18/2 Wat te doen wanneer de sacramenten niet meer beschikbaar zijn? - Pr Ripperger - Sensus Fidelium 

Waar we het in deze conferentie over willen hebben is wat je moet doen als de gewone middelen voor heiliging of verlossing niet algemeen beschikbaar zijn en daarmee bedoelen we in de zin van: wat moet je doen als het zover komt dat je geen middelen ter beschikking hebt? Als je niet regelmatig toegang hebt tot een priester of de kerk wordt vervolgd of je kunt niet op regelmatige basis naar de kerk of biechten: wat doe je in dat specifieke geval? We gaan een tijd in waarin, als de leken niet stoppen met het aanvallen van de geestelijkheid, ze uiteindelijk geen toegang zullen hebben tot een priester en dat zou eigenlijk het geval kunnen zijn. 

En niet alleen het feit dat goede priesters worden opzij gezet, maar ook dat er allerlei soorten gepraat zijn over enkele van de draconische dingen waar we naartoe gaan die uit het Vaticaan komen en dat soort dingen. De vraag is: wat doe je als je geen regelmatige toegang hebt tot de sacramenten? We willen dit onderverdelen. Met gewone middelen bedoelen we de sacramenten, omdat met de gewone middelen van heiliging God bedoelde dat mensen normaal gesproken zouden groeien in Heiligheid door de gewone middelen, namelijk de verschillende sacramenten. De sacramenten van het doopsel, de Heilige Communie op regelmatige basis ontvangen en regelmatig biechten. 

Als het zover komt dat je geen toegang hebt tot een priester, zul je gewoon geen toegang hebben tot deze sacramenten. Nu weten we wel dat er bepaalde plaatsen zijn waar deze situatie reeds bestaat, bijvoorbeeld in China, in de ondergrondse Kerk. Daar hebben ze geen regelmatige toegang tot priesters, ook al maken ze deel uit van de ondergrondse kerk. De priester moet noodzakelijkerwijs van her naar der gaan om de H. Eucharistie te kunnen vieren en de Biecht te horen. Het kan een tijdje duren voordat hij de ronde doet of dat ze wel weten wie hij is, maar ze kunnen niet met hem praten omdat ze in de gaten worden gehouden. Er zijn ook bepaalde communistische landen waar de Katholieke Kerk wordt onderdrukt. Wat moeten we doen in dergelijke omstandigheden en ik wil het opsplitsen in een paar gedeelten. 

Eén: als het zover komt dat je geen reguliere toegang hebt tot een priester, zijn we niet langer gebonden aan bepaalde voorschriften van de Kerk. Het punt is dat de kerkelijke voorschriften gewoon niet zomaar bindend zijn, dus als je niet goed kunt biechten, dan is dat geen doodzonde, of dat je niet naar de mis kunt op zondag omdat er geen priester beschikbaar is, dan werd er ook geen doodzonde begaan. Het eerste wat we willen doen is praten over wat mensen moeten doen in relatie tot hun algemene spirituele leven. Het eerste wat ze moeten doen is altijd in de staat van genade blijven. De reden hiervoor is dat mensen denken dat je naar de Hemel gaat omdat je onschuldig bent, dat is eigenlijk niet waar, je gaat naar de Hemel vanwege het feit dat je in staat van genade verkeert en en daarom moet je heiliging in je ziel hebben om gered te worden. 

Als het zover komt dat er geen priester meer beschikbaar is en de zaken behoorlijk erg worden, kun je in het geval je je leven verliest en je niet in Staat van Genade verkeert in de hel belanden. Zorg er daarom voor dat je nooit een doodzonde begaat. Het is waar dat je, om een doodzonde te begaan, aan de subjectieve vereisten moet voldoen, dus je moet weten dat het doodzonde is, dat is dat het is een ernstige zaak is waar je voldoende over moet nadenken waar je mee bezig bent, en dat je deze begaat met volledige toestemming van wil. Uiteraard kun je verschillende graden van wilsuiting hebben, maar dat zijn subjectieve normen.

Het zal moeilijk worden, want vooral als de dingen steeds moeilijker worden, geopolitiek en dat soort dingen, en zelfs binnen de kerk, als de dingen steeds gekker worden. Het zal voor mensen steeds moeilijker worden om geen doodzonden te begaan gaande van woede of wanhoop en dit soort dingen. Daarom moeten mensen heel voorzichtig zijn en niet toestaan dat deze dingen hun spirituele leven in die mate beïnvloeden. Sta jezelf nooit toe een doodzonde te begaan. 

