20/4/2024 Een moslim heeft een BDE van de Hel en is geschokt wanneer Jezus hem redt - getuigenis van Amir - Touching the afterlife 

Amir is opgegroeid in het moslimgeloof en toen hij 12 jaar oud was, verscheen Jezus aan hem en later had hij een bijna-doodervaring en hij zag dat bekende gezicht van Jezus terug. Dit is het ongelooflijke verhaal over de bekering van de moslimreligie naar een persoonlijke relatie met Jezus. Welkom Amir. Heel erg bedankt dat ik iedereen mag ontmoeten, mijn Arabische broeders en zusters en hopelijk gaat het met iedereen goed.

God zegene jullie allen. Amen. Het begon toen ik 12 jaar was. Ik en mijn broer deelden samen een slaapkamer. En op een avond wilde ik eens ruilen van bed. Ik vroeg mijn broer Bilal, gaan we eens ruilen van bed. Ik sliep en toen hoorde ik mijn naam twee keer en ik opende mijn ogen en schrok zodanig dat ik uit mijn bed sprong. Maar ik was als bevroren en landde op de grond. 

Ik zag dat de kamer verlicht was als een kaars. Het was een rustgevend licht, maar ik lag op de grond. Toen voelde ik een electrische schok door mijn lichaam gaan en ik voelde mijn lichaam gewoon omhoog komen, boven mijn matras en toen zag Ik hem helder. Hij wenkte met zijn arm en ik zette mij neer. Het eerste wat hij zei was: Wees niet bang. En daarna vroeg Hij: Weet je wie Ik ben? En meteen zonder zelfs maar te denken zei ik: Jezus. We communiceerden daarna met onze geest.

Het was telepathie en toen ik zei dat ik Zjn glimlach kon voelen. Hij was heel blij en zo liefdevol, het was gewoon het beste, het was een geweldig gevoel. Hij praatte tegen mij en ik dacht dit is onmogelijk. Maar Hij zei mij: Dit is echt! En terwijl Hij tegen me praatte, kon Ik door hem heen kijken omdat hij licht is. 

Hij is mooi, licht dat je niet hier op aarde ziet of van welk soort licht dan ook. Dit licht was een licht dat anders was dan al het andere. Ik keek door Hem heen en ik kon het lichaam van mijn broer zien bewegen, en op dat moment wist ik dat het zo echt was. Hij zei zoveel dingen tegen me, maar ik herinner het mij niet meer. Ik heb het daarna nooit aan iemand verteld, omdat ik eerst doodsbang was en ten tweede omdat ik moslim was en van Allah hield en van mijn profeet Mohammed hielden ik van alles hield aan het moslim zijn. 

Ik heb het nooit aan mijn ouders verteld, omdat ze zouden denken dat ik gek was en een probleem zou veroorzaken. Ik wilde niet gestraft worden. Ik heb het zoveel jaren voor mij gehouden, maar Ik hoorde altijd Zijn stem in mijn hart die me zei dat ik aan Hem moest denken. Vele jaren gingen voorbij en ik was zo trots om moslim te zijn. Ik bleef het ontkennen.Ik ben opgegroeid in Dearborn in Michigan. Het is zoals leven in het Midden-Oosten. Het is de grootste moslimgemeenschap in de VS. 

Mijn ouders, vooral mijn moeder, is heel religieus. We gingen vroeger elke week naar de moskee met mijn de hele familie. Mijn neef is een sjeik, en veel mensen hebben met mij gebroken, maar ik heb zoveel meer liefde en vrienden gekregen. De mensen die God in mijn leven heeft geplaatst, zijn gewoon een zegen. Het is gewoon ongelooflijk hoe de dingen werken, het is gewoon verbazingwekkend. Een Christen zijn is niet zo gemakkelijk zoals mensen denken. Ze denken dat je alles kunt doen en dat God je wel zal vergeven, maar zo werkt het niet. 

Maar van 12 tot 42 jaar was ik een fel gelovige moslim, die trots was om moslim te zijn. Vroeger had ik zelfs een islam-tatoeage gekregen om te laten zien dat ik geen nep-moslim was. Ik heb de tattoo nog, al zijn tattoos in de islam verboden, maar dit gebruikte ik omdat ik uitkwam voor mijn moslimgeloof. Ik heb een oom die in de jaren ’80 zich had bekeerd en hij werd gemeden en hij verhuisde. We praatten nooit met hem en elke keer dat hij op bezoek kwam, lachten we hem uit.

