Een valse vlag operatie (van Bitchute - Erick van Dijk voor ondertiteling) 

Zo’n operatie is ontworpen om de schijn te wekken dat een aanval of gewelddadige aanslag is uitgevoerd door een persoon of land terwijl de werkelijke dader wordt verhuld. De verwijzing naar vlaggen stamt van piraten die een valse vlag voerden, zich voordeden als bondgenoot om binnen schietafstand te komen. Het werd ook ingezet bij oorlogen op zee en ter land, waar soldaten valse vlaggen voerden of de militaire uniformen van de vijand droegen om de schuld in hun schoenen te schuiven. Schrijver G. Edward Griffin onderzoekt de Machtspiramide al sinds de jaren 60. Hij meent dat valse vlag operaties een essentieel onderdeel vormen bij het manipuleren van de massa door degenen aan de top.

Dit is door de geschiedenis een veel gebruikte tactiek. Het gaat helemaal terug tot de tijd van de Romeinen. Nu, met de controle over de communicatiemiddelen zijn valse vlag-aanvallen een gemakkelijke klus. Want de communicatie bepaalt hoe de massa de schuldvraag opvat en hoe het gebeurde, je kunt iets creëren uit het niets, indien nodig. Dat kun je naar keuze combineren met stukjes waarheid zodat het eruit ziet als iets anders. Het is vrij gemakkelijk om een nietsvermoedend publiek ervan te overtuigen dat een valse voorstelling klopt. Vele valse vlag operaties worden vaak gebruikt om een reactie bij het publiek op te wekken, meestal angst. Als een groep het publiek wil opzetten tegen hun vijand dan plegen ze mogelijk een aanval, gekleed als de vijand, om hun reputatie te beschadigen in de ogen van het publiek.

De media kunnen worden gebruikt om een verhaal vorm te geven of angst te zaaien, en Big Tech om tegengestelde meningen te censureren op sociale media. Samen kunnen Big Tech, de gecontroleerde media en de poppenspelers achter overheden een realiteit creëren uit een vooropgezette gebeurtenis. Het is niet maar 1 land dat gebruik maakt van valse vlag operaties. De brand van het Duitse parlementsgebouw vond plaats slechts weken na de benoeming van Hitler tot Rijkskanselier. Velen menen dat dit een valse vlag operatie was van de nazi’s om Hitler de totale macht te geven.

„Operatie Gladio“ was de codenaam voor operatie door „achterblijvers“ na de Tweede Wereldoorlog. Het westerse militaire industrieel complex, in de vorm van de NAVO en de CIA, werkte samen met Europese inlichingendiensten om wanorde aan te wakkeren en zelfs valse vlag-aanvallen te ensceneren. Daniele Ganser, auteur van De geheime legers van de NAVO: Operatie Gladio en terrorisme in West Europa, meent dat bewegingen van achterblijvers die een relatie hadden met Gladio in verband werden gebracht met rechts terrorisme en verantwoordelijk waren voor terroristische aanslagen tegen de burgerbevolking van Italië. In Amerika hebben we vrijgegeven documenten over „Operatie Northwoods“, van het Ministerie van Defensie en de gezamelijke Stafchefs, opgesteld door President Kennedy in 1962.

De documenten, getiteld Rechtvaardiging voor Amerikaans militair ingrijpen op Cuba, bevatten talloze plannen voor valse vlag operaties en om Cuba de schuld te geven om een militaire operatie in dat land te rechtvaardigen. Een aantal van de voorstellen, op afstand de controle overnemen van een vliegtuig uit de burgerluchtvaart, een nep aanval op een Amerikaans gevechtsvliegtuig uit de kust van Cuba, het mogelijk vermoorden van Cubaanse immigranten, en het laten zinken van boten met Cubaanse vluchtelingen. Andere documenten van Defensie met voorstelln voor valse vlag-operatie zijn onder andere Operatie Bingo, Operatie Dirty Trick en Operatie Mongoose.

