6. Slechts weinig zielen geven zich er rekenschap van, dat elke overtreding tegen Gods Wet van Ware Liefde de staat van de hele Schepping verzwakt en de levensatmosfeer van de hele wereld duisterder en slechter maakt.  Ware Liefde is de draagster en de essentie van het Goddelijk Leven. Om deze reden verlaagt elke overtreding tegen de Ware Liefde de kwaliteit van het leven in elk schepsel.

Je zou daarom kunnen zeggen dat elke overtreding vanwege een mensenziel tegen de Liefde jegens om het even welk medeschepsel – hetzij medemens hetzij dier – in de ware zin van het woord elk schepsel van een stukje Leven berooft. Zo moet je het begrijpen wanneer wordt gezegd dat ziekte en dood in de Schepping zijn gekomen door de zonde, want elke zonde is een overtreding tegen Ware Liefde.

Door elke zonde en elke ondeugd wordt de stroming van de Ware Liefde doorheen de Schepping op één of méér punten geschonden, beschadigd of verzwakt. Licht wordt vervangen door duisternis, warmte in harten wordt vervangen door kilte, Hoop door wanhoop, vreugde door droefheid, levenskracht en levenslust door verzwakking, matheid en moedeloosheid.

Daarom is de verantwoordelijkheid van elke individuele mensenziel voor het welzijn van alle schepselen en voor de levensatmosfeer in de wereld zo groot: Alles wat in elke mensenziel omgaat en alles wat van elke mensenziel uitgaat, heeft een weerslag op alle schepselen en op de hele atmosfeer van het leven in de wereld.

Een mensenziel die in elk opzicht in alle situaties, gebeurtenissen en contacten van haar leven uitsluitend een oprechte, zelfverloochenende en dienende Liefde beleeft, vormt haar hele leven lang een lichtpunt in het netwerk van de Schepping en injecteert daardoor Licht en warmte in alles wat haar levensweg raakt en in elk medeschepsel dat met haar in aanraking komt, hetzij langdurig hetzij kortstondig.

Een mensenziel daarentegen, die duisternis in zich draagt en medeschepselen benadeelt of kwelt, vormt in het netwerk een punt van duisternis dat alle Licht en warmte die via haar circuleren, verandert in duisternis en kilte. Deze ziel wordt tot bron van leed, ellende, chaos, ongerechtigheid, gevoelens van onveiligheid, angst, verdriet en onvrede, en helpt het Geloof van medemensen in een liefhebbende God verzwakken en zelfs verwoesten.

7. Via elke inspiratie tot overtreding van de Wet van de Ware Liefde tracht de satan zielen te gebruiken tot schending en verwoesting van diverse uitingen van Gods Werken:

● Liefde zelf. Ik heb er vroeger reeds op gewezen hoezeer bijvoorbeeld mishandeling van medeschepselen in deze laatsten het vermogen ondermijnt om zelf nog lief te hebben. Mishandeling kan in het slachtoffer – hetzij mens hetzij dier – vele vermogens afsluiten doordat het slachtoffer trauma’s oploopt in zijn gevoelsleven, dat tevens een centrale rol speelt in de bloei van de ziel of van het levensprincipe.

Door de ervaring dat (soms zware en/of herhaalde) duisternis in het levensprincipe is binnengetreden en daar schade en leed heeft veroorzaakt en het hele wezen van het slachtoffer in onevenwicht heeft gebracht, begint het slachtoffer zijn innerlijk leven meer en meer af te sluiten voor de wereld buiten zichzelf, waardoor het minder ontvankelijk wordt voor Liefde – met inbegrip van de Liefde die God Zelf naar hem toe tracht te laten vloeien – en op zijn beurt ook zelf steeds minder in staat zal zijn om medeschepselen lief te hebben, zelfs wanneer deze hem nooit leed hebben berokkend. Door een dergelijke toestand uit te lokken, berokkent de overtreder rechtstreeks schade aan de stroming van de Goddelijke Liefde doorheen de Schepping.

