Mijn uitgeputte Jezus, ik kus Uw borst, dat verwond is door koelheid, lauwheid, gebrek aan instemming en ondankbaarheid van mensen. Ik troost U en om U verlichting te brengen, bied ik U de wederzijdse liefde aan van de Vader en de H. Geest – de perfecte overeenstemming van de Drie Goddelijke Personen. Door mij in Uw liefde te storten, O mijn Jezus, wil ik U een schuilplaats bieden om de nieuwe slagen af te weren die door menselijke zonden worden veroorzaakt. Ik neem Uw liefde en ik wil hen ermee verwonden, zodat ze U nooit meer durven beledigen. Ik wil liefde op Uw borst gieten, om U te troosten en te genezen. 

Mijn Jezus, ik kus Uw scheppende handen. Ik zie alle slechte daden van mensen die zoals vele nagels Uw allerheiligste handen doorboren. Daarom blijft U doorboord, niet met drie nagels, zoals op het Kruis, maar met evenveel nagels als slechte daden die mensen plegen. Ik troost U en om U verlichting te bieden, geef ik U alle heilige werken en de moed van de martelaren die hun bloed en leven geven uit liefde voor U. Kortom, O mijn Jezus, zou ik U alle goede werken willen aanbieden, om de vele nagels van de slechte werken te verwijderen. 

O Jezus, ik kus Uw heiligste voeten, die altijd onvermoeibaar zijn in het zoeken naar zielen. In hen sluit U alle menselijke stappen in; maar U voelt dat velen van hen weglopen, en U wil hen stoppen. Bij elk van hun kwade stappen, voelt U een nagel in U gedreven worden, en U wilt hun nagels gebruiken om hen aan Uw liefde te nagelen. De moeite die U doet om hen op Uw liefde te nagelen is zo intens en zo groot, dat U helemaal beeft. Mijn God en mijn Goedheid, ik heb medelijden met U en om U te troosten bied ik U de stappen van goede gelovigen en alle trouwe zielen aan, die hun leven blootstellen om zielen te redden. 

O Jezus, ik kus Uw Hart. U blijft in doodsstrijd, niet om wat de Joden U zullen laten lijden, maar door de pijn die alle beledigingen van mensen veroorzaken. In deze uren wiltl U voorrang geven aan liefde, de tweede plaats aan alle zonden, die U uitboet en eerherstel voor biedt. U verheerlijkt door Uw doodsstrijd ook UwVader en verzacht Gods Gerechtigheid. Als laatste biedt U eerherstel voor de Joden. Op deze manier laat U zien dat het Lijden dat de Joden U laten lijden niets is vergeleken met het dubbele, bittere lijden dat liefde en zonde U doen lijden. Zo zie ik dat alles geconcentreerd is in Uw Hart: de lans van liefde, de lans van zonde. 

U wacht op de derde lans, deze van de Joden. Uw Hart dat verstikt wordt door liefde, lijdt gewelddadige bewegingen, ongeduldige stromen van liefde, verlangens die U verteren, en brandende hartslagen, die leven zouden willen geven aan elk hart. Het is exact hier, in Uw Hart dat U alle pijn voelt die mensen veroorzaken, die met hun slechte verlangens, ongeordende genegenheden en wereldse hartslagen uitkijken naar andere genegenheden in plaats van Uw liefde. Jezus, hoeveel lijdt U! Ik zie Uw onmacht, ondergedompeld in golven van onze ongerechtigheden. Ik troost U, en ik wil de bitterheid van Uw Hart verzachten, door U de eeuwige zoetheden en liefde van Uw lieve Moeder Maria, evenals deze van al Uw ware geliefden aan te bieden. 

O mijn Jezus, laat mijn arme hart leven krijgen van Uw Hart, zodat ik enkel met Uw Hart kan leven; en laat me altijd klaarstaan om U verlichting, troost, eerherstel, als daden van liefde aan te bieden in elke belediging die U onophoudelijk ontvangt. 

