24 uur van Jezus’ Lijden – Luisa Piccarreta 

Gebed aan het begin van elk uur:

Mijn Jezus, ik dank U, dat U mij door gebed tot eenheid met U hebt geroepen. En om U meer aangenaam te zijn, neem ik Uw gedachten, Uw tong, Uw Hart, en hiermee wil ik bidden, waarbij ik mijzelf versmelt in Uw Wil en in Uw liefde. Ik strek mijn armen uit om U te omhelzen en ik leg mijn hoofd op Uw Hart. Ik overweeg nu de 24 uur van lijden die U vanwege Uw liefde voor ons wilde lijden tot Uw dood op het Kruis. Geef me alstublieft hulp, genade, liefde, begrip en diep medelijden van Uw lijden. 

Eindigen een gebed van dank:

Mijn lieve Jezus, U hebt me in dit uur van Uw Lijden geroepen om U gezelschap te houden. Ik heb U horen bidden, eerherstel bieden en lijden, in angst en verdriet, smekend om het heil van de zielen met Uw meest ontroerende stem. Ik heb geprobeerd U in alles te volgen. Ik bied U Mijn dank en zegening aan. Ik dank U duizenden en duizenden keren, en ik zegen U voor alles wat U gedaan en geleden hebt voor mij en voor allen. Ik dank U en zegen U voor elke druppel Bloed die U vergoten hebt, voor elke adem, voor elke hartslag, voor elke stap, woord, blik, bitterheid en belediging die U hebt doorstaan.

Mijn Jezus, in alles wil ik U bezegelen met een dank U en ik zegen U. Jezus, laat mijn hele wezen U alstublieft een voortdurende stroom van dank en zegeningen aanbieden om op mij en op allen Uw zegeningen en dank te doen neerkomen. Jezus, alstublieft druk mij aan Uw Hart, en bezegel met Uw allerheiligste handen elk deeltje van mijn wezen met Uw ik zegen U zodat ik niets anders dan een doorlopende hymne voor U wil uiten. Amen. 

1ste uur : van 17 tot 18 uur op witte donderdag 

Jezus neemt afscheid van Zijn Allerheiligste Moeder 

Hemelse Moeder, het uur van afscheid nadert en ik kom naar U. Moeder, geef mij uw liefde en uw eerherstel. Geef me uw verdriet, want samen met u wil ik stap voor stap Jezus aanbidden en volgen. Jezus komt naar U en met een Hart vol van liefde, gaat u naar Hem met een Hart vol pijn.

Uw Hart wordt getroffen wanneer u Hem zo bleek en verdrietig ziet. U wordt erdoor geroerd en staat op het punt om aan Zijn voeten te vallen. Mijn lieve Moeder, weet u waarom de lieve Jezus naar u is gekomen? Hij is gekomen om afscheid te nemen, om u een laatste woord te zeggen en een laatste omhelzing te ontvangen! 

Moeder, ik klamp me aan u vast met alle tederheid waar mijn arme hart toe in staat is, zodat ik mij vastgeklampt en verbonden met u, ook omhelzingen van de lieve Jezus kan ontvangen. Is het geen troost voor uw Hart om een ziel in uw buurt te hebben, die de pijn, genegenheden en eerherstel kan delen?

Jezus, in zo’n schrijnend uur voor uw allertederste Hart, geeft U ons zo’n grote les in kinderlijke en liefdevolle gehoorzaamheid aan Uw Moeder! Wat een zoete harmonie tussen U en Maria! Wat een zoete betovering van liefde stijgt naar de troon van de Eeuwige en strekt zich uit voor de redding van alle mensen op aarde! 

Mijn Hemelse Moeder, weet u wat de lieve Jezus van u wil? Niets anders dan uw laatste zegen. Het is waar dat uit elk deeltje van uw wezen alleen maar zegeningen en lofprijzingen naar uw Schepper uitgaan, maar Jezus, die afscheid neemt, wil uw zoete woord horen: Ik zegen U, Zoon. En dat ik zegen U verwijdert alle godslastering dat Hij heeft gehoord, en daalt, lief en zacht in Zijn Hart neer. Jezus wil uw ik zegen U bijna als een schuilplaats tegen alle beledigingen en overtredingen van mensen. 