Er is ook bewijs dat de aanval op de Amerikaanse basis Pearl Harbor op Hawaï een succesvolle valse vlag-aanval was. In dit voorbeeld, in plaats van de regering van de VS die een aanval opzet en een vijand de schuld geeft, wordt de Amerikaanse overheid ervan beschuldigd te hebben geweten van de aanval en het lieten gebeuren om gebruikt te maken van de navolgende angst onder de Amerikanen.

G. Edward Griffin: Ik zou graag voor een rechter bewijs willen aanreiken om aan te tonen dat Pearl Harbor een valse vlag was. Want het bewijs daarvoor is openbaar. Veel ervan werd onderdrukt en verborgen. Veel ervan werd vernietigd. Maar er is genoeg van over. Ik denk dat het vrij gemakkelijk zou zijn om voor een rechter, als ik dat mag aanvoeren, als het Hof niet bevooroordeeld of corrupt is, het bewijs niet toelaat, dat ik iedereen ervan kan overtuigen dat Pearl Harbor een valse vlag-aanval was tegen de VS. De aanval was echt, maar het was opgezet om de Japanners uit te lokken.

Ik zal niet op de details ingaan, maar het leiderschap in de VS wist drommels goed dat het eraan kwam, dat wilden ze ook, ze wilden aangevallen worden om een excuus te hebben zich te mengen in WOII. Zo konden ze een plaats hebben aan de vredestafel waar de wereld nadien werd opgedeeld. Ik weet niet of ik zo’n zaak kan maken waar het 11 september betreft. Misschien wel. Ik denk dat het bewijs nu even duidelijk is. Naarmate de tijd verstrijkt, als Bush weg is, en al de andere hoofrolspelers, dan zal er minder weerstand zijn om ernaar te kijken, dat zelfs 11 september, hoe vreselijk dat ook was, ook een valse vlag-operatie was.

Een van de bekendste moderne voorbeelden van een vermeende valse vlag, zijn de aanvallen op 11 september 2001. Deze aanvallen waren de afgelopen decennia een van de meest besproken geopolitieke onderwerpen. Het gevestigde narratief rond 9/11 beweert dat Osama bin Laden een geheim netwerk aanstuurde van Moslimterroristen vanuit een grot in het Midden Oosten en erin slaagde door te dringen tot een van de meest beschermde stukken luchtruim ter wereld.

Volgens dit verhaal stortten de Twin Towers in, in NY als gevolg van de vliegtuigen en de brand die ontstond. Over deze versie is echter eindeloos gediscussieerd in boeken, verhandelingen, conferenties en documentaires die probeerden de waarheid te vinden over wat er die noodlottige dag plaatsvond. Deze verzameling van auteurs, onderzoekers, ingenieurs, wetenschappers, brandweerlieden en activisten kwam bekend te staan als de Waarheidsbeweging 11 september.

Sceptisch over de officiële verklaringen over 9/11 organiseerden ze zich in groepen om het aan te vechten, waaronder architecten en ingenieurs, brandweerlieden, piloten, het International Center for 9/11 Justice en lokale groepen of individuele activisten over de hele wereld. Het is een vrije beweging zonder officiële positie, en de meningen, theorieën en ideeën botsen soms. Maar degenen die werken in de bredere beweging zijn verbonden in de overtuiging dat het officiële verhaal dat de regering voorstaat, vol onsamenhangende zaken is. Een groot deel van de beweging richt zich op bewijs voor een mogelijk gecontroleerde sloop die de oorzaak was voor het instorten van de torens, naast WTC gebouw 7, gebouw 6 en andere gebouwen waar nauwelijks aandacht voor was.

Vele getuigen hoorden of zagen explosies in de gebouwen of eronder voor ze instortten. Voor zover het een valse vlag betrof zijn er strijdige theorieen wat de daders betreft, als het niet bin Laden en al-Qaida waren. Sommige onderzoekers wijzen naar financiering en invloed vanuit Saoedi Arabië, anderen naar betrokkenheid van Pakistan. De meest gebruikte theorie richt zich op leden van de regeringen van VS en/of Israël, die betrokken zouden zijn geweest bij het plannen, financieren en uitvoeren van de verschillende onderdelen van 9/11. Theorieen rond 11 september zijn onderzocht in een aantal documentaires van Architect & Engineers for 9/11 Truth, The Corbett Report, mijn eigen mini-documentaire, Declassify the Truth, en vele andere gekwalificeerde onderzoekers.