Overweging 

In het tweede uur in Gethsemane worden alle zonden uit alle tijden, verleden, heden en toekomst gepresenteerd voor Jezus, en Hij laadt al deze zonden op Zich om de Vader de volledige eer te geven. Jezus doet boete, bidt, en voelt al onze gemoedstoestanden in Zijn Hart zonder op te houden met bidden. Bidden we altijd, in welke stemming we ook zijn – koel, hard, verleid? Geven we Jezus de pijn van onze ziel als eerherstel en verlichting om Hem volledig na te volgen? Denken we eraan dat elke gemoedstoestand waarin we verkeren Hem pijn veroorzaakt? We moeten het Hem aanbieden als Zijn pijn, om Hem te troosten en Hem verlichting te bieden. 

Indien mogelijk moeten we Hem zeggen: U hebt teveel geleden. Rust uit, en we zullen in Uw plaats lijden. Laten we de moed zakken of blijven we aan Jezus’ voeten zitten vol goede moed, Hem gevend wat we lijden, zodat Jezus Zijn eigen Mensheid in ons vindt? Wat deed de Mensheid van Jezus? Het verheerlijkte Zijn Vader, deed boete en smeekte om de redding van zielen. Zijn wij de Mensheid voor Jezus? Doen wij alles in het vooruitzicht van deze drie intenties van Jezus, zodat we kunnen zeggen: We omsluiten de Mensheid van Jezus Christus in onszelf? Hebben we in onze momenten van duisternis de intentie om het licht van waarheid in anderen te laten schijnen? En wanneer we vurig bidden, hebben we dan de intentie om het ijs van vele harten, die gehard zijn door zonde, te smelten? 

Mijn Jezus, om U te bemoedigen en te verlossen van totale uitputting, richt ik mij tot de Hemel en maak Uw Goddelijkheid tot de mijne en plaats ik het om U heen. Ik wil alle beledigingen van mensen van U wegnemen. Ik wil U Uw Schoonheid aanbieden om de lelijkheid van zonde van U weg te nemen. Ik wil U Uw Heiligheid aanbieden om de gruwel weg te nemen van alle zielen die U een afkeer doen voelen, omdat zij dood zijn voor Uw genade. Ik wil U Uw Vrede aanbieden om de onenigheden, de opstanden van alle mensen van U weg te nemen. Ik wil U Uw harmonieën aanbieden om Uw gehoor te verlichten van de golven van vele boosaardige stemmen. 

Mijn Jezus, ik wil U zoveel goddelijke daden van eerherstel aanbieden als er overtredingen zijn tegen U, die U bijna dood willen. Ik wil U leven geven met Uw eigen daden. Vervolgens wil ik een golf van Uw goddelijkheid op alle mensen doen neerkomen, zodat zij bij Uw goddelijk contact, U niet langer durven te beledigen. Alleen op deze manier, O Jezus, zal ik in staat zijn U mededogen te bieden voor alle beledigingen en overtredingen die U van mensen ontvangt. O Jezus, mijn zoete Leven, laat mijn gebeden en mijn pijn altijd naar de Hemel opstijgen, om het licht van genade op allen te laten neerdalen en Uw Leven in mij op te nemen. 

Gebed van dank 

7 de uur : van 23 uur tot middernacht op witte donderdag

Derde uur van de doodsstrijd in de Tuin van Gethsemane 

Mijn lieve Goedheid, mijn hart kan het niet langer verdragen. Ik kijk naar U en ik zie dat U in diepe bedroefdheid blijft. Het bloed gutst in stromen van heel Uw lichaam en met zo’n overvloed dat U niet in staat bent te blijven staan. U bent in een plas gevallen. O mijn Geliefde, mijn hart breekt als ik U zo zwak en uitgeput zie. Uw aanbiddelijk Gezicht en uw scheppende handen leunen op de grond en zijn besmeurd met bloed. Het lijkt dat U wil antwoorden op de rivieren van ongerechtigheden van mensen met rivieren van bloed, zodat deze zonden erin worden opgelost, en daarmee kunt U aan iedereen Uw vergeving schenken.