De grote tragedie bestaat hierin, dat de ziel die jegens een medeschepsel – medemens of dier – zware overtredingen tegen de Ware Liefde begaat, zoals mishandeling, hierdoor zelf een kanaal verwoest via hetwelk God haar van Liefde, van levenskracht en van vreugde tracht te voorzien, want elk schepsel dat door Gods Voorzienigheid op de levensweg van een mensenziel wordt geleid, vervult een functie als kanaal van Gods Liefde naar deze ziel toe.

Het hoeft daarom geen verwondering te wekken dat een mensenziel die op geregelde basis een medeschepsel mishandelt met hetwelk zij langdurig en/of veelvuldig in contact is, bijvoorbeeld huwelijkspartner, kind, huisdier of dier met hetwelk zij een werkrelatie heeft, doorgaans geen ogenblik meer de innerlijke Vrede vindt: Deze ziel sluit zichzelf meer en meer van God en van de stroming van Zijn Liefde af en verwoest in één of meer medeschepselen het vermogen om op hun beurt Gods Tegenwoordigheid in hun leven te voelen.

● Geloof. Een mensenziel die geregeld het slachtoffer wordt van zware overtredingen vanwege een medemens tegen de Liefde jegens haar, kan hierdoor alle Geloof in de Tegenwoordigheid en de werkingen van een liefhebbende God verliezen. Dit gebeurt veelvuldig op kleine schaal in de wereld, doch ook op grotere schaal in het kader van politieke regimes die een terreurapparaat hanteren via hetwelk vaak in de loop van een aantal jaren vele duizenden mensenzielen aan foltering en opsluiting in ontwaardigende omstandigheden worden onderworpen. In dergelijke regimes wordt aan systematische moord op het Geloof zelf gedaan.

Talrijke slachtoffers van dergelijke regimes verliezen elke innerlijke band met God en dus met de Liefde als gesteldheid die is bedoeld om het leven in al zijn aspecten te beheersen.

● Hoop. Hoop is de gesteldheid in dewelke een mensenziel ook onaangename ervaringen en situaties kan verwerken door deze in het hart te leren aanvoelen als ervaringen en situaties die voorbijgaan en dank zij Gods Tegenwoordigheid en werkingen met zekerheid zullen uitmonden in een situatie die velen, ook de hopende ziel zelf, ten goede zal komen. Langdurige en/of veelvuldige overtredingen tegen de Liefde kunnen in het slachtoffer van deze overtredingen elke Hoop ter dood brengen door het slachtoffer tot de vaststelling te brengen dat in zijn situatie niets ten goede verandert en dat er blijkbaar geen God is Die om hem en zijn leed bekommerd is.

In de brede zin van het woord is de Hoop in feite niet alleen aan de mensenziel voorbehouden, in die zin dat ook een langdurig en/of veelvuldig mishandeld dier kan overgaan naar een gesteldheid in dewelke het van het leven niets anders meer verwacht dan steeds opnieuw te worden mishandeld. De mensenziel die dit in een medeschepsel – hetzij mens hetzij dier – teweegbrengt, vertoornt God in een veel grotere mate dan zij zich ooit zal kunnen voorstellen, daar de Hoop de gesteldheid is die helpt bepalen in welke mate een schepsel ervan overtuigd is dat het Licht steeds de duisternis overwint.

Een medeschepsel de Hoop ontnemen door het onder te dompelen in een langdurige ervaring van leed waardoor het niet meer in het Licht kan geloven, is in Gods ogen een open belijdenis voor de wil dat de duisternis in alles het laatste woord moge spreken en voor een levensvisie die ervan uitgaat dat de ware macht in de Schepping berust bij de duisternis (dus de satan) in plaats van bij het Licht (dus God).

Een schepsel dat veelvuldig en/of in ernstige mate het slachtoffer is van mishandeling of enige andere vorm van duisternis vanuit een mensenziel, wordt als het ware innerlijk 'geherprogrammeerd' van een wezen dat van nature leeft in de overtuiging dat alles is gemaakt en wordt bestuurd door een liefhebbende God, tot een wezen dat bewijzen lijkt te ervaren voor het feit dat het geen Liefde waardig is en dat het slechts een leven heeft gekregen om te lijden onder de grillen van een mensenziel die van God toelating en macht heeft gekregen om het naar willekeur te terroriseren. Deze toestand is een zware schending van de Ware Liefde, en roept de volheid van Gods Gerechtigheid over de overtreder af.