En ik zorgde ervoor dat ik hem altijd ontmoette om met hem te debatteren. Ik zei hem dat hij zich had laten bekeren door zijn vrouw. Maar hij zei mij dat het Jezus was die hem had gered en niet zijn vrouw. Hij zei dat hij dit met zijn hele wezen had beslist en dat niemand hem van het tegendeel kon overtuigen. Zelf dacht ik met heel mijn hart en ziel dat de islam de waarheid was en dat alle anderen gewoon verdwaald waren. 

Tot 1 februari 2020. Het doet me aan Paulus in de Bijbel denken. Ik ben hier niet om mensen te overtuigen. Ik ben hier niet om te proberen mensen te bekeren. Het is niet aan mij. Ik ben hier alleen om de waarheid te vertellen, om mijn verhaal te vertellen, omdat ik Jezus elke ademtocht schuldig ben. Ik ben het aan Hem verschuldigd en dit is het minste wat ik kan doen. Ik negeerde Hem gewoon zoveel jaren. Maar Hij liet me weten waar ik heen zou gaan als ik stervende was.

Ik lag te slapen, maar ik zat ineens in het spirituele rijk, en ik viel in deze zwarte afgrond en viel zo snel dat ik bijna niet kon ademen door de wind. Je zintuigen werken een miljoen keer beter, alsof je alles meteen weet, je voelt alles meteen, je hoort alles meteen. Het was precies alsof ik in een tunnel zat, maar zo pikdonker dat zelfs het meest donker nog niet donker genoeg is. Op dat moment praatte mijn ziel tegen mij. Ik was eigenlijk aan het wachten tot ik wakker werd uit een nare droom, maar mijn ziel vertelde mij dat ik dood was. 

Maar ik bleef schreeuwen en zo luid dat ik in deze realiteit het dak van mijn huis zou opblazen door mijn geschreeuw. Al je zintuigen werken een miljoen keer beter. Je kunt elk haartje voelen, elke cel. Je hoort alles zo helder en doordringend. Ik was zo wanhopig en ik wilde uit deze situatie komen. Maar meteen vertelde mijn ziel me dat het niet kon en dat ik voor eeuwig naar de Hel ging. Ik kon het niet geloven, mijn hele leven ging door mijn hoofd en ik bleef schreeuwen Allahu Akbar, God is de grootste. Maar er gebeurde niets, mijn ziel vertelde me dat ik voor eeuwig in de Hel zou belanden. Ik voelde de hopeloosheid. 

Het belangrijkste woord in mijn leven is Hoop, want als je de hopeloosheid in het hiernamaals voelt is er niets op aarde dat je zorgen meer baart. Het gevoel van hopeloosheid is erger dan de Hel zelf. Je weet dat je van God, je laatste hoop gescheiden bent. Je weet dat Hij je niet kan horen. Dit is het ergste, omdat het ondraaglijk is te weten dat Hij je nooit meer kan horen en helpen. Maar er was een wit licht dat zo snel om me heen flitste en ik wist dat het mijn beschermengel was en zijn stem was de mooiste stem ooit. Hij bleef in mijn linker en rechteroor schreeuwen: Luister naar mij!!!! Amir, Amir, je moet naar me luisteren. Hij kan je nog steeds horen. Je moet tegen Jezus zeggen dat Hij in je hart moet komen en je redden.

Je moet het nu doen voordat je ziel je lichaam verlaat, doe het voordat je ziel je lichaam verlaat, schiet op, Hij kan je nog steeds horen, Hij is de Enige die je kan redden. En ik dacht: wat bedoel je Jezus? wat bedoel je met Jezus hoe zit het met Allah? Wat bedoel je met Jezus dat dat Hij de laatste kans is, zoals ik zou nooit in een miljard jaar ooit zou denken dat Jezus degene zou zijn die mij zou redden en ik ontkende het nog steeds. Ik dacht hoe kan dit?

En mijn beschermengel herhaalde steeds: haast je, haast je, haast je en ik keek naar beneden en ik zag een portaal, en ik wist dat dit het einde was, en ik schreeuwde: Jezus, kom in mijn hart en red mij en een grote flits en een donder. De donder was zo hevig dat het de hele aarde zou doen beven. Mijn ziel kwam onmiddellijk terug in mijn lichaam en met zoveel kracht dat ik ongeveer drie of vier dagen pijn had. Ik had pijn en mijn lichaam zweette. Mijn vrouw lag naast me te slapen ze werd wakker en ik zei: ik stierf, ik stierf en ik kan het niet geloven, ik kan het niet geloven, Jezus heeft mij gered. Jezus heeft mij gered. 