Ook ik verenig mij met u, lieve Moeder. Op de vleugels van de wind wil ik naar de Hemel gaan om de Vader, de H. Geest en alle Engelen te vragen om een ik zegen U voor Jezus, zodat wanneer ik naar Hem ga, ik Hem hun zegeningen kan brengen. En op aarde wil ik naar alle mensen gaan en vragen dat ze elke tong, elke hartslag, elke stap, elke adem, elke blik, elke gedachte van Jezus zegenen en prijzen.

En als niemand ze mij wil geven, wil ik ze aan hen geven. Zoete Moeder, na rond te gaan, vraag ik de Heilige Drie-eenheid, de Engelen, alle schepselen, het licht van de zon, de geur van de bloemen, de golven van de zee, elke windstoot, elke vonk van vuur, elk beweging van een blad, de schittering van de sterren, elke beweging van de natuur om een ik zegen U, dan kom ik naar u en verenig ik al mijn zegeningen met die van u. 

Mijn zoete Moeder, ik zie dat u troost en opluchting ontvangt en dat u Jezus al mijn zegeningen aanbiedt als eerherstel voor de godslasteringen en de verwensingen, die Hij van mensen ontvangt. Maar als ik u alles aanbied, hoor ik Uw trillende stem zeggen: Zoon, zegen mij ook! Mijn zoete Liefde, Jezus, zegen mij ook, tezamen met uw Moeder; zegen mijn gedachten, mijn hart, mijn handen, mijn werken, mijn stappen en met Uw Moeder, alle mensen. 

Mijn Moeder, als u naar het bedroefde bleke en verdrietige gezicht van Jezus kijkt, ontwaakt de herinnering in u aan de pijn die Hij zal lijden en het grijpt u aan. U ziet Zijn gezicht bedekt met spuug, en u zegent het. U ziet Zijn hoofd doorboord met doornen, Zijn verblinde ogen, Zijn gemarteld Lichaam door geselingen, Zijn doorboorde handen en voeten door nagels; en waar Hij heen gaat volgt u met uw zegeningen. Ook ik zal Hem tezamen met u volgen. Wanneer Jezus wordt gemarteld door geselingen, gekroond wordt met doornen, geslagen wordt, doorboord wordt met nagels, zal Hij overal mijn ik zegen U vinden tezamen met de uwe. 

O Jezus, O Moeder, ik heb medelijden met u. Uw pijn is immens in deze laatst momenten. Het Hart van de ene lijkt het Hart van de andere te verscheuren. Moeder, ontruk mijn Hart van de aarde en bindt het stevig vast aan Jezus, zodat ik met Hem deel kan hebben in Zijn pijn, en als u elkaar vasthoudt en elkaar omhelst, als U een laatste keer naar elkaar kijkt, en elkaar kust, mag ik dan als zijnde tussen uw twee harten, uw laatste kussen en omhelzingen ontvangen. Ziet u niet dat ik niet zonder u kan, ondanks mijn ellende en mijn koelheid? 

Jezus, Moeder, neem mij dicht bij U. Geef me uw liefde en uw wil. Neem mijn arme hart en houd mij vast in jullie armen; en tezamen met u, zoete Moeder, wil ik stap voor stap de lieve Jezus volgen, met de bedoeling Hem troost, verlichting, liefde en eerherstel te bieden voor allen. Jezus, samen met uw Moeder, kus ik Uw linkervoet. Ik vraag U om mij en alle mensen te vergeven, voor alle keren dat we niet naar God zijn gegaan. Ik kus Uw rechtervoet. Ik vraag U mij en alle mensen te vergeven voor de keren dat we de perfectie die U van ons verlangde, niet hebben gevolgd. Ik kus Uw linkerhand. Leer ons Uw zuiverheid na te volgen. 

Ik kus Uw rechterhand. Zegen al mijn hartslagen, gedachten en genegenheden, zodat ze allen waarde krijgen door Uw zegening en geheiligd worden. Zegen samen met mij, alle mensen en verzegel de redding van hun zielen met Uw zegen. Jezus, ik omhels U samen met Uw Moeder en als ik Uw Hart kus, bid ik tot U om mijn hart tussen Uw twee Harten te plaatsen, opdat ze voortdurend gevoed kan worden door Uw liefde, Uw verdriet, door Uw genegenheden, verlangens, en Uw leven. Amen. 

