24ste uur : van 4 tot 5 uur op goede vrijdag 

Jezus wordt in het graf gelegd. 

De Heiligste Moeder Maria verkeert in bittere verlatenheid. Mijn Moeder, u biedt het laatste offer om een begrafenis te geven aan uw overleden Zoon Jezus. De meesten leggen zich neer bij Gods Wil, maar u vergezelt Hem en plaatst Hem in het graf met uw handen. Maar als u die ledematen bijeen plaatst en op het punt staat Hem de laatste vaarwel en kus te geven, voelt u dat uw Hart wordt verscheurd door pijn. Liefde nagelt u aan die ledematen vast en met de kracht van liefde en smart staat uw leven op het punt te vervagen samen met dat van Uw levenloze Zoon. Arme Moeder, hoe moet u verder zonder Jezus? Hij is uw Leven en uw Al. Toch is het de Wil van God de Vader die het zo beschikt. U zult moeten vechten tegen twee onoverkomelijke krachten: Liefde en Gods Wil. De Liefde houdt u op een zodanige manier vast dat u niet van Hem kunt scheiden en Gods Wil wil het offer.

Arme Moeder, hoeveel medelijden voel ik voor u! Alstublieft, Engelen, kom om haar op te tillen van de verstijfde ledematen van Jezus, anders zal ze sterven! Maar terwijl zij samen met Jezus leek uit te doven, zegt ze, bevend en onderbroken door snikken: Geliefde Zoon, mijn Zoon, dit was de enige verlichting die mij werd overgelaten en die mijn pijn verminderde: Uw Heiligste Mensheid. Ik stort me uit over deze wonden, ik aanbid ze, ik kus ze. Nu wordt ook dit van mij weggenomen, omdat Gods Wil het zo beschikt, en ik berust erin. Maar weet, Zoon, dat ik het wil, en het niet kan. Alleen al door de gedachte dit te doen, verlaat mijn kracht mij en vloeit het leven uit mij weg. Alstublieft, mijn Zoon, sta mij toe om helemaal begraven te blijven in U, zodat ik leven en kracht heb om te kunnen vertrekken. Om Uw Leven, Uw pijn, Uw eerherstel en al wat U bent op mij te nemen. Alleen een uitwisseling van Leven tussen U en mij kan mij kracht geven om het offer te brengen om van U te vertrekken! 

Zo vastberaden, mijn Moeder gaat u opnieuw door die ledematen en u plaatst uw hoofd in het hoofd van Jezus. U kust het, u sluit daarin uw gedachten in, en u neemt zelf Zijn doornen, Zijn gekwelde en beledigde gedachten, en alles wat Hij leed in Zijn Hoofd. Wat zou u Jezus' rede met uw eigen rede willen bezielen, om leven voor leven te kunnen geven! U wordt nu nieuw leven ingeblazen door de gedachten en de doornen van Jezus in uw gedachten te nemen. Smartvolle Moeder, u kust Zijn levenloze ogen, en ik voel me doorboord omdat Jezus niet langer naar u kijkt. Hoe vaak hebben Zijn blikken u vervuld met het Paradijs, en lieten u weer opstaan van dood tot leven. En nu, terwijl u zich niet bekeken voelt, voelt u zich alsof u sterft!

Daarom plaatst u uw ogen in die van Jezus, en neemt u Zijn ogen, Zijn tranen en Zijn bitterheid als u de overtredingen, beledigingen en minachting van mensen ziet. U kust Zijn oren, en u roept Hem en zegt: Mijn Zoon, hoe kan het dat U niet langer naar me luistert. U, die mijn minste beweging hoort? Ik huil nu en roep U, en U hoort mij niet? Ach, liefde is de wreedste tiran! U was meer dan mijn leven voor mij, en nu zal ik zoveel pijn moeten overleven. Daarom, mijn Zoon, laat ik mijn gehoor in het Uwe, en neem ik wat U hebt geleden in Uw gehoor, en de echo van beledigingen die daarin weerklonken. Alleen dit kan mij leven geven - Uw pijn, Uw verdriet! Terwijl u dit zegt, is de pijn en greep op uw Hart zo groot, dat u uw stem verliest en bewegingloos blijft. Mijn arme Moeder, hoeveel medelijden voel ik voor u omwille van de wrede doodservaringen die u hebt geleden! 

