27/6 Een nieuw Vaticaans document onthult de routekaart waarmee Franciscus van plan is een nieuw ‘synodaal pausdom’ te vestigen, bedoeld om het pausdom dat permanent door Christus is opgericht te vervangen. - Matthew McCusker (LifeSiteNews)

Een nieuw Vaticaans document onthult de koers dat Franciscus van plan is te volgen. Hij wil een nieuw ‘synodale pausdom’ vestigen, dat een nieuwe ‘synodale kerk’ naar voor zal schuiven. Dit nieuwe “synodale pausdom”, is bedoeld om het pausdom dat permanent door Christus werd opgericht, te vervangen, en zou een mondiale oecumenische kerk leiden zonder doctrine of discipline. 

Het nieuwe ‘werkdocument’, genaamd ‘De bisschop van Rome’, schetst een aantal bezwaren tegen de Katholieke doctrine en presenteert suggesties over hoe de uitoefening van het pauselijke ambt kan worden getransformeerd.

Deze bezwaren en suggesties zijn ontleend aan inzendingen die door niet-katholieke kerkgenootschappen naar het Vaticaan werden gestuurd in reactie op het document Ut Unum Sint van Paus Johannes Paulus II uit 1995.

Dat het Vaticaan deze inzendingen herziet, 29 jaar nadat Ut Unum Sint voor het eerst werd uitgegeven, zou een reden tot ongerustheid moeten zijn voor iedereen die op de hoogte is van de methoden die het Vaticaan onder Franciscus heeft ingezet.

Het presenteren van heterodoxe ideeën in niet-gezaghebbende documenten, en later proberen er ‘officiële’ leringen van te maken, is een strategie die de afgelopen tien jaar vele malen werd toegepast. We hebben gezien dat het bijvoorbeeld werd gebruikt om de H. Communie voor gescheiden en hertrouwde mensen na te streven, en voor ‘zegeningen’ voor ‘paren’ van hetzelfde geslacht. 

Om deze reden verdient deze 150 pagina's tellende compilatie van theologische dwalingen en radicale suggesties voor hervorming meer aandacht dan ze tot nu toe heeft gekregen.

Als we het document benaderen met de bekende methodologie van het Vaticaan in gedachten, komen we tot een verrassende conclusie: dat ze van plan zijn het pausdom af te schaffen – althans in de ogen van de wereld – en het te vervangen door een nieuwe instelling, die de als hoofd van een instelling die in de documenten ‘een authentieke conciliaire/synodale Kerk’ wordt genoemd. (Nr. 112)1

Dit artikel zet uiteen wat er zou gebeuren als de bezwaren tegen de Katholieke doctrine en de suggesties voor hervormingen die in dit niet-gezaghebbende document worden gedaan, zouden worden aanvaard en geïmplementeerd – op dezelfde manier als de H. Communie voor gescheiden en hertrouwde mensen en zegeningen voor paren van hetzelfde geslacht zijn aanvaard en geïmplementeerd.

Fase I - De herdefinitie van het Katholieke begrip van het pausdom

De eerste fase zou bestaan ​​uit het ondermijnen van de schriftuurlijke en theologische grondslagen van het pausdom, en het vervangen van de Katholieke doctrine door “een hernieuwd begrip en de uitoefening van het Petrusambt” gebaseerd op “synodaliteit” om Franciscus’ visie van een “synodale Kerk” te vervullen. (Nummer 5). Deze hervorming van het pausdom zou voortkomen uit de ‘toezegging’ van Franciscus om ‘een synodale Kerk op alle niveaus op te bouwen’. (Nummer 5)

Het document geeft aan dat zij deze herinterpretatie als volgt zullen uitvoeren:

1. Zij zullen de Heilige Schrift herinterpreteren, zodat deze een ‘synodaal’ begrip van het pausdom  ondersteunt, waarin de paus slechts een boegbeeld is zonder echt gezag (zie nrs. 35-39).

2. Zij zullen nieuwe betekenissen geven aan de begrippen “gezag” en “dienst” zodat het werkelijke gezag van het pausdom vernietigd zal worden (zie nrs. 40-42).

3. Zij zullen zoeken naar dubbelzinnige passages in de kerkvaders die kunnen worden ingezet als basis voor een nieuw begrip van het pausdom (zie nrs. 44-47).

