11de uur : van 3 tot 4 uur op goede vrijdag 

Jezus wordt voor de hogepriester Kajafas gebracht 

Mijn gemartelde en verlaten Goedheid, terwijl mijn zwakke natuur slaapt in Uw verdrietige Hart, wordt mijn slaap dikwijls onderbroken door pijn van liefde en smart in Uw goddelijk Hart. Tussen wake en slaap hoor ik slagen die ze U geven, daarom word ik wakker en zeg: Mijn arme Jezus, verlaten door iedereen! Er is niemand die het voor U opneemt. Maar vanuit Uw Hart bied ik U mijn leven aan als ondersteuning, terwijl ze U neerslaan. En ik val weer in slaap; maar een andere steek van liefde in Uw goddelijk Hart maakt mij wakker, en ik ben verdoofd door beledigingen die ze U naar Uw hoofd slingeren, door het gefluister, door het geschreeuw en geloop van mensen.

Mijn Geliefde, hoe komt het dat ze allen tegen U zijn? Wat hebt U gedaan dat ze U willen verscheuren zoals hondsdolle wolven? Ik voel mijn bloed bevriezen bij het horen van de voorbereidingen van Uw vijanden. Ik beef van angst, en denk aan wat ik moet doen om U te verdedigen. Maar mijn verdrukte Jezus, die mij in Zijn Hart houdt, knijpt me steviger vast en zegt: Mijn kind, Ik heb niets verkeerds gedaan, en Ik heb alles gedaan: ik heb de misdaad van liefde begaan, die alle offers bevat, en die een liefde is van onmetelijke kost. We staan nog steeds aan het begin.

Blijf in Mijn Hart, observeer alles, heb Mij lief, wees stil en leer. Laat je ijskoude bloed in Mijn aders stromen om Mijn Bloed te verfrissen want het is helemaal in vlammen. Laat je rillingen voelen in Mijn ledematen, zodat je vereenzelvigt met Mij, gesterkt en verwarmd wordt om een deel van Mijn pijn te voelen, en je ook kracht kunt verkrijgen door Mij zoveel te zien lijden. Dat zal de mooiste verdediging zijn die je voor Mij kunt doen. Wees Mij trouw en wees aandachtig. Mijn Zoete Liefde, het rumoer van Uw vijanden is zo intens dat ik niet langer kan slapen. Het geduw wordt gewelddadiger.

Ik hoor het lawaai van kettingen waarmee ze U hebben vastgemaakt. Het is zo strak dat het Bloed uit Uw polsen sijpelt, waar de straten mee bevloeit worden. Bedenk dat mijn bloed in het Uwe stroomt, en terwijl U het vergiet, kust en aanbid mijn bloed het Uwe en bied het eerherstel. Laat Uw Bloed licht zijn voor allen die U ’s nachts beledigen en een magneet zijn die alle harten aantrekt naar U, mijn Liefde en mijn Al. Terwijl ze U wegslepen, hoor ik oorverdovend geschreeuw en gefluit. U wordt vóór Kajafas gebracht.

U bent vol zachtmoedigheid en nederigheid. Uw zoetheid en geduld terroriseren Uw vijanden; en Kajafas, zou U vol woede willen verslinden. Ach, hoe goed kunnen Onschuld en zonde worden onderscheiden! Mijn Geliefde, U bent vóór Kajafas als de meest schuldige, en U staat op het punt te worden veroordeeld. Kajafas vraagt de getuigen wat Uw misdaden zijn. Ach, hij had beter gevraagd wat Uw liefde is! Sommigen beschuldigen U van het ene, sommigen van het andere, spreken onzin en spreken zichzelf tegen. Wanneer ze U beschuldigen, trekken de soldaten die bij U staan aan Uw haar en delen vreselijke klappen uit op Uw Allerheiligste Gezicht, die door de hele zaal weerklinken.