In deze aflevering kijken we naar twee minder bekende maar even belangrijke valse vlag-operaties. De bomaanslag in Oklahoma City in 1995. Op 19/4/1995 explodeerde het Alfred P. Murrah overheidsgebouw in Oklahoma City om 9.02u in de ochtend waarbij 168 mensen de dood vonden, waaronder ook kinderen, en meer dan een derde van het gebouw werd verwoest. De officiële versie is dat Timothy McVeigh, militair veteraan en vermeeld blanke racist, met wat handlangers een bom liet afgaan in een gehuurde vrachtwagen buiten het gebouw. Het klopt inderdaa dat McVeigh werd gezien bij het gebouw en een rol had in de aanval. Maar vragen rond zijn motief en eventuele mededaders leidden ertoe dat vele inwoners twijfels hadden bij het officiële verhaal.

Charles Key, voormalig lid van het Huis van Afgevaardigden van Oklahoma van 1986 tot 1999 en van 2006 tot 2012, werkte samen met Glenn Wilburn,wiens kleinzonen omkwamen, om in juni 1997 een onderzoeksjury samen te brengen om de bewering te onderzoeken van voorkennis bij de Amerikaanse overheid en andere mogelijke verdachten. Na 18 maanden en het bevragen van ruim 170 getuigen was de conclusie van de jury: „We kunnen niet met absolute zekerheid zeggen dat er niemand anders betrokken was bij de bomaanslag op het overheidsgebouw.“ Ze voegden er echter aan toe: „Er is niet voldoende bewijs voorgelegd of onthuld om verdere samenzweerders aan te klagen.“ De jury stelde hun verklaring over voorkennis nog scherper door te stellen: „We kunnen met zekerheid zeggen dat we niet geloven dat de federale overheid voorkennis had dat de vreselijke terroristische aanval eraan zat te komen.“

De verklaring van de jury weerheid Key en bezorgde stadsbewoners echter niet. Hij was ook betrokken bij het vormen van een onderzoekscommissie die de openstaande vragen onder aandacht bracht van lokale omroepen en inwoners van de stad. De commissie kwam in 2001 met hun eindrapport dat liet zien dat McVeigh niet alleen handelde en dat de FBI vooraf van de aanval wist. Het rapport bevat getuigenissen van personen die niet alleen zeggen dat McVaigh niet de enige was, maar ook dat alleen de bom in de vrachtwagen niet zoveel vernietiging had kunnen aanrichten.

Ex-generaal Benton Partin bekeek het en zei dat de bom van McVeigh niet die schade had kunnen veroorzaken. „Er is sterk bewijs dat er explosieven aanwezig waren in het gebouw,“ schreef Partin in 1997 in een brief aan een aanklager. Het beste overzicht van de vele onregelmatigheiden bij de bomaanslag en het gevecht om de waarheid door burgers is te zien in de documentaire A Noble Lie. Het vertelt het verhaal van agenten van ATF die vooraf werden gewaarschuwd.

Was het kantoor van de ATF die ochtend leeg? Ik vroeg of ik een agent kon spreken die in het gebouw werkte om te horen of ze iets wisten over mijn vrouw. Hij zei dat ze op dat moment vergaderden. Ik vroeg hem: „Ik moet met iemand spreken, ik heb informatie nodig.“

Hij zei dat geen van hen in het gebouw waren, dus werden ze niet verhoord. Ze kregen een tip via hun semafoon om die ochtend niet naar het werk te komen.

Oefeningen waardoor de explosievendienst in de buurt was, waarneming van andere verdachten...

Ik dacht al dat ik die vrachtwagen daar eerder had gezien. Voor het gebeurde.