● de onschuld. Onschuld is de eigenschap van de ziel in haar door God bedoelde toestand, waarbij deze zich niet bewust is van het bestaan van de duisternis, en daarom ook geen rekening houdt met de mogelijkheid dat een medeschepsel haar of enig ander medeschepsel kan benaderen of behandelen, of over haar of enig ander medeschepsel kan denken of voelen, vanuit gesteldheden die andere elementen bevatten dan zuivere, Ware Liefde. De onschuld is de gesteldheid van de jonge mensenziel en van het dier zolang deze schepselen in hun leefwereld geen tekenen hebben waargenomen die hen het bestaan van de duisternis en de werken ervan hebben geleerd.

De onschuld is de eigenschap die God in de mensenziel in stand wilde houden toen Hij de eerste zielen het verbod gaf om te eten van de vruchten van de boom van de kennis van goed en kwaad. Door dit gebod te overtreden, hebben de eerste mensenzielen zichzelf geopend voor de kennismaking met het kwaad, dat toen reeds was geboren in de satan en zijn volgelingen onder de opstandige engelen. Indien zij dit gebod niet hadden overtreden, hadden zij hun zuivere verbinding met God, en dus met de volmaakte Liefde, als enige kracht in de Schepping in stand gehouden.

Een ziel die een medeschepsel leed of schade berokkent, wekt of verscherpt hierdoor in dit medeschepsel het bewustzijn van het bestaan en de werkingen van het kwaad. Zolang bijvoorbeeld een kind of een dier nooit het slachtoffer is geweest van mishandeling vanwege een mensenziel, verwacht het van nature van elke mensenziel niets anders dan het positieve, omdat het zich niet bewust is van de mogelijkheid dat een mensenziel andere gedragingen zou kunnen stellen dan gedragingen die vervuld zijn van, of gedragen worden door, Liefde of uit dewelke ten minste geen enkele intentie blijkt dat deze mensenziel schade of leed wil veroorzaken.

Zodra mishandeling in een schepsel de onschuld aantast, ontstaat dus tevens een breuk in het vertrouwen dat elk medeschepsel automatisch door de Geest van God wordt bezield. Het slachtoffer wordt op brutale wijze bewust gemaakt van de aan God en de Ware Liefde tegengestelde kracht – de duisternis – en wel in die mate, dat deze laatste plots in de innerlijke beleving van het slachtoffer, tegen diens wil in, wordt verheven tot de kracht die de macht over zijn leven in handen heeft. Plots komt het innerlijke leven van het slachtoffer in conflict met het beeld van God dat elk schepsel van nature krijgt ingeprent.

● Gods leringen via medeschepselen. Ik wees er reeds in Mijn grote onderrichting De Beekjes van het Heil op, dat God zelfs de dieren inzet om mensenzielen lessen te leren tot vervolmaking in allerlei deugden. Elk schepsel in het netwerk van de Schepping kan medeschepselen bepaalde dingen leren en daardoor in deze medeschepselen het vermogen helpen groeien om steeds grotere of waardevollere bijdragen te leveren tot de bloei van het hele netwerk.

Vooral in de mensenziel moet het vermogen tot het leveren van steeds grotere bijdragen haar leven lang worden ontwikkeld. Daarom brengt Gods Voorzienigheid op de levensweg van elke mensenziel medeschepselen die deze ziel kunnen helpen bij de bloei van de vermogens die de vruchtbaarheid van haar leven kunnen bepalen. Een mensenziel kan vele dingen – ook spiritueel, namelijk in de beleving van de ware deugdzaamheid en van ware zelfverloochenende Liefde – leren van elk medeschepsel op haar levensweg: ouders, kinderen, leraren, huisdieren, enzovoort.

8. Zie toch hoeveel mensenzielen en dieren alle vertrouwen in de mens verloren hebben, omdat mensenzielen hen hebben mishandeld. In een mishandeld schepsel is de stroming van de Ware Liefde en daardoor het spontane aanvoelen van Gods Tegenwoordigheid gebroken. Een overtreder van de Ware Liefde breekt in zijn medeschepsel het vertrouwen in de mensenziel, niet slechts in zijn overtreder doch vaak geleidelijk aan in de mensenziel in het algemeen, waardoor een kernelement van Gods Plan als het ware ongeloofwaardig wordt gemaakt: de mensenziel als vertegenwoordigster van de volmaakte Goddelijke Liefde.

