Ik denk dat wanneer de kastijdingen echt beginnen toe te slaan, de mensen zo hypergefocust zullen zijn op wat er gebeurt dat ze God zullen vergeten, tenzij er een soort herinnering is. Sommige mensen wenden zich automatisch tot God, maar er zal afleiding zijn en dat betekent dat we echt een zeer sterk ontwikkelde reeks gewoonten moeten hebben met betrekking tot gebed. Bidden is technisch gezien een daad van deugd van geloof en dat betekent dat we een gewoonte moeten maken van ons geloof.

De deugd van geloof, wat betekent dat we met regelmatige tussenpozen allenl bidden. We moeten ons gebedsleven ontwikkelen tot het punt waarop we ons voortdurend tot gebed wenden en we constant met God bezig zijn. Je weet wel, eenheid met God hebben, zeggend dat we van Hem houden. Dit is zal heel belangrijk zijn. 

Wanneer de kastijding toeslaat, en er niet een of andere vorm van compensatie of Verlichting van het geweten is door God bewerkstelligt, dan zal naastenliefde volledig imploderen omdat de mensen in overlevingsmodus zullen zijn. En dat ze gewoon aan zichzelf zullen denken. Dat is wat er gaat gebeuren, tenzij God tussenbeide komt op de een of andere manier. Een diep gebedsleven zorgt ervoor dat dit niet ontspoort door al die dingen die er gebeuren, maar dat we onze focus op Hem houden.

Want wat we te lijden hebben en de mate waarin als dit alles gebeurt is eigenlijk niet in de kastijding alleen, het is ook in ons leven in het algemeen. Maar dit wordt door God toegelaten. Dat betekent dat bepaalde mensen, zelfs echt heilige mensen enorm zullen lijden ter wille van hun zuivering en groei in heiligheid, andere mensen zullen minder lijden, maar het betekent uiteindelijk gewoon dat het aan God is om te bepalen of we de kastijding zelfs maar doorstaan. 

Wat we moeten verwachten als de kastijding er komt, dat er geen enkele centimeter van deze planeet zal zijn, dat een veilige plek zal zijn waar je kunt ontsnappen. Geen enkele. Je moet zorgen dat je veilige plaats in God is en daarom moet je een diepgaand gebedsleven hebben als ondersteuning. Wanneer je geen toegang hebt tot een priester, dan weet je dat je de Rozenkrans moet bidden op regelmatige basis. Dan de geestelijke communies, gebedsmeditatie enz.

Nu wil ik het nog eventjes hebben over de deugd van versterving en de deugd van in Gods wil te leven. Deze deugd zorgt ervoor dat en dat we toch vrede en vreugde ondervincen in het lijden. 

Voor een gelovig persoon is het niet regelmatig toegang hebben tot de H. Eucharistie erg pijnlijk, en toch kan het gebruikt worden voor je zuivering en je kunt het zelfs offeren. Ik vraag onze Heer en OLVrouw om je de genade te geven om in ieder geval af en toe toegang te hebben tot een priester als dit alles gebeurt. Ga tenminste biechten nu het nog kan, en ga vooral naar de mis. Je moet de deugd van versterving onder de knie hebben omdat mensen heel verbitterd en boos zullen worden over wat ze hebben gehad en nu niet meer hebben.

Er zal een gebrek aan dankbaarheid zijn omwille van het soort lijden waar ze doorheen hebben moeten gaan. Bouw nu dankbaarheid op voor wat we nu hebben, zodat wanneer deze dingen je raken, de persoon dankbaarheid jegens God kan hebben voor de spirituele voordelen die ze daaruit kunnen halen. Maar standvastigheid zal een van de belangrijkste dingen zijn. De H. Thomas van Aquino splitst standvastigheid op in twee delen, de eerste is het vermogen om tegenslagen goed te verdragen. Je moet een een bepaald soort kracht hebben om de klappen goed te kunnen opvangen, maar dan zegt hij dat je ook het vermogen moet hebben om een lange duurtijd te overbruggen. Hoe weet je dat je het voor een lange periode kunt volhouden? 

We zullen een afscheiding kennen van de geestelijkheid, wat een jaar tot twee jaar kan duren voordat de geopolitieke situatie implodeert, en dan gaan we ook te maken krijgen met fysieke kastijding, maar dat zal een lijden zijn dat mensen moeten kunnen volhouden en dit betekent dat ze op een plek moeten zijn waar hun spirituele leven zichzelf kan handhaven, zelfs als ze geen reguliere toegang kunnen krijgen tot de sacramenten.

Mensen zullen een bepaald niveau van spiritueel leven moeten hebben voor het tweede deel. Het gaat terug naar dat vermogen om de duur te overbruggen als de fysieke kastijding is en dit is wat we hebben gehoord door profetieën. Het kan een jaar tot anderhalf jaar duren, wat betekent dat een persoon een jaar tot anderhalf jaar lang intens lijden zal moeten aankunnen. En als je niet op dat punt in je spirituele leven bent, kun je er maar beter aan gaan werken, want anders weet je niet hoe je gaat reageren, ook al zal God ons de genade geven om er doorheen te komen.

