19/4 Ga het Lijden van Jezus binnen en wandel met Hem naar Golgotha - O Crux Ave

Met Bud Macfarlane en Marti

Eenheidsgebed

Mogen onze voeten samen reizen,
Mogen onze handen zich in eenheid verzamelen,
Mogen onze harten eenstemmig kloppen,
Mogen onze zielen in harmonie zijn,
Mogen onze gedachten één zijn,
Mogen onze oren samen naar de stilte luisteren,
Mogen onze blikken diep tot elkaar doordringen,
Mogen onze lippen samen bidden om genade van de Eeuwige Vader.

Gebeden uit de Goddelijke liturgie

Dankzegging na de H. Communie

Ik dank U, O Heer, mijn God, want U hebt mij, een zondaar, niet verworpen, maar mij waardig geacht om deel te hebben aan Uw Heilige Gaven. Ik dank U dat U mij waardig hebt geacht, hoe onwaardig ik ook ben, om deel te hebben aan Uw zuivere en hemelse Gaven. O Meester, die de mensheid liefheeft, die voor ons zowel stierf als opstond en die ons deze, Uw ontzagwekkende en levenscheppende Mysteriën, schonk tot welzijn en heiliging van onze zielen en lichamen:

geef dat deze voor mij mogen zijn tot genezing van zowel ziel als lichaam, tot afwending van al wat vijandig is, tot verlichting van de ogen van mijn hart, tot vrede van de krachten van mijn ziel, tot dapper geloof, tot ongeveinsde liefde, tot de volheid van wijsheid, tot het naleven van Uw geboden, tot een toename van Uw goddelijke genade en tot het verblijven in Uw Koninkrijk; opdat ik, door hen bewaard in Uw heiligheid, altijd Uw genade indachtig mag zijn en niet langer voor mezelf mag leven, maar voor U, onze Meester en weldoener.

En zo, wanneer ik dit leven heb verlaten in de hoop op het eeuwige leven, ik de eeuwige rust moge bereiken, waar het geluid van hen die vieren onophoudelijk is en de vreugde oneindig van hen die de onuitsprekelijke schoonheid van Uw Aanschijn aanschouwen. Want U bent inderdaad het ware voorwerp van ons verlangen en de onuitsprekelijke vreugde van hen die U liefhebben, O Christus onze God, en de hele schepping prijst U tot in de eeuwen. Amen.

Het gebed van H. Basilius de Grote

O Meester Christus, onze God, Koning der eeuwen en Schepper van alles, ik dank U voor al het goede dat U mij hebt geschonken en voor de Gemeenschap van Uw zuivere en levengevende Mysteries. Ik smeek U daarom, O Goede die de mensheid liefheeft, houd mij onder Uw bescherming en in de schaduw van Uw vleugels.

En geef dat ik, met een zuiver geweten en tot mijn laatste ademtocht, waardig mag delen in Uw Heilige Gaven voor de vergeving van mijn zonden en voor het eeuwige leven. Want U bent het brood des levens, de bron van heiligheid en de gever van al het goede, en aan U schrijven wij de glorie toe, met de Vader en de Heilige Geest, nu en voor altijd en in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Aan de Allerheiligste Theotokos

Alheilige Vrouwe, Theotokos, het licht van mijn verduisterde ziel, mijn hoop en bescherming, mijn toevlucht en troost, en mijn vreugde, ik dank U dat U mij waardig hebt gemaakt, hoewel ik onwaardig ben, om deel te hebben aan het zuivere Lichaam en het Kostbaar Bloed van Uw Zoon. Maar als degene die het ware Licht baarde: verlicht de ogen van mijn hart. U die de bron van onsterfelijkheid hebt ontvangen, schenk mij het leven, want ik was dood in zonde.

U, de meedogend liefhebbende Moeder van de barmhartige God, wees mij genadig en schenk mijn hart berouw, nederigheid in mijn gedachten en bevrijding van mijn gevangen gedachten. En maak mij waardig om tot mijn laatste ademtocht zonder veroordeling de heiliging van de zuivere Mysteries te ontvangen voor de genezing van zowel ziel als lichaam. En schenk mij tranen van berouw en belijdenis, opdat ik U mag prijzen en verheerlijken alle dagen van mijn leven. Want U bent gezegend en verheerlijkt tot in de eeuwen. Amen.

Trisagion gebed

O Heilige God, die rust onder de heiligen, geprezen door de serafijnen met de driemaal heilige stem, verheerlijkt door de cherubijnen en aanbeden door alle hemelse machten, U hebt alle dingen uit het niets tot bestaan ​​gebracht. U hebt de mens geschapen naar Uw beeld en gelijkenis en sierde hem met alle gaven van Uw genade. U schenkt wijsheid en inzicht aan wie erom vraagt, en U ziet de zondaar niet over het hoofd, maar hebt berouw als de weg naar verlossing ingesteld.

