Hoeveel medelijden voel ik voor U, Jezus! Uw liefde wordt in het nauw gedreven, en om U te bevrijden van de beledigingen die U ontvangt van deze zielen, vraag ik U om mijn hart te binden met de ketenen die door hen werden verbroken, om U mijn liefde te geven in hun plaats. 

Mijn Jezus, mijn goddelijke Boogschutter, ik kus Uw borst. Het vuur dat erin vervat is, is zodanig dat U om een beetje lucht te geven aan Uw vlammen en een kleine pauze te nemen van Uw werk, U met de zielen speelt die naar U komen, en pijlen van liefde richt op hen die uit Uw borst komen. In Uw spel vormt U pijlen en speren. Dan richt U ze op zielen, en U wordt blij.

Maar velen, Jezus, verwerpen ze, en zenden U pijlen van koelheid, lauwheid en speren van ondankbaarheid. U blijft zo diepbedroefd achter dat U bitter huilt! Jezus, hier is mijn boezem, gereed om niet alleen Uw pijlen te ontvangen die voor mij zijn bedoeld, maar ook die welke andere zielen afwijzen. U zult niet langer verslagen blijven in Uw liefdesspel. Op deze manier wil ik U eerherstel bieden voor de koelheid, lauwheid en ondankbaarheid die U van hen ontvangt.

Jezus, ik kus Uw linkerhand, en ik wil eerherstel bieden voor alle ongeoorloofde of schandelijke aanrakingen die gedaan werden in Uw aanwezigheid. Ik bid U om mij altijd stevig aan Uw Hart te drukken! 

Jezus, ik kus Uw rechterhand, en ik wil eerherstel bieden voor alle heiligschennissen, vooral de H. Missen die slecht werden opgedragen! Hoeveel keer, mijn Geliefde, werd U gedwongen om vanuit de Hemel naar onwaardige handen en tongen neer te dalen; en ook al voelt U zich misselijk omdat U in die handen bent, dwingt Liefde U om te blijven. Sterker nog, in sommige van Uw dienaren vindt U degenen die Uw Lijden vernieuwen, omdat ze met hun enorme misdaden en heiligschennissen de Godsmoord vernieuwen! 

Jezus, ik ben bang voor deze gedachte! Maar helaas, net zoals U in het Lijden in de handen van de Joden was, bent U in onwaardige handen zoals een zachtaardig lam. U wacht opnieuw op Uw dood en ook op hun bekering. Jezus, hoezeer lijdt U! U zou een liefdevolle hand willen om U te bevrijden van die bloeddorstige handen.

Jezus, als U in die handen bent, bid ik U om mij bij U te roepen. Om U genoegdoening te bieden zal ik U bedekken met de zuiverheid van de Engelen. Ik zal U parfumeren met Uw deugden om de misselijkheid te verminderen die U voelt door in die handen te zijn, en ik zal U mijn hart aanbieden als een ontsnapping en toevlucht. Terwijl U in mij bent, zal ik voor de priesters bidden, dat zij Uw waardige bedienaren mogen zijn. Amen. 

Jezus, ik kus Uw linkervoet, en ik wil eerherstel bieden voor degenen die U ontvangen uit gewoonte en zonder de noodzakelijke ingesteldheid. 

Jezus, ik kus Uw rechtervoet, en ik wil eerherstel bieden voor degenen die U ontvangen om U te beledigen. Alstublieft, wanneer ze dit aandurven, bid ik U om het wonder dat U bij Longinus gedaan hebt te herhalen. Net zoals U hem hebt genezen en bekeerd door de aanraking van het bloed dat uit Uw Hart stroomde, omdat het met een lans werd doorboord, kunt U door Uw sacramentele aanraking, de beledigingen in liefde veranderen, en de overtreders in minnaars! 

Jezus, ik kus Uw Allerzoetste Hart, waarin alle overtredingen gegoten worden. Ik wil U eerherstel bieden en liefde teruggeven voor allen, en delen in Uw pijn, altijd samen met U! 

Hemelse Boogschutter, als een belediging mijn eerherstel ontloopt, smeek ik U om mij in Uw Hart en Uw Wil op te sluiten, zodat ik voor allen eerherstel kan bieden. Ik zal bidden tot Uw lieve Moeder om me altijd bij zich te houden, om voor allen eerherstel te bieden. We zullen U samen kussen, en U beschutten. We zullen de golven van bitterheid die U ontvangt van mensen verdrijven.