De deugd van lankmoedigheid is er ook een van. Het is precies de actuele genade en deugd die het iemand zal helpen zijn gezond verstand te behouden gedurende die tijd omdat we niveaus van lijden en verschrikkingen gaan zien die zó afwijken van wat we beschreven hebben, dat het heel moeilijk voor ons zal zijn om zelfs ons emotionele en psychologische evenwicht te behouden zonder een zeer diepe toewijding aan onze Heer, OLVrouw en ook aan het hebben van deze deugden, dus er moet lankmoedigheid zijn. 

God wil dat je de deugd van geduld ontwikkelt, dat wil zeggen dat je weet dat je in staat bent om kwaad te lijden, maar je moet ook een lankmoedige ziel hebben, wat het vermogen is om een lange tijd te lijden en toch volkomen gelijkmoedig blijven in dat opzicht. Deugden zoals naastenliefde heb ik reeds genoemd. En Geloof wat natuurlijk de deugd is die God in ons intellect legt, waardoor we in staat zijn de waarheid te zien en aandacht te schenken aan deze waarheid.

Het geloof zal op de proef worden gesteld. We weten dat God rechtvaardig is, dat is een deel van ons geloof. We zien maar het topje van de ijsberg van morele aftakeling. We zullen dingen zien die gewoon geestdodend zijn. God laat de kastijding toe omdat we dit terecht verdienen en het zal proportioneel zijn. Hij zal de kastijding alleen zolang toelaten als noodzakelijk voor onze zuivering en het corrigeren van de mensheid eventueel door straffen. 

Dan is er de deugd van matigheid. Mensen moeten nu matigheid opbouwen, want als de kastijding toeslaat. We zulleneenvoudigweg niet hetzelfde niveau van comfort hebben als nu. We moeten leren te vasten. Maar ik wil het terug over hoop hebben. Het kan voor ons moeilijk zijn om te zien dat God op de een of andere manier Zijn beloften nakomt.

Eigenlijk is de kastijding een van Zijn beloften, die ons feitelijk vertelt: 'Als je je zaken niet op orde hebt, gaat dit gebeuren en doen wij dat niet, en dan 'gebeurt dit‘. Het zou ons Geloof en Hoop moeten versterken. Hij houdt zoveel van ons dat Hij probeert ons op het rechte pad te krijgen. Hij laat ons misschien zelfs lijden, zoals OLVrouw van Akita zeimaar zodat we niet verdoemd worden. We worden aan onszelf overgelaten omdat we ons van God hebben afgescheiden. Het is lijden dat we onszelf aandoen. Dat gebeurt er als we niet trouw zijn aan Zijn genade en als we niet bereid zijn ons kruis te omarmen en het goed te doen. We hebben de Hoop dat na deze dingen Christus terugkeert.

Ik moet wel vermelden als je iemand doopt terwijl er geen noodgeval of mogelijkheid tot overlijden is, dan wordt het als doodzonde beschouwd, en mensen moeten daar voorzichtig mee zijn. Het kind moet ook in het doopregister worden opgenomen voor later als de andere sacramenten ter sprake komen. Ze moeten de pastoor op de hoogte brengen en het is zijn plicht om ervoor te zorgen dat het goed wordt gedaan. 

Wat het Heilig uur van aanbidding en eerherstel betreft is het zeker noodzakelijk nu we meer roepingen nodig hebben en priesters die hun plichten doen, zoals het horen van de Biecht. We zien inderdaad de voorlopers van de terugtrekking van genade. In sommige gevallen is het moeilijk om nog aan het Sacrament van de Biecht te geraken. Dit zijn de voorlopers van de spirituele kastijding. Daarom laten we reeds beginnen met ons voor te bereiden. 

Ter informatie:

Indulgentiarum Doctrina 1/1/1967 - Paus Paulus VI

Als er geen priester kan zijn die aan een christengelovige in stervensgevaar de sacramenten en de apostolische zegen met de daar aan verbonden volle aflaat, waarover in can. 468 par. 2 C.I.C./1917, toedient, verleent onze moeder de heilige Kerk welwillend aan deze goed gedisponeerde gelovige een volle aflaat, die in stervensgevaar kan worden verdiend, mits hij tijdens zijn leven regelmatig enkele gebeden heeft verricht. Voor de verkrijging van deze volle aflaat verdient het gebruik van een crucifix of kruis alle aanbeveling.

Een Christengelovige kan deze zelfde volle aflaat in stervensgevaar verdienen, al heeft hij op die dag reeds een andere volle aflaat verdiend. 

