie, omdat de kern van de filosofie de metafysica is, dat wil zeggen, het zoeken naar wat onzichtbaar is, begrijpelijk en tot op zekere hoogte verklaarbaar is. Maar waarmee niet kan worden geëxperimenteerd, zoals de empirische wetenschap doet.

Br Alexis: Mannen van God, geestelijken, Kardinalen, Bisschoppen, Religieuzen - we hebben zeer hoge normen om naar te leven. Normen die alleen met Goddelijke hulp kunnen worden nageleefd. En Goddelijke hulp krijg je alleen als je Gods Wil wilt doen. Als je alleen maar macht, rijkdom en invloed wilt, en als je om die redenen Priester, Bisschop of Kardinaal wordt, zoek je Gods hulp niet, en krijg je die dus niet. De vrijmetselaarsloge werd dus als zeer aantrekkelijk voor hen beschouwd, omdat ze een Katholicisme wilden waar ze konden leven zoals ze wilden.

Na de nederlaag van Rampolla werd Giuseppe Melchiorre Sarto tot Paus gekozen, met de naam Pius X (1835-1914), waarmee hij een teken gaf van continuïteit met Pius IX, die zijn Pausdom had gewijd aan de strijd tegen de vrijmetselarij. Pius X vocht ook tegen de vrijmetselarij en de moderne ideologie, maar volgens sommige geleerden moest hij in het reine komen met Rampolla en zijn volgelingen om een schisma te voorkomen. Zo kreeg Rampolla een machtslijn met Bisschoppen en Kardinalen die tot op de dag van vandaag teruggaat en nu geconcentreerd is in de groep van St. Gallen.

Pius X

Het is interessant om op te merken dat Kardinaal Danneels als zijn titelkerk de kerk koos waar Kardinaal Da Chuna begraven ligt, waarmee hij een sterk teken van continuïteit met het verleden geeft. Andere eminente bronnen suggereren om niet zozeer te blijven hangen in de Bisschoppelijke lijn, maar eerder te kijken naar de overeenkomsten zowel qua inhoud als qua doelstellingen tussen de St. Gallen-maffia en de vrijmetselaarsagenda, in die mate dat de groep kan worden gedefinieerd als een directe uitdrukking van de Kerkelijke vrijmetselarij. De vraag is nu of de St Gallen Groep haar doel heeft bereikt om de troon van St. Petrus te veroveren. Bij het conclaaf na de dood van Johannes Paulus II zette de Groep alles in op haar kandidaat Jorge Maria Bergoglio, die echter wordt verslagen door hun gevreesde rivaal, Ratzinger, die tot Paus wordt gekozen, met de naam Benedictus XVI.

Maar de strijd is nog niet voorbij en het is dankzij het omstreden ontslag van Benedictus dat de Groep een nieuwe kans krijgt op 13/3/2013. In het conclaaf van 2013 probeert de Groep het opnieuw, en deze keer is Bergoglio de overwinnaar en wordt hij gekozen met de naam Franciscus. Tijdens de proclamatie verschijnt Kardinaal Danneels op de Loggia met de nieuw gekozen Paus. De groep heeft haar doel bereikt.

Danneels naast Bergoglio bij de verkiezing

Wie is Bergoglio eigenlijk? De veelgeprezen renovator van de Kerk? Of een hoofdrolspeler in de maçonnieke agenda van verovering en vernietiging vanuit de Katholieke Kerk? Van zijn lidmaatschap van de maffia in St. Gallen is er onweerlegbaar bewijs en zijn Bisschoppelijke afkomst kan worden geraadpleegd. Daarom vraag ik me nu af of hij een lid is van de vrijmetselarij.

Dit werd uitgezonden door La Nacion: Het hoofd van de Vaticaanse inlichtingendienst in Argentinië zegt tegen Jusuf dat hij zelf een vrijmetselaar is, en de Paus ook. Daarna verdween deze uitzending. En waarom verwelkomde de vrijmetselarij de verkiezing van Bergoglio zo hartelijk? En waarom antwoordde het Vaticaan publiekelijk met een hele pagina in de nationale krant “Il Sole 24 ore”, en dit nadat Benedictus hun excommunicatie opnieuw had bevestigd? Is dit wat er achter de gordijnen in het Vaticaan verborgen zit? Is Jorge Maria Bergogio "de Paus volgens hun verlangens"? Tijdens de pandemie gedroeg de Kerk zich als nooit tevoren in 2000 jaar geschiedenis: kerken werden gesloten, vieringen opgeschort, liturgieën aangepast. Bergoglio heeft niet geaarzeld om de spirituele kracht om te buigen naar de tijdelijke, en werd er zelf vaak een uitstekende pleitbezorger van. In plaats van het geloof en de uitoefening ervan waaraan Pausen uit het verleden hadden vastgehouden tegen grotere bedreigingen, koos Bergoglio voor de logica van de moderne wereld. Een wereld die hem viert, althans dat is wat de massamedia ons vertellen, die een overweldigende productie van films, documentaires, boeken en tijdschriftomslagen aan hem opdragen. Is dit de moderniteit waar de St Gallen Groep naar op zoek was? Is dit de dood van de metafysica waarover ons is verteld?