Maar Gods Wil doet u bewegen; en u kijkt naar Zijn Gezicht, u kust het en zegt: Aanbeden Zoon, hoe misvormd bent U! Als de liefde mij niet heeft verteld dat U mijn Zoon bent, mijn Leven, mijn Al, zou ik U niet langer herkennen, U bent zo onherkenbaar! Uw schoonheid is misvormd, Uw wangen in kneuzingen, en het licht, de gratie van Uw Gezicht is veranderd in bleekheid van dood, mijn geliefde Zoon. Zoon, wat bent U vernederd! Wat een vreselijke zonde heeft Uw ledematen zo gemaakt! Hoezeer zou ik, Uw onafscheidelijke Moeder Uw originele schoonheid willen teruggeven! Ik wil mijn gezicht in het Uwe versmelten en Uw gezicht voor mij nemen, samen met de klappen, het speeksel, de minachting en alles wat U hebt geleden in Uw Gezicht. Mijn Zoon, als U wilt dat ik leef, geef mij dan Uw pijn anders zal ik sterven!

Uw pijn is zo groot dat het u verstikt en uw gezicht blijft als levenloos op Zijn Gezicht liggen. Engelen, kom om mijn Moeder te troosten. Haar smart is immens. Het overspoelt en verstikt haar en geeft haar geen kracht maar. Maar Gods Wil, die door deze golven breekt, geeft haar het leven terug. U bent nu bij de mond van Jezus en als u Hem kust, voelt u Zijn bitterde lippen door de gal die Zijn mond zo verbitterde. Snikkend zegt u: Zoon, zeg één laatste woord tegen Uw Moeder. Hoe kan het dat Ik niet meer naar Uw stem kan luisteren? Alle woorden die U tegen Mij hebt gezegd, zijn zoals vele pijlen die mijn Hart verwonden van verdriet en liefde. Ze brengen opnieuw mijn verscheurde Hart in beweging. Ze brengen mij veel doodservaringen en willen met kracht een laatste woord van U ontrukken. Maar door geen woorden te ontvangen, kwellen ze mij en zeggen: Je zult Hem niet langer horen.

Je zult zijn zoete accent, de melodie van Zijn scheppende woord niet langer horen! Hij schiep evenveel Paradijzen in mij als woorden die Hij sprak. Mijn Paradijs is volbracht en ik zal niets anders dan bitterheid kennen! Mijn Zoon, ik wil U mijn tong geven om de Uwe te bezielen. Geef mij hetgeen U hebt geleden in Uw mond - de bitterheid van gal, Uw vurige dorst, Uw eerherstel en gebeden. Door zo Uw stem te horen, zal mijn smart draaglijker zijn, en zal Uw Moeder kunnen leven doorheen Uw pijn. Mijn Moeder, u haast zich, omdat degenen die u omringen het graf willen sluiten. U neemt Jezus‘ handen in de uwe, u kust ze, u drukt ze op uw Hart; en als u uw handen in de Zijne legt, neemt u de pijn en wonden van de nagels.

U kijkt naar de wrede marteling die de nagels in Zijn voeten hebben gemaakt; en terwijl u uw voeten erin legt, neemt u die wonden over en u biedt zich aan om naar de zondaars te lopen Jezus‘ plaats, om hen van de hel weg te rukken. Mijn Moeder, u neemt afscheid van Jezus‘ doorboorde Hart. Het is de laatste aanval op uw moederhart. U voelt dat uw Hart uit uw borst wordt gerukt vanwege de heftigheid van liefde en pijn. Uw Hart plaatst zich haastig in het Heilig Hart van Jezus. Bij het zien dat u geen hart meer hebt, haast u zich om Zijn Heilig Hart in het uwe te brengen. Zijn liefde dat verworpen wordt door vele mensen, Zijn vele vurige verlangens die niet vervuld worden vanwege hun ondankbaarheid en de pijn en wonden van dat Heilig Hart, die zullen u de rest van uw leven gekruisigd houden.