Indult:

Een indult is een kerkjuridische toestemming voor een handeling waarvoor de Codex van het Canoniek Recht geen wettelijke bepaling geeft. Dispensatie 
Het rooms-katholiek kerkelijk recht verstaat onder indult een bewijs van genade door de kerkelijke autoriteiten. Dit kan de vorm hebben van een buitengewone dispensatie (een vrijstelling van geldende bepalingen) of een privilege (een aan individuen verleend voorrecht). Een begenadiging door de Heilige Stoel wordt pauselijk indult genoemd.

De individuele biecht is de gewone manier om dit sacrament te vieren (vgl. CIC can. 960), terwijl de algemene absolutie, zonder voorafgaande individuele biecht, niet kan worden gegeven, tenzij bij dreigend stervensgevaar, wanneer er de tijd ontbreekt om de belijdenis van iedere boeteling afzonderlijk te aanhoren (vgl. CIC can. 961 § 1), of bij een ernstige noodzaak (vgl. CIC can. 961 § 1,nr. 2), waarvan de afweging de verantwoordelijkheid is van de diocesane bisschop, met inachtneming van de criteria die zijn overeengekomen met de overige leden van de bisschoppenconferentie (vgl. CIC can. 455 § 2) en zonder afbreuk te doen aan de noodzaak, voor een geldige absolutie, van een votum sacramenti van de kant van de individuele boeteling, dat wil zeggen het voornemen om op de gepaste tijd de zware zonden te belijden die op dat moment niet beleden konden worden (vgl. CIC can. 962 § 1). 

Aleteia - Philip Kosloski (2017)

Vergeving die door elke priester kan worden verleend en die de bijzondere macht heeft om alle tijdelijke straffen wegens zonde op te heffen.

De zalving [van de zieken] wordt gewoonlijk gevolgd door het verlenen van de apostolische zegening, of ‘laatste zegen’, zoals deze gewoonlijk wordt genoemd. Aan deze zegening is een volledige aflaat verbonden, die echter pas op het uur van de dood kan worden verkregen, d.w.z. dat deze nunc pro tunc wordt gegeven. Het wordt verleend op grond van een bijzondere bevoegdheid die aan de bisschoppen wordt verleend en door hen in het algemeen aan hun priesters wordt gedelegeerd.

De voorwaarden die nodig zijn om dit te verkrijgen zijn het aanroepen van de Heilige Naam van Jezus, op zijn minst mentaal, daden van berusting waarmee de stervende zijn bereidheid belijdt om al zijn lijden te aanvaarden als eerherstel voor zijn zonden en zichzelf volledig onderwerpt aan de wil van God. De woorden van Sint-Augustinus zijn duidelijk: ‘Hoe onschuldig uw leven ook mag zijn geweest, geen enkele Christen mag het wagen te sterven in een andere staat dan die van de boeteling.’

Deze volle aflaat wordt doorgaans voorafgegaan door het sacrament van de biecht, in de mate dat de stervende persoon aan het sacrament kan deelnemen. De priester bidt dan de ‘laatste zegen’:

Door de heilige mysteries van onze verlossing,

moge de almachtige God je bevrijden

van alle straffen in dit leven

en in het toekomstige leven.

Moge hij de poorten van het paradijs voor je openen

en je welkom heten in eeuwige vreugde.

R. Amen. 

Of zoals het traditioneel werd gebeden in de afgelopen jaren, waarbij wat extra context werd toegevoegd en werd opgemerkt waar dit gebed in de Bijbel vandaan komt:

Moge onze Heer Jezus Christus, die aan Zijn gezegende apostel Petrus de macht gaf om te binden en te ontbinden, uw belijdenis genadig aanvaarden en uw dooponschuld herstellen. En ik, door de macht die mij door de Heilige Stoel is gegeven, verleen u een volle aflaat en vergeving van alle zonden; in de naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest. Moge de almachtige God door de heilige mysteries van het herstel van de mensheid de straf van het huidige leven en het toekomstige leven voor u kwijtschelden, en moge Hij de poorten van het paradijs voor u openen en u tot eeuwig geluk toelaten. 

Het is een prachtig gebed en is bedoeld om de berouwvolle ziel snel naar de poorten van de Hemel te brengen, waardoor de straf voor de zonde die zij al hebben beleden, of die zij op zijn minst volledig vanuit hun hart hebben beleden, wordt weggenomen. Het garandeert niet dat iemand rechtstreeks naar de Hemel gaat, maar het ruimt als het ware alles van de weg, zodat de ziel er vrijelijk voor kan kiezen om naar de armen van Jezus te lopen. 

Het gebed is een allerhoogste daad van barmhartigheid en heeft een grote kracht, waarbij gebruik wordt gemaakt van het gezag dat aan de H. Petrus is gegeven om ‘te binden en los te maken’ (Matteüs 16:19). Het is een geschenk aan een ziel op zijn sterfbed en heeft als bijkomend voordeel dat het vrede schenkt aan familie en vrienden, en hen ervan verzekert dat ze alles hebben gedaan wat ze konden doen om een ziel dichter bij de poorten van het Paradijs te brengen.