Alstublieft, Jezus, onthoud dat ook ik een arme zondige ziel ben. Sluit me in Uw Hart en sluit me niet alleen op maar bind met ketenen van Uw liefde, bind mijn gedachten, gevoelens en verlangens één voor één. Keten mijn handen en mijn voeten aan Uw Hart, opdat ik geen andere handen en voeten heb dan de Uwe! 

Zo zal, mijn Geliefde, Uw Hart mijn gevangenis zijn. Mijn ketenen zullen van liefde worden gesmeed. Uw vlammen zullen mijn voedsel zijn. Uw adem zal de mijne zijn. Uw Allerheiligste Wil zal de omheining zijn die verhindert dat ik eruit zou gaan. Ik zal niets dan vlammen zien, ik zal niets dan vuur aanraken; en terwijl ze me leven geven, zullen ze me de dood geven, zoals U lijdt in de Heilige Hostie. Ik zal U mijn leven geven, en terwijl ik in U gevangen blijf, zult U in mij worden vrijgelaten. Is het niet Uw bedoeling om U op te sluiten in de Hostie, om te worden vrijgelaten door zielen die U ontvangen, erin levend te worden? Als teken van liefde, zegen mij, geef de mystieke kus van liefde aan mijn ziel, terwijl ik me aan U vasthoud. 

Mijn liefste Hart, nadat U het Allerheiligste Sacrament hebt ingesteld en de enorme ondankbaarheid en beledigingen van mensen hebt gezien bij de overvloed van Uw liefde, U zich niet terugtrekt, hoewel U verwond en verbitterd bent. U wilt eerder alles onderdompelen in de onmetelijkheid van Uw liefde. 

Jezus, als U zich toedient aan Uw apostelen voegt U eraan toe dat ook zij moeten doen wat U hebt gedaan. U heeft hen autoriteit om te wijden. Zo stelt U hen aan als priesters en stelt U de andere Sacramenten in. U zorgt voor alles. U biedt eerherstel aan voor allen: preken die slecht worden gegeven, Sacramenten die worden toegediend en ontvangen zonder juiste ingesteldheid en daarom zonder effect blijven; verkeerde roepingen van priesters, van hun kant en van degenen die hen hebben gewijd, waarbij niet alle middelen werden gebruikt om ware roepingen te onderscheiden. Ach, niets ontgaat U, Jezus, en ik wil U volgen en eerherstel bieden voor al deze beledigingen. 

Nadat U alles hebt vervuld, verzamelt U de apostelen en gaat U op weg naar de Tuin van Gethsemane om Uw smartelijk Lijden te beginnen. Ik zal U in alles volgen om U trouw gezelschap te houden. 

Overweging 

Jezus is verborgen in de Hostie om aan allen leven te geven. In Zijn verborgenheid omarmt Hij alle eeuwen en geeft Hij licht aan allen. Door ons te verbergen in Hem, zullen ook wij leven en licht geven aan allen met onze gebeden en ons eerherstel, zelfs aan ketters en ontrouwen, omdat Jezus niemand uitsluit. 

Wat moeten we doen in onze verborgenheid? Om gelijkwaardig aan Jezus Christus te worden, moeten we alles in Hem verbergen: gedachten, blikken, woorden, hartslagen, genegenheden, verlangens, stappen en werken; zelfs onze gebeden – we moeten ze verbergen in de gebeden van Jezus. En net zoals de liefdevolle Jezus, alle eeuwen omarmt in de Eucharistie, zullen wij ze ook omarmen. 

Vasthoudend aan Hem, zullen we de gedachte zijn van elke geest, het woord van elke tong, het verlangen van elk hart, de stap van elke voet en het werk van elke hand. Daardoor zullen we alle kwaad dat mensen Hem willen aandoen, afleiden van Zijn Hart. We proberen om dit kwaad te vervangen door al het goede wat we kunnen doen, en Jezus ertoe bewegen om redding, heiligheid en liefde te geven aan alle zielen. 

Om het leven van Jezus te beantwoorden, moet ons leven volledig in overeenstemming zijn met het Zijne. De ziel moet de intentie hebben om in alle Tabernakels van de wereld te zijn om Hem voortdurend gezelschap te houden, en Hem voortdurend verlichting en eerherstel te bieden. Met deze intentie voeren we alle taken van de dag uit. Het eerste tabernakel is in ons, in ons hart. Daarom moeten we veel aandacht schenken aan al het goede dat Jezus in ons wil bewerken. 