Als u naar de grote wonde kijkt, kust u ze, en u neemt Zijn Bloed, en als u Zijn leven in u voelt, hebt u de kracht om zich van Hem te scheiden. U omhelst Hem een laatste keer en staat u toe dat de grafsteen wordt gesloten. Mijn Moeder, laat voorlopig niet toe dat Jezus van onze blik wordt weggenomen. Wacht tot ik mij eerst in Jezus sluit, om Zijn Leven in mij te nemen. Als u, Onbevlekte, Allerheiligste, degene die vol Genade is, niet zonder Jezus kunt leven, hoe kan ik het dan? Ik die zwak en ellendig ben, en vol zonden. Hoe kan ik leven zonder Jezus? Mijn Moeder, laat me niet alleen, neem mij mee; maar plaats mij eerst helemaal in Jezus. Maak mij van alles leeg, om mij helemaal in Jezus te kunnen plaatsen, net zoals u zich in Hem plaatste. Begin de moederlijke zorg, die Jezus u heeft gegeven op het Kruis, bij mij.

Sluit mij met uw handen volledig in Jezus op. Sluit de gedachten van Jezus in mijn gedachten, zodat er geen andere gedachte in mij kan binnendringen. Sluit de ogen van Jezus in de mijne, opdat Hij altijd in mij blijft en plaats Zijn gehoor in het mijne, opdat ik altijd naar Hem luister en altijd Zijn Wil doe. Plaats Zijn Gezicht in het mijne, zodat ik, door naar Zijn misvormde Gezicht te kijken uit liefde voor mij, Hem liefheb, medelijden met Hem heb en eerherstel kan bieden. Plaats Jezus‘ tong in de mijne, opdat ik kan spreken, bidden en onderwijzen met de Zijne. Plaats Zijn handen in de mijne, zodat mijn bewegingen en werken het leven hebben van de Zijne. Plaats Zijn voeten in de mijne, zodat mijn stappen een leven van redding, kracht en ijver voor andere mensen is. Mijn Moeder, sta mij toe Zijn Hart te kussen en Zijn kostbaar Bloed te nemen.

Sluit Zijn Hart in het mijne, opdat ik kan leven van Zijn liefde, Zijn verlangens en Zijn pijn. Neem tenslotte de verstijfde rechterhand van Jezus, zodat Hij mij de laatste zegen kan geven. De steen wordt voor het graf gerold. Wenend neemt u afscheid van Hem en vertrekt. Maar uw pijn is zo groot, dat u bijna verstijft terwijl uw bloed koud wordt. Mijn Moeder van Smarten, samen met u, zeg ik huilend vaarwel aan Jezus. Ik wil u troosten en vergezellen in uw verlatenheid. Ik wil aan uw zijde staan, om u een woord van troost te bieden, een blik van mededogen bij elke verzuchting en verdriet. Ik zal uw tranen verzamelen, en u ondersteunen in mijn armen, als ik zie dat u bezwijkt.

U bent gedwongen om naar Jeruzalem terug te keren, op het pad waar u vandaan kwam. Na slechts een paar stappen staat u reeds voor het Kruis waarop Jezus zoveel geleden heeft en stierf. U omhelst het Kruis. Maar bij het zien dat het met Bloed is bedekt, wordt de pijn die Jezus daar leed, in uw Hart vernieuwd. Niet in staat om de pijn te bedwingen, roept U: O Kruis, hoe kon U zo wreed zijn met mijn Zoon? U hebt Hem niets bespaard! Wat heeft Hij U verkeerd gedaan? U hebt mij, Zijn bedroefde Moeder, niet toegestaan om Hem zelfs maar een slok water te geven, terwijl Hij erom vroeg en aan Zijn uitgedroogde mond gaf U gal en azijn! Ik voelde mijn doorboorde Hart smelten en ik wilde het aan Zijn lippen aanbieden om Zijn dorst te lessen, maar ik werd afgewezen.

O Kruis, wreed, maar heilig, omdat U vergoddelijkt en geheiligd werd door het contact met mijn Zoon! Verander de wreedheid die U met Hem gebruikte als mededogen voor de erbarmelijke mensen; en omwille van de pijn die Hij op U heeft geleden, smeek ik om genade en kracht voor zielen die lijden, opdat geen één van hen verloren gaat vanwege beproevingen en kruisen. Zielen hebben mij te veel gekost. Ze hebben mij het leven van een Zoon van God gekost en als Medeverlosseres en Moeder, bind ik ze aan U, O Kruis. 