...onderzoekers die twijfelden aan het officiele narratief...

Ik begon te twijfelen aan het officiele verhaal dat naar buiten kwam. De lokale media deden goed werk op de eerste dag. Wat ook geldt voor de lokale politie. Maar toen de federale agenten kwamen werd alles anders.

...en hoe het verhaal begon te veranderen na de eerste dagen.

Wie gaat de onderzoekers onderzoeken? Wie gaat er kijken naar de aanklagers? Wie gaat de verantwoordelijkheid zoeken? En de ambtenaren? Dat is wat we proberen te doen, naast het vinden van de waarheid.

In de eerste instantie berichtten de aanwezige media de waarheid. Over de niet ontplofte bonnen die uit het gebouw werden verwijderd. Die middag werd het al afgezwakt. Het verschil was duidelijk. En de volgende dag had iedereen, behalve Channel 4, hun verhaal helemaal veranderd. A Noble Lie vertelt ook het verhaal van jurylid Hoppy Heidelberg die zegt dat de jury op verschillende manieren werd tegengewerkt en geen volledige toegang had tot de informatie die ze nodig had.

We mochten het fotografisch bewijs niet zien van de camera’s op het getroffen gebouw waarop te zien zou zijn dat de vrachtwagen werd geparkeerd en wie eruit stapten. Dat is allemaal vastgelegd. Wij waren gemachtigd om dat te zien, maar we kregen het niet te zien. Niemand kreeg de beelden te zien, ze worden al 15 jaar achtergehouden.

Een van de meest onrustbarende aspecten van het onderzoek naar de aanslag betreft agent Terrence Yeakey, die zijn eigen onderzoek startte nadat hij argwaan kreeg bij het officiele onderzoek. Terrence, beter bekend als Terry, redde slachtoffers na de explosies en kreeg hiervoor een medaille voor getoonde moed. Hij wilde de medaille echter niet omdat hij meende dat hij werd voorgelogen over de werkelijke oorzaak van de explosie. Yeakey was bezig met het verzamelen van bewijs toen hij ogenschijnlijk zelfmoord pleegde, wat direct leidde tot verdenkingen bij familie en collega’s. Hij werd gevonden in zijn wagen buiten de stad, zijn polsen en hals doorgesneden en een kogelwond aan zijn hoofd.

Het verhaal werd zo groot dat gevestigde media als CNN gedwongen werden de vraag te stellen hoe het zat met de dood van de agent. Zijn zus Lashon Hargrove vertelde CNN dat hij vragen had over hoe de explosie kon plaatsvinden, en over het patroon van de schade. Ze zei dat hij zich afvroeg „ze zeiden dat de bom naar binnen blies,“ maar hij zag bewijs dat de bom naar buiten blies. Als dat klopt dan is dat bewijs voor explosieven in het gebouw die naar buiten bliezen. Yeakey’s vrouw Tonia verklaarde ook dat ze hem ‘s avonds naar het gebouw reed. Hij wilde het zien terwijl er minder mensen waren. Ze zei tegen CNN dat ze er rond 22u naartoe reden en dat Terry een foto wilde maken onder de plaats waar het kinderdagverblijf was geweest. Ze zei dat ze werden tegen gehouden door officieren van de ATF of de FBI die hem het niet toelieten.

Tonia verklaarde ook dat Terry een gedetailleerd rapport schreef voor de lokale politie. Op een dag kwam Terry gefrustreerd thuis omdat zijn rapport was verdwenen. Zijn baas droeg hem op een nieuwe rapport te schrijven van 1 pagina. Ook herinnerde ze zich een boos telefoontje van een toezichthouder die vroeg waar hij was en eiste dat hij zijn rapport moest indienen, anders kreeg hij een vermaning. De politie van Oklahoma weigerde de vragen te beantwoorden over Terry’s verslag of het vermeende verdwijnen ervan. In de documentaire zien we ook de verklaring dat er na zijn dood geen autopsie werd verricht.