Het doet me denken aan het verhaal van Jona, hoe Jona het uitschreeuwde naar God, maar hij was niet helemaal aan de andere kant. Dat is het dichtst bij wat ik toen voelde. Want nadat ik dat verhaal had gelezen, voelde het gewoon als wauw, dit is het. Mijn beschermengel klonk zo wanhopig, zo wanhopig tot mij. Het was alsof hij schreeuwde: Alsjeblieft, je moet het Hem vertellen voordat je ziel je lichaam verlaat, hij bleef me vertellen dat ik me moest haasten. En ik deed het. Toen ik in mijn lichaam terugkwam stond ik meteen op, en ik durfde niet meer slapen, omdat ik dacht dat ik een hartaanval had gehad. Ik ben een koppige man en voordat ik naar het ziekenhuis ga moet ik halfdood zijn, en mijn borst deed pijn. 

In de morgen was ik klaar om te gaan werken en ik huilde. Ik dacht: Ik ga de koran nog een keer lezen. Ik moet omdat we in de islam geloven dat de duivel ons soms voor de gek houdt en hij kan op iemand lijken of zo of dingen in je hoofd stoppen. Maar meteen antwoordde God mij: nee. Ik schreeuwde zoveel keer Allah en maar 1 keer Jezus en Jezus gaf mij mijn leven terug. Allah hoorde me niet en ik bleef zijn naam maar schreeuwen. Ik hoopte dat hij mij zou redden, maar hij hoorde mij niet eens.

Maar Jezus hoorde mij en ik geloofde niet eens zo fel in Jezus. Ik dacht dat Hij gewoon een profeet was. In de islam is Hij een profeet. Hij is een heel belangrijke profeet, maar niets meer meer of minder. We geloven dat Hij wonderen deed. We geloven dat Hij geboren is uit een maagd. We geloven dat Hij zondeloos is. Het enige wat we niet geloofden is dat Hij gekruisigd is. 

En in deze ervaring was er geen tijd. Alles gebeurde het ene na het andere. Het ging aan de ene kant zo vlug en toch ging er niet veel tijd over omdat daar geen tijd bestond. Ik dacht zelf nog altijd dat het onmogelijk was en dat het de duivel was die mij in een valstrik lokte. Ik las opnieuw de Koran, maar het was helemaal anders. Het was alsof mijn ogen waren opengegaan, en ik een volledig zicht had. Ik had geen tunnelvisie meer. Ik kon niet geloven dat ik hetgeen ik las nog had geloofd. Ik geloofde nu dat Jezus gekruisigd was geweest, en in de Koran stond dat Allah iemand op het kruis had geplaatst die op Jezus leek. En ik hoorde de stem van mijn beschermengel terug en het strafste is dat hij me nooit verlaat. Tot op de dag van vandaag zit hij altijd in mijn hoofd. 

Toen ik de Koran las, bleef hij me zeggen: Hij is de Enige die je kan redden. Het kostte me acht maanden, ik las de Koran en de Bijbel. En elke keer kreeg ik een droom, voordat ik Jezus accepteerde. Het duurde acht maanden, van februari tot oktober en op Halloween 2020 gingen mijn vrouw en ik naar Tennessee en het is gek hoe God gewoon op deze mysterieuze manieren werkt. Ik kon het niet aan mijn goede vrienden vertellen omdat ze mij vertelden dat dit een valstrik was van de duivel. Ik dacht: Er is maar één persoon met wie ik hierover kan praten, die ik vertrouw en niet zou denken dat ik gek was.

Dat was mijn oom, die Christen is. Ik belde hem en vertelde hem over mijn droom. Ik vertelde hem ook dat ik op reis ging naar Tennessee en hij zei meteen dat hij ook naar Tennessee ging omdat ze het 50-jarig jubileum van hun huwelijk vierden. En hij zei dat we elkaar daar konden ontmoeten. Ik zei: Geweldig, want ik wil je alles vertellen wat er is gebeurd, ik wil dat je het weet, het uitlegt en zo. 

Toen we elkaar daar ontmoetten, bleef hij daar drie dagen. Ik en mijn vrouw bleven daar een week en elke dag bleven we daar waren samen, we praatten nooit over niets totdat ik hem op een avond vertelde wat er met mij was gebeurd en ik vertelde hem over toen ik een kind was. Hij zei dat ik met een zware last rondliep en dat ik het aan Jezus moest geven. Ik worstelde om moslim te zijn en te blijven, maar tegelijkertijd wilde ik niet naar de Hel en deze hopeloosheid. Daarom wandelden we samen en ik probeerde hem over Mohammed te vertellen.