Maar alstublieft, O mijn Jezus, sta op; wat U lijdt is te veel. Laat het genoeg zijn voor Uw Liefde! En terwijl mijn beminnelijke Jezus lijkt te sterven in Zijn eigen Bloed, geeft Liefde Hem een nieuw leven. Ik zie Hem moeizaam bewegen. Hij staat recht, en doorweekt als Hij is met bloed en modder, lijkt Hij te willen lopen, maar zonder kracht te hebben, kan Hij zich nauwelijks voortslepen. Mijn Zoet Leven, laat me U in mijn armen dragen. Gaat U misschien naar Uw lieve leerlingen? Maar wat doet het U verdriet in Uw aanbiddelijk Hart om ze terug in slaap te vinden! En U roept hen met een trillende en zwakke stem: Mijn zonen, slaap niet! Het uur is nabij. Zie je niet hoe ik Mij heb vernederd? O alsjeblieft, help Mij, verlaat Mij niet in deze laatste uren!

Bijna wankelend, staat U op het punt te vallen in hun nabijheid, terwijl Johannes zijn armen uitsteekt om U te ondersteunen. U bent zo onherkenbaar. Als het niet was door de tederheid en zoetheid van Uw stem, zouden ze U niet herkend hebben. Dan raad je hen aan te waken en te bidden. U keert terug naar de Tuin, maar met een tweede steek in uw Hart. In deze steek zie ik, mijn Goedheid, alle zonden van de zielen die, ondanks gunsten, gaven, kussen en strelingen in nachten van beproeving, Uw liefde en gaven zijn vergeten en door hun slaperigheid de geest van voortdurend gebed en waakzaamheid zijn verloren.

Mijn Jezus, het is toch waar dat nadat men U heeft gezien, na Uw gaven te hebben genoten, wanneer men ervan beroofd is, het grote kracht vergt om vol te houden. Alleen een wonder kan deze zielen toelaten om beproeving te doorstaan. Daarom troost ik U voor deze zielen, wiens nalatigheden, wispelturigheid en overtredingen het bitterst zijn voor Uw Hart. Ik bid dat als zij één enkele stap zetten die U enigszins onaangenaam zou zijn, U hen met zoveel Genade zal omringen om ze te stoppen, zodat ze de geest van voortdurend gebed niet verliezen! Mijn lieve Jezus, als U terugkeert naar de Tuin, lijkt het dat U het niet meer kunt.

U heft Uw gezicht, gedrenkt in Bloed en aarde, naar de Hemel, en U herhaalt voor de derde keer: Vader, als het mogelijk is, laat deze kelk dan van Mij wijken. Heilige Vader, help Mij! Ik heb troost nodig! Het is waar dat omwille van de zonden die op Mij wegen, Ik misselijk ben, een walging voel. Ik ben de minste onder de mensen, voor Uw oneindige Majesteit. Uw Gerechtigheid is boos op Mij, maar kijk naar Mij, O Vader, Ik ben altijd Uw Zoon, die een eenheid met U vormt. O, alstublieft, help, heb medelijden, O Vader! Laat Mij niet zonder troost achter!

O mijn lieve Goedheid, dan roept U Uw lieve Moeder te hulp: Lieve Moeder, hou Me in je armen, zoals je deed toen Ik een kind was! Geef Mij die moedermelk, om Mij te sterken en om de bitterheid van Mijn lijden te verzachten. Geef Me je Hart, dat al Mijn genoegen vormde. Mijn Moeder, Magdalena, lieve apostelen, jullie allen die Mij beminnen, help Me, troost Me! Laat Mij niet alleen in deze laatste momenten. Verzamel jullie allen rond Mij zoals een kroon. Bied Mij de troost van jullie gezelschap, van jullie liefde!

Jezus, mijn Geliefde, wie kan U weerstaan als ze U zien in deze extreme omstandigheden? Welk hart zou ooit zo moeilijk zijn om niet te breken bij het zien dat U zo in Bloed verdrinkt? Wie zou geen bittere tranen storten, wanneer hij Uw treurige stem hoort, op zoek naar hulp en troost? Mijn Jezus, wees getroost, de Vader zendt U een Engel als troost en hulp, zodat U deze staat van lijden kan verlaten en U zich Joodse handen kan overleveren. Terwijl U bij de Engel bent, zal ik in de Hemel en aarde rond gaan. U zal me toestaan om dit Bloed te nemen dat U hebt vergoten, zodat ik het aan alle mensen kan geven, als belofte van redding voor iedereen.

