Catharina van Siena (Siena 25/3/1347 - Rome, 29/4/1380) is een van de beroemdste mystici van de RK Kerk. Daarbij had zij ook nog een grote invloed op de politiek van het 14e eeuwse Europa.

Zij werd geboren als dochter van de wolverver Jacopo Benincasa, een burger van hoog aanzien in de stad Siena in Toscane. Zij was het 25e kind in zijn gezin. Haar tweelingzus Giovanna stierf een vroege dood. Vanaf haar 7e jaar stortte Catharina zich volledig op het geloof en had zij visioenen; vooral de devotie tot Jezus en in het bijzonder Zijn lijden werd de leidraad van haar leven. Na aanvankelijke weerstand werd ze lid van de derde orde van de H. Dominicus. Tussen haar 16e en 19e levensjaar woonde ze in een kluis in de werkplaats van haar vader. Haar moeder deed toen, anno 1354, de smalende uitspraak 'Tegenwoordig zijn er toch geen heiligen meer?'

Het kleine meisje in de 'bezemkast' moet toch een bepaalde uitstraling hebben gehad, want al snel kwamen er belangstellenden om naar haar te luisteren en haar te helpen met haar werken van liefdadigheid. De trouwe groep om haar heen vormde haar bella compagnia (goede gezelschap). Catharina verzamelde voedsel en kleding voor de allerarmsten, bezocht gevangenen en verpleegde lijders aan besmettelijke ziekten bij wie anderen niet in de buurt durfden te komen.

In 1374, Catharina was toen 27 jaar oud, werd Raymundus van Capua, de magister-generaal van de Dominicanen, haar geestelijke leidsman of biechtvader. Hij zou later haar biograaf (hagiograaf) worden. In 1393 redigeerde hij haar levensbeschrijving, de zogeheten Legenda maior.

Met Raymundus van Capua hield Catharina zich bezig met landspolitieke zaken. Eerst en vooral met de eindeloze conflicten tussen de vele steden in haar omgeving, later ook met continentale politiek. Vooral het feit dat de paus sinds 1309 in Avignon resideerde in plaats van in Rome zat Catharina dwars. De vele Franse kardinalen hadden een terugkeer naar Rome eindeloos weten te vertragen, maar Catharina bleek een sterke factor. In 1376 reisde Catharina naar Avignon waar zij met overtuiging paus Gregorius XI wist te overhalen zijn hof weer naar Rome te verplaatsen.

Ze had dan ook een intimiderende persoonlijkheid. Als ze haar zin niet kreeg riep ze eenvoudigweg, maar met de nodige uitwerking 'Voglio!' (Ik wil het!). Dit deed ze niet alleen tegen de paus, maar ook tegen allerlei wereldlijke vorsten en hooggeplaatste figuren, en heel af en toe tegen God de Vader, die haar dan prompt verhoorde. Overigens, tot spijt van Catharina kozen de kardinalen in Avignon gewoon een nieuwe paus. Dit was het begin van het zogeheten Westers Schisma.

In 1375 verbleef Catharina in Pisa. Aldaar voelde zij niet-zichtbare, innerlijke verwondingen of stigmata. Naar verluidt ontving ze hierbij de genade van he mystiek huwelijk met Jezus. Aan het eind van haar leven ontving zij Jezus’ Hart zelf. Hij ruilde het tijdens een verschijning voor het hare.

Op uitnodiging van Urbanus VI bracht Catharina haar laatste jaren door in Rome. Aldaar had zij een melaatse vrouw genaamd Teca in huis genomen die zij haar dienstmaagd noemde. Mogelijk is Catharina uiteindelijk ook zelf bezweken aan lepra. Hoe dan ook overleed Catharina in 1380, verlamd en verzwakt, naar verluidt na langdurig vasten, op 33-jarige leeftijd - niet toevallig de leeftijd waarop Jezus stierf.

In 1461 werd Catharina door paus Pius II heilig verklaard. Haar lichaam ligt in een schrijn onder het hoogaltaar van de Santa Maria sopra Minerva in Rome, maar haar hoofd wordt bewaard achter gouden tralies in een nis binnen de San Domenico in Siena. Een van haar voeten is het belangrijkste relikwie van de kerk San Zanipolo in Venetië. Ook het huis van haar jeugd in Siena is tegenwoordig een kerk.

In 1970 werd zij samen met de H. Teresa van Avila door paus Paulus VI als eerste vrouw verheven tot kerklerares.

In 1999 benoemde paus Johannes Paulus II haar samen met Birgitta van Zweden en Edith Stein tot patrones van Europa.

Haar feest wordt gevierd op 29/4. 

Catharina van Siena

* Wees wie God voor ogen had en je zult de wereld in vuur en vlam zetten.

* Begin dapper te zijn in alles. Verdrijf de duisternis en verspreid het licht. Kijk niet naar je zwakheden. Besef in plaats daarvan dat je in Christus, de Gekruisigde, alles kunt.

