3de uur : van 19 tot 20 uur op witte donderdag 

Het avondmaal volgens de Mozaïsche Wet 

O Jezus, U komt nu aan bij het cenakel samen met Uw geliefde leerlingen en U gebruikt Uw avondmaal met hen. Hoeveel genegenheid en liefde gaat door heel Uw persoon, terwijl U nog een laatste keer voedsel tot U neemt! Alles straalt liefde in U uit; ook hierin, U biedt niet alleen eerherstel voor de zonden van gulzigheid, maar U heiligt voedsel. 

Jezus, mijn leven, Uw lieve en doordringende blik lijkt alle apostelen te doorgronden en ook in deze handeling van het nemen van voedsel blijft Uw Hart doorboord in het zien van Uw geliefde apostelen die nog steeds zwak en lusteloos zijn. Vooral de valse Judas, die reeds een voet in de Hel heeft gezet. En U zegt vanuit de grond van Uw hart bitter: Wat is het nut van Mijn Bloed? Hier is een ziel die zo door Mij is begunstigd, en toch is hij verloren! 

U kijkt naar hem met ogen van licht en liefde, alsof U hem het grote kwaad wil laten verstaan dat hij op het punt staat te plegen. Maar Uw allerhoogste naastenliefde laat U dit verdriet verdragen en U maakt het zelfs niet openbaar aan Uw geliefde leerlingen. 

Terwijl U treurt om Judas, is Uw Hart vervuld van vreugde in het zien van Uw geliefde leerling Johannes aan Uw linkerkant; zozeer zelfs dat U niet in staat bent Uw liefde langer te bevatten. U trekt hem liefelijk naar U toe, en laat hem zijn hoofd op Uw Hart leggen, en laat hem nu reeds het Paradijs ervaren. 

Het is op dit plechtig uur dat de twee volkeren, de verworpenen en de uitverkorenen, worden afgebeeld door deze twee leerlingen: de verworpene in Judas, die reeds in zijn hart de hel voelt en de uitverkorene in Johannes, die in U rust en vrede geniet. 

O mijn liefste Goedheid, ook ik ga bij U, en tezamen met Uw geliefde leerling wil ik mijn vermoeide hoofd op Uw aanbiddelijk Hart leggen, terwijl ik U smeek om me de geneugten van de Hemel te laten ervaren, ook op deze aarde; zodat ik in vervoering gebracht door de zoete harmonieën van Uw Hart, de aarde misschien niet langer de aarde voor mij is, maar de Hemel. 

Maar temidden van de allerliefste en goddelijke harmonieën, hoor ik Uw bedroefde hartslagen: deze zijn voor de verloren zielen! O Jezus, alstublieft, sta niet toe dat er nog meer zielen verloren gaan. Laat Uw hartslag, die door hen klopt, hen de hartslagen van het Hemels leven voelen, net zoals Uw geliefde leerling Johannes ze voelde; zodat zij, aangetrokken door de zachtheid en lieflijkheid van Uw liefde, zich allen aan U overgeven. 

O Jezus geef mij ook voedsel, terwijl ik op Uw Hart lig, net zoals U het aan de apostelen gaf: het voedsel van liefde, het voedsel van Gods woord, het voedsel van Uw goddelijke wil. O mijn Jezus, weiger mij dit voedsel niet. U wilt het mij zo graag geven, zodat Uw leven in mij gevormd kan worden. 

Mijn liefste Goedheid, terwijl ik dicht bij U blijf, zie ik dat het voedsel dat U samen met Uw lieve leerlingen niets anders dan een lam is. Dit is een symbolisch lam: net zoals dit lam geen vitale levenssappen meer heeft door het vuur, zo moet U, mystiek Lam, U volledig verteren voor de mensen door de kracht van de liefde. U houdt zelfs geen druppel bloed over voor Uzelf, maar zal alles uitstorten uit liefde voor ons. 

O Jezus, alles wat U doet verbeeldt levendig Uw smartelijk Lijden, dat U altijd bijblijft in Uw geest, in Uw Hart – in alles. En dit leert me dat als ook ik de gedachte aan Uw Lijden voor mijn geest haal en in mijn hart draag, U mij nooit het voedsel van Uw liefde weigert. Hoezeer dank ik U! 