Na het te kussen, vertrekt u. Mijn Moeder, hoeveel mededogen voel ik voor u! Bij elke stap en ontmoeting ontstaat nieuwe pijn, die toeneemt in zijn onmetelijkheid en bitterder wordt. Het overweldigt u. U bent nu op het punt gekomen waarop U Jezus deze morgen hebt ontmoet - uitgeput, onder het enorme gewicht van het Kruis, druipend van Bloed, en met een doornekroon op Zijn Hoofd, die stuitend tegen het Kruis, steeds dieper doordrong en Hem enorme pijn gaf bij elke stoot. Bij het ontmoeten van uw blik, keek Jezus met mededogen, maar de soldaten, duwden Hem verder en deden Hem vallen om U deze troost te ontzeggen.

U ziet de grond doordrenkt met Zijn Bloed. U werpt zich op de grond, en terwijl U dat Bloed kust, zegt u: Mijn Engelen, kom als bewakers van dit Bloed, zodat er op geen enkele druppel getrapt wordt en het Bloed ontheiligd wordt. Treurende Moeder, sta mij toe u mijn hand te geven om u te helpen rechtstaan, omdat ik zie dat u bezwijkt in Jezus’ Bloed. Terwijl u verder gaat, ziet u overal sporen van Zijn Bloed en herinnert u zich de pijn van Jezus. U haast zich en gaat binnen in het Cenakel. Ook ik ga binnen in het Cenakel - maar mijn Cenakel is het Heilig Hart van Jezus; van daaruit wil ik naar u toe komen om u gezelschap te houden in dit uur van verlatenheid. Mijn hart kan het niet verdragen u alleen te laten in zoveel verdriet.

Terwijl u uw hoofd beweegt, voelt u de doornen die u van Jezus hebt meegenomen en u wordt erin doorboord. Het zijn de prikken van al onze zondige gedachten die zelfs uw ogen doordringen en u tranen van bloed laten wenen. Aangezien U de aanblik van Jezus voor uw ogen ziet, gaan alle beledigingen en overtredingen van mensen uw ogen voorbij. Wat bent u verbitterd! U begrijpt alles wat Jezus heeft geleden, want u hebt Zijn pijn in u! Maar de ene pijn volgt op de andere. Terwijl u uw oren spitst, voelt u zich doof door de echo van mensenstemmen, die door de verscheidenheid van hun overtredingen uw Hart bereiken en het doorboren; en u zegt: Zoon, hoeveel hebt U geleden!

Mijn Moeder, laat me uw gezicht afdrogen, dat nat van tranen is en met bloed besmeurd. Ik zie dat het nu bedekt is met blauwe plekken, onherkenbaar en doodsbleek. Ik begrijp het. Dit zijn de mishandelingen tegen Jezus die u op zich hebt genomen en die u zo laten lijden. Terwijl u bidt of in uw door vlammen vervulde hart zucht, voelt u de verbitterde adem en brandende lippen van Jezus‘ dorst. Uw smarten nemen toe, en terwijl ik uw handen in de mijne neem, zie ik dat ze door nagels zijn doorboord. In uw handen voelt u de pijn, de moorden, het verraad, de heiligschennis en alle slechte werken, de herhaalde slagen, de wonden die groter en steeds bitterder worden.

U bent de ware gekruisigde Moeder, zo zeer zelfs dat zelfs uw voeten niet zonder nagels blijven. U voelt dat uw voeten niet alleen worden doorboord, maar verscheurd door stappen van ongerechtigheid, en door zielen die naar de hel gaan. U loopt achter hen aan, opdat zij niet in de helse vlammen vallen. Al uw pijn weerklinkt in uw Hart en doorboort he. Niet met zeven zwaarden, maar met vele duizenden zwaarden. Meer zelfs, omdat u het Goddelijk Hart van Jezus in u hebt, dat alle harten bevat, en waarvan de hartslag de hartslagen van allen omsluit zegt het bij elke hartslag: Zielen! Liefde!. En in de hartslag Zielen!, voelt u alle zonden in uw hartslag stromen, en de dood wordt u toegebracht; terwijl in de hartslag Liefde! voelt u dat het leven u wordt gegeven.

