16de uur : van 8 tot 9 uur op goede vrijdag

Jezus wordt terug naar Pilatus gebracht en na Barabbas gekozen 

Jezus wordt gegeseld. Mijn gekwelde Jezus, mijn arme hart volgt U temidden van angst en pijn, en door U als een dwaas gekleed te zien, wetend wie U bent – Oneindige Wijsheid, die iedereen redt – word ik zinneloos, en zeg: “Hoe kan dat! Jezus dwaas? Jezus een misdadiger? En alsof het niet genoeg is, zult U nu na Barabbas geplaatst worden!”

Mijn Jezus, Heiligheid zonder gelijke, U werd reeds opnieuw vóór Pilatus gebracht. Door U zo vernederd te zien worden, gekleed als een dwaas, dat zelfs Herodes U niet heeft veroordeeld, wordt Pilatus nog meer verontwaardigd tegen de Joden, en is hij nog meer overtuigd van Uw onschuld. Maar toch wil hij de Joden wat voldoening schenken, bijna om hun haat, hun woede en hun vurige dorst naar Uw bloed te temperen. Hij stelt hen voor de keuze: U vrijlaten of Barabbas.

Maar de Joden schreeuwen: “Wij willen niet dat Jezus vrij komt, maar Barabbas!” En Pilatus, niet wetend wat te doen om hen te kalmeren, veroordeelt U tot de geseling. Mijn Jezus wordt als laatste geplaatst – mijn hart breekt in het zien dat U terugdenkt over het geven van Leven aan allen, terwijl de Joden zich bezighouden om U ter dood te brengen. U zegt: Heilige Vader, kijk naar Uw Zoon, die gekleed is als een dwaas. Laat dit eerherstel zijn voor U en voor de waanzin van vele mensen die in zonde vervallen. Laat dit witte gewaad als een verdediging zijn voor U, voor vele zielen die zich kleden met het troosteloze gewaad van zonde. Ziet U, Vader, hun haat, hun woede, hun razernij tegen Mij, waardoor ze bijna het licht van de rede verliezen, uit dorst naar Mijn Bloed? En Ik wil eerherstel bieden voor alle haat, wraak, woede, moorden en gesmeek om het licht van de rede voor iedereen.

Kijk Mij nog eens aan, Mijn Vader; kan er nog een grotere belediging zijn? Ze hebben voor de grootste misdadiger gekozen. En Ik wil eerherstel bieden voor alle wandaden ze begaan. Ach de hele wereld is vol van wandaden: sommigen plaatsen Ons na walgelijke interesses, sommigen na eer, sommigen na ijdelheden, sommigen na genot, sommigen na hun eigen gehechtheden, sommigen na waardigheid, sommigen na gulzigheid, en zelfs na zonde. Alle mensen plaatsen Ons unaniem na zelfs een kleinigheidje. En Ik ben bereid om te aanvaarden dat Ik na Barabbas wordt geplaatst, om eerherstel te bieden voor de wandaden die mensen ons aandoen.

Mijn Jezus, ik voel dat ik sterf van verdriet en verwarring bij het zien van Uw grote Liefde temidden zoveel pijn en de heldenmoed van Uw deugden temidden van zoveel pijn en beledigingen. Uw woorden en eerherstel weerklinken in mijn arme hart zoals vele wonden, en in mijn pijn, herhaal ik Uw gebeden en Uw eerherstel. Ik wil mij zelfs geen ogenblik losmaken van U, anders zouden er veel dingen die U doet mij ontgaan. De soldaten nemen U mee naar een pilaar om U te geselen. Mijn Geliefde, ik volg U. Kijk me aan met Uw liefdevolle blik, en geef me de kracht om aanwezig te zijn bij Uw pijnlijke bloedbad.

Jezus wordt gegeseld 

Mijn allerzuiverste Jezus, U bent nu bij de pilaar gekomen. Met razernij maken de soldaten U los om U aan de pilaar te binden. Maar het is niet genoeg. Ze ontdoen U van uw kleren om een wreed bloedbad van Uw Heiligste Lichaam te maken. Mijn Geliefde, mijn Leven, ik voel me zwak van verdriet als ik U naakt zie. U beeft helemaal, en Uw Allerheiligste Gezicht bloost van maagdelijke bescheidenheid. Uw verwarring, Uw uitputting zijn zodanig dat U niet in staat bent om te blijven staan. U valt bijna aan de voet van de pilaar. De soldaten ondersteunen U niet om U te helpen, maar om U vast te binden en ze hebben U in hun greep.