O mijn Jezus, geen enkele handeling die mij goed doet, ontsnapt U. Ik bid U dat Uw Lijden altijd in mijn gedachten is, in mijn hart, in mijn blikken, in mijn stappen en in mijn pijn, zodat waar ik mij ook richt, in mijn binnenste of buiten mij, ik U altijd in mij aanwezig vind. En Jezus, geef me de genade om nooit te vergeten wat U hebt gedragen en geleden voor mij. Moge dit de magneet zijn die mijn hele wezen in U opneemt, en die me nooit meer zal toelaten om ver van U af te dwalen. 

Overweging 

Laten we onze intenties verenigen met die van onze lieve en goede Jezus vooraleer we beginnen te eten. We moeten ons inbeelden dat Jezus in onze mond is en dat onze tong en wangen samen met de Zijne bewegen. Door dit te doen, trekken we niet alleen Zijn leven in ons aan, maar ze verenigen ons met Hem om de Vader volledige eer, lof, liefde, dank en eerbetoon te geven, die door ons, mensen, verschuldigd is, die Jezus Zelf aanbood in de handeling van te eten.

Laten we ons ook inbeelden dat we nu aan tafel zitten bij Jezus, naar Hem kijken, tot Hem bidden om een hapje met ons te delen. Dat we nu de boord van Zijn mantel kussen, nadenken over de beweging van Zijn lippen en Zijn hemelse ogen ende plotselinge vertroebeling van Zijn Allerbeminnelijkste Gezicht opmerken in het vooruitzicht van zoveel menselijke ondankbaarheid! 

Net zoals de liefdevolle Jezus over Zijn Lijden sprak tijdens het avondmaal, overwegen we over hoe we de uren van het Lijden hebben overwogen, terwijl we aten. De Engelen houden onze woorden vast, om onze gebeden en eerherstel te verzamelen, en ze nemen ze mee naar de Vader om op ene of andere manier de rechtmatige verontwaardiging voor zoveel overtredingen van de mensen te verzachten – net zoals mensen deden toen Jezus op aarde was.

En als we bidden, kunnen we zeggen dat de Engelen tevreden zijn; dat we eerbiedig en ingetogen waren, zodanig dat ze met vreugde onze gebeden naar de Hemel konden brengen, net zoals zij deze van onze Jezus brachten. Of bleven ze liever bedroefd? 

Terwijl de diepbedroefde Jezus at, bleef Hij als verlamd bij het zien van het verlies van Judas. In Judas zag Hij alle zielen die verloren zouden gaan. Omdat het verlies van zielen de grootste is van Zijn pijn, en Hij niet in staat is om ze te beheersen, trok Hij Johannes naar Zich toe om verlichting te vinden. Op dezelfde manier zullen we altijd dicht bij Hem blijven zoals Johannes, zullen we Hem troosten in Zijn pijn, Hem verlichten, en Hem rust geven in ons hart.

We zullen Zijn pijn tot de onze maken. We zullen ons met Hem identificeren, de hartslagen voelen van Zijn goddelijk Hart, doorboord door het verlies van zielen. We zullen Hem onze eigen hartslagen geven om deze wonden te verwijderen; en in de plaats van deze wonden zullen we de zielen plaatsen die niet willen verloren gaan, zodat ze zich kunnen bekeren en gered worden. 

Elke hartslag van Jezus is een Ik hou van U die weerklinkt in alle hartslagen van mensen. Hij wil alle hartslagen insluiten in Zijn Hart, en dat we onze hartslagen geven in ruil. Maar de liefdevolle Jezus ontvangt niet veel hartslagen van de mensen, en daarom blijft Zijn hartslag als verstikt en verbitterd. Laten we Jezus bidden om onze hartslag te bezegelen met Zijn Ik hou van U, zodat ook ons hart het leven van Zijn Hart mag beleven en dat deze weerklinken in de hartslagen van Zijn schepselen. Dat onze hartslagen hen kunnen dwingen te zeggen: ik hou van U, Jezus! Sterker nog, we zullen ons met Hem versmelten en de liefdevolle Jezus zal ons Zijn Ik hou van U laten horen.