Vragen rond de bomaanslag in Oklahoma City blijven tot op heden onbeantwoord. Velen die geloven dat het gebeuren een valse vlag was, vermoeden dat McVeigh een onwetende zondebok was, of zich niet bewust was van de grotere operatie om hem heen. De aanslag werd door de overheid en de media verklaard als alweer een teken dat „extremisme in Amerika“ en „terrorisme van eigen bodem“ in opkomst waren. Een mantra dat herhaald bleef worden in het politieke klimaat van de jaren 2020. Men dient ook te begrijpen dat de aanslag leidde tot het aannemen van de „Anti terrorisme wet en effectieve doodstraf“ die werd ingediend door de toenmalige senator Joe Biden. De wet werd bekritiseerd om het wegnemen van beschermende grondrechten. Biden, nu president van de VS, beweerde vaak dat zijn wet de voorloper was van de Patriot Act.

...die om dezelfde redenen ook werd bekritiseerd na 11 september. Dit is een van de redenen waarom het belangrijk is om de misleiding van de valse vlag te begrijpen. De aanvallen stapelen zich op en zorgen voor steeds meer paniek in de geest en hart van de burger, wat de machtspiramide toelaat dat hun agenda van controle en overheersing verder wordt uitgerold.

De bewering van gasaanvallen in Syrië in 2018. De burgeroorlog in Syrië woedt reeds sinds 2012. Er zijn allerlei groepen rivalen en verschillende milities. Gedurende het slepende conflict waren er een aantal aantijgingen van chemische aanvallen, waarbij een onbekend aantal Syriërs zou zijn omgekomen. De dodelijkste aanvallen waren die in augustus 2013 met sarin in Ghouta waar honderden omkwamen en duizenden gewond raakten. In april 2017, ook met sarin, in Khan Shaykhun, met naar verluidt 89 dodelijke slachtoffers. En in april 2018, een vermeende chemische aanval in Dhouma, die 43 mensen doodde, met 500 gewonden.

Volgens de officiële verklaring was de Syrische president Assad verantwoordelijk voor deze aanvallen. Assad ontkent betrokkenheid en beweert dat, als deze aanvallen plaatsvonden ze werden uitgevoerd door groepen rebellen ter plekke, en niet door de Syrische Luchtmacht die chemische wapens dropte. We kunnen niet elke claim in detail onderzoeken, we richten ons op die in Dhouma in 2018. Bij deze beweerde aanval zag de wereld beelden van vrouwen en kinderen met schuim op de mond na naar verluidt te zijn blootgesteld aan giftige chemische stoffen. Het waren de beelden van dode kinderen die president Donald Trump, Frankrijk en het VK aanzetten tot het droppen van bommen op Syrië op 14/4/2018.

Zonder fatsoenlijk onderzoek af te wachten gaf Trump bevel meer dan 100 Tomahawk-raketten te droppen op Damascus. Op 16/4, twee dagen na de aanval waren journalisten in Dhouma en ondervroegen bewoners daar. Een van hen was Robert Fisk, tweevoudig winnaar van Britse journalist van het jaar en 7 keer geëerd als Buitenlandse correspondent van het jaar. Fisk is al lange tijd buitenlandse correspondent. De New York Times noemde hem „waarschijnlijk de beroemdste Britse buitenlandse correspondent“ en The Guardian betitelde hem als „een van de beroemdste verslaggevers ter wereld“.

In een stuk voor The Independent beschreef hij de situatie in Dhouma:

Dit verhaal gaat over een stad die Dhouma heet. Een verwoeste, stinkende plek van kapot geschoten woonwijken en van een ondergronds ziekenhuis waarvan de beelden van het lijden de drie machtigste naties van de Westerse wereld aanzette tot het bombarderen van Syrië vorige week.