U hebt ons, Uw nederige en onwaardige dienaren, toegestaan ​​om zelfs in dit uur voor de glorie van Uw heilig offeraltaar te staan ​​en U de verschuldigde aanbidding en lofprijzing te brengen. Meester, aanvaard ook de Trisagion-hymne van de lippen van ons zondaars en bezoek ons ​​in Uw goedheid. Vergeef ons al onze vrijwillige en onvrijwillige overtredingen, heilig onze zielen en lichamen en geef dat wij U in heiligheid mogen aanbidden al de dagen van ons leven, door de voorspraak van de heilige Theotokos en van alle heiligen die U door de eeuwen heen hebben behaagd.

Trisagion hymne

3 x Heilige God, Heilige Almachtige God, Heilige Onsterfelijke God, ontferm U over ons.

Eer aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer.

Gezegend zijt Gij op de troon van de glorie van Uw koninkrijk, tronend op de Cherubijnen, altijd, nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Heilige God, Heilige Almachtige, Heilige Onsterfelijke God, ontferm U over ons. 

Constantijn de Grote en zijn moeder Helena (Historiek.net)

De erfenis van de Romeinse keizer Constantijn de Grote (ca.280-337) is enorm. Hij stond het christendom toe in het Romeinse Rijk en werd zelf, hij bekeerde zich op zijn sterfbed, de eerste christelijke keizer. Constantijn bepaalde dat de zondag de rustdag zou worden.

Ook verplaatste hij de Romeinse hoofdstad naar Byzantium, de stad die hij omdoopte tot Constantinopel (het huidige Istanbul) en gaf hij opdracht tot de bouw van monumentale kerken als de St. Pieterbasiliek in Rome en de Heilige Grafkerk in Jeruzalem.

De vader van Constantijn, Constantinus Chlorus, werkte als officier in het Romeinse leger in het huidige Servië. Daar, in de plaats Naissius (het huidige Nis), zag Constantijn op 27 februari 280 – zijn geboortejaar is niet helemaal duidelijk en kan ook enkele jaren eerder liggen – het levenslicht. Hij werd geboren onder de naam Flavius Valerius Constantinus en kreeg pas later het adjectief ‘de Grote’ opgespeld.

Constantijn kreeg zijn opvoeding aan het hof van keizer Diocletianus in Nicomedia, de stad die toen hoofdstad van het Oost-Romeinse Rijk was. Hij volgde onder meer lessen in Latijn en filosofie, en leert daar het hofleven en de bureaucratie goed kennen. Ook kreeg hij in zijn jeugd een intensieve militaire training en deed hij tussen 296 en 303 als soldaat ervaring op tijdens campagnes op de Balkan, Syrië en Mesopotamië.

In 306 overleed Constantijns vader en eiste hij de macht op in het Romeinse Rijk, hetgeen ten noorden van de Alpen erkend werd. Constantijn moest nog wel de strijd aangaan met Maxentius, die dezelfde machtspretenties had. Het liep uit op een onderling treffen bij de Milvische brug, waarbij Constantijn – die toen geen christen was – steun zocht bij de Kerk. Aan de vooravond van de slag bij de Milviusbrug kreeg de keizer een visioen en zag een kruis aan de hemel met de Griekse tekst Toutoi nika: ‘overwin hiermee’. Vaker vermeld wordt deze spreuk in het Latijn: in hoc signo vinces. (‘In dit teken zult Gij overwinnen’).

Hij werd ook aangeraden werd het Christusmonogram (de Griekse letters ‘X’ en ‘P’) op de schilden van zijn soldaten aan te brengen. Constantijn voerde prompt de opdracht uit. Overwinnen deed Constantijn, terwijl Maxentius in de Tiber verdronk. Als dank bekeerde hij zich tot het christendom en beleed hij voortaan de ene ware god.

In 313 vaardigde hij het Edict van Milaan uit, ook wel het Tolerantie-edict genoemd, dat de christenen in het Romeinse Rijk vrijheid van godsdienst gaf. De christenvervolgingen kwamen hiermee ten einde.

Het Tolerantie-edict markeert een cruciaal moment in de wereldgeschiedenis: feitelijk gingen staat en kerk op dat moment een verbond aan. De Rooms-Katholieke Kerk begon zichzelf vanaf deze gebeurtenis ook steeds meer te zien als de geestelijke opvolger van het staatkundige Romeinse Rijk, dat daarna in verval zou raken

In 321 bepaalde Constantijn dat de zondag de rustdag zou worden in zijn rijk. Vanaf 324 was Constantijn, nadat hij in de lente de Oost-Romeinse keizer Licinius ter dood had laten brengen, alleenheerser in het Romeinse Rijk. Een jaar later riep de keizer het beroemde Concilie van Nicea bijeen. Op dit concilie werd onder meer een geloofsbelijdenis vastgesteld en veroordeelde de Kerk de leer van Arius. Het concilie markeerde het eind van de vroeg-christelijke periode.