Het zal de Hemel en de aarde vervullen. Het zal door de Heiligen weerklinken en het zal neerdalen in het Vagevuur. Alle mensenharten zullen geraakt zijn door dit Ik hou van U. Zelfs de elementen voelen nieuw leven, en voelen allenl de effecten ervan. Ook in Zijn ademhaling voelt Jezus zich verstikt door het verlies van zielen. En we zullen Hem onze adem van liefde geven om Hem verlichting te bieden en terwijl we Zijn adem nemen, zullen we de zielen raken die zich uit Zijn armen losmaken om ze het leven van Gods adem te geven, zodat ze in plaats van zich te verwijderen, terugkeren en zich nog meer aan Hem hechten. 

Als we pijn hebben en bijna voelen dat we niet vrijelijk kunnen ademen, laten we dan aan Jezus denken, die de adem van de mensen in Zijn eigen adem heeft. Ook Hij, voelt alsof Zijn adem wordt weggenomen als er zielen verloren gaan. Laten we daarom onze droevige en vermoeide adem in de adem van Jezus plaatsen om Hem verlichting te bieden. Laten we de zondaar achterna lopen met onze pijn, om hem te dwingen zich in het Hart van Jezus te sluiten. 

Mijn geliefde Goedheid, laat mijn adem een voortdurende kreet zijn bij de adem van elke mens en haar dwingen om zich in Uw adem te sluiten. 

Het eerste woord die de liefdevolle Jezus op het Kruis sprak, was een woord van vergeving, om alle zielen te rechtvaardigen voor de Vader, en om rechtvaardigheid tot genade te maken. We zullen Hem onze daden geven om de zondaar te verontschuldigen, zodat Hij ontroerd door onze verontschuldigingen niet toestaat dat een ziel naar de Hel gaat. We zullen ons met Hem verenigen als schildwachten van de mensenharten, zodat niemand Hem kan beledigen.

We zullen Hem Zijn liefde laten uitstorten, en vrijmoedig alles aanvaarden wat Hij voor ons plant – kou, ontbering, duisternis, onderdrukking, bekoring, afleiding, laster, ziekte en andere zaken, om Hem verlichting te bieden voor alles wat Hij ontvangt van mensen. Het is niet alleen door liefde dat Jezus Zich uitstort voor de zielen. Vaak, wanneer Hij de koelheid van andere mensen voelt, gaat Hij naar de ziel, laat Hij de ziel Zijn koelheid ervaren, om Zich in haar uit te storten. Als de ziel het accepteert, zal Hij Zich verlicht voelen van alle koelheid van mensen, en deze koelheid zal de schildwacht zijn naar het hart van iemand ander, om Jezus geliefd te maken. 

Op andere momenten voelt Jezus de hardheid van de harten in het Zijne, en is Hij niet in staat het te beheersen. Hij wil Zich uitstorten en komt naar ons. Hij raakt ons hart aan met Zijn Hart, waardoor we delen in Zijn pijn. Als we Zijn pijn tot de onze maken, zullen we deze plaatsen in het hart van de zondaar om zijn verhard hart te smelten en hem terug te brengen naar Jezus. 

Mijn geliefde Goedheid, U lijdt enorm door het verlies van zielen; en uit medelijden geef ik mijn wezen tot Uw beschikking. Ik zal Uw pijn en de pijn van de zondaars op mij nemen, zodat U verlichting krijgt en de zondaar zich aan U hecht. 

O mijn Jezus, alstublieft, laat mijn hele wezen versmelten in Uw liefde, zodat ik U voortdurend verlichting bied, om al Uw bitterheid te kalmeren. 