Ik richt mijn vragen hierover aan Marco Cosmo op het YouTube-kanaal "Il Decimo Toro", die de afgelopen jaren zijn Pausdom heeft gevolgd en de spirituele implicaties ervan heeft geanalyseerd.

Marco Cosmo

Cosmo: Wat betekent "Pontifex (Paus)"? Het betekent bruggenbouwer, iemand die bruggen bouwt tussen de wereld van mensen en de wereld van God. Bergoglio is een echte ramp. Terecht, want oorspronkelijk bedoelde Pontifex/Paus degene die de mensen er voortdurend aan moest herinneren dat er een constante relatie is met het Goddelijke. Terwijl hij deze brug tussen Hemel en aarde opblaast.

Lamendola: Een paar maanden na zijn verkiezing bracht hij een dodelijke slag toe aan de meest welvarende, meest vitale, contemplatieve orde binnen de hele Katholieke Kerk: de Franciscanen van de Onbevlekte Ontvangenis. Hij deed het op zo'n wrede manier en zonder enige uitleg te geven.

Cosmo: Contemplatieve ordes kunnen alleen worden vernietigd door iemand die het Christendom wil zonder het metafysische aspect. Als je niet gelooft in Gods tussenkomst, mogelijk gemaakt door Zijn liefde en Zijn aanwezigheid hier en nu op elk moment. Als je daar niet in gelooft, dan kan dat.

Lamendola: Waarom haat hij contemplatieve ordes? Omdat hij spiritualiteit en stilte haat. Zoals die keer dat hij een misdienaar zag die zijn handen gevouwen hield in gebed. Hij stopte, dwong ze open te doen en plaagde hem met de vraag of ze aan elkaar gelijmd waren. We zouden kunnen zeggen dat hij een duivelse haat heeft tegenover gebed, meditatie, stilte. Hij knielt nooit neer voor het Allerheiligste Sacrament, terwijl hij zich op de grond werpt, om voeten te wassen en te kussen, om te laten zien dat hij liefdevol en dicht bij de mensen is, dat de Kerk als een veldhospitaal is, enz.

Valse nederigheid van Bergoglio

Zijn aantreden kenmerkte zich door soberheid, die hij tot uitdrukking brengt in zijn kleding en het gebruik van de Pauselijke symbolen. Zo koos Paus Franciscus ervoor om na zijn verkiezing eenvoudig in het wit gekleed op het balkon te verschijnen, waar de meeste pausen bij die gelegenheid met de rode mozetta (= een ceremoniële cape), de rijk geborduurde staatsiestola en een gouden kruis getooid waren. De stola droeg hij alleen tijdens het uitspreken van zijn eerste Urbi et orbi. En hij gebruikte de zilveren pectorale  die hij al had toen hij nog Kardinaal en Aartsbisschop was van Buenos Aires. De mozetta liet hij achterwege. Zijn vissersring is niet van goud, maar van verguld zilver.

Bergoglio noemt zich Franciscus als eerbetoon aan Franciscus van Assisi, de apostel van de armen, die ook voor de stichter van de jezuïetenorde Ignatius van Loyola een groot voorbeeld is geweest. Ter gelegenheid van zijn eerste Angelusgebed op 17 maart 2013 zei hij dat hij de naam had aangenomen van de patroonheilige van Italië en dat die zijn spirituele banden versterkt met het land waar zijn familie oorspronkelijk vandaan komt.

Franciscus als pausnaam werd nog niet eerder gevoerd. De laatste paus vóór Franciscus die een nieuwe pausnaam koos was Paus Johannes Paulus I in 1978, een combinatie van al voorgekomen pausnamen. De huidige keuze is de eerste geheel nieuwe en unieke naam sinds Paus Lando in 913.

Cosmo: Bergoglio zei tegen Eugenio Scalfari dat Christus een mens is; dus Hij is niet God. Op het moment dat je zoiets zegt, verliest het Kruis en de dood aan het Kruis, die rechtstreeks verband houdt met het symbool van de opstanding, zijn betekenis en wordt het slechts een brute slachting, waarbij een man in bloed sterft; einde van het verhaal. Geen opstanding meer. Geen hoop.