Het zal U troost bieden en in ruil daarvoor zal ik hun genegenheid, hartslagen, gedachten, stappen en werken brengen. Mijn Hemelse Moeder, ik kom naar u om naar alle zielen te kunnen gaan, om hun het Bloed van Jezus te geven. Lieve Moeder, Jezus wil troost, en de grootste troost die we Hem kunnen bieden, is door Hem zielen te brengen. Magdalena, vergezel ons! U allen, Engelen, kom en zie hoe Jezus wordt vernederd! Hij wil troost van iedereen, en Hij is zodanig uitgeput dat Hij niemand weigert.

Mijn Jezus, terwijl U de kelk vol intense bitterheid drinkt, die de Hemelse Vader U heeft gezonden, hoor ik U verzuchten, kreunen, meer rillen en met een verstikte stem zeggen: Zielen, zielen, kom, verlicht Mij! Neem een plaats in Mijn Mensheid. Ik wil jullie, Ik verlang naar jullie! O alsjeblieft, wees niet doof voor Mijn stem. Laat Mijn vurige verlangens, Mijn Bloed, Mijn Liefde, Mijn pijn niet tevergeefs zijn! Kom, zielen, kom!

Zinneloze Jezus, Uw gekreun en verzuchtingen zijn een wond in mijn hart, dat me geen vrede schenkt! Daarom maak ik Uw Bloed, Uw Wil, Uw vurige ijver en Uw liefde tot de mijne, en ga ik in de Hemel en aarde. Ik wil door alle zielen gaan, om hen Uw Bloed te geven als een belofte voor hun redding, en breng ze naar U, om Uw rusteloosheid, Uw zinneloosheid, en de bitterheid van Uw doodsstrijd te verzachten. Terwijl ik dit doe, Jezus, vergezel me met Uw blik. Mijn Moeder, ik kom naar u, omdat Jezus zielen wil. Hij wilt troost. Geef me daarom uw moederlijke hand, en laat ons samen rondtrekken over de hele wereld, op zoek naar zielen.

Laten we in Zijn Bloed de genegenheden, verlangens, gedachten, werken en stappen van alle mensen insluiten. Laten we de vlammen van Zijn Hart in hun zielen werpen, zodat zij zich kunnen overgeven. Op die manier zullen ze in Zijn Bloed zijn en getransformeerd worden in Zijn vlammen. We zullen ze bij Jezus brengen, om Zijn bitterste pijn te verzachten. Mijn Engelbewaarder gaat ons voor. Ga en zorg dat de zielen dit Bloed ontvangen, zodat geen enkele druppel achterblijft zonder overvloedig effect. Mijn Moederhaast u, laat ons rondgaan! Jezus‘ blik volgt ons. Ik hoor Zijn gesnik.

Hij wil onze taak versnellen. Hier zijn we, Moeder, reeds aan de deur van woningen waar zieken liggen. Hoeveel ledematen met pijn, hoeveel die in de wreedheid van de spasmen God lasteren en proberen hun leven te benemen. Anderen worden door iedereen in de steek gelaten en hebben niemand die hen een woord van troost biedt of de nodige hulpmiddelen geeft, en zo zweren en wanhopen ze nog meer. Ach, Moeder, Jezus‘ snikt en kijkt toe. Hij ontvangt beledigingen voor de liefde die Hij zendt om zielen te laten lijden om ze op Hem te laten lijken. Alstublieft, laat ons hen Zijn Bloed geven, opdat het hen de noodzakelijke middelen kan geven. Met het licht van Zijn Bloed kunnen ze het goede begrijpen dat in lijden ligt en de gelijkenis met Jezus verkrijgen.

