Sterven aan jezelf

Wanneer je vergeten of verwaarloosd wordt en je de belediging niet voelt, maar je hart gelukkig is, dan sterf je aan jezelf.

Wanneer je advies in de wind wordt geslagen, je meningen belachelijk worden gemaakt en je weigert woede in je hart te laten opkomen en het allemaal in geduldige, liefdevolle stilte verwerkt, dan sterf je aan jezelf.

Wanneer je liefdevol en geduldig wanorde, onregelmatigheid, te laat komen en ergernis verdraagt... en het verdraagt ​​zoals Jezus het verdroeg, dan sterf je aan jezelf.

Wanneer je er nooit om geeft om in een gesprek naar jezelf te verwijzen of naar je eigen goede daden te verwijzen, of te hunkeren naar lof na een prestatie, wanneer je er werkelijk van kunt houden onbekend te zijn... dan sterf je aan jezelf.

Wanneer je je broeder of zuster ziet floreren en je oprecht met hem of haar kunt verheugen, en geen afgunst voelt, ook al zijn je behoeften groter, dan sterf je aan jezelf.

Wanneer je tevreden bent met elk voedsel, elk offer, elke kleding, elk klimaat of elke samenleving, dan sterf je aan jezelf.

Als je correctie kunt aanvaarden, als je je nederig kunt onderwerpen, zowel innerlijk als uiterlijk, zonder dat er rebellie of wrok in je hart opkomt, dan is dat sterven aan jezelf.