Overweging 

Vóór het lijden van Jezus begint, gaat Hij naar Zijn Moeder om haar zegen te vragen. Jezus leert ons in deze daad gehoorzaamheid, zowel innerlijk als uiterlijk als innerlijk, aan de dag te leggen om de inspiratie van genade te beantwoorden. Soms zijn we niet klaar om een goede inspiratie in praktijk te brengen, omdat we door eigenliefde en bekoring ofwel door menselijk aanzien worden tegengehouden. We zorgen ervoor dat de Heer zich terugtrekt en ons nieuwe inspiraties ontneemt omdat we goede inspiratie afwijzen om een deugd te beoefenen, een deugdzame daad te stellen, een goed werk te doen of een devotie te vervullen. 

Aan de andere kant zorgt een snelle reactie voor heilige inspiraties, die vroom en voorzichtig zijn, zodat er meer licht en genaden op ons komen. In geval van twijfel moet men zich onmiddellijk en oprecht tot gebed wenden dat een belangrijk middel is tot ervaren advies. Op deze manier zal de goede God de ziel verlichten om gezonde inspiratie uit te voeren, en het voordeel ervan voor haar te vergroten. 

We moeten onze daden, onze gebeden, het bidden van de Uren van het Lijden verrichten met dezelfde intenties als Jezus en ons in Zijn wil opofferen zoals Hij deed, voor de glorie van de Vader en het heil van de zielen. We moeten ons opofferen in alles uit liefde voor onze beminnelijke Jezus, in overeenstemming met Zijn geest.

We moeten handelen met Zijn gevoelens, en ons overlaten in Hem, niet alleen in al het externe lijden en tegenkantingen, maar veel meer in alles wat Hij in ons innerlijk zal bewerkstelligen. Op deze manier zijn we elk moment klaar om wat voor lijden dan ook te accepteren. Door dit te doen, geven we zoete slokjes aan Jezus. 

Als we dit alles dan doen in de Wil van God die alle zoetheden en tevredenheid in immense mate bevat, zullen we Jezus grote zoete slokken kunnen geven, om het lijden dat andere mensen veroorzaken te verzachten en om Zijn Goddelijke Hart te troosten. Voordat we aan enige actie beginnen, moeten we altijd de zegen van God aanroepen, zodat onze daden de aanraking van Goddelijkheid hebben, en Zijn zegeningen kunnen aantrekken die niet alleen voor ons zijn bestemd, maar voor alle mensen. Mijn Jezus, moge Uw zegen mij voorafgaan, vergezel mij en volg mij, zodat alles wat ik doe het zegen van Uw ik zegen U draagt. 

Gebed van dank 

2de uur : van 18 tot 19 uur op witte donderdag 

Jezus gaat naar het Cenakel nadat Hij Zijn Allerheiligste Moeder heeft ontmoet 

Mijn lieve Jezus, ik heb in Uw lijden gedeeld tezamen met U, en in die van Uw diepbedroefde Moeder. Ik zie dat U op het punt staat te vertrekken naar de plaats waar Uw Vader’s Wil U roept. De liefde tussen Zoon en Moeder is zo groot dat U onafscheidelijk wordt, een daarom verlaat U Zich in het Hart van Uw Moeder, en het Hart van de Koningin en lieve Moeder plaatst zich in het Uwe; anders was het voor U onmogelijk om van haar weg te gaan. U hebt haar dan, elkaar zegenend, de laatste kus gegeven om haar te sterken in de bittere pijn die Ze zal lijden. U geeft haar nog een laatste afscheid en dan vertrekt U. 

Maar de bleekheid van Uw gezicht, Uw bevende lippen, Uw verstikte stem, alsof U in tranen uitbarstte door afscheid te nemen, ah alles vertelt me hoeveel U van haar houdt en hoezeer U lijdt om haar te moeten verlaten! 

Maar om de Vader’s Wil te vervullen, met uw Harten versmolten in elkaar, onderwerpt U zich aan alles, en wilt U eerherstel bieden voor degenen die niet willen voldoen aan de tederheid van verwanten en vrienden, van banden en gehechtheden. U wilt eerherstel bieden voor degenen die niet willen voldoen aan het vervullen van Gods H. Wil en overeenstemmende staat van heiligheid waar God hen toe roept. Wat een verdriet doen die zielen U, als ze uit hun hart de liefde die U hen wilt bieden, verwerpen, en zich tevreden stellen met menselijke liefde! 