Mijn Moeder, sta hen bij en raak hun lijdende ledematen aan met uw moederlijke handen als een toegewijde moeder om hun pijn te verzachten. Neem hen in uw armen, en stort uit uw Hart stromen genade over al hun pijn. Hou gezelschap bij de verlatenen. Troost de getroffenen. Degenen die noodzakelijke middelen missen, beschikken over genereuze zielen om hen te helpen. Doordring degenen die wrede spasmen ondergaan, met rust en geduld, zodat ze verlicht zijn en met meer geduld hetgeen verdragen wat Jezus voor hen beschikt.

Laten we verder gaan, en de vertrekken van stervenden binnen gaan. Wat een verschrikking! Hoeveel zielen die op het punt staan in de Hel te vallen! Hoeveel zielen die na een leven van zonde, een laatste smart aan Zijn Hart geven, dat herhaaldelijk wordt doorboord, door hun laatste adem te koelen met een daad van wanhoop. Er bevinden zich vele demonen rond hen, die hen angst aanjagen voor Gods oordeel. Ze voeren een laatste strijd om hen naar de Hel te leiden. Ze willen helse vlammen ontketenen om deze zielen erin te hullen en hoop in de kiem te smoren.

Anderen zijn verstrikt in wereldse banden en kunnen niet berusten om de laatste stap te zetten. Alstublieft, O Moeder, deze momenten zijn extreem. Deze zielen hebben veel hulp nodig. Kijk hoe ze beven, hoe ze kronkelen temidden van pijnkrampen, hoe ze vragen om hulp en medelijden. De aarde is voor hen reeds verdwenen! Heilige Moeder, leg uw moederlijke hand op hun ijskoud voorhoofd; ontvang hun laatste verzuchtingen. Laten we Jezus‘ Bloed aan iedere stervende geven, zodat Zijn Bloed demonen op de vlucht jaagt, en hen allen beweegt om de laatste Sacramenten te ontvangen en ze een goede en heilige dood tegemoet kunnen gaan.

Laten we hen de doodsstrijd van Jezus, Zijn kussen, Zijn tranen, Zijn wonden bieden als troost. Laten we de touwen verbreken die hen verstrikken. Laten we iedereen het woord van vergeving horen, en laten we ze zoveel vertrouwen schenken dat ze zich in Jezus‘ armen laten vallen. Wanneer Jezus over hen oordeelt zal Hij ze bedekken met Zijn Bloed, en hen in Zijn armen vinden. Zo zal Hij Zijn vergeving aan allen schenken. Laten we verder de ronde doen, O Moeder. Werp uw moederlijke blik met liefde op aarde en wees tot medelijden bewogen door de vele arme mensen die dit Bloed nodig hebben. Ik voel me gedwongen om mij te haasten door de zoekende blik van Jezus, omdat Hij zielen wil.

Ik hoor Zijn gekreun in het diepst van mijn hart en het zegt: Mijn kind, help Me, geef Me zielen! Maar de aarde is vervuld van zielen die op het punt staan in zonde te vallen, en Jezus barst in tranen uit als Hij ziet dat Zijn Bloed nieuwe heiligschennissen lijdt. Er zou een wonder moeten gebeuren om hun val te voorkomen. Laten we hen daarom Jezus‘ Bloed geven, zodat ze kracht en genade vinden in Zijn Bloed om niet in zonde te vallen. O Moeder, hier zijn zielen die reeds in zonde zijn gevallen. Ze willen een hand om hen te helpen weer op te staan. Jezus houdt van hen, maar Hij kijkt hen met afschuw aan, omdat ze bedekt zijn met modder van zonden en Zijn pijn wordt intenser. Laten we hen Jezus‘ Bloed geven, zodat ze een hand vinden die hen weer doet opstaan.

Kijk O Moeder, dit zijn zielen die Zijn Bloed nodig hebben, zielen die dood zijn voor genade. Hoe betreurenswaardig is hun staat! De Hemel kijkt hen aan en huilt van verdriet. De aarde kijkt naar hen met afkeer. Alle elementen zijn tegen hen en zouden hen willen vernietigen, omdat ze vijanden zijn van de Schepper. Alstublieft, O Moeder, Jezus‘ Bloed bevat leven, laten wij het daarom aan hen geven, zodat deze zielen bij de aanraking van het Bloed weer kunnen opstaan en mooier zijn, zodat de hele Hemel en aarde glimlachen.