Wanneer Jezus zich in ons hart bevindt, laat Hij ons vele keren de behoefte aan gebed voelen. Ah, het is Jezus die wil bidden, en Hij wil ons samen bij Hem. Hij identificeert zich bijna met onze stem, met onze genegenheid en met heel ons hart om ons gebed met het Zijne te verenigen! Om het gebed van Jezus te eren, zullen we aandachtig zijn om Hem ons hele wezen te geven, zodat Hij Zijn gebed kan verheffen om tot de Vader te spreken en in de wereld de gevolgen van Zijn eigen gebed kan vernieuwen. 

We moeten aandacht schenken aan elk van onze innerlijke bewegingen, omdat de goede Jezus ons nu laat lijden, ons in gebed wil, ons in één innerlijke staat plaatst om Zijn leven in ons te herhalen. 

Laten we veronderstellen dat Jezus ons in een omstandigheid plaatst om geduld te oefenen. Hij ontvangt zo’n ernstige en zo vele beledigingen van mensen dat Hij zijn toevlucht neemt tot kastijdingen om mensen te treffen. Hier geeft Hij ons de gelegenheid om geduld te oefenen. We moeten Hem eren, en alles met berusting dragen, net zoals Jezus.

Ons geduld zal de kastijdingen uit Zijn handen rukken die anderen mensen uitlokken, omdat Hij Zijn goddelijk Geduld in ons zal uitoefenen. Hetzelfde met alle andere deugden. In het Sacrament, beoefent de liefdevolle Jezus alle deugden. Uit Hem zullen we vastberadenheid, volgzaamheid, geduld, verdraagzaamheid, nederigheid en gehoorzaamheid putten. 

De goede Jezus geeft ons Zijn vlees als voedsel en wij zullen Hem onze liefde, wil, verlangens, gedachten en genegenheden als Zijn voedsel geven. Zo zullen we wedijveren met Jezus‘ liefde. We zullen niets in ons laten binnendringen wat niet van Hem is. Daarom willen we zorgen dat alles dient om onze geliefde Jezus te voeden. Onze gedachte moet de goddelijke gedachte voeden – dat wil zeggen, denken dat Jezus verborgen is in ons, en dat Hij het voedsel van onze gedachte wil. Door op een heilige manier te denken, voeden we de goddelijke gedachte. Al onze woorden, hartslagen, genegenheden, verlangens, stappen, werken moeten dienen om Jezus te voeden. We moeten de intentie hebben om de mensen in Jezus te voeden. 

O mijn Geliefde, in dit uur hebt U zich getransformeerd tot brood en wijn. Alstublieft, O Jezus, laat alles wat ik zeg en doe een voortdurende consecratie zijn van Uzelf in mij en in de zielen. 

Mijn lieve Leven, wanneer U in mij komt, laat dan mijn hartslag, verlangen, genegenheid, gedachte en woord de kracht van de sacramentele consecratie voelen, zodat door geconsacreerd te worden mijn kleine wezen zoveel mogelijk Hosties wordt om U aan de zielen te geven. O Jezus, Mijn Geliefde, laat mij Uw kleine Hostie zijn om U helemaal in mij te sluiten, zoals een levende Hostie. 

Gebed van dank

5de uur : van 21 tot 22 uur op witte donderdag 

Eerste uur van de doodsstrijd in de Tuin van Gethsemane 

Mijn gekwelde Jezus, ik voel me aangetrokken tot deze Tuin. Ik begrijp dat U, krachtige Magneet van mijn gewonde hart, mij roept. Ik loop, denkend: Wat is deze aantrekkingskracht van liefde die ik in mij voel? Ah, misschien is het mijn vervolgde Jezus die in zo’n staat van verbittering is, dat Hij behoefte heeft aan mijn gezelschap. En ik vlieg naar Hem toe. Ik ben met afschuw vervuld bij het betreden van deze Tuin. De duisternis van de nacht, de intense koude, het langzaam bewegen van de bladeren, die net als zwakke stemmen, pijn, verdriet en dood aankondigen voor mijn diepbedroefde Jezus. 