Daarom verkeert u in een voortdurende daad van leven en dood. Gekruisigde Moeder, ik heb medelijden met uw smarten. Ze zijn onuitsprekelijk. Daarom roep ik de Engelen, de Heiligste Drie-eenheid, en ik bid Hen om hun harmonieën, hun tevredenheid en hun schoonheid om deze om u heen te plaatsen, om uw intense smarten te kalmeren en u medelijden te bieden. Om u in hun armen te houden en uw pijn met liefde te vergelden. Mijn Moeder, ik dank u namens allen voor alles wat u hebt geleden en ik vraag u, omwille van uw bittere verlatenheid, mij te begeleiden op het moment van mijn dood. Wanneer ik alleen ben en door iedereen verlaten, temidden van duizend angsten, kom dan, en bied dan het gezelschap dat ik u vele malen heb gegeven.

Kom mij dan te hulp, sta naast mij, en verdrijf de vijand. Was mijn ziel met uw tranen, bedek me met het Jezus’ Bloed, bekleed me met Zijn verdiensten, verfraai me en genees me met uw zorgen en met alle pijn en werken van Jezus; en laat daardoor al mijn zonden verdwijnen, waardoor ik totale vergeving verkrijg. En terwijl ik mijn laatste ademtocht haal, ontvang mij in uw armen, plaats mij onder uw mantel, verberg mij voor de blik van de vijand. Breng mij recht naar de Hemel en plaats mij in Jezus‘ armen. Laten we deze overeenkomst sluiten, mijn lieve Moeder!

En nu bid ik u om het gezelschap dat ik u geboden aan al diegenen die pijn lijden, te geven. Wees Moeder van allen. Ontferm U over allen en en ontzeg niemand uw Moederschap. En als ik u verlaat, smeek ik u om mij in het Heilig Hart van Jezus te sluiten; en U, mijn Moeder van Smarten, wees mijn wacht, zodat Jezus mij niet uit Zijn Hart sluit; en ik er niet kan weggaan, ook al zou ik het misschien willen. Ik kus uw Moederlijke hand en zegen mij. 

Overweging 

Jezus is begraven. Een steen verzegelt Hem en verhindert dat Zijn Moeder langer naar Haar Zoon kan kijken. Verbergen wij ons voor de blikken van mensen? Zijn we onverschillig als iedereen ons vergeet? Hebben we een heilige onverschilligheid in wereldse dingen? Overwinnen we alles in totale overgave aan Jezus, met een heilige onverschilligheid die ons voortdurend naar Hem leidt? En vormen we met onze standvastigheid een zoete keten, om Hem naar ons toe te trekken?

Ligt onze blik begraven in Jezus‘ blik, zodat we niets anders zien dan wat Jezus wil? Is onze stem begraven in Jezus‘ stem , zodat als we willen spreken, niet wij spreken maar Jezus? Zijn onze stappen begraven in de Zijne, zodat als we lopen, we sporen van Jezus achterlaten, en niet de onze? En is ons hart begraven in Zijn Hart, om lief te hebben en te verlangen zoals Zijn Hart liefheeft en verlangt? Mijn Moeder, wanneer Jezus zich voor mij verbergt voor het welzijn van mijn ziel, geef mij de genade die U had in het gemis van Jezus, zodat ik Hem alle glorie geef die U Hem gaf, toen Hij in het Graf werd gelegd. 

Mijn Jezus, ik bid tot U met Uw stem. En net als Uw stem de Hemel binnendrong en weerklonk in de stemmen van allen, laat mijn stem op dezelfde manier in de Hemel doordringen, ter ere van Uw stem, om U de liefde en glorie van Uw woord te geven. Mijn Jezus, mijn hart klopt, maar laat het samen met Uw Hart kloppen. Met Uw hartslag, zal ik liefhebben zoals U liefhebt. Ik zal U de liefde van alle mensen geven, en samen met U zal er één roep weerklinken: Liefde, Liefde! Mijn Jezus, geef eer aan Uzelf, en plaats het zegel van Uw kracht, liefde en glorie in alles wat ik doe. 

Gebed van dank