Laten we verder gaan. Er zijn zielen die het teken dragen van verderf. Zielen die zondigen en weglopen van Jezus. Ze beledigen Hem en wanhopen aan Zijn vergeving. Dit zijn de nieuwe Judassen, verspreid over de hele aarde, die Zijn verbitterd Hart doorboren. Laten we hen Jezus‘ Bloed geven, zodat het Bloed hun teken van verdoemenis kan uitvegen en het teken van heil kan aanbrengen. Laat het in hun hart zo’n vertrouwen en liefde na de zonde brengen, dat ze naar Jezus lopen en zich aan Zijn voeten vasthouden, om Hem nooit meer te verlaten.

Kijk, O Moeder, er zijn zielen die zich naar de verdoemenis begeven, en er is niemand om hen te stoppen. O alstublieft, laten we dit Bloed voor hun voeten plaatsen zodat ze bij de aanraking van het Bloed, bij het licht en smekende stemmen die hen willen redden, ze zich kunnen terugtrekken en zich op het pad van zaligheid kunnen begeven! Laten we verdergaan. O Moeder, er zijn goede en onschuldige zielen, in wie Jezus Zijn genoegen en Zijn rust vindt in de schepping. Maar er bevinden zich mensen rond hen met veel valstrikken en beledigingen, om hun onschuld af te pakken, en het genoegen en rust van Jezus te veranderen in geween en bitterheid, alsof ze geen ander doel hebben dan voortdurend leed te veroorzaken aan Gods Hart.

Laten we daarom hun onschuld verzegelen en omringen met Jezus‘ Bloed, als verdediging, zodat geen zonde in hen kan binnendringen. Het Bloed doet allen die hen wilden besmetten vluchten, en zo worden ze vlekkeloos en zuiver bewaard, zodat Jezus door hen Zijn rust en al Zijn genoegen in de schepping kan vinden. Uit liefde voor hen kan Hij worden ontroerd tot medelijden met vele arme mensen. Mijn Moeder, laten we deze zielen Jezus‘ Bloed brengen. Laten we hen binden met Gods Heilige Wil. Laten we hen in Zijn armen plaatsen en hen binden aan Zijn Hart met zoete ketenen van Zijn liefde, om de bitterheid van Zijn doodsstrijd te verzachten.

Luister, O Moeder, Zijn Bloed schreeuwt het uit en wil nog meer zielen. Laten we ons haasten en naar gebieden van ketters en ongelovigen gaan. Hoeveel verdriet voelt Jezus in deze gebieden. Hij, die het leven van allen is, krijgt zelfs geen klein liefdesgebaar terug. Hij is niet gekend door Zijn eigen schepselen. Alstublieft, laten we hen dit Bloed geven opdat het de duisternis van onwetendheid en ketterij kan verjagen. Laat ze begrijpen dat ze een ziel hebben en open de Hemel voor hen. Laten we ze dan allen in Jezus‘ Bloed brengen. Laten we hen naar Hem leiden, zoals veel weeskinderen en verbannen kinderen, die hun Vader vinden, en zo zal Jezus zich getroost voelen in Zijn bitterste doodsstrijd.

Maar Jezus lijkt nog niet tevreden te zijn, omdat Hij nog meer zielen wil. Hij voelt dat stervende zielen in deze gebieden uit Zijn armen worden gerukt en dat ze in de Hel vallen. Deze zielen gaan nu hun laatste ademtocht uitblazen en vallen in de afgrond. Niemand is bij hen om hen te redden. De tijd is kort, de momenten zijn tot het uiterste gedreven. Ze zullen zeker verloren gaan! Nee, Moeder, dit Bloed zal niet nutteloos vergoten zijn voor hen. Laten we daarom vlug naar hen gaan en Jezus‘ Bloed over hun hoofd gieten, zodat het hen kan dienen als doopsel en hen doordringen met geloof, hoop en liefde.