Uittreksel over doodzonde en dagelijkse zonde:

In de Catechismus van de Katholieke Kerk kan de volgende beschrijving van de doodzonde worden gevonden: “Om van een doodzonde te kunnen spreken, moeten drie voorwaarden tegelijk vervuld zijn: Elke zonde die een zwaarwegende materie tot object heeft en die begaan wordt met volle kennis en weloverwogen toestemming". Volgens de Catechismus wordt “wat een zwaarwegende materie is… verduidelijkt in de Tien Geboden…”. De Catechismus stelt verder “dat de doodzonde het verlies meebrengt van de liefde en van de heiligmakende genade, dit wil zeggen van de staat van genade. Wanneer ze niet vrijgekocht wordt door het berouw en de vergiffenis van God, dan veroorzaakt de doodzonde de uitsluiting uit het koninkrijk van Christus en de eeuwige dood van de hel, …”.

Het Catechismus zegt het volgende over de dagelijkse zonde: “Men begaat een dagelijkse zonde wanneer men in een lichte materie een voorschrift van de morele wet overtreedt, ofwel wanneer men ongehoorzaam is aan de morele wet in een zwaarwegende materie, maar zonder volle kennis of volledige instemming. De dagelijkse zonde verzwakt de liefde; ze geeft blijk van een ongeordende begeerte naar geschapen dingen; ze belet de vooruitgang van de ziel in de beoefening van de deugden en de praktijk van het zedelijk goede; ze verdient tijdelijke straffen. De vrijwillige dagelijkse zonde die zonder berouw blijft, brengt ons stilaan ertoe een doodzonde te bedrijven. Toch breekt de dagelijkse zonde het verbond met God niet. Ze is menselijk herstelbaar met Gods genade. ‘Ze berooft niet van de heiligmakende genade en van de liefde, en dus ook niet van de eeuwige zaligheid’.”

Samengevat: een doodzonde is een doelbewuste overtreding van de Tien Geboden (in gedachte, woord of daad), die met volledige kennis van de ernst van de zaak wordt gepleegd en die tot het verlies van de redding leidt. De redding kan weer teruggekregen worden door middel van berouw en de vergiffenis van God. Een dagelijkse zonde kan een overtreding van de Tien Geboden of een minder ernstige zonde zijn, maar deze wordt onbewust en/of zonder volledige instemming gepleegd. Hoewel deze de relatie tussen de mens en God beschadigt, leidt een dagelijkse zonde niet tot het verlies van het eeuwige leven.

Als je wel een doodzonde begaat heb je mensen die zeggen: ach, dan maak je gewoon een perfecte akte van berouw. Dit is het probleem. Het feit is dat je met de genade in de eerste plaats geen perfecte daad van berouw kunt stellen, namelijk spijt hebben zuiver omdat het God heeft beledigd, niet omdat je dat bent dat je in de hel eindigt of wat dan ook, maar het is zuiver omdat je God hebt beledigd en de Kerk en theologen hebben gezegd dat je die perfecte akte van berouw niet kunt maken zonder een bijzondere genade.

En daarom beschouwden ze het altijd als buitengewoon. De genaden komen op het punt dat je van een staat van doodzonde naar een staat van genade gaat. Om deze volmaakte Akte van Berouw te hebben is de gezindheid van belang en dan zal God het inprenten als je deze niet hebt. Daarom wordt ze als buitengewoon beschouwd. Mensen zeggen: oh nee, je kunt het gewoon doen wanneer dat niet kan. Als dat het geval zou zijn, dan zou er geen enkele reden zijn om het sacrament van de biecht in te stellen. 

De Kerk zegt dus dat gaan biechten de gewone manier is om na het doopsel te komen van de staat van doodzonde naar de staat van genade. Het is het gewone middel dat betekent dat wanneer je een akte van volmaakt berouw maakt deze buitengewoon is. Buitengewoon in twee opzichten: ten eerste gaat het verder dan wat normaal gesproken gebeurt, maar het tweede deel is dat het zeldzaam is. Het is niet zo dat God deze dingen gewoon uitdeelt. Het is vrij zeldzaam, het betekent ook dat de persoon een aantal vereisten zou moeten hebben in zijn eigen spirituele leven, zoals de neiging om altijd berouwvol te zijn en er altijd aan te werken geen zonden te plegen.

Waar we ons bewust van moeten zijn is een andere leerstelling van de Kerk: dat dagelijkse zonden kunnen vergeven worden door bepaalde verdienstelijke daden te verrichten in staat van genade. Als ik dus in staat van genade ben en ik erken dat er een bepaalde zonde is die ik heb begaan. Een dagelijkse zonde die ik heb begaan. Ik daarvoor een akte van berouw kan zeggen en het zal vergeven worden. 