Ze slaan U terwijl U blijft zwijgen en lijden. Als U naar hen kijkt, doordringt het licht van Uw ogen in hun harten. Ze kunnen het niet verdragen en gaan van U weg. Maar anderen nemen hun plaats in, om van U een grotere slachting te maken. Temidden van vele beschuldigingen en vergrijpen, spitst U Uw oren. Uw Hart klopt hevig en staat op het punt te barsten van pijn. Vertel me, mijn getroffen Goedheid, wat is er? Uw liefde is zo groot dat U angstig wacht op wat Uw vijanden met U zullen doen.

U offert het op voor onze redding. In totale kalmte, biedt Uw Hart eerherstel voor laster, haat, valse getuigenissen en voor het kwaad dat met voorbedachte rade gepleegd wordt aan onschuldigen. U biedt eerherstel voor degenen die U beledigen op aansporing van leiders, en voor misdaden van geestelijken. Terwijl ik verenigd ben met U, en Uw eerherstel volg, voel ik een verandering in U. Er is een nieuwe smart, die ik nog nooit eerder heb gevoeld. Vertel me, wat is er? Deel alles met mij, O Jezus.

Kind, wil je het weten? Ik hoor de stem van Petrus die zegt dat hij Mij niet kent. Toen zwoer hij, en dan nogmaals, pleegde hij meineed en vloekte hij dat hij Mij niet kende. O Petrus, wat? Je kent Mij niet? Weet je niet meer met hoeveel gaven Ik je heb gevuld? Ach, als anderen Mij laten sterven door pijn, laat jij Mij sterven van verdriet! Ach, wat was het verkeerd om Mij op een afstand te volgen, en je bloot te stellen aan de gelegenheden!

Mijn verloochende Goedheid, hoe vlug kunnen misdaden van Uw geliefden worden herkend! O Jezus, ik wil mijn hartslag laten stromen in de Uwe om de schokkende spasmen die U treffen, te kalmeren. Mijn hartslag in de Uwe zweert trouw en liefde aan U, en herhaalt en zweert duizenden en duizenden keren dat ik U ken. Maar Uw liefde is nog niet gekalmeerd, en U probeert naar Petrus te kijken. Op Uw liefdevolle blikken, vol tranen omwille van zijn ontkenning, is Petrus ontroerd. Hij huilt en vertrekt. Nadat U hem in veiligheid hebt gebracht, kalmeert U. Op deze manier biedt U eerherstel voor Pausen en leiders in de Kerk, vooral voor degenen die zich blootstellen aan gevaarlijke gelegenheden.

Ondertussen blijven Uw vijanden U beschuldigen. Kajafas ziet dat U niet antwoordt op hun beschuldigingen, en zegt: “Ik smeek U, vertel mij, omwille van de levende God, zeg me : bent U werkelijk de ware Zoon van God?” En U, mijn Geliefde, hebt altijd het woord van waarheid op Uw lippen en zegt met een heldere en zachte stem, en met hoogste Majesteit, zodat allen getroffen worden en demonen zich in de afgrond storten: U zegt het. Ja, Ik ben de ware Zoon van God, en op een dag zal Ik neerdalen op de wolken van de Hemel om alle naties te oordelen. Op Uw scheppende woorden blijven allen stil, ze huiveren en zijn bang. Maar Kajafas, die na enkele ogenblikken van angst zich herpakt, zegt vol woede, als een woest dier: “Waarom hebben we nog meer getuigen nodig? Hij heeft reeds een grote godslastering uitgesproken! Waar wachten we op om Hem te veroordelen? Hij is reeds schuldig aan de dood!”

En om zijn woorden kracht bij te zetten, scheurt hij zijn kleren met zoveel woede dat allen, als één persoon zich op U gooien, mijn Goedheid. Sommigen slaan U op het hoofd, sommigen trekken aan Uw haar, sommigen spuwen op Uw Gezicht en sommigen vertrappen U. Ze geven U zoveel martelingen en zijn zo hevig dat de aarde beeft en de Hemel wordt geschud. Jezus, mijn Leven en mijn Liefde, terwijl ze U martelen, wordt mijn arme hart verscheurd door pijn. Sta me toe Uw smartelijke Hart te verlaten en al deze overtredingen in Uw plaats onder ogen te zien. Ach, als het mogelijk was, zou ik U willen wegrukken uit de handen van Uw vijanden.