Gebed van dank 

4de uur : van 20 tot 21 uur op witte donderdag

Het eucharistisch avondmaal 

Mijn zoete Liefde, altijd onverzadigbaar in Uw liefde, zie ik dat als U het avondmaal volgens de Mozaϊsche Wet beëindigt samen met Uw geliefde leerlingen, recht staat, en U met hen verenigd. U richt een hymne van dank tot de Vader omdat Hij U voedsel heeft geschonken, en als genoegdoening voor al het gebrek aan dankbaarheid van mensen, en voor alle middelen die Hij ons geeft voor de instandhouding van ons leven. O Jezus, daarom hebt U, in alles wat U doet, aanraakt of ziet, altijd deze woorden op Uw lippen: Dank U, O Vader. Ook ik neem de woorden die U op Uw lippen hebt, en verenigd met U zal ik altijd en in alles zeggen: Dank U voor mijzelf en voor allen, om de genoegdoening voort te zetten voor het gebrek aan dank. 

De voetwassing 

Maar, O mijn Jezus, het lijkt erop dat Uw liefde geen uitstel kent. Ik zie dat U Uw geliefde leerlingen laat gaan zitten. U neemt een emmer water, wikkelt een wit doek om Uw middel en knielt neer voor de voeten van de apostelen. Het is zo’n bescheiden gebaar dat het de aandacht van de hele Hemel trekt en ze extatisch maakt. De apostelen zijn verbaasd als ze zien dat U voor hun voeten knielt. Maar vertel me, mijn Geliefde, wat wilt U? Wat bent U van plan met deze zo nederige handeling? Deze nederigheid werd nog nooit eerder gezien en zal nooit meer gezien worden! 

Ah, Mijn kind, Ik wil alle zielen, en Ik wil aan hun voeten knielen als een arme bedelaar, Ik vraag naar hen, Ik dring aan, huilend plant Ik valstrikken van liefde om hen heen om ze te verkrijgen! 

Aan hun voeten wil Ik, met deze emmer water gemengd met Mijn tranen, ze van elke onvolkomenheid reinigen en hen voorbereiden om Mij in de Eucharistie te ontvangen. 

Ik koester deze daad om Mij te ontvangen in de Eucharistie zozeer, dat Ik deze taak niet wil overlaten aan de engelen, en zelfs niet aan Mijn lieve Moeder, maar Ik wil ze zelf reinigen, tot de meest intieme vezels, om de vrucht van de Eucharistie te ontvangen en in de apostelen was Ik van plan alle zielen voor te bereiden. 

Ik wil genoegdoening schenken voor alle heilige werken en voor de bediening van de Sacramenten, vooral degene die door priesters worden gedaan met een geest van hoogmoed, leeg van Gods geest, en met een geest van onverschilligheid. Ah, hoeveel goede werken bereiken Mij. Ze maken Mij meer te schande dan om Mij te eren!

Ze verbitteren Mij meer dan dat ze Mij tevreden stellen! Ze brengen Mij meer de dood dan het leven! Dit zijn de beledigingen die Mij het meest hebben bedroefd. Ach ja, Mijn kind, tel alle meest intieme overtredingen die ze Mij geven, en breng eerherstel met Mijn eigen genoegdoening. Troost Mijn verbitterd Hart. 

O mijn diepbedroefde Goedheid, ik maak Uw leven tot het mijne, en samen met U wil ik genoegdoening brengen voor al deze beledigingen. Ik wil de meest intieme schuilplaatsen van Uw Goddelijk Hart binnengaan en genoegdoening brengen met Uw eigen Hart voor de meest intieme en geheime overtredingen, die U ontvangt van Uw dierbaren. O mijn Jezus, ik wil U in alles volgen, en samen met U wil ik door alle zielen gaan die op het punt staan U te ontvangen in de Eucharistie. Ik wil binnengaan in hun hart, en mijn handen samen met de uwe plaatsen om hen te reinigen. 

O Jezus, alstublieft, laat ons de zielen reinigen die U moeten ontvangen. Ze reinigen met Uw tranen en dit water waarmee U de voeten van de apostelen hebt gewassen. Laat ons hun harten reinigen. Laat we ze in vuur en vlam zetten en het stof afschudden, waarmee ze bevuild zijn, zodat wanneer ze U ontvangen, U in hen Uw tevredenheid kunt vinden, in plaats van Uw bitterheid. 