Dit is voor de overtreder een grote blaam, aangezien de mensenziel de heilige roeping heeft, God en Zijn volmaakte Liefde tegenwoordig te stellen, dit wil zeggen: in alle harten voelbaar te helpen maken. Het verlies van vertrouwen kan merkbaar worden in een mensenziel die, of een dier dat, in contacten met de mensenziel door wie zij, of het, veelvuldig of aanzienlijk is mishandeld, tekenen vertoont die erop wijzen dat telkens nieuwe mishandeling wordt verwacht.

Een dergelijke ingesteldheid kan zich ook beginnen ontwikkelen naar andere medeschepselen toe, van wie men nochtans nooit enige slechte behandeling heeft ervaren. In het slachtoffer kan het vermogen tot gezonde openheid naar alle mensenzielen toe zwaar worden beschadigd, waardoor meteen een groot element van Gods Werken in dit wezen wordt beschadigd.

Dit verlies aan vertrouwen is in wezen niets anders dan een door herhaalde ervaring van liefdeloosheid gegroeide overtuiging dat medeschepselen niet God tegenwoordig stellen, doch de satan. Dit is een grote blaam voor de overtreder, en bovendien zorgt de veelvuldige liefdeloosheid in de hele wereld voor ernstige blokkades in de stroming van de Liefde doorheen het hele netwerk.

Hoe méér schepselen in de wereld hun vertrouwen in de mensenziel verliezen, des te sterker wordt de heerschappij van een levensatmosfeer binnen dewelke God wordt aangevoeld als een grote afwezige, Die Zijn hele Schepping in de klauwen van de satan heeft gelaten en Die dus schijnbaar niet de Liefde noch de macht bezit om dit onrecht een halt toe te roepen.

Ik heb er in Mijn vroegere onderrichtingen in verband met de relaties tussen de mensenzielen en de dieren op gewezen welke blamage het voor de mensenziel is, dat in de wijde natuur op grote schaal dieren vluchten waar een mens verschijnt. Ook dit is een veelvuldige uiting van verlies van vertrouwen in dieren jegens de mensenziel, die nochtans was geroepen om de Tegenwoordigheid en werking van God Zelf, de volmaakte Eeuwige Liefde, in de hele Schepping voelbaar te maken.

De mensenziel heeft dit bereikt door veelvuldige handelingen die in het dierenrijk een ongeschreven wet tot leven hebben gewekt, volgens dewelke de mensenziel een onbetrouwbaar medeschepsel is, een constante dreiging, en daardoor in wezen een schepsel dat de tegenwoordigheid en werkingen van de duisternis voelbaar maakt. De mens heeft dit in de eerste plaats bereikt via jacht en stroperij.

Ik beklemtoon in dit verband nogmaals een weinig bekend en bovendien nog te weinig erkend verschijnsel: Doordat de hele Schepping een netwerk vormt binnen hetwelk elk schepsel met elk ander verbonden is, wordt zowel elke liefdeloze alsook elke liefdevolle handeling, gevoel, gedachte, bestreving en verlangen vanwege elke mensenziel jegens een dier tevens onbewust aangevoeld door elk ander dier, en in het gedragspatroon van elk dier 'ingebouwd'.

Op grond daarvan hebben de vele miljarden liefdeloze contacten vanwege mensenzielen jegens dieren in de loop van alle eeuwen ervoor gezorgd dat in het dierenrijk het algemeen vertrouwen jegens de mensenziel zeer zwaar is geschokt.

Dit alles heeft de wereld zeer ver laten afdrijven van de aanvankelijke toestand in het Aards Paradijs, waar mens en dier in volmaakte Liefde, Vrede en harmonie leefden en elkaar zelfs vlekkeloos van hart tot hart begrepen. Naar een dergelijke toestand wil God Zijn Schepping terugvoeren: het Messiaanse Tijdperk, de levenstoestand van Gods Rijk op aarde, een volmaakte weerspiegeling van Gods Hart in de stoffelijke wereld.