Ze nemen nu touwen en binden Uw armen zo stevig vast, dat ze onmiddellijk zwellen en het bloed uit Uw vingers schiet. Dan maken ze Uw persoon aan de ring van de pilaar met touwen en kettingen vast, tot aan Uw voeten toe. En om zich vrij op U te kunnen storten binden ze U zo strak aan de pilaar vast dat U geen enkele beweging kunt maken. Mijn Jezus, sta mij toe om mijzelf uit te storten, anders kan ik niet toekijken dat U zoveel lijdt.

Hoe kan dit? U, die alle geschapen dingen bekleedt: de zon met licht, de hemel met sterren, de planten met bladeren, de vogels met veren. Hoe durven ze U naakt achterlaten! Maar mijn liefdevolle Jezus, zegt mij door het licht dat Hij vanuit Zijn ogen zendt: Wees stil, kind – het was noodzakelijk dat Ik werd uitgekleed, om eerherstel te bieden voor velen die zich ontdoen van elke bescheidenheid, van zuiverheid en onschuld; die zich ontdoen van alle goed en deugd, en van Mijn Genade. Ze kleden zich met elke brutaliteit en leven als beesten. Met Mijn maagdelijke blos wilde Ik eerherstel bieden voor zoveel leugens, overvloedige en brute genoegens. Let daarom op alles wat Ik doe; bid en bied eerherstel met Mij, en kalmeer je.

Gegeselde Jezus, Uw liefde beweegt van de ene overdaad naar de andere. Ik zie dat de beulen touwen nemen, en U slaan zonder medelijden, tot het punt dat Uw hele Lichaam gekwetst is. Ze slaan U zo fel en met zo’n razernij dat ze reeds moe zijn. Maar er komen er nog twee die hun plaats innemen. Ze nemen doornige roeden, en zij slaan U zodanig dat spoedig stromen bloed uit Uw Lichaam komen. Dan geselen ze U helemaal, vormen wonden en kervingen.

Maar dit is niet alles; nog twee soldaten zijn aan de beurt, en met ijzeren kettingen met haken, zetten ze het ondraaglijk bloedbad verder. Bij de eerste slagen scheurt het vlees, dat geslagen en gewond is, nog meer open en valt op de grond, in stukken gescheurd. Uw botten zijn onbedekt, Uw Bloed stroomt naar beneden. Het is zoveel dat het een plas Bloed rond de pilaar vormt. 

Mijn Jezus, mijn uitgeklede Liefde, terwijl U deze stroom van slagen ondergaat, klamp ik me vast aan Uw voeten, om deel te nemen aan Uw pijn en volledig te worden bedekt door Uw Kostbaar Bloed. Maar elke slag die U ontvangt is een wonde voor mijn hart, omdat ik bovendien Uw gekreun hoor. Maar Uw gekreun wordt niet gehoord omdat de storm van slagen de lucht verdooft.

En in dat gekreun zegt U: Jullie allen die van Mij houden, kom om de heldenmoed van ware Liefde te leren! Kom in Mijn Bloed de dorst van jullie hartstochten temperen, jullie dorst naar zoveel ambities, naar zoveel bedwelmingen en genoegens, naar zoveel sensualiteit! In Mijn Bloed vinden jullie de remedie voor al jullie kwaad.

Kijk naar Mij, O Vader, helemaal gewond onder deze storm van slagen. Maar dit is niet genoeg. Ik wil zoveel wonden in Mijn lichaam vormen om genoeg kamers aan alle zielen in de Hemel van Mijn Mensheid te bieden, op zo’n manier dat ze hun redding in Mij vormen, en ze dan laten opstijgen naar de Hemel van Goddelijkheid. Mijn Vader, moge elke slag van deze geselingen eerherstel bieden voor U voor elk soort zonde, één voor één. En terwijl ze Mij aanvallen, laat ze degenen rechtvaardigen die ze begaan. Mogen deze slagen de harten van mensen treffen, en tot hen spreken over Mijn Liefde, tot het punt dat ze gedwongen worden zich aan Mij over te geven.