4. Zij zullen de onfeilbare leer van het Eerste Vaticaans Concilie over de goddelijke instelling van het pausdom herinterpreteren door middel van een nieuwe ‘hermeneutiek’, die de Katholieke doctrine in overeenstemming zal brengen met de opvattingen van de orthodoxen en de protestanten (zie nrs. 48-56).

5. Dezelfde ‘hermeneutische benadering’ zal worden gebruikt om het ‘obstakel’ van onfeilbare definities van pauselijke jurisdictie en pauselijke onfeilbaarheid van het Eerste Vaticaans Concilie, op te lossen. Zie (nr. 57–73).

6. Zij zullen het Eerste Vaticaans Concilie herinterpreteren in het licht van (i) het Tweede Vaticaans Concilie (zie nrs. 61, 66, 72), (ii) een reconstructie van de werkelijke “intenties” van de Concilievaders in het Eerste Vaticaans Concilie (zie nrs. 62-63) en (iii) een “onderscheid tussen de tekst en de interpretatie ervan” waardoor ze de tekst kunnen interpreteren op een manier die past bij hun agenda (zie nrs. 64-66).

7. Zij zullen de eerder veroordeelde dwaling rehabiliteren dat de uitoefening van onfeilbaarheid de instemming van de Kerk vereist (zie nrs. 72, 106). 

Fase 2 – De oprichting van het synodale pausdom

Zodra het orthodoxe idee van het pausdom in diskrediet is gebracht, zal de weg openstaan ​​voor de oprichting van het nieuwe ‘synodale pausdom’, dat de leiding zal hebben over een nieuwe, inclusieve kerk zonder doctrine of discipline. Alle gedoopten zullen in deze synodale kerk worden uitgenodigd, zonder hun leerstellige dwalingen op te geven.

Het synodale pausdom zal deze kenmerken hebben:

1. Het zal alleen “een primaatschap van eer” hebben, zonder echt gezag over orthodoxe en protestantse gelovigen, die zullen worden uitgenodigd om onder haar vlag te komen (zie nr. 76-80, 94-98).

2. Zij zal leiding geven aan een kerk die “op elk niveau” synodaal is en daarom niet langer onderworpen zal zijn aan gezag, of de eenheid van geloof, aanbidding en bestuur zal bezitten die essentiële kenmerken zijn van de Katholieke Kerk (zie nrs. 81-83).

3. Zij zal niet op grond van goddelijk recht presideren, maar eenvoudigweg omdat er een “pragmatisch argument” is voor “de noodzaak van een bediening van eenheid op universeel niveau” (zie nr. 62-68).

4. Het zal gebaseerd zijn op het pausdom van het ‘eerste millennium’, dat als het ‘beslissende’ model zal worden beschouwd. Latere definities en ontwikkelingen in de doctrine met betrekking tot het pausdom zullen worden genegeerd. (Zie nrs. 89- 91, 99-100, 104-107).

5. Het zal de uitoefening van “juridisch” gezag mijden (zie nrs. 92-93).

6. Het zal de directe en gewone jurisdictie van het pausdom vervangen door louter het recht om een ​​beroep te doen op de Romeinse Stoel (zie nrs. 101-103).

7. Zij zal haar primaatschap uitoefenen over een nieuwe “authentieke conciliaire/synodale Kerk” (zie nr. 112).

De zeven stappen en zeven kenmerken die hierboven zijn beschreven, zijn redelijke gevolgtrekkingen uit de inhoud van het document.

Natuurlijk zullen er mensen zijn die een dergelijke interpretatie afwijzen als een overdrijving of een verkeerde interpretatie van de tekst. Dit zijn waarschijnlijk dezelfde mensen die zeiden dat er geen gevaar bestond dat Franciscus ooit de H. Communie zou toestaan ​​voor gescheidenen en hertrouwden, of ooit ‘zegeningen’ van hetzelfde geslacht zou toestaan.

Maar degenen die de ware aard van het Franciscusregime begrijpen, zouden de publicatie van ‘De Bisschop van Rome’ moeten beschouwen als een waarschuwing voor wat gaat komen.