Er is zelfs een arts in groene jas die, als ik hem heb gevonden in die kliniek, me vrolijk vertelt dat de „gasvideo“die de wereld schokte, ondanks alle twijfelaars, helemaal echt is. Oorlogsverhalen hebben echter de neiging duisterder te worden. Want dan voegt dezelfde arts er iets uitermate ongemakkelijks aan toe. Hij zei dat de patienten niet bevangen waren door gas maar door zuurstoftekort in de stoffige tunnels en kelders waar ze verbleven, tijdens een nacht met veel wind en zware bombardementen die zorgden voor een stofstorm. Volgens dezelfde arts had de internationale organisatie, bekend als „de witte helmen“ een rol bij de uitvoering vab de verkeerde of overdreven verbeelding van een ‚chemische gasaanval‘.

‚Ik was met mijn gezin in onze kelder, 300 m hier vandaan, maar alle artsen weten wat er gebeurde. Er waren zware beschietingen door de legertroepen en er waren ’s nachts altijd vliegtuigen boven Dhouma. Deze nacht was er veel wind en enorme stofwolken bereikten de kelders waar de mensen verblijven. Mensen kwamen hier met hypoxie, zuurstoftekort. Toen schreeuwde een ‚witte helm’GAS!!!! Toen begon de panier. Mensen gooiden water over elkaar. Ja, die video is hier gefilmd. Die is echt. Maar wat je ziet zijn mensen die te kampen hebben met zuurstoftekort, niet met gifgas.

Terwijl Fisk de arts en inwoners interviewde verklaarde Pearson Sharo van One America News dat hij 30 tot 40 inwoners van Dhouma ondervroeg. Net als Fisk zegt hij geen bewijs te hebben gevonden van een chemische aanval, en de inwoners die hij sprak leken geen weet te hebben van een aanval. Ook was er een verslag van het Duitse ZDF dat verklaarde dat de aanval toneel was. Tijdens een live verslag berichtte Uli Gack: „Mensen hier vertelden op overtuigende wijze dat dit hele zaakje opgezet was.“ Verder zei hij dat hij zag dat „militanten cilinders met chloorgas naar het gebied brachten.“ Critici zeggen dat getuigen mogelijk werden bedreigd of gecoacht door Syrische of Russische officials.

Sommigen zagen de aanwezigheid van Russische militaire politie als teken dat sommige getuigen mogelijk werden beïnvloed of geïnstrueerd wat te zeggen tegen de arriverende buitenlandse pers. Dit zijn echter niet de enige onregelmatigheden bij de „Syrische gasaanval.“ In mei 2019 kwam de werkgroep Syrië, propagande en media, met een document getekend door Ian Henderson, expert inspecteur bij de Organisatie voor een verbod op chemische wapens (OPCW) tussen 1998 en 2018.

Het rapport concludeert: „De afmetingen, kenmerken en voorkomen van de cilinders, en waar ze werden aangetroffen, komen niet overeen met wat men kan verwachten als de cilinders zouden zijn gedropt uit een vliegtuig.“ Zij menen dat het handmatig plaatsen van de cilinders waar de onderzoekers ze vonden „de enige plausibele verklaring is uit observatie ter plekke.“ In november 2019 begon Wikileaks met het vrijgeven van gelekte documenten van de OPCW. Waaronder een interne email van een onderzoeker van de OPCW in Syrië. Dit maakte duidelijk dat het rapport van de OPCW uit juli 2018, waarin Assad verantwoordelijk werd gehouden voor de aanvallen, was opgemaakt om overeen te stemmen met de publiek beschuldiging van de VS, het VK en Frankrijk.

Columnist Peter Hitchens berichtte over de emails en merkte op dat het gesjoemel met het rapport „het ergste geval van vervalsing was als steun voor oorlog was sinds de inval in Irak en Tony Blairs vervalste dossiers.“ In de email neemt een onderzoeker contact op met het hoofd van de OPCW Robert Fairweather en diens collega Aamir Shouket, op 22/6/2018, om zijn „ernstige zorg“ uit te spreken over details die werden weggelaten of veranderd in het spoedig uit te geven, aangepaste rapport over het onderzoek van de organisatie naar dew vermeende gasaanvallen. Hij schreef dat het aangepaste verslag zo ver afwijkt van het verzamelde bewijs dat het „niet langer een weergave is van het werk van het team.“