Maar U wilt het niet, omdat de redding van allen het vereist, en ik ben gedwongen mij erbij neer te leggen. Maar Mijn zoete Liefde, laat me U opfrissen, Uw haar mooi leggen, het spuug verwijderen, Uw Bloed afdrogen en sluit mij in Uw Hart. Ik zie dat Kajafas moe is, zich wil terugtrekken en U overleveren in handen van soldaten. Daarom zegen ik U. Zegen mij en geef me een kus van Uw liefde. Ik sluit mij op in de oven van Uw goddelijk Hart om te slapen. Ik plaats mijn mond op uw Hart, zodat ik U tijdens het ademen kan kussen. Uit de verschillen van Uw hartslagen, kan ik min of meer voelen of U lijdt of rust. Daarom maak ik vleugels van mijn armen om U beschut te houden. Ik omhels U en klamp me stevig vast aan Uw Hart. Zo val ik in slaap.

Overweging 

Jezus wordt vóór Kajafas gebracht en wordt ten onrechte beschuldigd en onderworpen aan wrede martelingen. Hij wordt ondervraagd en zegt altijd de waarheid. Wanneer wij de Heer toestaat dat we gelasterd en ten onrechte beschuldigd worden, kijken we dan enkel naar God, die onze onschuld kent; of vragen we liever respect en eer van mensen? Komt de waarheid altijd op onze lippen? Zijn we wars van elke leugen? Verdragen we geduldig spotternijen en verwarringen die mensen ons geven? Zijn we klaar om ons leven te geven voor hun redding?

O mijn lieve Jezus, hoe anders ben ik dan U! Alstublieft, laat mij altijd de waarheid spreken om zo het hart van degenen die naar mij luisteren, te vermurwen en iedereen naar U te leiden! 

Gebed van dank 

12de uur : van 4 tot 5 uur op goede vrijdag 

Jezus wordt aan de soldaten overgeleverd 

Jezus, mijn allerzoetste Leven, terwijl ik sliep en mij vastklampte aan Uw Hart, voelde ik herhaaldelijk doornen die Uw Heiligste Hart prikten. Ik wilde samen met U wakker worden, zodat U tenminste iemand had die al Uw pijn bemerkte en medelijden voelde met U. Ik klamp me nog meer aan Uw Hart vast en voel de prikken levendiger, zodat ik wakker word. Maar wat ik hoor en zie is ongelooflijk. Ik zou U in mijn hart willen verbergen om mij bloot te stellen in Uw plaats. Ik wil zelf de hevige pijn ontvangen, en de ongelooflijke beledigingen en vernederingen ondergaan.

Maar enkel Uw liefde kan zovele mishandelingen verdragen. Mijn meest geduldige Jezus, wat kon U van mensen, die zo onmenselijk zijn, verwachten? Ze houden U voor de gek. Ze bedekken Uw Gezicht en Uw mooie ogen met spuug en U die rivieren van tranen giet voor onze redding, duwt het spuug weg uit Uw ogen. Maar Uw vijanden die een stenen hart hebben die het licht van Uw ogen niet kunnen zien, bedekken ze opnieuw met spuug. Anderen worden stoutmoediger, en openen Uw mond en vullen het met walgelijk speeksel, tot het punt dat ze zelf misselijk worden. Een deel van het spuug vloeit weg en zo wordt een gedeelte van de majesteit van Uw Gezicht en Uw bovenmenselijke zoetheid zichtbaar.

Ze huiveren en schamen zich. Om meer vrijheid te hebben, blinddoeken ze U met een vuile vod, om zich ongeremd op Uw aanbiddelijke Persoon te storten. Meedogenloos slaan ze U en slepen U verder. Ze vertrapten U onder hun voeten. Ze blijven op Uw Gezicht slaan en op Uw hoofd. Ze krabben U, trekken aan Uw haar en duwen U van hier naar daar. Jezus, mijn Geliefde, mijn hart kan het niet verdragen om U zo te zien lijden.