20/5/2024: Kardinaal Raymond Burke waarschuwde afgestudeerden van het Thomas van Aquino College (in VS) voor de potentiële “verwoestende” impact die de komende oktoberbijeenkomst van de Bisschoppensynode zou kunnen hebben op “de universele Kerk”.

Kardinaal Raymond Burke vertelde zijn toehoorders verder dat vrome Katholieken “terecht ontmoedigd zijn, en terecht boos zijn over het diepe lijden dat het mystieke lichaam van Christus wordt toegebracht door afvalligheid, het verlaten van Christus om wereldsewegen te omarmen, en het in opstand komen tegen God.”

Hij drong er ook bij hen op aan om “de Kerk niet te verlaten” te midden van de “ongekende” situatie die zij ervaart.

“Wat moeten we doen in de hedendaagse situatie van de Kerk en van de wereld, die in bepaalde opzichten ongekend is in de geschiedenis van de Kerk?” vroeg hij retorisch. “Het antwoord is zeker niet om Christus, die voor ons leeft in de Kerk, te verlaten, maar om trouw bij Hem te blijven in de Kerk”, antwoordde hij. Trouw zijn aan Christus betekent berouw hebben over zonden, vasthouden aan de Katholieke waarheid “zoals ons in een ononderbroken lijn door de apostolische traditie is overgeleverd”, en trouw deelnemen aan de mis, voegde hij eraan toe.

In een recent essay gepubliceerd door het Duitse tijdschrift Herder Korrespondenz, getiteld ‘Kerk aan de horizon van moderniteit’, beweerde de dissidente Duitse kardinaal Reinhard Marx, die de Katholieke leer over talrijke onderwerpen verwerpt, waaronder het verbod op vrouwelijke diakenen. Hij zei dat de synode in Rome op zoek is om een ​​‘mondiale, synodale Kerk’ van ‘de toekomst’ op te richten die ‘een grotere deelname van iedereen’ zal hebben.

Reinhard Marx: De Kerk zou zich moeten aanpassen aan ‘sociale wetenschappen’

Reinhard Marx werd geboren in 1953 en is sinds 2007 aartsbisschop van München en Freising. Daarvoor was hij vanaf 1996 hulpbisschop van Paderborn en vanaf 2001 bisschop van Trier. In het najaar van 2010 werd hij toegelaten tot het College van Kardinalen en is een van de naaste adviseurs van paus Franciscus. Van 2014 tot 2020 was hij voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie. 

In zijn essay beweerde Marx herhaaldelijk dat de Kerk moet leren van de zogenaamde ‘sociale wetenschappen’.

Hij schreef dat “een belangrijk perspectief voor de toekomst van de Kerk, haar instellingen en haar functioneren is om haar te onderwerpen aan een sociaal-wetenschappelijk onderzoek, om haar te vergelijken met andere organisaties, zowel theoretisch als empirisch, en dus altijd in de context van de samenleving.”

“We moeten deze lijn van denken blijven bevorderen door onderzoek en een interdisciplinaire dialoog tussen theologie en sociale wetenschappen”, meende Marx. 

Sociologische theorieën of opvattingen kunnen de Katholieke doctrine of goddelijke openbaring niet ontkrachten of vervangen, maar zijn eraan onderworpen. Aangezien de Duitse kardinaal, voormalig hoofd van de Duitse Bisschoppenconferentie, een belangrijke leider is geweest van de ketterse Synodale Weg, houdt zijn bevordering van de ‘sociale wetenschappen’ waarschijnlijk verband met zijn pro-LGBT-activisme. Tijdens de Synodale Weg stemde Marx voor ketterse documenten die opriepen tot de wijding van vrouwen, beweerden dat homoseksuele handelingen niet zondig zijn, en pleitten voor de wijding van ‘transgender’ priesters.

De documenten over homoseksualiteit en transgenderisme citeren beide ‘de menswetenschappen’. Marx prees onlangs de huidige Duitse abortuswet die abortus tot twaalf weken toestaat omdat deze “bijdraagt ​​aan de vrede” in de samenleving en beweerde dat de huidige wet zowel “het lot van de vrouw” als “het recht van het kind op leven” in gedachten houdt, ondanks dat dit resulteert in ongeveer 100.000 ongeboren kinderen die elk jaar worden gedood.