Maar, mijn liefhebbende Goedheid, terwijl U helemaal gericht bent op het wassen van de voeten van de aostelen, kijk ik naar U, en zie ik een andere smart dat Uw Allerheiligste Hart doorboort. Deze apostelen vertegenwoordigen alle toekomstige kinderen van de Kerk. Elk van hen, met Uw zorgen voor hen. In sommige zijn zwakheden, bedrog, hypocrisie, in andere zijn overdreven liefde voor eigen interesses. In de H. Petrus het gebrek aan standvastigheid en alle overtredingen van Kerkleiders. In de H. Johannes de beledigingen van Uw getrouwen. In Judas alle afvalligen, met alle soorten van groot kwaad die ze begaan. 

Ach, Uw smart wordt verstikt door pijn en liefde; zozeer zelfs, dat U het niet kunt beheersen. U rust aan de voeten van elke apostel en barst in tranen uit. U bidt en brengt genoegdoening voor elk van deze beledigingen en doordringt hen met de juiste remedie voor iedereen. 

Mijn Jezus, ook ik verenig mij met U. Ik maak Uw gebeden, Uw eerherstel en Uw gepaste remedies voor elke ziel tot de mijne. Ik wil mijn tranen mengen met de Uwe, zodat U nooit meer alleen bent, maar U mij altijd bij U hebt, om te delen in Uw pijn. 

Maar mijn zoete Liefde, terwijl U doorgaat met het wassen van hun voeten, zie ik dat U nu bij Judas’ voeten bent gekomen. Ik hoor Uw moeizame adem. U huilt niet alleen, maar snikt, als U zijn voeten wast, U kust ze, U drukt ze aan Uw Hart. U bent niet in staat om te praten omdat Uw stem verstikt is door het huilen. U kijkt naar hem met gezwollen ogen van tranen, en U zegt hem met Uw Hart: Mijn kind, alsjeblieft, Ik smeek je met de stemmen van Mijn tranen – ga niet naar de Hel! Geef Mij je ziel. Ik vraag het je, geknield aan je voeten. Vertel me, wat wil je? Wat vraag je? Ik zal je alles geven, op voorwaarde dat je jezelf niet verliest. O alsjeblieft, bespaar Me deze smart, je God! Nogmaals drukt U zijn voeten aan Uw Hart. Maar door het zien van de hardheid van Judas, wordt Uw Hart in het nauw gedreven. Uw Hart verstikt U en U staat op het punt te bezwijken te vallen. Mijn Hart en mijn Leven, sta me toe om U in mijn armen te houden. Ik begrijp dat het Uw liefdevolle listen zijn, die U gebruikt bij elke hardnekkige zondaar. 

O alstublieft, ik bid U, mijn Hart – terwijl ik U troost en genoegdoening bied voor de beledigingen die U ontvangt van de koppige zielen die zich niet willen bekeren, laten we rond de aarde gaan. Laten we, waar hardnekkige zondaars zijn, Uw tranen geven om hen te verzachten. Uw liefdevolle kussen en omhelzingen om ze aan U te binden, op zo’n manier dat ze niet zullen kunnen ontsnappen, en daarom zal het U van de pijn van het verlies van Judas verlossen. 

De instelling van de Eucharistie 

Mijn Jezus, mijn vreugde en genoegen, ik zie dat Uw liefde snel stroomt. U staat diepbedroefd recht, en U loopt bijna naar het altaar waar brood en wijn klaar staan voor de Consecratie. Mijn Hart, U neemt een nieuw uiterlijk aan dat nog nooit eerder werd gezien. Uw goddelijke persoon neemt een teder en liefdevol uiterlijk aan vol genegenheid. Uw ogen schitteren van licht, meer dan zonnen. Uw roze gezicht straalt, U glimlacht en brandt van liefde. Uw scheppende handen nemen de scheppende houding aan. Mijn Liefde, U bent helemaal getransformeerd: Uw goddelijkheid lijkt te overstromen van Uw mensheid. 