Terwijl U dit zegt, is Uw Liefde zo groot, hoewel de pijn enorm is, dat U bijna de beulen ertoe aanzet om U nog meer te slaan. Mijn Jezus, ontdaan van Uw vlees, verplettert Uw Liefde mij. Ik voel dat ik zinneloos word. Uw liefde is niet moe, terwijl de beulen uitgeput zijn en uw pijnlijke bloedbad niet kunnen voortzetten. Ze snijden nu de touwen door, en U, bijna dood, valt in Uw Bloed.

Door het zien van de flarden van Uw vlees, hebt U het gevoel dood te gaan van verdriet, omdat U in de losse stukken vlees de verworpen zielen ziet. En Uw smart is zodanig, dat U naar adem snakt in Uw Bloed. Mijn Jezus, sta mij toe om U in mijn armen te nemen, om U een beetje te verfrissen met mijn liefde. Ik kus U, en met mijn kus, omhul ik alle zielen in U, zodat niemand uitgesloten is; en U – zegen mij. 

Overweging 

Van 8 tot 9 wordt Jezus uitgekleed tot Hij naakt is en onderworpen aan wrede geseling. Zijn wij ontdaan van alles? Jezus is vastgebonden aan de pilaar. Laten we ons door liefde gebonden worden? Jezus is vastgebonden aan de pilaar, terwijl we onze eigen touwen toevoegen, door onze zonden en gehechtheden. Soms met gehechtheden die goed zijn op zichzelf, maar waarbij we niet tevreden zijn met de touwen waarmee de Joden Hem vastbonden.

Ondertussen roept Jezus met Zijn medelijdende blik ons op om Hem los te maken. Zien we niet dat er in die blik ook een verwijt voor ons is, omdat ook wij hebben bijgedragen in het Hem vastbinden? Om de verdrukte Jezus te verlichten, moeten we eerst onze ketenen verwijderen om de ketenen van andere mensen te kunnen verwijderen. Vele malen zijn deze kleine ketenen niets anders dan kleine gehechtheden aan onze eigen wil, aan onze eigenliefde die verontwaardigd is; tot onze kleine ijdelheden die, ineengevlochten een band vormen, en de liefdevolle Jezus pijnlijk binden.

Soms wil Jezus Zelf deze ketenen van ons wegnemen, door liefde gedreven voor onze arme ziel, zodat we Zijn pijnlijke binding niet kunnen herhalen. Ach, als we treuren omdat we niet alleen met Jezus willen gebonden zijn, dwingen we Hem, die bedroefd is, Zich van ons terug te trekken. Terwijl Hij lijdt, biedt onze gekwelde Jezus eerherstel voor alle zonden tegen bescheidenheid. Zijn wij zuiver van geest, in onze blik, in woorden, in genegenheden, om niet nog meer slagen toe te voegen aan dat onschuldige Lichaam?

Zijn we altijd aan Jezus gebonden, om klaar te staan om Hem te verdedigen, wanneer mensen Hem slaan met hun beledigingen en overtredingen? Mijn geketende Jezus, laat Uw ketenen de mijne zijn, zodat ik U altijd in mij kan voelen, en U me altijd in U kan voelen.

Gebed van dank

17de uur : van 9 tot 10 uur op goede vrijdag 

Jezus wordt met doornen gekroond 

Jezus, U wordt aan het volk getoond: Ecce Homo! U wordt ter dood veroordeeld. Mijn Jezus, oneindige Liefde, hoe meer ik naar U kijk, hoe meer ik begrijp hoeveel U lijdt. U bent helemaal verminkt. Er is geen enkel stuk vlees heel gelaten. De beulen zijn razend omdat U, met zoveel pijn, naar hen kijkt met zoveel Liefde en dat ze Uw liefdevolle blik zien die een zoete betovering vormt, zoals vele stemmen die bidden en smeken om meer pijn en nieuwe pijn. Hoewel het onmenselijk is, wordt U gedwongen door Uw Liefde om op Uw voeten te staan.

U bent niet in staat om recht te staan, en U valt opnieuw in Uw Bloed, en geïrriteerd maken ze met stampen en geduw, dat U de plaats bereikt waar ze U zullen kronen met doornen. Mijn Geliefde, als U mij niet steunt met Uw liefdevolle blik, kan ik niet blijven toekijken hoe U lijdt. Ik voel een rilling in mijn botten, mijn hart bonkt, ik voel dat ik dood ga. Jezus, Jezus, help me! Mijn lieve Jezus zegt mij: Mijn kind, houd moed, mis niets van wat Ik heb geleden. Let op Mijn leringen. Ik moet de mens in alles opnieuw doen. De zonde heeft de kroon van de mens verwijderd en heeft hem met schande en met verwarring gekroond.