Natuurlijk als er geen biechtgelegenheid is hebben we geen zekerheid meer van vergeving, zals in de biecht waar de priesters ons de absolutie geeft. Daarom is het nodig om in staat van genade te zijn en een akte van berouw te bidden om de dagelijkse zonde vergeven te krijgen. En in relatie daarmee zal deze worden kwijtgescholden. Wat een bijkomende daad is om deze vergeving te verkijgen en in staat van genade te zijn is dat we deze twee gewoonten doen:

1 regelmatig een gewetensonderzoek uitvoeren (elke dag)

2 ons verdriet en berouw over de zonde uitdrukken, God vragen om de zonde te vergeven en een kleine boetedoening Dit zijn de drie dingen die je normaal gesproken toegewezen krijgt als je gaat biechten

Als je niet regelmatig toegang hebt tot een priester, kun je voortdurende vergeving van je dagelijkse zonden krijgen, wat echt de sleutel is om je geestelijke kracht te behouden, want als we dagelijkse zonden begaan, worden we geestelijk zwak.

Nu je toegang hebt tot de biecht, krijgt je extra sacramentele genaden en deze zijn noodzakelijk om die zonde in de toekomst te vermijden en je zult meer moeten vertrouwen op Gods werkelijke genade. Daarnaast weet je dat je regelmatig een akte van berouw moet bidden. Dat is wat je moet doen als je buitengewone genade wil ontvangen voor een perfect berouw. Als je regelmatig berouw betoont, en naar de biecht gaat nu het nog kan, dan is de kans groter dat God deze genade geeft als je in staat van doodzonde vervalt. Maar er is geen garantie, en dit is dus een van de redenen waarom Christus de biecht heeft ingesteld om ons een gewoon middel te bieden om terug te keren naar de staat van genade. 

Natuurlijk kunnen we een noodtoestand hebben. Ouders kunnen hun kinderen in geval van nood dopen als het is een noodtoestand of er is een redelijke verwachting dat het kind zou kunnen overlijden op een moment dat je weet dat de ouders zich niet tot een priester of diaken kunnen wenden. Maar hier hebben we het over in buitengewone omstandigheden, omdat er een noodtoestand moet zijn. Maar als het kan moet het doopsel opnieuw gebeuren.

Dit is de procedure: (naam van de dopeling) ik doop je in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen. Op hetzelfde moment dat je het water daadwerkelijk over het hoofd van het kind giet, dus drie keer in de vorm van een kruis. Voor het Vormsel is totdat we toegang krijgen tot Bisschoppen, en dat huwelijken in maar kunnen gesloten worden totdat je toegang heeft tot een priester. Het is ook mogelijk dat je geen sacramenten ontvangt op het moment dat je sterft, en daarom wil ik even praten over hoe je kunt compenseren voor het niet kunnen krijgen van toegang tot het sacrament van het H. Oliesel.​

Het H. Oliesel bestaat in essentie uit een sacramentele absolutie door de priester, een zalving en de H. Communie of viaticum. - De priester brengt de H. Olie aan op het voorhoofd en op de handen met de woorden: Moge onze Heer Jezus Christus door deze heilige zalving en door Zijn liefdevolle barmhartigheid u bijstaan met de genade van Zijn Heilige Geest. Moge Hij u van zonden bevrijden, u heil brengen en verlichting geven. 

Er is ook de apostolische aflaat, waarbij de priester, wanneer mensen in stervensgevaar verkeren de persoon daadwerkelijk de apostolische aflaat kan geven. De priester spreekt een gebed uitspreekt waarbij een volle aflaat wordt verleend op het moment dat de persoon sterft, gebaseerd op het feit dat de paus de vermogens daarvan wereldwijd alleen aan priesters in die omstandigheden verleent. Het is eigenlijk een genade om uit het Vagevuur te komen. Maar nogmaals, het is een kwestie van gewetensonderzoek en het vermijden van zonde. God vragen om de genaden die je normaal gesproken zou ontvangen in de sacramentele biecht. 

Een van de dingen is uiteraard een geestelijke communie doen. Je kunt in de loop van de dag zoveel spirituele communies doen als je wilt, maar je zou moeten proberen het één keer per dag te doen. Geestelijke communies zullen nuttig zijn om Genade te ontvangen om je te ondersteunen in deze tijd, die bijzonder moeilijk zal zijn. Het is ook een goede voorbereiding omdat het ons helpt de Eucharistie te waarderen.