U wil dat ik alles waarneem, maar ik wil liever mijn ogen bedekken om geen zo’n pijnlijke taferelen te zien, die elk hart verscheuren. Maar mijn liefde voor U dwingt mij te kijken naar wat met U gebeurt. Ik zie dat U geen zucht slaakt, dat U geen woord zegt om U te verdedigen; dat U in de handen van de soldaten bent als een vod, en zij kunnen met U doen wat ze willen. En wanneer ik zie dat ze op U springen, vrees ik dat U onder hun voeten zult sterven.

Mijn Goedheid en mijn Al, de smart die ik voel voor Uw pijn is zo groot, dat ik zou willen schreeuwen om daar in de Hemel gehoord te worden. Ik zou tot de Vader, de H. Geest en alle Engelen willen roepen, en hier op aarde tot Onze Lieve Moeder, en alle zielen die U liefhebben om een kring om U te vormen en we deze onbeschaamde soldaten kunnen tegenhouden. Ze beledigen U en pijnigen U nog meer. Samen met U bieden we eerherstel voor alle zonden die ’s nachts gebeuren, vooral deze die worden gepleegd op Uw Sacramentele Persoon, en voor alle beledigingen en overtredingen van zielen die U niet trouw blijven in de nacht van beproeving.

Maar de soldaten zijn vermoeid en dronken. Ze zouden willen rusten, en mijn arme hart, onderdrukt en verscheurd door zoveel pijn, wil niet alleen blijven bij U. Het voelt behoefte aan ander gezelschap. O alstublieft, mijn lieve Moeder, wees mijn onafscheidelijk gezelschap; laat ons Jezus samen omhelzen om Hem te troosten! O Jezus, samen met Uw Moeder, kus en zegen ik U. Samen met haar, zal ik de slapen op Uw aanbiddelijk Hart. 

Overweging 

In dit uur bevindt Jezus zich temidden van de soldaten met onverstoorbaarheid en ijzeren standvastigheid. God die Hij is, lijdt alle straffen die ze Hem aandoen en Hij kijkt naar hen met zoveel liefde dat Hij hen schijnt uit te nodigen om Hem meer te doen lijden. Zijn wij standvastig gedurende herhaaldelijk lijden, of klagen we, en verliezen we ons geduld en kalmte? Die kalmte van hart is nodig om Jezus een gelukkige verblijfplaats in ons te laten vinden. Vastberadenheid is de deugd die ons laat weten of God echt in ons regeert.

Als het onze ware deugd is, zullen we vastberaden zijn in beproeving. Hoe meer we vastberaden worden in het goede, het lijden, het werken, hoe meer we het veld rondom ons vergroten, waarin Jezus in ons Zijn steun vindt en Zijn genaden kan uitbreiden. Als we wankel zijn, zal ons veld klein zijn en zal Jezus weinig of geen ruimte hebben. Als we willen dat onze geliefde Jezus in ons rust, laten we Hem dan omringen met Zijn eigen vastberadenheid, waarmee Hij handelde voor de redding van onze zielen.

Als Hij beschut is zal Hij in ons hart een zoete rust vinden. Jezus keek met liefde naar degenen die Hem mishandelden. Kijken we met dezelfde liefde naar degenen die ons beledigen? Is de liefde die we hen betonen zo groot dat ze als een stem voor hun hart is? Krachtig genoeg dat ze zich tot Jezus bekeren? Mijn Jezus, grenzeloze liefde, geef me deze liefde en laat elke pijn van mij zielen tot U roepen. 

Gebed van dank

13de uur : van 5 tot 6 uur op goede vrijdag 

Jezus wordt in de gevangenis geworpen 

Mijn gevangen genomen Jezus, ik ben ontwaakt en ik vind U niet. Mijn hart klopt fel; het zijn hartslagen van liefde. Vertel me, waar bent U? Mijn Engel, breng mij naar het huis van Kajafas. Maar ik zoek overal, en vind U niet. Mijn Geliefde, haast U, beweeg met Uw handen de kettingen waarmee U mijn hart aan het Uwe bindt. Laat me tot U komen zodat ik kan vluchten en mij in Uw armen kan werpen. Jezus, mijn Geliefde, U wordt getroffen door mijn stem, U wil mijn gezelschap en laat me naar U toe komen.