9. Elke overtreding tegen de Ware Liefde jegens een medeschepsel geeft blijk van een gebrek aan respect voor dit medeschepsel. Wanneer je bedenkt dat de mensenziel niet alleen kan zondigen met de handen doch eveneens met de mond en zelfs vanuit haar diepste gedachten, gevoelens of verlangens, betekent dit dat een ziel zelfs een medeschepsel kan schaden vanuit een negatief gevoel ten aanzien van dit medeschepsel, ook indien zij dit gevoel nooit onder woorden brengt of er geen negatieve zichtbare handelingen jegens dit medeschepsel op laat volgen.

Ook elke meest verborgen gedachte, gevoel of verlangen jegens een medeschepsel kan door dit laatste in de kern van zijn levensprincipe of ziel worden opgevangen en daar een invloed uitoefenen, en God Zelf neemt elke duistere gedachte, gevoel of verlangen waar als een invloed die de stroming van de Liefde doorheen het netwerk van de Schepping op één of méér plaatsen kan schaden.

Elke mensenziel is jegens elk medeschepsel (medemens of dier) respect verschuldigd omdat elk schepsel een bouwwerk is dat in Gods Hart is ontworpen en dat zo is en niet anders omdat het precies zoals het is, voor de verwezenlijking van Gods Plannen en Werken een unieke rol te vervullen heeft. Een mensenziel die een medeschepsel niet respecteert, verkeert daardoor in overtreding tegen de Wijsheid van God Zelf.

Een medeschepsel niet respecteren, betekent het misprijzen, en in een verder gaande graad betekent het, dit medeschepsel beschouwen als verachtenswaardig, waardeloos en verwerpelijk. Dit alles doet de ziel tevens God Zelf aan, vanwege de innige verbondenheid tussen God en elk van Zijn schepselen.

Gebrek aan respect jegens een medeschepsel komt voor God neer op verzet tegen een Goddelijke Beschikking op grond van dewelke dit medeschepsel zijn specifieke kenmerken heeft ontvangen. Om deze reden is elke discriminatie een vorm van niet-aanvaarding van een Goddelijk Werk. Medemensen worden gediscrimineerd omdat zij een bepaalde huidskleur hebben (of juist niet hebben), tot een ander ras behoren, van een bepaald geslacht zijn, een bepaalde religieuze overtuiging aanhangen, tot een andere cultuur behoren, een andere taal spreken of welbepaalde lichamelijke kenmerken vertonen of juist niet vertonen, enzovoort.

Dieren worden eveneens op grond van bepaalde kenmerken gemaakt tot voorwerp van bespotting, verkeerde behandeling, krijgen een welbepaalde commerciële waarde toegekend of juist niet.

Dit alles betekent niets minder dan dat de mensenziel die discrimineert, berekenend wordt wat de mate van Liefde betreft die zij bereid is om aan een medeschepsel te geven. Bepaalde medeschepselen of categorieën van medeschepselen worden daarbij als het ware 'afgekeurd', omdat mensenzielen hen als 'onwaardig' beoordelen. De discriminerende mensenziel maakt zichzelf daardoor tot een oordelende en veroordelende god, en stelt daardoor zichzelf bloot aan zeer scherpe veroordeling vanwege God, dit wil zeggen:

deze ziel vermindert eigenhandig haar rechten op Gods vergevende Barmhartigheid ten aanzien van haar eigen overtredingen en dus haar eigen ware onvolkomenheden (niet de vermeende onvolkomenheden voor dewelke zijzelf haar medeschepselen heeft veroordeeld en ongenadig aan de duisternis van veel leed heeft prijsgegeven).

Elke vorm van discriminatie vormt een belediging aan God: Aangezien God in elk van Zijn schepselen Zijn handtekening achterlaat, beledigt een ziel die een medeschepsel discrimineert, God Zelf door dit bouwwerk van Zijn handen te beschouwen en te behandelen als minderwaardig, onwaardig, bespottelijk, verachtenswaardig, enzovoort. Door een medeschepsel te discrimineren, getuigt een ziel jegens God dat zij dit medeschepsel niet waardig keurt om onverdeelde Liefde te ontvangen, en rechtvaardigt zij deze onwil om dit medeschepsel onvoorwaardelijk lief te hebben, door te verwijzen naar bepaalde kenmerken van dit schepsel (ras, uiterlijke verschijning, geslacht, taal, enzovoort), die het nochtans van God Zelf heeft gekregen om redenen die besloten liggen in de onfeilbare Goddelijke Wijsheid.