De zoete glinstering van sterren die, net als huilende ogen, allenl naar mij kijken en mij verwijten voor mijn ondankbaarheid. Ik beef en tastend ga ik op zoek naar Jezus, en ik roep: Jezus, waar bent U? U roept mij, en U laat U niet zien. U roept me, en U verbergt U? Alles is angst en diepe stilte. Maar ik hoor een zware ademhaling. Het is Jezus. Maar wat een akelige verandering! Hij is niet langer de lieve Jezus van het Eucharistisch Avondmaal, wiens gezicht schitterde van stralende en betoverende schoonheid. Hij is bedroefd, een sterfelijke droefheid, dat Zijn oorspronkelijke schoonheid vervormt. 

Hij verkeert reeds in doodsstrijd, en ik voel me in de war door te denken dat ik misschien niet langer Zijn stem zal horen, omdat Hij lijkt te sterven. Ik klamp me vast aan Zijn voeten. Ik word moediger en ik nader Zijn armen. Ik leg mijn hand op Zijn voorhoofd om Hem te steunen, en zachtjes fluister ik Hem: Jezus, Jezus! Geroerd door mijn stem, kijkt Hij me aan en zegt: Kind, ben je hier? Ik was op je aan het wachten. Dit was de droefheid die Mij meest bedrukte: het totaal verlaten zijn van alles. Ik wachtte op jou, om jou de toeschouwer van Mijn pijn te laten zijn, en om je samen met Mij, te laten drinken van de bittere kelk die Mijn Hemelse Vader Mij door een Engel zal sturen. 

We zullen er samen van nippen. Het zal geen kelk van troost zijn, maar van intense bitterheid en Ik voel de behoefte om een paar liefhebbende zielen rond Mij te hebben die er op zijn minst een paar druppels van zouden drinken. Dit is waarom Ik je heb geroepen, opdat je met Mij zou aanvaarden de pijn te delen, en Mij te verzekeren dat je Mij niet alleen zult laten in zo’n grote verlatenheid. 

Ja, mijn Jezus, we zullen samen de kelk van Uw bitterheid drinken. We zullen Uw pijn lijden, en ik zal nooit van Uw zijde wijken! De gekwelde Jezus komt in doodsangst terecht, en lijdt pijn dat nog nooit eerder werd gezien of begrepen. Niet in staat om weerstand te bieden en verlangend om Hem te troosten en Hem verlichting te bieden, zeg Hem: Vertel me, waarom bent U zo bedroefd, bedrukt en alleen in deze Tuin en in deze nacht? Dit is de laatste nacht van Uw leven op aarde. Er resten U nog een paar uur vooraleer Uw Lijden begint. Ik dacht dat ik tenminste de Hemelse Moeder, de liefhebbende Magdalena, de trouwe apostelen zou vinden; maar ik vind U helemaal alleen, ten prooi aan droefheid die U een meedogenloze dood geeft, zonder U te laten sterven. O mijn Goedheid en mijn Alles, antwoord U niet? Spreek tot mij! 

Maar het lijkt erop dat U niet kan praten, zo erg is de droefheid die U onderdrukt. Maar, mijn Jezus, die blik van U is vol van licht, maar is ook gekweld en zoekend. Het lijkt dat U op zoek bent naar hulp. Uw bleke gezicht, Uw lippen die uitgedroogd zijn van liefde, Uw Goddelijke Persoon dat helemaal trilt, Uw Hart dat zo intens klopt, en hartslagen die zoeken naar zielen, veroorzaken zo’n vermoeidheid dat het lijkt, dat U nu elk moment Uw laatste ademtocht geeft. Alles zegt me dat U alleen bent, en daarom mijn gezelschap wil. Jezus, hier ben ik, bij U. Maar ik heb niet het hart om U te zien neervallen. Ik neem U in mijn armen, ik druk U aan mijn hart. 

Ik wil, één voor één, uw inspanningen tellen, en één voor één de beledigingen die op U afkomen afweren, om U verlichting te bieden voor allen, eerherstel voor allen. Ik wil U tenminste één daad van mijn medelijden geven, voor allen. Mijn Jezus, terwijl ik U in mijn armen houd, neemt Uw lijden toe. Mijn Leven, ik voel vuur door Uw aders stromen, en ik voel Uw Bloed koken. Uw Bloed wil eruit komen. Vertel me, mijn Geliefde, wat is het? Ik zie geen geselingen, geen doornen, geen nagels, geen Kruis, maar toch als ik mijn hoofd op Uw Hart leg, voel ik de wrede doornen Uw hoofd doorboren. Ik voel de meedogenloze geseling die zelfs niet het kleinste deel spaart, binnen en buiten Uw goddelijke persoon. 