Ik probeerde nog steeds alles te rechtvaardigen en hij kijkt mij in mijn ogen en zegt: Amir, je kent de waarheid, zeg niet iets anders, je kent de waarheid. Doe wat je moet doen. Dat was de dag dat hij vertrok en die avond was Halloween. Mijn vrouw en ik verbleven in een hotel, en mijn moeder belde me. Ik en mijn zoon hadden gebroken en hij woonde bij mijn ouders. Het was de laatste nacht dat we in Tennessee waren en we zouden de volgende morgen vertrekken. 

Mijn moeder zei: Je zoon heeft een pistool gekocht en ik wil het niet in mijn huis. Ik zei haar: Bel de politie en zeg het hun. Maar ze zei: Dat ga ik niet doen, het is mijn kleinzoon. Ik zei: Ok, zeg dat hij aan de telefoon komt. Ik zei hem: ga onmiddellijk het pistool aan het politiebureau geven. Als je dat niet doet dat kom ik naar daar en sla ik je ermee. Hij zei mij: Dat ga je niet doen, en wat dan nog? En hij vloekte. Maar ik zei hem: In 7 uur sta ik bij je.

En ik zei: Doe me een plezier, houd je maar in, gebruik je energie dan maar. Ik was niet van plan te wachten tot de volgende dag. Ik hing de telefoon op en ik begon tegen mijn vrouw te schreeuwen omdat ze altijd voor mijn zoon opkwam. Ik was kwaad en zei: je hebt 10 minuten om je spullen in te pakken, als je je spullen niet inpakt, ben ik weg. Dan ga je op een andere manier moeten zien thuis te komen. 

Ik ging de kamer uit en stond in de lift en dan hoorde ik eerst de stem van Jezus. Hij zei: Ik kan je helpen, onthoud Mij, onthoud Mij, Ik kan je helpen, dan hoorde ik de stem van de Engel. Ik zat in mijn wagen en ik dacht: stop ermee, ik wil het niet horen. Ik keek vanuit mijn wagen naar de prachtige, mooie, heldere nacht en ik keek naar de hemel en ik huilde. Ik dacht: ik ga terug naar Michigan en ik ga deze jongen pijn doen, hij is te ver gegaan. En ik keek naar de lucht, maar ik wist dat ik het niet wilde. Ik wilde het niet doen. Ik zei: Je blijft mij achtervolgen, je blijft de hele tijd op me afkomen sinds ik 12 jaar oud was als Je bent wie je zegt, kom dan in mijn hart en red me. 

Ondertussen was mijn oom reeds thuis en ik was wanhopig en ik belde hem. Ik wist niet meer wat te zeggen en zei hem ik wil Jezus echt in mijn hart ontvangen en ik vroeg hem hoe ik dit moest aanpakken. Hij vroeg mij: Ben je 100 % zeker, Amir? Hij wilde mij heel graag helpen want ik kon het niet meer aan. Ik zei hem dat ik wanhopig was en dat dit mijn enige hoop was, vooral na al hetgeen mij was overkomen en ik mijn zoon niet wilde straffen.

Hij vroeg mij dit te herhalen: Amir, geloof je dat Jezus voor jou stierf aan het kruis en op de derde dag verrees voor jouw zonden en ik zei tegen hem: Ja, ik geloof het. Diep vanbinnen, in mijn ziel, wist ik het dat dit het juiste was, maar ik probeerde het zo hard te ontkennen, het te verbergen. En er gebeurde iets vreemds. Ik hing de telefoon op en ik keek terug naar de hemel. 

Ik had zoiets van, bevestig me alsjeblieft dat Je in mijn hart zit, alsjeblieft en toen voelde ik deze last, deze duisternis uit me komen en ik voelde een tintelend gevoel overal, alsof je op je arm hebt geslapen. Ik voelde het in heel mijn lichaam. Het was eng. Het was zo erg dat ik dacht: Wat is hier aan de hand. Toen werd het terug normaal. 

Ik stapte uit mijn wagen en ik ging terug naar de hotelkamer en ik opende de deur en mijn vrouw was aan het inpakken en ik pakte haar vast en ik omhelsde haar meteen. Ik zei geen woord tegen haar en terwijl ik haar knuffelde, vertelde ik haar: Schat, het spijt me zo erg. Ik moet je iets vertellen. Ze huilde. Ik dacht ik moet het haar zeggen. Ik moest haar zeggen dat Jezus me had gered. Ik had geen keus. Zij was zo opgewonden, ze zei: wat heb je gedaan? Ik zei: Ik heb me overgegeven aan Jezus. Ik heb alles aan Jezus gegeven, Hij is mijn redder, Hij is mijn Heer. Ik moet gewoon in Hem geloven, ik weet het gewoon, en ik begon te huilen.