Mijn beminnelijke Liefde, als ik eerherstel bied samen met U, sta mij toe bij Uw Moeder te blijven om haar te troosten en ondersteunen, terwijl U weggaat. Dan zal ik mij haasten om U te bereiken. Maar tot mijn grootste verdriet, zie ik dat mijn van angst vervulde Moeder rilt en ze heeft een zodanige pijn dat haar stem stokt. Ze kan geen woord uitbrengen, terwijl ze afscheid van U, haar Zoon, probeert te nemen. Ze valt bijna flauw, en in haar zwijm van liefde zegt ze: Mijn Zoon, mijn Zoon! Ik zegen U! Wat een bittere scheiding, ze is wreder dan welke dood ook! Maar de pijn weerhoudt haar ervan een woord te uiten! 

Troosteloze Koningin, laat me u steunen, droog uw tranen en ik zal u troosten in uw bittere smart! Mijn Moeder, ik zal u niet alleen laten; en neem me mee en leer me, in deze momenten die zo pijnlijk zijn voor u en voor Jezus, wat ik moet doen, hoe ik Hem moet verdedigen, Hem eerherstel bieden en Hem troosten, en of ik mijn leven moet geven om het Zijne te verdedigen. 

Ik zal niet weggaan vanonder uw mantel. Als u het wenst zal ik naar Jezus vliegen. Ik zal Hem uw liefde, uw genegenheid, uw kussen brengen tezamen met de mijne, en ik zal ze in elke wonde leggen, in elke druppel van Zijn Bloed, in elke pijn en belediging, zodat in het voelen van de liefdeskussen van Zijn Moeder Zijn lijden en elke pijn kan verzacht worden. Dan zal ik weer onder uw mantel komen en U Zijn kussen brengen om uw door pijn doorboorde Hart te verzachten. Mijn Moeder, mijn hart bonst, ik wil naar Jezus gaan. En terwijl ik uw moederlijke handen kus, zegen mij dan zoals u Jezus zegende, en sta mij toe naar Hem te gaan. 

Mijn lieve Jezus, liefde leidt me naar Uw stappen. Ik bereik U, terwijl U langs de straten van Jeruzalem loopt samen met Uw geliefde leerlingen. Ik kijk naar U en zie dat U nog steeds bleek bent. Ik hoor Uw lieve, maar droevige stem – zodanig dat het de harten van Uw ongeruste leerlingen breekt. 

U zegt: Dit is de laatste keer, dat Ik door deze straten loop. Morgen zal Ik er doorheen lopen, gebonden en meegesleurd tussen duizend beledigingen. En kijkend naar de plaatsen waar U het meest beledigd en gemarteld zult worden, gaat U verder: Mijn leven hier beneden staat op het punt onder te gaan, net als de zon nu ondergaat, en morgen op dit uur zal Ik niet langer hier zijn! Maar net als de zon, zal Ik op de derde dag weer opstaan! 

De apostelen worden verdrietig en zwijgzaam bij Uw woorden. Ze weten niet wat ze moeten zeggen. Maar U voegt eraan toe: Hou vol, verlies de moed niet. Ik zal je niet in de steek laten, Ik zal altijd bij je zijn, maar het is noodzakelijk dat Ik sterf voor het welzijn van jullie allen. 

U bent ontroert door deze woorden, maar met trillende stem blijft U hen instructies geven. En voordat U in het cenakel binnengaat, kijkt U naar de ondergaande zon, net zoals Uw leven ondergaat. U biedt Uw stappen aan voor degenen die zich in de herfst van hun leven bevinden, en U geeft hen de genade om in U te sterven, en eerherstel te bieden voor degenen die ondanks de zorgen en teleurstellingen in het leven, koppig zijn en zich niet aan U willen overgeven. 

Dan kijkt U naar Jeruzalem, het centrum van Uw wonderen en de uitverkoren plaats van Uw Hart – Jeruzalem die, in ruil daarvoor Uw Kruis aan het voorbereiden is en de nagels scherpt om de godsmoord te plegen. U beeft en Uw Hart breekt, U weent over zijn vernietiging. 