Ik voel dat Uw handen verlamd en verwrongen zijn, meer dan door nagels. Vertel me, mijn lieve Goedheid, wie heeft zoveel macht, om ook Uw innerlijk te pijnigen en U te laten lijden met evenveel doodservaringen voor evenveel kwellingen als hij U geeft? Ach, het lijkt dat de gezegende Jezus Zijn lippen opent, zwak en stervend. Hij zegt: Mijn kind, wil je weten wat het is dat Mij meer martelt dan de wrede beulen? Nee, het is niets vergeleken met dit! Het is de Eeuwige Liefde, die in alles voorrang heeft, die Mij laat lijden. Alles in één keer en in de meest intieme vezels, in vergelijking wat beulen Mij geleidelijk zullen doen lijden. 

Ach, Mijn kind, het is Liefde die in alles heerst over Mij en in Mij. Liefde is een nagel voor Mij, Liefde is een gesel, Liefde is een doornenkroon. Liefde is alles voor Mij. Liefde is Mijn eeuwig Lijden, terwijl die van de mens na verloop van tijd komt. Ach Mijn kind, kom in Mijn Hart, kom om versmolten te worden met Mijn Liefde, en enkel in Mijn Liefde zal je begrijpen hoeveel Ik heb geleden en hoeveel Ik van je heb gehouden, en je zult leren Mij lief te hebben en alleen uit Liefde te lijden. 

Mijn Jezus, omdat U me in Uw Hart geroepen hebt om te laten zien welke Liefde U deed lijden, ga ik er binnen. Maar terwijl ik binnenga, zie ik de tekenen van liefde die Uw hoofd kronen, niet met echte doornen, maar met doornen van vuur. Deze die U geselen, niet met zweepslagen maar met slagen van vuur. Deze die U kruisigen met nagels, niet van ijzer, maar van vuur. Alles is vuur, dat diep doordringt in Uw merg en gebeente. Ze zetten Uw Allerheiligste Mensheid in vuur en vlam, Ze geven U sterfelijke pijn, groter dan het Lijden zelf en bereiden een bad van liefde voor, voor alle zielen die willen gereinigd worden van elke smet en het recht verwerven om kinderen van Liefde te worden. 

Eindeloze Liefde, ik voel me terugdeinzen voor zo’n enorme Liefde, en ik begrijp dat om Liefde binnen te gaan en ze te begrijpen, ik helemaal Liefde moet worden! Mijn Jezus, dat ben ik niet! Maar aangezien U mijn gezelschap wilt, en U wilt dat ik in U binnenga, bid ik U om mij helemaal tot Liefde te maken. Daarom smeek ik U om mijn hoofd en elk van mijn gedachten te kronen met Liefde. Ik smeek U, Jezus, om mijn ziel, mijn lichaam, mijn krachten, mijn gevoelens, mijn verlangens, mijn genegenheden te geselen met de gesel van liefde, zodat ik in alles kan worden gegeseld en verzegeld door Liefde. 

Eindeloze Liefde, laat er niets in mij overblijven dat het leven uit de liefde neemt. Jezus, middelpunt van alle Liefdes, ik smeek U om mijn handen en voeten te vast te nagelen met nagels van Liefde, zodat ik volledig liefde kan worden. Liefde die ik kan begrijpen. Dat ik met liefde kan bekleed worden en met liefde kan gevoed worden. Liefde mag me volledig genageld in U vasthouden, zodat niets binnen en buiten mij kan afleiden en mij kan wegnemen van Uw Liefde! 

Overweging 

In dit uur dat Jezus Christus in de steek werd gelaten door Zijn Eeuwige Vader, leed Hij door zo’n brandend liefdesvuur dat alle mogelijke en denkbare zonden vernietigd konden worden en alle mensen met Zijn Liefde ontstoken konden worden, zelfs uit miljoenen en miljoenen werelden, en zelfs de verloren zielen van de Hel als ze niet eeuwig hardnekkig waren in hun kwaad. Laten we in Jezus binnengaan, en nadat we zijn doordrongen in Zijn hele innerlijk, in Zijn meest intieme vezels, in Zijn hartslagen van vuur, in Zijn intelligentie die als van vuur is, laten we dan deze liefde nemen en ons van binnen en van buiten bekleden met het vuur dat Jezus verteerde. 