God heeft geen twee schepselen identiek gemaakt, en beoogt daardoor onder meer dat mensenzielen zich spiritueel zouden vervolmaken door met elk mogelijk kenmerk van een medeschepsel om te gaan in onvoorwaardelijke Liefde, aanvaarding en verdraagzaamheid. Een ziel kan onmogelijk God ontdekken in een medeschepsel dat zij op grond van uiterlijkheden als minderwaardig beoordeelt.

10. Elk schepsel van een enigszins hoger niveau van beleving – dit wil zeggen: mensenzielen en de 'hogere' (als het ware 'meest intelligente') diersoorten – is door God zo gebouwd dat het elke ervaring op zijn levensweg (grotendeels onbewust) tracht te verwerken door deze ervaring diep in zijn wezen te koppelen aan de Liefde.

De Liefde is namelijk de essentie en de brandstof van het Leven, datgene wat 'Leven geeft' aan elke ervaring. In de mate waarin deze verbinding 'niet meer lukt', zoals bijvoorbeeld omdat het vermogen tot liefhebben en tot uitstraling van de Liefde in het schepsel zwaar beschadigd is geraakt, kan dit schepsel vervallen in depressie, lusteloosheid, gebrek aan levenslust of levenskracht, gevoelens van zinloosheid en een blijvend onvermogen om nog het goede te zien of te verwachten in om het even welke situatie en in om het even welk medeschepsel. Wegens de mislukte verbinding van de ervaring met de Liefde, is de betreffende ervaring voor het schepsel als het ware geen draagster van Leven.

Dit verschijnsel kun je onder meer bemerken in het feit dat je je een ervaring des te beter blijft herinneren naarmate je deze méér hebt geladen met gevoelens. Ervaringen die de ziel in haar geest verbindt met een grote vreugde, of omgekeerd met een grote droefheid, worden levendiger in haar geheugen geprent.

De mate waarin een mensenziel méér leeft vanuit haar gevoelsbeleving dan louter vanuit haar verstand, bepaalt ook de mate waarin in haar ervaringen de Ware Liefde kan stromen. De Ware Liefde is de grote factor die bepaalt welke waarde een ervaring voor de spirituele bloei van een ziel kan krijgen.

Een schepsel kan een ervaring niet verbinden met Liefde om deze ervaring vervolgens als een product van het Ware Leven in zich in te bouwen, indien de ervaring zelf met duisternis – dit wil dus in feite zeggen: met een gebrek aan Liefde – is beladen, die duidelijk is opgewekt door een mensenziel. Kijk naar de gevolgen van mishandeling in een schepsel: Een kind of een dier dat is mishandeld, verliest zijn levenslust, het speelt niet meer, voelt zich niet meer opgenomen in het spel van andere kinderen of dieren in zijn nabijheid, het verliest zijn belangstelling voor voedsel, voor speelgoed enzovoort, alsof in dit kind of dit dier datgene is gebroken dat een levend wezen in staat stelt om zin te geven aan voorwerpen, gebeurtenissen, situaties en contacten in zijn leven.

Dit kind of dit dier kan zijn ervaringen niet meer verbinden met de gewaarwording van Ware Liefde, en lijkt als het ware geen 'Leven' meer in zich op te nemen: Het Ware Leven in dit schepsel raakt steeds méér ondervoed, en het schepsel vindt nergens meer vreugde in. Het voelt zich van alles afgesneden en trekt zich steeds dieper in het isolement van de eigen innerlijke beleving terug, in een innerlijk leven dat steeds méér wordt vervuld van duisternis. Het Licht van de Hoop en de warmte van de Liefde lijken uitgeblust.