Constantijn had meerdere zonen en ook twee dochters bij twee vrouwen. Hij liet zich om machtspolitieke redenen van zijn eerste vrouw Minervina scheiden, terwijl hij in 326 zijn tweede vrouw Fausta – die hij in 307 had getrouwd om een bondgenootschap met haar vader Maximianus te sluiten – en zijn zoon Crispus, uit Constantijns eerste huwelijk doodde. De motieven achter dit gezinsdrama zijn niet duidelijk, omdat de bronnen elkaar tegenspreken. Een van de bronnen noemt als mogelijk motief seksuele gemeenschap tussen Crispus en Fausta. Hoe het ook zij, duidelijk moge zijn dat Constantijn korte metten maakte met familieleden die hem niet bevielen.

Gedurende zijn regeerperiode gaf Constantijn niet alleen de bisschoppen meer formele macht, ook gaf hij opdracht tot de bouw van talrijke basilieken en kerken. De beroemdste waren de Sint-Pietersbasiliek in Rome, de Heilige Grafkerk in Jeruzalem en de Basilica van Maxentius aan het Forum Romanum in Rome.

Rond Pinksteren 337, terwijl Constantijn een veldtocht tegen de Sassaniden voorbereidde (zogezegd ter bescherming van Perzische christenen), werd hij ernstig ziek. Op 22 mei 337 overleed Constantijn in Ancyrona, bij de stad Nicomedia. Kort voor zijn dood – zoals toen gebruikelijk was – liet hij zich dopen door de ariaanse bisschop Eusebius van Nicomedia. Ironisch was dat hij conform de traditie van het Romeinse keizerschap na zijn dood vergoddelijkt werd.

Constantijns nalatenschap was enorm: hij bood ruimte voor het christendom om zich, verbonden aan de staat, in het Midden-Oosten, Europa en een deel van Azië te verspreiden en bouwde veel kerken en basilieken. Ook creëerde hij de functie van ’horigen’ (die eerst coloni, pachtboeren, waren) en had zo een flinke impact op de sociaaleconomische situatie in de middeleeuwen.

Moeder van Constantijn de Grote

Flavia Julia Helena of Helena van Constantinopel (circa 248 - circa 329 was de moeder van de Romeinse keizer Constantijn de Grote. 

Helena bekeerde zich tot het Christendom, haar zoon niet; zijn houding was pragmatisch. Omstreeks het jaar 325 ondernam ze een ontdekkingsreis door het oosten van het Romeinse Rijk. Volgens de beschrijving die kerkvader Eusebius van Caesarea van haar ontdekkingsexpeditie door Palestina geeft in zijn Vita Constantini, hield ze zich bezig met bidden, het uitreiken van aalmoezen, het bezoeken van heilige plaatsen en het stichten van kerken. Verder had ze zich voorgenomen het ware graf van Jezus te vinden, wat haar zou zijn gelukt.

Volgens de overlevering wist Helena tevens het H. Kruis, het kruis waaraan Jezus stierf, op te sporen. De vindplaats van het Heilige Kruis werd haar in een droom aangewezen, waarna ze het H. Kruis terugvond. Dit kruis kreeg aanvankelijk - nog steeds volgens de overlevering - een plaats in de H. Grafkerk. Van twee van de bijbehorende spijkers liet zij een bit voor het oorlogspaard van haar zoon Constantijn maken, en met de overige spijkers verstevigde zij diens helm. 

Ze zou ook de Heilige Trap naar Rome hebben laten overbrengen. Deze trap zou deel uitgemaakt hebben van het pretorium van Pontius Pilatus in Jeruzalem. Jezus zou er dus bij zijn passie overheen gelopen hebben. Ook nam ze de stoffelijke resten van de Drie Koningen mee terug naar Constantinopel, waarna deze in 344 aan de stad Milaan werden geschonken. Delen van de Vita Constantini stemmen overeen met historische feiten, het grootste deel van Eusebius' relaas is echter geschreven en bedoeld als stichtend verhaal voor een christelijk publiek.

Volgens de Gesta Treverorum zou Helena de zogenaamde Heilige Tuniek, het uit één stuk geweven kleed van Jezus, naar Trier hebben overgebracht. Ze bewoonde daar samen met haar zoon en zijn familie een paleis, waarvan de troonzaal, de Basilica van Constantijn, nog bestaat. De Heilige Tuniek bevindt zich nog steeds in een aparte kapel van de Dom van Trier, waarvan een deels bewaard gebleven voorloper eveneens door Constantijn gebouwd werd.

Kort na haar terugkeer uit het Heilige Land stierf Helena. Ze werd heilig verklaard en 18 augustus is haar naamdag.