Dan komen we uit Hem en storten ons in Zijn Wil. We zullen daar alle mensen vinden. Laat ons de liefde van Jezus aan elk van hen geven, en hun hart en verstand raken met deze liefde. Laat ons hen volledig in liefde transformeren. Laat ons dan met de verlangens, hartslagen, gedachten van Jezus, Hem vormen in het hart van elke mens. Dan zullen we Hem alle mensen brengen die Jezus in hun hart dragen, en we zullen hen rond Hem plaatsen, en zeggen: Jezus, we brengen U alle mensen met hun Jezussen in hun hart om U verlichting en troost te bieden. We hebben geen andere manier om verlichting te brengen voor Uw liefde dan elke mens in uw Hart te brengen!

Zo zullen we Jezus een waarachtige verlichting bieden, omdat de vlammen die Hem verteren van die aard zijn dat Hij blijft herhalen: Ik verteer, en er is niemand die Mijn liefde neemt. Alsjeblieft, bied Mij verlichting, neem Mijn liefde en geef Mij liefde! Om ons in alles in overeenstemming te brengen met Jezus, moeten we teruggaan naar onszelf, deze overwegingen op ons toepassen. Kunnen we zeggen dat er een voortdurende stroom van liefde stroomt tussen ons en God in alles wat we doen? Ons leven is een voortdurende stroom van Liefde die we van God ontvangen. Wanneer we denken, is er een stroom van liefde.

Wanneer we werken, is er een stroom van liefde. Het woord is Liefde, de hartslag is Liefde. We ontvangen alles van God. Maar stromen al deze handelingen met liefde naar God? Vindt Jezus in ons de zoete betovering van Zijn liefde dat naar Hem toekomt, zodat Hij in vervoering van deze betovering, met overvloediger liefde ons bedekt? Als we niet in alles wat we hebben gedaan de intentie hebben om samen in Jezus‘ liefde te vertoeven, zullen we dan in ons binnenste naar Hem zoeken en Hem om vergeving vragen omdat Hij de zoete betovering van Zijn Liefde jegens ons heeft verloren?

Laten we ons door de goddelijke handen bewerken, zoals de Mensheid zich door Jezus laat bewerken? We moeten alles wat er in ons gebeurt en wat geen zonde is, als een goddelijk werk beschouwen. Als we dit niet doen, ontkennen we de glorie van de Vader, laten we het goddelijk leven ontsnappen en verliezen we de heiligheid. Alles wat we in ons binnenste voelen – inspiraties, verstervingen, genaden – is niets anders dan een werk van liefde. Nemen we deze dingen zoals God het wil? Geven we Jezus de vrijheid om te werken?

Of verwerpen we liever Zijn goddelijk werk door alles op een menselijke manier te bekijken en het als zinloos te beschouwen? Laten we ons in Zijn armen vallen om alle slagen te ontvangen die de Heer ons beschikt voor onze heiliging? Mijn Liefde en mijn Alles, moge Uw liefde mij helemaal overspoelen en alles verteren wat niet van U is. Laat mijn liefde altijd naar U komen, om alles te verteren wat Uw Hart bedroeft.

Gebed van dank

6 de uur : van 22 tot 23 uur op witte donderdag 

Tweede uur van de doodsstrijd in de Tuin van Gethsemane 

Mijn lieve Jezus, er is reeds een uur verstreken sinds U naar deze Tuin bent gekomen. Liefde nam voorrang boven alles, waardoor U alles in één keer te lijden krijgt, alles waar de beulen U voor laten lijden gedurende het hele verloop van Uw bitter Lijden. Meer zelfs, Liefde compenseert het, en bereikt het punt om U te doen lijden wat ze U niet kunnen aandoen, in de meest innerlijke vezels van Uw Goddelijkheid. Mijn Jezus, U wankelt nu in Uw voetstappen; maar toch wilt U lopen. Vertel mij, mijn Goedheid, waar wilt U heen? Ik begrijp het. U wilt Uw geliefde leerlingen zien. Ook ik wil U vergezellen, zodat wanneer U wankelt, ik U kan ondersteunen. Maar er is nog een bitterheid voor Uw Hart: ze slapen reeds. 