Jezus, mijn Hart en mijn Leven, Uw verschijning, dat nog nooit eerder zo werd gezien, trekt de aandacht van alle apostelen. Ze worden geraakt door een zoete betovering en durven zelfs niet te ademen. Uw lieve Moeder loopt in de geest naar de voet van het altaar om de voortekenen van Uw liefde te bewonderen. De Engelen dalen neer uit de Hemel en vragen zich af: Wat is dit? Wat is dit? Dit is een echte dwaasheid, een echte buitensporigheid! Een God die niet de Hemel of de aarde schept, maar Zichzelf. En waar? In de meest ellendige materie van een beetje brood en een beetje wijn. 

Maar terwijl allen rond U staan, O onverzadigbare Liefde, neemt U het brood in Uw handen. U offert het aan de Vader, en Uw zoete stem zegt: Heilige Vader, dank U om Uw Zoon altijd te antwoorden. Heilige Vader, wees het met Mij eens. Op een dag stuurde U Mij vanuit de Hemel naar de aarde om Mij mens te laten worden in de schoot van Mijn Moeder, om Onze kinderen te redden. Sta Mij nu toe om in elke hostie aanwezig te zijn, om hun redding voort te zetten en het leven van elk van Mijn kinderen te zijn. Ziet U, O Vader?

Er restten mij nog maar enkele uren: wie zou het hart hebben om Mijn kinderen verweesd en eenzaam achter te laten? Ze hebben vele vijanden – duisternis, hartstochten, zwakheden waaraan ze onderworpen zijn. Wie zal hen helpen? O alstublieft, Ik smeek U om Mij in elke Hostie te laten verblijven om het leven van iedereen te zijn, en hun vijanden op de vlucht te jagen; om hun licht, kracht en hulp in alles te zijn. Waar kunnen ze anders naartoe? Wie zal hen helpen? Onze werken zijn eeuwig, Mijn liefde is onweerstaanbaar! Ik kan en wil Mijn kinderen niet verlaten. 

De Vader is bewogen door de tedere en liefdevolle stem van Zijn Zoon. Hij daalt neer uit de Hemel. Hij is reeds op het altaar, en verenigd met de H. Geest, stemt Hij in met Zijn Zoon. Jezus spreekt met een heldere en ontroerende stem de woorden van de Consecratie uit, en zonder Zich te verlagen, schept Hij Zich in het brood en de wijn. 

Dan spreekt U met uw apostelen, en ik geloof dat onze Hemelse Moeder U ontving. Ach, Jezus, de Hemelen en allen aanbidden U in Uw nieuwe staat van diepe vernietiging. 

Maar, O lieve Jezus, terwijl Uw liefde verheugd is, zie ik, O mijn Goedheid, op dit altaar Hosties die zullen blijven bestaan tot het einde der eeuwen. Elk bevat Uw hele smartelijk Lijden, omdat de mensen bij Uw buitensporige Liefde, buitensporige ondankbaarheid en enorme overtredingen voor U voorbereiden. Ik wil, Hart van mijn hart, altijd bij U zijn in elk Tabernakel, in alle pyxen en in elke geconsacreerde Hostie die er ooit zal zijn tot het einde van de wereld, om mijn daden van eerherstel uit te dragen, volgens de beledigingen die U ontvangt. 

O Jezus, ik aanschouw U in de Heilige Hostie, en hoewel ik U zie in Uw aanbiddelijke Persoon, kus ik Uw majestueuze voorhoofd. Maar door U te kussen voel ik de prikken van Uw doornen. O mijn Jezus, hoeveel mensen sparen U niet van doornen in deze Heilige Hostie? Zij komen vóór U te staan, en in plaats van U hulde te brengen met goede gedachten, zenden ze U slechte gedachten; en U laat Uw hoofd zakken zoals U deed in het Lijden. 

U ontvangt en draagt de doornen van deze slechte gedachten. O mijn Liefde, ik kom naar U om te delen in Uw pijn. Ik plaats al mijn gedachten in Uw geest om deze doornen te verwijderen die U zo bedroeven. Laat elk van mijn gedachten in elk van Uw gedachten stromen, om eerherstel te bieden voor elke kwade gedachte, en zo Uw bedroefde geest te troosten. 