Ze hebben U in de gevangenis geworpen. Mijn hart juicht van vreugde omdat ik U heb gevonden, maar mijn hart is gewond van verdriet door het zien in welke staat ze U hebben overgelaten. U bent aan een zuil vastgebonden met Uw handen achter U, en met Uw voeten. Uw allerheiligste Gezicht is gekneusd en gezwollen. Het bloedt door de vreselijke klappen die U hebt gekregen. Uw heldere ogen zijn donker; Uw pupillen zijn moe en verdrietig, uw haar hangt in slierten; Uw Heiligste Persoon is helemaal in elkaar geslagen, en U kunt U zelfs niet behelpen en reinigen, omdat U vastgebonden bent. O mijn Jezus, Ik klamp mij snikkend vast aan Uw voeten en zeg: “Ach, hoezeer bent U verzwakt, O Jezus!”

En Jezus kijkt naar mij en antwoordt: Kom, Mijn kind, en wees aandachtig voor alles wat je Mij ziet doen, om het samen met Mij te doen, opdat Ik mijn Leven in jou kan voortzetten. Tot mijn verbazing bent U niet bezig met Uw pijn maar U denkt met een onbeschrijflijke liefde na over het verheerlijken van Uw Vader, om Hem eerherstel te bieden voor alles wat we Hem verschuldigd zijn. U roept alle zielen rond U, om al hun kwaad op U te nemen en ze alle goeds te geven.

De dag breekt aan en U zegt: Heilige Vader, Ik dank U voor alles wat Ik heb geleden en voor alles wat er voor Mij over is om te lijden. En net zoals deze dageraad de dag oproept en de dag de zon doet opkomen, zo kan de dageraad der genade in alle harten opkomen; en als het daglicht opkomt, mag Ik, Goddelijke Zon, in alle harten opgaan en heersen over alles. Zie je deze zielen, O Vader? Ik wil U antwoorden namens hen allen, namen hun gedachten, woorden, werken en stappen – ten koste van bloed en dood.

Mijn Jezus, grenzeloze Liefde, ik verenig mij met U, en ook ik dank U voor alles wat U mij hebt laten lijden, en voor alles wat er voor mij over is om te lijden. En ik bid U om de dageraad van Genade te laten opkomen in alle harten, zodat U, Goddelijke Zon, opnieuw in alle harten mag opgaan en over hen heersen. Maar ik zie ook, mijn lieve Jezus, dat U eerherstel biedt voor de allereerste gedachten, genegenheden en woorden van allen, die bij het opgaan van de dag niet aan U worden aangeboden om U te eren; en dat U de gedachten, de genegenheden en woorden van mensen tot U roept als om ze in bewaring te nemen, om voor hen eerherstel te bieden en de Vader de eer te geven die ze Hem verschuldigd zijn.

Mijn Jezus, Goddelijke Jezus, sinds we een uur vrij hebben in deze gevangenis en we alleen zijn, wil ik niet alleen doen wat U doet, maar wil ik U schoonmaken, uw haar herschikken en mij volledig in U verenigen. Dus trek ik naar Uw allerheiligste hoofd, en in het herschikken van Uw haar, wil ik eerherstel bieden voor de geest van zovele mensen, hun dwaasheid en hun wereldlijkheid. Ze hebben niet één gedachte over voor U. Ik smelt me samen met Uw geest. Ik wil alle gedachten van mensen samenvoegen in U en ze versmelten met Uw gedachten, om een voldoende eerherstel te vinden voor alle kwade gedachten, en voor zoveel verstikkende inspiraties en verlichting. Ik zou alle gedachten willen verenigen met de Uwe, om U een waar eerherstel aan te bieden en volmaakte glorie.