U, die altijd medelijden hebt, roept hen en maakt hen wakker. Met vaderlijke liefde raadt U hen aan te waken en te bidden. Dan keert U terug naar de Tuin, maar U draagt nog een andere wonde in Uw Hart. In deze wonde zie ik, mijn Geliefde, alle wonden van godgewijde zielen die, omwille van verleiding, door hun gemoedstoestand of gebrek aan versterving, in slaap vallen in plaats van vooruitgang te boeken in Liefde en in vereniging met U. Ze trekken zich terug in plaats van zich vast te klampen aan U en te waken en bidden. Hoeveel medelijden heb ik met U, hartstochtelijke Minnaar.

Ik bied eerherstel voor alle ondankbaarheid van Uw vertrouwelingen. Dit zijn de beledigingen die Uw aanbiddelijk Hart het meest droevig maken, en hun bitterheid is zodanig dat ze U zinneloos maken. Maar  onbegrensde Liefde, Uw Liefde die reeds in Uw aders kookt, overwint en vergeet alles. U werpt U ter aarde terwijl U bidt, Uzelf offert, eerherstel biedt en in alles probeert de Vader te verheerlijken voor de beledigingen die mensen Hem hebben aangedaan. Ook ik, mijn Jezus, werp mij samen met U neer, en ik wil doen wat U doet. 

Maar Jezus, vreugde van mijn hart, ik zie menigten op menigten, alle zonden, onze ellende, onze zwakheden, de meest enorme misdaden, de ernstigste ondankbaarheid op U afkomen, U aanvallen, U verpletteren, U verwonden. En U? Wat doet U? Het Bloed dat kookt in Uw aders komt al deze beledigingen en overtredingen tegen, het doet Uw aders barsten en het Bloed stroomt eruit in grote stromen. Het maakt U helemaal nat. Het stroomt op de grond, en U geeft Bloed voor al deze beledigingen en overtredingen – leven in ruil voor de dood. 

Geliefde, tot welke staat zie ik U ineenkrimpen! U staat op het punt om Uw laatste ademtocht uit te blazen. Mijn Goedheid, mijn Leven, alstublieft, ga niet dood! Hef Uw gezicht van de grond, die U bevochtigt met Uw Allerheiligste Bloed! Kom in mijn armen! Laat me sterven in Uw plaats! Maar ik hoor de bevende en stervende stem van mijn lieve Jezus. Hij zegt: Vader, als het mogelijk is, laat deze kelk van Mij wijken; maar niet Mijn Wil, maar Uw Wil geschiede. Het is nu de tweede keer dat ik dit hoor. Maar wat wilt U mij hieruit laten begrijpen? Vader, als het mogelijk is, laat deze kelk van Mij wijken? Jezus, alle menselijke opstand komt op U af. U ziet dat Fiat Voluntas Tua (Uw Wil geschiede), wat het leven van elke mens moet zijn, verworpen worden door bijna alle mensen, en in plaats van leven te vinden, vinden ze de dood. 

U wilde leven geven aan hen allen, en een plechtig eerbetoon geven aan de Vader voor de opstand van de mensen en U herhaalt: Vader, als het mogelijk is, laat deze kelk van Mij wijken: die zielen, die zich terugtrekken uit Onze Wil, raken verloren. Deze kelk is zeer bitter voor Mij; maar het is echter niet Mijn Wil, maar de Uwe die zal geschieden. Terwijl U dit zegt, is Uw bitterheid zo intens en zo groot, dat U het uiterste bereikt. U verkeert in doodsstrijd en staat op het punt Uw laatste ademtocht uit te blazen.

Mijn Jezus, mijn Goedheid, aangezien U in mijn armen ligt, wil ook ik mij met U verenigen. Ik wil eerherstel bieden en U troosten voor alle tekortkomingen en zonden die begaan werden tegen Uw Allerheiligste Wil. Ik bid ook tot U dat ik altijd uw Allerheiligste Wil mag doen. Laat Uw Wil mijn adem en mijn zuurstof zijn. Laat Uw Wil mijn hartslag, mijn hart, mijn gedachte, mijn leven en mijn dood zijn. Maar alstublieft, ga niet dood! Waar moet ik heen zonder U? Tot wie moet ik mij wenden? Wie zal mij helpen? Alles zal voor me eindigen! Alstublieft, laat me niet alleen, houd mij bij U! Altijd bij U! Laat nooit toe dat ik van U gescheiden wordt, zelfs niet een ogenblik! 