Hij kan dus niet vóór Mijn Majesteit komen te staan. De zonde heeft hem onteert, waardoor hij het recht op eer en glorie heeft verloren. Dit is waarom Ik wil gekroond worden met doornen: om de kroon te plaatsen op het hoofd van de mens, en om hem alle rechten op elke eer en glorie terug te geven. Vóór Mijn Vader, zullen Mijn doornen eerherstel bieden en stemmen van verdediging zijn voor de vele zonden van gedachten, vooral hoogmoed; en voor elke geschapen geest zullen ze stemmen van licht en gesmeek zijn, opdat ze Mij niet beledigen. Verenig je daarom met Mij, bid en bied eerherstel samen met Mij.

Gekroonde Jezus, Uw wrede vijanden doen U zitten. Ze hangen een purperen doek rond U, ze nemen de doornenkroon, en met helse woede zetten ze het op Uw beminnelijk hoofd. Dan slaan ze met een roede en de doornen dringen in Uw hoofd en sommigen reiken in Uw ogen, in Uw oren, in Uw schedel, en zelfs in Uw nek. Mijn Geliefde, wat een marteling, welke onuitsprekelijke pijn! Hoeveel wrede doodservaringen moet U lijden! Uw Bloed stroomt tot op Uw Gezicht, op zo’n manier dat men niets anders dan Bloed kan zien.

Maar onder die doornen en dat Bloed verschijnt Uw heiligste Gezicht, stalend van zachtheid, vrede en liefde. En de beulen, die de tragedie willen voltooien, blinddoeken U, plaatsen een rietstok in Uw hand als scepter en beginnen hun spotternij. Ze groeten U, Koning van de Joden, ze slaan U op de doornenkroon en geven U slagen, terwijl ze zeggen: “Raad eens wie U sloeg!” En U zwijgt. U antwoordt door eerherstel te bieden voor de ambitie van degenen die streven naar koninkrijken, naar waardigheid, naar eerbewijzen, en voor degenen die zich in posities van autoriteit bevinden en zich verkeerd gedragen, en zo de ondergang van volkeren en hun zielen, die hen waren toevertrouwd, veroorzaken.

Hun slechte voorbeeld duwen anderen naar het kwaad en veroorzaken het verlies van zielen. Met deze rietstok die U in Uw hand houdt, biedt U eerherstel voor zovele werken – goede, maar zonder innerlijke geest en ook werken die gedaan werden met kwade bedoelingen. In de beledigingen en het blinddoek biedt U eerherstel voor degenen die de heiligste zaken belachelijk maken, hen in diskrediet brengen en hen ontheiligen. U biedt ook eerherstel voor degenen die hun intelligentie blinddoeken om het licht van de Waarheid niet te zien. Met deze blinddoek, smeekt U dat de blinddoek van hartstochten, rijkdom en genoegens van ons worden verwijderd. 

Jezus, Mijn Koning, Uw vijanden gaan door met hun beledigingen. Er stroomt zoveel Bloed uit Uw Hoofd, dat het Uw mond bereikt. Het zorgt ervoor dat ik Uw stem niet duidelijk hoor. Ik kan dus niet doen wat U doet. Daarom kom ik in Uw armen. Ik wil Uw doorboorde en lijdende Hoofd ondersteunen, en ik wil mijn hoofd onder die doornen plaatsen om hun prikken te voelen. Maar terwijl ik dit zeg, roept mijn Jezus mij met Zijn liefdevolle blik en snel omhels ik Zijn Hart en probeer ik Zijn Hoofd te ondersteunen. Hoe mooi is het om bij Jezus te zijn, zelfs temidden van duizend martelingen!

Hij zegt : Mijn kind, deze doornen zeggen dat ik de Koning van elk hart wil worden; aan Mij behoort elke heerschappij. Neem deze doornen en prik in je hart; laat alles wat niet van Mij is eruit en laat één doorn achter, als het zegel dat Ik je Koning ben, en om te voorkomen dat iets anders binnenkomt. Ga dan door elk hart en prik hen, laat alle dampen van hoogmoed en verrotting dat ze bevatten eruit, en maak Mij de Koning van allen. Mijn Geliefde, mijn hart breekt als ik U moet verlaten. Daarom bid ik U om mijn oren met Uw doornen aan te raken zodat ik enkel Uw stem hoor.