Mijn verdrukte Jezus, ik kus Uw ogen, die droevig zijn en vol tranen. Als Uw handen vastgebonden zijn aan de zuil, kunt U ze niet drogen, noch het spuug verwijderen waarmee ze U hebben besmeurd. En omdat de positie waarin ze U hebben vastgebonden ondragelijk is, kunt U Uw vermoeide ogen niet sluiten om te rusten. Mijn geliefde, hoe graag zou ik U mijn armen als bed aanbieden, om U rust te geven. Ik wil Uw ogen afdrogen, om U vergiffenis te vragen, en eerherstel aan te bieden voor alle keren dat wij als mensen niet het doel hadden om U tevreden te stellen, en naar U te kijken om te zien wat U van ons wilde, wat we moesten doen, en waar U wilde dat we gingen. Ik wil mijn ogen versmelten met de Uwe, en ook deze van alle mensen, om met Uw ogen eerherstel te kunnen bieden voor al het kwaad dat we met onze ogen hebben gedaan.

Mijn medelevende Jezus, ik kus Uw heiligste oren, die vermoeid zijn van de beledigingen die U de hele nacht hebt gehoord en nog veel meer, van de echo van alle beledigingen van mensen die weerklinken in Uw oren. Ik vraag U om vergeving, en bied eerherstel voor alle keren dat U ons hebt geroepen en we doof waren voor Uw oproep, of we deden alsof we U niet hoorden. Mijn vermoeide Goedhei, U hebt Uw oproepen herhaald, maar tevergeefs! Ik wil mijn gehoor met het Uwe versmelten, en met dat van alle mensen, om een voortdurend en volledig eerherstel te doen. Verliefd op U, Jezus, aanbid en kus ik Uw Allerheiligste Gezicht, dat helemaal gekneusd is door de klappen.

Ik vraag U om vergeving en ik bied eerherstel voor alle keren dat U ons hebt opgeroepen om eerherstel te bieden, en wij, ons verenigd hebben met Uw vijanden, U klappen hebben gegeven en bespuwd. Mijn Jezus, ik wil mijn gezicht met het Uwe versmelten, om Uw natuurlijke schoonheid te herstellen en U volledig eerherstel te bieden voor alle misprijzen die Uw aanbiddelijke Majesteit werd gegeven. Mijn verbitterde Goedheid, ik kus Uw zoetste mond, gekwetst door slagen en uitgedroogd door liefde. Ik wil mijn tong versmelten met de Uwe, en ook de tongen van alle mensen, om met uw tong eerherstel te bieden voor alle zonden en kwade toespraken.

Ik wil, mijn dorstlijdende Jezus, alle stemmen verenigen met de Uwe, zodat wanneer we op het punt staan om U te beledigen, Uw stem horen in die van alle mensen, en deze de stemmen van zonde kan versmoren en hen in stemmen van lof en liefde kan veranderen. Geketende Jezus, ik kus Uw nek, dat door zware kettingen en met touwen is beladen, die vanop Uw borst naar de achterkant van Uw schouders en door Uw armen lopen en U stevig aan de zuil binden. Uw handen zijn reeds gezwollen en donker geworden door de strakheid van de knopen en er komt bloed uit van verschillende kanten. O alstublieft, sta mij toe om U, mijn gebonden Jezus, vrij te laten; en als U graag gebonden wilt zijn, sta me toe U te binden met zoete ketenen van liefde, die in plaats van U te laten lijden Uw lijden verzachten.

En terwijl ik U vrijlaat, wil ik mij met Uw nek, Uw borst, Uw schouders, met Uw handen, met Uw voeten versmelten om samen met U eerherstel te bieden voor alle gehechtheden en daarom aan allen de ketenen van Uw liefde te geven. Ik wil U eerherstel bieden voor alle koelheid, en zo in het hart van alle mensen Uw vuur aansteken, wanneer U zoveel vuur hebt dat U het niet kunt bevatten. Ik wil eerherstel met U bieden voor alle ongeoorloofde geneugten en voor troost, om iedereen de geest van opoffering en liefde voor het lijden te geven.