Ze zei tegen mij dat het de eerste keer was dat ze ooit zo’n knuffel had gekregen. Ik werd bijna gek, ook omdat ik zo bang was. Ik wist niet of ik het juiste had gedaan, en ik begon te twijfelen. Ik zette de tv aan en het was een gospelkoor op tv en ze zongen over iemand die moeilijke tijden doormaakt. Net zoals mijn oom zei over Matteüs 10:28. Het was teveel voor mij en ik zette de tv af. Toen ging ik naar het balkon en ik zag dat ze vuurtjes hadden staan voor de gasten. Het was zo’n mooie nacht en ik vond het vreemd dat er niemand bij de vuurtjes stond. Want het was Halloweenweekend. Ik dacht er veel volk zou zijn.

Toen zei ik tegen mijn vrouw: Ik ga een frisse neus halen, wil je alsjeblieft met me meekomen. We gingen bij een vuurtje zitten en ik probeer haar uit te leggen wat er aan de hand was. Ik keek eventjes naar boven omdat er een vrouw op haar balkon een sigaret stond te roken en ze wees naar mij om achterom te kijken. Wat was ik verbaasd, ik zag drie cirkels rond de maan en het leek dat ofwel de aarde dichter bij de maan kwam of omgekeerd. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik dacht onmiddellijk: Dit is voor mij. En mijn vrouw zei: Dit is zeker voor jou! 

Ik dacht: Dit is ongelooflijk, nu ga ik terug naar Michigan. Ik was aan het uitchecken, want het was al na middernacht en we wilden vroeg in de ochtend vertrekken. weet je, en we waren aan het kijken. Ik kon niet slapen en de weg van Tennessee naar Michigan was ik de hele tijd aan het huilen, en mijn vrouw moest rijden. Ik huilde omdat de liefde over mij heen kwam en de wetenschap dat ik veilig was. Mijn grootste angst was voor de dood, en deze angst was weg.

Maar ik was nog altijd bang omdat in de Islam zijn er een paar zonden die onvergeeflijk zijn: eerst en vooral de shirk en tweede het verlaten van de Islam. Dat is een doodstraf in het Midden-Oosten. Ik bedoel, als ze mij vermoorden, zouden ze een gratis ticket naar de Hemel, want ik verliet de Islam. En ik was ook bang omdat ik mijn hele familie zou meesleuren, en ik heb een grote familie. Ik dacht ik ga problemen veroorzaken. 

Maar nu weet iedereen het. En mijn vader schaamt zich. Maar de liefde die Christus me gaf was onoverwinnelijk. Het was mijn plan dit geheim te houden, en me te gedragen alsof ik nog steeds moslim was, alleen maar terwille van mijn familie, maar ik kon het niet voor mezelf houden. Ik vertelde het mijn familie de eerste week, maar op de terugweg uit Tennessee, toen ik huilde en bleef God me deze tekenen laten zien. Ik dacht: Doet Jezus dit allemaal voor mij? Het is onwerkelijk hoeveel Liefde Hij geeft. Ik wou dat mensen wisten hoeveel van Hij van hen houdt. Iedereen is zo geliefd.

Als mensen wisten hoeveel van hen gehouden wordt, zou deze wereld zou zo goed en zo liefdevol zijn. God heeft het altijd zo gewild dat we van elkaar houden. Heb je je naaste lief alsof je van jezelf houdt, dat bedoelde Hij met 'heb elkaar lief', als we zo van elkaar hielden, dan zouden we de Hemel op aarde hebben. Mensen zouden gelovig zijn, vurig in geloof. Mensen willen altijd tekenen, wonderen, visioenen, ze willen dit en dat en pas dan willen ze geloven. En ik vertel altijd over Thomas uit Johannes 20:29. Weet je, ik wou dat ik had geloofd zonder iets te zien. Omdat Hij tegen Thomas zei: Je hebt Me gezien en geloofd, maar gezegend zijn degenen die niet hebben gezien en toch geloven.

Daarom zijn degenen die niets gezien hebben zoveel meer gezegend, dan je het beseft. Ik zou willen dat jullie beseffen hoe gezegend jullie zijn en het doet me pijn, want zelfs na alles wat Hij me heeft laten zien en alles wat Hij voor me heeft gedaan, word ik boos op mezelf omdat ik mensen zie die niets hebben gezien: geen visioenen, geen tekenen, niets, en hun geloof en hun vurigheid zijn zo mooi dat ik zou willen dat ik die persoon was.