Bedek mijn ogen met Uw doornen, zodat ik enkel naar U kan kijken, Vul mijn mond met Uw doornen, zodat mijn tong U niet kan beledigen, en vrij is om U in alles te prijzen en U te zegenen. Jezus, mijn Koning, omring mij met doornen, zodat ze mij bewaren, verdedigen, en mij op U kunnen richten. Nu wil ik Uw Bloed afvegen en U kussen, omdat ik zie dat Uw vijanden U naar Pilatus brengen, die U ter dood zal veroordelen. Mijn Geliefde, help me om Uw smartelijke Weg te volgen, en zegen mij.

Jezus wordt opnieuw vóór Pilatus gebracht, die Hem toont aan het volk. 

Mijn gekroonde Jezus, verwond door Uw liefde en overmand door Uw pijn, mijn arme hart kan niet leven zonder U, daarom zoek ik U, en vind ik U opnieuw vóór Pilatus. Maar wat een ontroerend tafereel! De Hemel is geschokt, en de hel beeft van woede! Mijn Leven, mijn blik kan Uw aanblik niet verdragen, zonder zelf te sterven. Maar de extatische kracht van Uw Liefde dwingt mij naar U te kijken, zodat ik Uw pijn en lijden goed begrijp. Ik ben in gedachten verzonken bij U, temidden van tranen en verzuchtingen. Mijn Jezus, U bent naakt, maar toch, kleed U Zich. U bent bekleed met Bloed, Uw vlees is gescheurd, Uw botten zijn onbedekt, Uw Gezicht is onherkenbaar. Doornen steken in Uw Hoofd en bereiken Uw ogen.

Op Uw gezicht zie ik niets dan Bloed dat op de grond drupt, en een bloedige plas achter Uw voeten vormt. Mijn Jezus, ik kan U niet langer herkennen vanwege de manier waarop U wordt vernederd! Uw staat heeft de meest extreme excessen van vernederingen en huivering bereikt! Ik kan niet langer Uw aanblik verdragen. Het is zo smartvol, dat ik het gevoel heb dat ik sterf. Ik zou U willen wegrukken van Pilatus’ aanwezigheid , om U in mijn hart te omsluiten en U rust te geven. Ik zou Uw wonden met mijn liefde willen genezen, en de hele wereld met Uw Bloed willen bedekken, om alle zielen erin te sluiten en hen naar U toe te leiden, als overwinning van Uw pijn en lijden! 

Geduldige Jezus, U kijkt met moeite naar mij door de doornen, en U zegt: Mijn kind, kom in Mijn gebonden armen, plaats je hoofd op Mijn borst, en je zult meer intense en bittere pijn zien, omdat wat je aan de buitenkant van Mijn Mensheid ziet niets anders is dan de uitstorting van Mijn innerlijke pijn. Let op Mijn Hartslagen, en je zult horen dat Ik eerherstel biedt voor onrechtvaardigheden van degenen die bevelen geven, voor onderdrukkingen tegen armen en onschuldigen die ondergeschikt zijn aan leiders en koningen, voor de hoogmoed van degenen die om hun waardigheid, positie, rijkdom te behouden niet aarzelen om een wet te overtreden en hun naaste schade toe te brengen, en hun ogen sluiten voor het licht van de waarheid.

Met deze doornen wil Ik de hoogmoed van hun heerschappij verbrijzelen; en met de gaten die ze in Mijn Hoofd vormen, wil Ik me een weg banen in hun gedachten, om alle dingen erin te ordenen, volgens het licht van de Waarheid. Door zo vernederd te zijn vóór deze onrechtvaardige rechter, wil ik iedereen laten begrijpen dat alleen de deugd hetgeen is wat de mens koning over zichzelf maakt. Ik leer degenen die het bevel voeren dat enkel de deugd verenigd met rechtvaardige kennis, hetgeen is wat een mens in staat stelt om te heersen over anderen, terwijl alle andere waardigheid, zonder de deugd gevaarlijke en betreurenswaardige zaken zijn. Mijn kind, doe mijn eerherstel weerklinken, en blijf waakzaam op Mijn pijn en lijden.