Integendeel, laat me U troosten en eerherstel bieden voor allen, want ik zie dat alle zonden van welke aard ook, op U wegen. Daarom kus ik Uw heiligste Hoofd, mijn Geliefde. Maar ik zie alle kwade gedachten. U voelt walging voor ze. Voor Uw heiligste Hoofd is elke slechte gedachte een doorn die U bitter prikkelt. De doornenkroon die de Joden op U plaatsen kan niet met deze vergeleken worden! Hoeveel doornenkronen plaatsen kwade menselijke gedachten op Uw aanbiddelijk Hoofd, tot het punt dat Uw Bloed van Uw voorhoofd en Uw haar druipt!

Jezus, ik heb medelijden met U, en zou graag zoveel kronen van glorie op Uw Hoofd willen plaatsen. Om U te troosten, bied ik U alle engelachtige intelligenties en Uw eigen intelligentie aan, om U medelijden en eerherstel voor allen te bieden. Jezus, ik kus Uw meedogende ogen, en in hen zie ik alle slechte blikken van mensen, die tranen en bloed over Uw gezicht doen stromen. Ik heb medelijden met U. Ik zou U graag willen troosten door U alle geneugten te brengen die in de Hemel en op aarde te vinden zijn door de vereniging van liefde met U. Jezus, mijn Goedheid, ik kus Uw heiligste oren.

Maar ik hoor in hen de echo van gruwelijke godslastering, van wraakkreten, en van kwaadaardig geroddel. Alle stemmen weerklinken in Uw zuivere gehoor. Onverzadigbare Liefde, ik bemin U en ik wil U troosten door in Uw oren alle Hemelse harmonieën, de zoetste stem van onze lieve Moeder, de vurige accenten van Magdalena en alle liefhebbende zielen te laten weerklinken. Jezus, mijn Leven, ik wil een vuriger kus op Uw gezicht drukken. Uw gezicht heeft een schoonheid die geen gelijke heeft. Ach, dit is het gezicht waarop de Engelen hun blik richten, zoals cupido’s, voor de grote schoonheid die hen in vervoering brengt. Maar mensen bevuilen het met spuug, slaan, en vertrappen het onder hun voeten.

Mijn Geliefde, hoe durven ze! Ik zou zo hard willen schreeuwen dat ze op de vlucht slaan! Ik heb medelijden met U, en om eerherstel te bieden voor deze beledigingen, ga ik naar de Allerheiligste Drie-eenheid, om een kus te vragen van de Vader en de H. Geest, en de goddelijke liefkozingen van Hun scheppende handen. Ik ga ook naar de Hemelse Moeder, dat ze mij haar kussen, liefkozingen van haar moederlijke handen, en haar diepe aanbidding geeft; en ik zal U alles aanbieden, om eerherstel te bieden voor de beledigingen en overtredingen die Uw Allerheiligste Gezicht moeten ondergaan.

Mijn Goedheid, ik kus Uw heiligste mond, verbitterd door de vreselijke godslasteringen, door de misselijkheid van dronkenschap en gulzigheid, door obscene toespraken, door slecht gedaan gebed, door slechte leringen, en door alle kwaad die de mens met zijn tong doet. Jezus, ik troost U, en ik wil Uw mond van alle bitterheid ontdoen door U alle lofprijzingen van engelen en het goed gebruik van de tong door vele heilige Christenen aan te bieden. Mijn verdrukte Liefde, ik kus Uw nek, en ik zie het beladen met touwen en ketenen, door gehechtheden en zonden van mensen.

Ik troost U en om U verlichting te bieden, geef ik U de onlosmakelijke eenheid van de Goddelijke Personen. Door mij in deze verbintenis te versmelten, strek ik mijn armen naar U uit en vorm ik een zoete ketting van liefde rond Uw nek. Ik wil de touwen van gehechtheden verwijderen, die U bijna verstikken; en om U te troosten, druk ik U dicht aan mijn hart. Goddelijke Burcht, ik kus Uw heiligste schouders. Ze zijn verwond, en ik zie dat Uw vlees bijna verscheurd is door schandalen en slechte voorbeelden van mensen. Ik troost U, en om U te verlichting te bieden, geef ik U Uw allerheiligste voorbeelden: deze van de Koningin Moeder en deze van alle heiligen.

En ik, mijn Jezus, druk mijn kussen op elk van deze wonden. Ik wil ze insluiten in de zielen die door schandalen werden weggerukt uit Uw Hart, en ze opnieuw aansluiting doen vinden bij het vlees van Uw Allerheiligste Mensheid.