Jezus, mijn Goedheid, ik kus Uw mooie ogen. U richt Uw liefdevolle blik naar degenen die vóór Uw aanwezigheid komen te staan, en U verlangt dat hun blikken van liefde beantwoordt worden. Maar hoeveel mensen komen vóór U te staan, en in plaats van naar U te kijken en U te zoeken, kijken ze naar dingen die hen afleiden, en ontnemen ze Uw tevredenheid die U voelt in wederzijdse blikken van liefde! U huilt en terwijl ik U kus, voel ik mijn lippen nat worden van Uw tranen. Mijn Jezus, huil niet. Ik wil mijn ogen in de Uwe plaatsen om te delen in deze pijn, en met U te huilen. En omdat ik genoegdoening wil brengen voor al de afgeleide blikken van mensen, bied ik U mijn blikken aan, die altijd op U gericht zijn. 

Jezus, mijn Geliefde, ik kus Uw heiligste oren. U luistert naar wat de mensen van U willen, om ze te troosten. Maar in de plaats zenden ze U slecht opgezegde gebeden, onverschilligheid, afgerammelde gebeden. In deze Heilige Hostie wordt Uw gehoor meer gemolesteerd dan in Uw Lijden. O mijn Jezus, ik wil alle Hemelse harmonieën opnemen en hen in Uw oren leggen om eerherstel te bieden. Ik wil mijn oren in de Uwe plaatsen, niet alleen om deze pijn met U te delen, maar om U mijn voortdurend eerherstel en troost aan te bieden. 

Jezus, mijn Leven, ik kus Uw Allerheiligste Gezicht. Het bloedt, het is gekneusd en opgezwollen. O Jezus, mensen komen voor de Heilige Hostie, en met hun onfatsoenlijke houding en oneerbiedige gesprekken, lijken ze U te slaan en te bespuwen in plaats van U eer te betuigen. En net zoals in het Lijden ontvangt U hen in alle rust en geduld, en verdraagt alles!

O Jezus, ik wil mijn gezicht dicht bij het Uwe houden, niet alleen om U te kussen en de beledigingen te ontvangen van de mensen, maar al Uw pijn te delen. Met mijn handen wil ik U strelen, het spuug afvegen, en U dicht aan mijn hart drukken. Ik maak van mijzelf kleine stukjes en leg ze voor U neer, zoals vele zielen die U aanbidden. Verander mijn bewegingen in voortdurende buigingen, om eerherstel aan te bieden voor de oneer die U ontvangt van alle mensen. 

Mijn Jezus, ik kus Uw allerheiligste lippen. In het sacramenteel afdalen in de harten van de mensen, wordt U gedwongen te steunen op veel onzuivere, kwade tongen. O, wat blijft U verbitterd! U voelt alsof U vergiftigd wordt door deze tongen, en het is nog erger wanneer U afdaalt in hun hart! O Jezus, als het mogelijk was, zou ik in de mond van elke mens willen zijn, om alle beledigingen die U van hen ontvangt, te veranderen in lof en aanbidding! 

Mijn afgematte Goedheid, ik kus Uw Allerheiligste Hoofd. Het is moe, uitgeput en benomen door het scheppen van Uw liefde. Vertel me, wat doet U? U zegt: Mijn kind, in deze Hostie ben Ik van ’s morgens tot ’s avonds bezig ketenen van liefde te vormen; en als zielen naar Mij komen, bind ik ze vast aan Mijn Hart. Maar weet je wat ze doen? Velen wrikken zich met geweld los en vernietigen Mijn liefdevolle ketenen; en omdat deze ketenen verbonden zijn met Mijn Hart word Ik gemarteld en word Ik zinneloos.

Bij het breken van Mijn ketenen, maken ze Mijn werk nutteloos, en zoeken ze naar menselijke ketenen. Ze doen dit zelfs in Mijn aanwezigheid, door Mij te gebruiken om hun eigen doelstellingen te bereiken. Dit bedroeft Mij zo erg dat het Mij doet ijlen en schreeuwen.