Mijn Geliefde, ik zie dat Pilatus huivert omdat Hij U in zo’n slechte staat ziet en diep onder de indruk zeg hij: „Hoe kan er zoveel wreedheid zijn in het hart van de mens? Het was niet mijn wil om Hem te veroordelen tot de geseling!” Hij wil U bevrijden uit handen van de vijand en hij wil geschikte redenen daartoe vinden. Hij is heel nederig en wend zijn blik af omdat hij U niet kan aankijken. Het is te pijnlijk. Daarom ondervraagt hij U opnieuw: “Maar vertel me eens, wat hebt U gedaan? Uw mensen hebben U in mijn handen gegeven. Vertel me, bent U een koning? Wat is Uw koninkrijk?” Bij de bestormende vragen van Pilatus, antwoordt U niet, en blijft U peinzend in Uzelf. U denkt eraan om mijn arme ziel te redden, ten koste van zoveel pijn! Omdat U niet antwoordt, voegt Pilatus eraan toe: “Weet U niet dat het in mijn macht ligt om U te verlossen of om U te veroordelen?”

Maar mijn Geliefde, U wil het licht van de waarheid in de geest van Pilatus laten schijnen en U antwoordt: U zou geen macht over Mij hebben, als het niet van boven werd gegeven. Degenen echter die Mij in uw handen hebben gegeven, hebben een zwaardere zonde begaan dan U. Bijna ontroerd door de zoetheid van Uw stem, is hij besluiteloos en verkeert zijn hart in een storm. Hij denkt dat de Joden meer medelijden zullen hebben en hij besluit U te tonen vanuit de voorzaal in de hoop dat ze tot medelijden zullen worden bewogen door U zo gemarteld te zien. Hij hoopt om U te kunnen vrijlaten. Jezus, mijn hart verzwakt als ik U Pilatus zie volgen. U loopt moeizaam, gebogen, onder de vreselijke doornenkroon. Uw Bloed markeert Uw stappen, en terwijl U verder gaat, hoort U de tumultueuze menigte verlangend wachten op Uw veroordeling.

Pilatus legt hen het zwijgen op, om de aandacht van iedereen te trekken en om door iedereen te worden gehoord. Hij neemt met afkeer twee randen van het purperen doek vast die Uw borst en schouders bedekt. Hij tilt het op, zodat allen zien in welke vernederende staat U zich bevindt en zeg met een luide stem: “Ecce homo! (Ziehier de mens) Kijk naar Hem, Hij heeft niet langer de trekken van een mens. Kijk naar Zijn wonden. Hij kan niet langer worden herkend. Als Hij kwaad heeft gedaan, heeft Hij reeds genoeg geleden, of liever gezegd teveel. Ik heb er reeds spijt van dat Hij zoveel heeft moeten lijden. Laten we Hem daarom vrijlaten.”

Mijn geliefde Jezus, sta me toe U te ondersteunen, omdat ik zie dat U niet in staat bent om onder het gewicht van zoveel pijn recht te staan en dat U wankelt. Op dit plechtige moment wordt Uw lot bepaald. Bij de woorden van Pilatus worden allen stil, in de Hemel, op aarde en in de hel! En dan, als met één stem, hoor ik het geroep van iedereen: “Kruisig Hem, kruisig Hem, we willen Hem ten koste van alles dood!” Jezus, U beeft. De kreet des doods daalt af in Uw Hart, en onder deze stemmen herkent U de stem van Uw lieve Vader, die zegt: Mijn Zoon, Ik wil dat je dood gaat, de kruisdood! U hoort ook Uw Moeder die, hoewel doorboord en verlaten, Uw lieve Vader laat weerklinken: Zoon, ik wil dat je dood gaat!

De Engelen, de Heiligen, de hel – iedereen schreeuwt in één stem: “Kruisig Hem, kruisig Hem!” Er is niet één ziel die U levend wil. Tot mijn diepste smart en afschuw voel ook ik me gedwongen door een onweerstaanbare kracht om uit te roepen: “Kruisig Hem!” Mijn Jezus, vergeef me als ook ik, een ellendige zondige ziel, U dood wil hebben! Maar ik bid U om mij samen met U te laten sterven. Ondertussen lijkt U bewogen door mijn verdriet, te zeggen: Mijn kind, klamp je vast aan Mijn Hart en neem deel aan Mijn pijn en eerherstel. Dit is een plechtig moment: Mijn dood of de dood van alle mensen moet beslist worden. Op dit moment zijn er twee stromen in Mijn Hart. In de ene zijn alle zielen die, als zij Mij dood willen, het is omdat zij leven in Mij willen vinden. Door Mijn aanvaarding van de dood, zijn ze bevrijd van de eeuwige veroordeling, en staan de deuren van de Hemel voor hen open om hen te ontvangen.