Ga bij hen, O Moeder, geef hen wat ze missen. Meer nog, laat u zien. Op uw gezicht straalt de schoonheid van Jezus; uw houding is helemaal vergelijkbaar met de Zijne; en daarom zullen zij, door U te zien, zeker in staat zijn om Jezus te leren kennen. Druk ze vervolgens aan uw moederhart, doordring ze van Jezus’ leven, dat u bezit; vertel ze, als hun Moeder dat u wil dat ze eeuwig gelukkig zijn met u in de Hemel. Als ze hun laatste ademtocht uitblazen, ontvang hen in uw armen, en laat ze overgaan in die van Jezus. En als Jezus, volgens Zijn Gerechtigheid, laat zien dat Hij ze niet wil ontvangen, herinner Hem dan aan de liefde waarmee Hij hen aan U heeft toevertrouwd aan de voet van het Kruis.

Neem uw rechten als Moeder op, zodat Hij uw liefde en gebeden niet kan weerstaan, en terwijl Hij uw Hart tevreden maakt, zal Hij ook Zijn vurige verlangens tevreden stellen. Laten we Zijn Bloed nemen en het aan allen geven: aan de ellendigen, dat ze troost ontvangen; aan de armen, dat ze zich kunnen neerleggen bij hun armoede; aan hen die bekoord worden, opdat zij de overwinning behalen; aan ongelovigen, opdat de deugd van Geloof in hen triomfeert; aan godslasteraars, opdat zij de lasteringen tot zegeningen maken; voor priesters, opdat zij hun missie begrijpen en waardige dienaren van Jezus worden. Raak met dit Bloed, hun lippen aan, opdat zij geen woorden zeggen die niet tot eer van God strekken; raak hun voeten aan, zodat ze op zoek gaan naar zielen om naar Jezus te leiden.

Laten we Zijn Bloed aan leiders van volkeren geven, zodat ze verenigd kunnen worden onder hen, en zachtheid en liefde voelen voor hun onderdanen. Laten we nu het Vagevuur binnengaan, en laat ons Zijn Bloed ook aan de arme zielen geven, omdat ze zoveel schreeuwen om dit Bloed en het opeisen voor hun bevrijding. Hoort u hun gekreun, hun verlangens naar liefde, en de martelingen, en hoe ze zich voortdurend aangetrokken voelen tot het Hoogste Goed? Kijk hoe Jezus ze zelf sneller wil zuiveren om ze bij Zich te hebben. Hij trekt hen aan met Zijn liefde, en zij geven Hem voortdurende opwellingen van liefde. Maar als ze zich in Zijn aanwezigheid bevinden, zijn ze niet in staat om de zuiverheid van Zijn goddelijk blik te verdragen, en worden ze gedwongen om zich terug te trekken en opnieuw in de vlammen te duiken!

Mijn Moeder, laten we neerdalen in deze diepe gevangenis en Zijn Bloed over hen uitstorten. Laten we hen licht brengen. Laat ons hun verlangens naar liefde kalmeren. Laat ons het vuur dempen dat hen verteerd. Laat ons hun zondevlekken zuiveren en hen zo bevrijden van elke pijn. Zo zullen ze in de armen vallen van het Hoogste Goed! Laten we Zijn Bloed geven aan de meest verlaten zielen, opdat zij in het Bloed goedkeuring vinden dat mensen hen ontzeggen. Laten we aan allen, Jezus’ Bloed geven, en het hen niet ontzeggen, zodat ze allen verlichting en bevrijding kunnen vinden. Wees Koningin in deze gebieden van geween en geweeklaag. Strek uw moederlijke handen uit en haal ze uit deze ondraaglijke vlammen.

Laat ze allen naar de Hemel opstijgen. Laten ook wij nu naar de Hemel gaan en aan de poorten van de eeuwigheid staan. Sta mij toe, O Moeder, om dit Bloed ook aan u te geven, voor uw meerdere glorie. Laat dit Bloed u overstromen met nieuw licht en met nieuwe tevredenheid. En laat dit licht neerdalen voor het heil van alle mensen, om aan iedereen genade en redding te geven.