Hieruit blijkt ten volle hoezeer de mate waarin de Ware Liefde onbelemmerd naar en doorheen een schepsel stroomt, de maat vormt waarin dit schepsel waarlijk leeft. Niets anders dan de Ware Liefde is de brandstof en de essentie van het Leven. Een schepsel dat ten prooi is aan zware uitingen van liefdeloosheid vanwege één of meer mensenzielen, lijkt innerlijk weg te kwijnen of te sterven. Het leeft nog slechts mechanisch, zonder enige actieve betrokkenheid, helemaal ontzield.

Dit verzwaart de zondigheid van mishandeling immens: Weinige zonden zijn in Gods ogen groter dan deze, dat een mensenziel in een medeschepsel – hetzij medemens hetzij dier – het Licht en de warmte dooft, want daardoor verliest dit schepsel elk (bewust of onbewust) aanvoelen van Gods Tegenwoordigheid en werking, dit wil zeggen van een levensatmosfeer die wordt overheerst door het wezenskenmerk van God Zelf: Ware Liefde. Weinig zonden kunnen groter zijn dan zonden die een schepsel van God lossnijden, of anders uitgedrukt: die de ervaring van Gods Tegenwoordigheid in het hart, het innerlijke leven, van een schepsel uitdoven, want in dit schepsel wordt daardoor het vermogen beschadigd om spontaan ontvankelijk en geopend te blijven voor alles wat God in dit schepsel wil uitstorten, namelijk de gaven van Zijn Liefde in al haar uiteenlopende vormen, die het schepsel bezielen met 'Leven'.

SLOTBESCHOUWING

God heeft Zijn hele Schepping gemaakt als een systeem binnen hetwelk alle bestanddelen – dit wil zeggen: alle schepselen – in volmaakte harmonie zouden samenleven. Daar de mensenzielen van meet af aan door God waren belast met het beheer over de Schepping, moest de harmonie tussen de schepselen in stand worden gehouden door de mensenzielen, door een vlekkeloze beleving van Gods Wet van de Ware Liefde.

God bezielt Zijn Schepping met de kracht van het Leven door onophoudelijk stromen van Liefde doorheen het hele netwerk te sturen. Op de mensenziel als beheerder van de Schepping berust de verantwoordelijkheid voor een vlekkeloze verspreiding van deze stromen. Om deze reden zeg Ik jullie in waarheid, dat talloze ontsporingen in het dierenrijk, in de onderlinge gedragingen tussen dieren onderling en van dieren uit jegens de mens, zijn ontstaan in het verzuim van talloze mensenzielen om de Liefde vlekkeloos te laten stromen, en nog intenser door de neiging van talloze mensenzielen om medeschepselen leed en ellende te berokkenen.

De stroming van de Liefde wordt bepaald door de mate waarin de mensenziel Gods Wet in stand houdt, door zich te onthouden van de ontsporingen die bekend staan als zonden en ondeugden. Elke zonde en elke ondeugd is een overtreding tegen de Wet van de Ware Liefde. Het geheel van de ontelbare overtredingen tegen Gods Wet heeft de wereld in de staat van chaos, ellende, leed, ongeluk en ongerechtigheid gedompeld, die jullie thans méér dan ooit moeten vaststellen.

De enige weg terug naar de oorspronkelijke harmonie binnen de Schepping is deze van een vlekkeloze toepassing van een spontaan, actief en onvoorwaardelijk beleefde zelfverloochenende, dienende, zorgende Liefde vanwege elke mensenziel jegens elke medemens en elk dier. Het leed dat wereldwijd dag na dag door mensenzielen aan medemensen en dieren wordt aangedaan, schreeuwt ten Hemel en is voor God als een dik inktzwart wolkendek dat zich tussen de zon van Zijn volmaakte Liefde en de Schepping heeft geschoven.

Deze duisternis wordt onophoudelijk aangemaakt in talloze mensenharten die hun medeschepselen behandelen in liefdeloosheid, koudhartigheid, onverschilligheid, gebrek aan respect.

Geen enkel schepsel wordt door God in de wereld gezonden om te lijden door de rechtstreekse en gewilde inwerking van een mensenziel. Dat niettemin dagelijks op een dergelijke schaal door mensenzielen leed en ellende wordt berokkend aan medeschepselen, vervult het Hart van onze God met een onbeschrijflijk afgrijzen. Miljarden malen per dag wordt het Hart van God Zelf gewond door schanddaden en duistere gedachten en gevoelens die naar schepselen toe vertrekken vanuit de harten van mensenzielen, in wie Hij zoveel vertrouwen had gesteld.