In de andere stroom zijn degenen die Mij dood willen uit haat en als bevestiging van hun eigen veroordeling: Mijn Hart is verscheurd en voelt de dood van elk van hen, en de pijn van de hel! Ach, Mijn Hart kan deze bittere pijn niet verdragen. Ik voel de dood bij elke hartslag, bij elke ademhaling, en Ik blijf herhalen: ‘Waarom zal er zoveel Bloed tevergeefs worden vergoten? Waarom zal Mijn pijn voor zovelen nutteloos zijn?’ Kind, ondersteun Mij, want Ik kan het niet meer aan. Neem deel aan Mijn pijn; moge je leven een voortdurend offer zijn voor de redding van zielen, om zo Mijn pijn en lijden te verzachten, want ze zijn zo ondraaglijk!

Jezus, Uw pijn is de mijne, en ik herhaal Uw eerherstel. Pilatus is verbaasd, en hij haast zich om te zeggen: “Hoe kan dit? Moet ik Uw koning kruisigen? Ik vind geen schuld in Hem om Hem te veroordelen.” En de Joden schreeuwen oorverdovend: “Wij hebben geen andere koning dan de Keizer, en als U Hem niet veroordeelt, bent U geen vriend van de Keizer. Kruisig Hem, Kruisig Hem!” Niet wetend wat anders te doen, uit angst afgezet te worden, laat Pilatus een kruik water brengen, en wast zijn handen. Hij zegt: “Ik ben niet verantwoordelijk voor het bloed van deze rechtvaardige.” En hij veroordeelt U ter dood. Maar de Joden schreeuwen: “Moge Zijn Bloed over ons en over onze kinderen komen!” Ze zien dat U veroordeeld wordt en ze feesten, klappen in hun handen, fluiten en schreeuwen.

En U, Jezus, eerherstel biedt voor degenen die zich op hoge posities bevinden. Zij overtreden de heiligste wetten uit ijdele angst of om hun plaats niet te verliezen, en zijn allerminst bezorgd om de ondergang van hele volkeren, kwaad te voor te trekken en onschuldigen te veroordelen. U biedt ook eerherstel voor degenen die na zonde de goddelijke toorn uitlokken om hen te straffen. Maar terwijl U hiervoor eerherstel biedt, bloedt Uw Hart van verdriet in het zien van Uw uitverkoren volk, getroffen door de vloek van de Hemel, die zij zelf met volle wilsovertuiging hebben gewild. Ze hebben de vloek verzegeld met Uw Bloed dat zij vervloekten!

Uw Hart verzwakt. Sta me toe het met mijn handen te ondersteunen. Ik doe Uw eerherstel en maak Uw pijn tot de mijne. Maar Uw Liefde duwt U verder en ongeduldig bent U reeds op zoek naar het Kruis! Mijn Leven, ik zal U volgen, maar rust nu in mijn armen; dan zullen we de Berg Calvarie samen bereiken. Blijf daarom in mij, en zegen mij. 

Overweging 

Van 9 tot 10 wordt de met doornen gekroonde Jezus bespot als koning en onderworpen aan ongehoorde beledigingen en pijn. Hij biedt eerherstel op een bijzondere manier voor zonden van hoogmoed. Vermijden wij gevoelens van hoogmoed? Bieden we God eer voor het goede dat we doen? Beschouwen we ons als minderwaardig aan anderen? Is onze geest altijd leeg van enige andere gedachte om aanleiding te geven tot genade? Vaak geven we geen aanleiding tot genade omdat onze geest vervuld is met andere gedachten. Omdat onze geest niet volledig gevuld is met God, veroorzaken we dat de duivel ons hindert, en misschien brengen we zelfs bekoringen teweeg.

Wanneer onze geest vervuld is met God, vindt de duivel geen plaats waarnaar hij zijn bekoringen kan richten en vlucht hij in verwarring. In feite hebben heilige gedachten zoveel macht tegen de duivel dat, als hij op het punt ons te treffen, zij hem als vele zwaarden verwonden en hem verwerpen. Daarom betreuren we onterecht als onze geest aangevallen en bekoord wordt door de vijand. Het is onze slechte bewaking die onze vijand aanzet om ons aan te vallen. Hij bespioneert onze geest om kleine ingangen te vinden en valt ons aan. Dan duwen we ondankbaar de doornen in Jezus‘ Hoofd in plaats van Hem door onze heilige gedachten te bevrijden.