Hiermee biedt U genoegdoening voor de vele zielen die aan U toegewijd zijn, die U met zoveel zorg probeerde te vormen als teken van Uw liefde, maar door hun ondankbaarheid en hun onverschilligheid, U meer bitterheid laten lijden! Ik wil samen met U genoegdoening bieden om de stekende pijn in Uw Hart te verzachten. 

Maar ik zie dat U met afschuw vervuld bent bij het zien van Jeruzalem. Dan gaat U het cenakel binnen. Mijn liefde, hou me stevig vast aan Uw Hart, opdat ik Uw bitterheid mij eigen kan maken, om ze met U te offeren. Kijk met medelijden naar mijn ziel, en stort Uw liefde erin. Zegen mij. 

Overweging

Jezus vertrekt onmiddellijk van Zijn Moeder, hoewel Zijn allertederste Hart een schok ondergaat.

Zijn we klaar om zelfs de meest gegronde en heilige genegenheden op te offeren om Gods Wil te vervullen? Laten we onszelf onderzoeken, vooral in gevallen van scheiding van het gevoel van Gods Aanwezigheid en van toewijding. 

Jezus nam Zijn laatste stappen niet tevergeefs. In hen verheerlijkte Hij de Vader en vroeg om de redding van zielen. We moeten in onze stappen dezelfde bedoeling hebben die Jezus had. We moeten ons opofferen voor de glorie van de Vader en voor het heil van zielen. We moeten ons ook inbeelden dat we onze stappen zetten in die van Jezus Christus; en zoals Jezus niet tevergeefs nemen, maar in Zijn stappen die van mensen insluiten.

Het was de genoegdoening voor al hun misstappen, om glorie te schenken die de Vader toekomt, en Uw leven te geven voor alle menselijke misstappen zodat ze het pad van het goede zouden nemen – we zouden het op dezelfde manier moeten doen en onze stappen zetten in die van Jezus met Zijn intenties. 

Gaan we bescheiden en gerustgesteld op straat, om een voorbeeld voor anderen te zijn? Zoals de diepbedroefde Jezus wandelde, praatte Hij zo nu en dan met de apostelen en sprak met hen over Zijn aanstaande lijden. Wat zeggen wij in onze gesprekken? Maken we het Lijden van de Goddelijke Verlosser tot het onderwerp van onze gesprekken als de gelegenheid zich voordoet? 

De liefdevolle Jezus probeerde de apostelen te troosten toen Hij hen bedroefd en ontmoedigd zag. Hebben we in onze gesprekken de intentie om Jezus Christus naar voor te schuiven? Proberen we in onze gesprekken Gods Wil te doen, en in anderen de geest van Jezus Christus te laten binnendringen? Jezus gaat naar het Cenakel.

We moeten onze gedachten, onze genegenheden, onze hartslagen, onze gebeden, onze dagelijkse handelingen en werk insluiten in Jezus’ Hart. Zo zullen onze handelingen Gods houding aannemen. Omdat het echter moeilijk is om altijd Gods houding te bewaren, en omdat het moeilijk is voor de ziel om steeds haar daden met Hem te versmelten, kan de ziel dit compenseren haar goede wil te tonen. 

Jezus zal zeer tevreden zijn. Hij zal de waakzame schildwacht worden van elk van haar gedachten, woorden en hartslagen. Hij zal deze handelingen als stoet binnen en buiten Hem plaatsen. Hij zal ze met grote liefde bekijken, als vrucht van goede menselijke wil.

Wanneer de ziel zich dan met Hem versmelt, zullen haar onmiddellijke daden die ze met Jezus doet, de goede Jezus zo aantrekken tot die ziel dat Hij zal doen wat de ziel doet, tezamen met haar, en het werk van de mens zal in in goddelijk werk veranderen. Dit alles is het effect van Gods Goedheid die alles in aanmerking neemt en alles beloont, zelfs de kleinste handeling in Gods wil, zodat de mens niet bedrogen wordt. 

O mijn Leven en mijn Al, mogen Uw stappen de mijne richten, en terwijl ik de aarde betreed, laat mijn gedachten in de Hemel zijn! 

Gebed van dank