Door deze massale duisternis heeft de mensenziel in de wereld een levensatmosfeer opgewekt, die het hele Wezen van God verloochent en ten diepste beledigt, want grootschalige mishandeling, foltering en andere vormen van gewild en bewust aangedaan leed en ellende hebben de Schepping voor ontelbare schepselen veranderd van het door God bedoelde Aards Paradijs tot een hel op aarde.

De zonde in al haar afschuwelijkheid en haar onmetelijke omvang is in de wereld gekomen, en wordt er in stand gehouden, ja wordt er nog dagelijks verder gevoed en vergroot, doordat talloze mensenzielen hun vrije wil niet gebruiken om hun leven te richten volgens Gods Basiswet, de Wet van de Ware Liefde, doch volgens hun eigen voorstellingen en verwachtingen ten aanzien van hoe het leven op aarde er volgens hen zou moeten uitzien.

Talloze mensenzielen laten zich drijven door zelfzucht, hoogmoed, de zucht om belangrijk te lijken, de zucht naar vervulling van vergankelijke wereldse behoeften, en de uit dit alles voortvloeiende neiging om hun medeschepselen – medemensen en dieren – te beschouwen als concurrenten, als wezens die slechts op de wereld zijn om hen persoonlijk te dienen of te verrijken en die voor het overige als niets méér worden beschouwd dan als hinderpalen die zij terneer willen drukken en zo mogelijk uit de weg willen ruimen, en op wie zij daarom vaak zo verborgen mogelijk hun onvrede uitwerken op wijzen die slechts de satan zelf kenmerken.

Deze zielen willen dingen bekomen die zij begeren zonder dat deze dingen God of hun eigen Eeuwig Leven van dienst kunnen zijn, en laten zich door de duisternis zo ver verblinden, dat zij niet slechts hun medeschepselen in de diepste duisternis hullen, doch bovendien hun schanddaden voor zichzelf goedpraten opdat zij deze in stand zouden kunnen houden. Zo vormt de satan op aarde zijn slaven, en deze worden talrijker met de dag.

De grote ontsporing is in de wereld gekomen door zelfzucht, onverschilligheid, en door een levensbeschouwing volgens dewelke God slechts bestaat in zoverre Hij de mens kan dienen, terwijl de mensenziel in werkelijkheid slechts op aarde is om Gods Plannen en Werken te helpen voltooien en ontsluiten. Niet God is er voor de mens, de mens is er voor God, en wordt geacht, er bovendien ononderbroken te zijn voor al zijn medeschepselen, vanuit een hart dat een spiegel behoort te zijn van het Hart dat hem heeft geschapen en slechts één doelstelling koestert: dat hij, de mens, een Eeuwig Leven in Gelukzaligheid in de Liefde van God moge kunnen erven.

Deze voltooiing en ontsluiting van Gods Werken en Plannen vereist een vlekkeloze, onvoorwaardelijke toepassing van een volkomen zelfverloochenende, dienende, zorgende Liefde vanwege alle mensenzielen jegens AL hun medeschepselen. Wat God op deze wereld bij ontelbare mensenzielen moet vaststellen, wijst Hem op vele openlijke keuzen voor dienst aan de satan, die zich de eed heeft gezworen om Gods Schepping van Liefde, Vrede en Geluk te veranderen in een hel op aarde. Hoe lang toch zal het alles verslindende monster van ellende, leed en verwoesting nog mensenzielen aantreffen, van wie hij de kans zal krijgen om de wereld verder te laten verworden tot een spiegel van zijn rijk van eeuwige kwelling?

Zielen, ontwaak, want de ziel die door God naar Zich terug wordt geroepen in een hartsgesteldheid die haar maakt tot een duivel voor haar medeschepselen, of zelfs slechts voor één medeschepsel, bewijst de Goddelijke Rechter daardoor haar keuze voor een nachtmerrie die nooit eindigen zal. Zo wil het de Wet der Goddelijke Gerechtigheid: Geen ziel erft de Eeuwige Gelukzaligheid nadat zij zelf één of meer medeschepselen een hel op aarde heeft gebouwd".