Op deze manier kan de heilige inspiratie niet in onze geest werken en wordt de genade gedwarsboomd. Vaak doen we het nog erger. Als we het gewicht van bekoringen voelen, maken we ons zorgen, worden we bedroefd en speculeren we op die bekoringen, in plaats van ze naar Jezus te brengen en opdat ze worden verbrand door het vuur van Zijn liefde. Daarom wordt niet alleen onze geest in beslag genomen door slechte gedachten, maar is ons arme wezen erdoor doordrongen. Er is bijna een mirakel van Jezus nodig om ons ervan te bevrijden.

Jezus kijkt naar ons door de doornen heen, roept ons en lijkt te zeggen: Mijn kind, jij wilt je niet aan Mij vastklampen. Als je snel naar Mij was gekomen, zou Ik je hebben geholpen om je te bevrijden van de strubbelingen die de vijand in je bewustzijn heeft gebracht, en zou je Me niet zo hebben laten verzuchten voor je terugkeer. Ik vroeg je om hulp om bevrijd te worden van de scherpe doornen, maar Ik wachtte tevergeefs. Je was bezig was met het werk dat je vijand je heeft gegeven. Oh! Wat zou je minder worden bekoord, als je snel in Mijn armen zou komen. De vijand zou onmiddellijk vluchten, omdat hij Mij vreest, en niet jij.

Mijn Jezus, mogen Uw doornen mijn gedachten verzegelen in Uw geest, en voorkomen dat de vijand enige bekoring veroorzaakt. Wanneer Jezus zich in onze geest en in ons hart laat voelen, beantwoorden we dan Zijn inspiratie, of vergeten we ze? Jezus wordt bespot als koning. Respecteren wij alle heilige zaken? Gebruiken we alle eerbied die bij deze heilige zaken past, alsof we Jezus Christus zelf aanraken? Mijn Jezus, laat me Uw doornen voelen, zodat ik uit hun prikken kan begrijpen hoeveel U lijdt, en ik U als Koning van mijn hele wezen kan aanstellen. Jezus werd getoond vanuit de voorzaal en werd ter dood veroordeeld door mensen die zozeer geliefd waren en die zoveel voordeel van Hem hadden genoten. 

Liefdevolle Jezus, U aanvaardt de dood voor ons, om ons leven te geven. Zijn we klaar om pijn te aanvaarden om te voorkomen dat Jezus beledigd wordt en moet lijden? Onze pijn moet aanvaard worden om Jezus niet te laten lijden. Omdat Hij oneindig geleden heeft in Zijn Mensheid, en omdat we Zijn leven op aarde moeten voortzetten, moeten we de pijn van de Mensheid van Jezus Christus beantwoorden met onze eigen pijn. Hoe kunnen we medelijden hebben met de pijn die Jezus lijdt, als Hij ziet dat vele zielen uit Zijn Hart worden weggerukt? Maken we Zijn pijn tot de onze om Hem te verlichten van alles wat Hij lijdt? De Joden willen Hem gekruisigd hebben, zodat Hij als een misdadiger kan sterven, en dat Zijn Naam van de aardbodem wordt gewist. Streven we ernaar om Jezus op aarde te laten leven?

Met onze daden, met ons voorbeeld, met onze stappen, moeten we een goddelijk merkteken in de wereld aanbrengen, zodat Jezus door iedereen herkend kan worden, en zodat door onze werken, Zijn leven een goddelijk echo heeft dat gehoord wordt in de hele wereld. Zijn we klaar om ons leven te geven zodat Jezus kan worden verlost van alle beledigingen en overtredingen, of volgen we liever de Joden, het volk dat zoveel begunstigd werd – bijna zoals onze eigen ziel, die zo geliefd is door Jezus – en schreeuwen zoals hen: “Crucifigatur” (laat Hem gekruisigd worden)? Mijn Jezus, laat Uw veroordeling de mijne zijn. Ik accepteer ze uit liefde voor U. En om U te troosten, zal ik mezelf voortdurend in U storten, om U in de harten van alle mensen te brengen, om U bekend te maken aan iedereen en om Uw leven aan iedereen te geven. 

Gebed van dank