Ik wil mij met Uw handen versmelten om eerherstel te bieden voor alle slechte werken, voor het goede dat slecht gelopen is en met de beste bedoelingen werd gedaan, en geef aan allen de vrucht van Uw werken. Ik wil mij versmelten met Uw voeten, om alle stappen van mensen te blokkeren en eerherstel te bieden voor hen. Geef Uw stappen aan allen om hen in heiligheid te laten lopen. Uiteindelijk, mijn zoet Leven, terwijl ik mij met Uw Hart versmelt, sta me toe om alle genegenheden, hartslagen en verlangens in te sluiten, om samen met U eerherstel ervoor te geven en aan iedereen Uw genegenheden, hartslagen en verlangens te geven, zodat niemand U ooit meer beledigd.

Er klinkt een krakende sleutel in het slot: Uw vijanden komen nu om U uit de gevangenis te halen. Ik beef, Jezus. Ik voel mijn Bloed verkoelen. U zal opnieuw overgelaten worden in de handen van Uw vijanden. Wat zal er met U gebeuren? Ik hoor ook het gekraak van sleutels van tabernakels. Hoeveel ontheiligende handen komen ze openen, en doen U neerdalen in heiligschennende harten? In hoeveel onwaardige handen wordt U gedwongen om U te presenteren! Jezus, mijn gevangene, ik wil in al Uw gevangenissen van liefde zijn, om toeschouwer te zijn wanneer Uw bedienaren U vrijlaten, en U gezelschap en eerherstel bieden voor de beledigingen en overtredingen die U ontvangt.

Uw vijanden zijn nabij, terwijl U de rijzende zon begroet tijdens Uw laatste uren. Terwijl ze U losmaken, omdat ze zien dat U majestatisch bent en dat U hen zo liefdevol aankijkt, zijn ze vol razernij en krijgt U klappen op Uw gezicht die zo gewelddadig zijn dat Uw gezicht rood wordt van Uw kostbare Bloed. Jezus, mijn Geliefde, voor het verlaten van de gevangenis, vraag ik U in mijn verdriet om mij te zegenen, om de kracht te ontvangen om U te volgen op de rest van Uw Lijdensweg. 

Overweging 

In de gevangenis, wordt U vastgebonden aan een zuil en bent U onbeweeglijk. U bent besmeurd met speeksel en modder. Jezus zoekt om zielen die Hem gezelschap houden. Zijn we gelukkig om alleen te zijn met Jezus, of kijken we naar gezelschap van mensen? Is Jezus onze enige adem en onze enige hartslag? Om ons te laten worden zoals Hij, bindt de liefdevolle Jezus onze zielen met geestelijke dorheid, met onderdrukking, met lijden em met elke andere vorm van versterving.

Zijn we blij om gebonden te worden door Jezus in die gevangenis waarin Zijn liefde ons plaatst – dat betekent duisternis, onderdrukkingen en dergelijke? Jezus zit in de gevangenis. Voelen we vastberadenheid en een direct voornemen om ons op te sluiten in Jezus omwille van onze liefde voor Hem? De getroffen Jezus verlangde naar onze ziel om ongebonden en in deze pijnlijke positie vastgehouden te worden waarin Hij zich bevond. Verlangen we naar Jezus alleen die komt om ons gezelschap te houden, om ons te bevrijden van de ketenen van elke hartstocht en ons bindt met sterkeren ketenen van Zijn Hart?

Plaatsen we onze pijn rond de lijdende Jezus om Hem van spuug en modder te ontdoen dat zondaars Hem zenden? Jezus bidt in de gevangenis. Is ons gebed voortdurend bij Jezus? Mij geketende Jezus, U hebt Uzelf tot een gevangene van liefde voor mij gemaakt, en ik bid U om mijn geest, mijn tong, mijn hart en mijzelf in U op te sluiten, zodat ik geen vrijheid heb, en U absolute heerschappij over mij hebt. 

Gebed van dank