* Je wordt niet beloond naar je werk of je tijd, maar naar de maat van je liefde.

* Hij zal de weg en de middelen verschaffen, zoals je je nooit had kunnen voorstellen. Laat alles aan Hem over, laat jezelf los, verlies jezelf aan het kruis en je zult jezelf volledig vinden.

* Predik de Waarheid alsof je een miljoen stemmen hebt. Het is stilte die de wereld doodt.

* Een ziel kan niet leven zonder liefde. Ze moet iets hebben om lief te hebben, want ze is geschapen om lief te hebben.

* Niets groots wordt ooit bereikt zonder veel doorzettingsvermogen.

* We zijn zo waardevol voor God dat Hij onder ons is komen wonen en ons naar Huis heeft geleid. hij zal alles doen om ons te zoeken, zelfs tot het hoog verheven worden aan het kruis om ons terug naar Zich te trekken. We kunnen alleen reageren door God lief te hebben om Zijn liefde.

* Overweeg dat God je tot een tuinman heeft gemaakt, om ondeugd uit te roeien en deugd te planten.

* De duivel vreest harten die branden van liefde voor God.

* Er is niets wat we kunnen verlangen of wensen dat we niet in God vinden.

* Je moet in waarheid geloven dat alles wat God geeft of toestaat, tot je redding dient. 

* En waar zouden we bang voor moeten zijn? Onze aanvoerder op dit slagveld is Christus Jezus. We hebben ontdekt wat we moeten doen. Christus heeft onze vijanden voor ons gebonden en verzwakt, zodat ze ons niet kunnen overwinnen, tenzij wij ervoor kiezen hen dat toe te laten. Daarom moeten we moedig vechten en onszelf markeren met het teken van het allerheiligste kruis. 

* Verlies jezelf volledig; en hoe meer je verliest, hoe meer je zult vinden. 

* Voor een dapper man zijn geluk en ongeluk als zijn linker- en rechterhand. Hij gebruikt beide. 

* Beschouw je bezittingen als door God geleend. 

* Het is menselijk om te zondigen, maar duivels om in zonde te volharden. 

* Verrijk je ziel in de grote goedheid van God: De Vader is je tafel, de Zoon is je voedsel, en de Heilige Geest wacht op je en neemt dan Zijn intrek in je. 

* Natuurlijk ben je onwaardig. Maar wanneer hoop je waardig te zijn? Je zult aan het einde niet waardiger zijn dan aan het begin. Alleen God is Zichzelf waardig, alleen Hij kan ons waardig maken voor Hem. 

* Je bent verplicht je naaste lief te hebben als jezelf, en door hem lief te hebben, moet je hem geestelijk helpen, met gebed, hem raad geven met woorden, en hem zowel geestelijk als stoffelijk bijstaan, al naar gelang de nood waarin hij verkeert, tenminste met je goede wil, als je niets anders hebt. 

* Spijkers waren niet voldoende om de Godmens aan het Kruis genageld en vastgemaakt te houden, als de liefde Hem daar niet had gehouden. 

* Om twee dingen met elkaar te verbinden, mag er niets tussen hen zijn, anders kan er geen volmaakte versmelting plaatsvinden. Besef nu dat God wil dat onze ziel zo is, zonder enige zelfzuchtige liefde voor onszelf of voor anderen, net zoals God van ons houdt zonder iets ertussenin. 

* Uit zelfkennis vloeit de stroom van nederigheid, die zich nooit vastklampt aan louter gerucht, noch aanstoot neemt aan iets, maar elke belediging, elk verlies van troost en elk verdriet, uit welke richting ze ook komen, geduldig en met vreugde verdraagt. 

* God is meer bereid om te vergeven dan wij tot zonde zijn gekomen.

* Liefde voor onze Schepper kan niet in stand worden gehouden tenzij we anderen liefhebben omwille van God. 

* O vuur van liefde! Was het niet genoeg dat U ons naar Uw beeld en gelijkenis hebt geschapen en ons in genade hebt herschapen door het Bloed van Uw Zoon, zonder Uzelf volledig aan ons te geven als ons Voedsel, o God, Goddelijke Essentie? Wat dreef U daartoe? Alleen Uw liefde. 

* O, U die gek bent op Uw schepsel! Ware God en ware Mens, U hebt Uzelf volledig aan ons overgegeven, als voedsel, zodat we tijdens onze pelgrimstocht in dit leven niet door vermoeidheid bezwijken, maar door U, Hemels voedsel, gesterkt worden. 

* O Drie-eenheid, eeuwige Drie-eenheid! Vuur, afgrond van liefde... Was het nodig dat U zelfs de Heilige Drie-eenheid als voedsel voor de zielen zou geven?... U gaf ons niet alleen Uw Woord door de Verlossing en in de Eucharistie, maar U gaf ook Uzelf in de volheid van liefde voor Uw schepsel. 

* Dit doet Mijn Goedheid om de zielen van de rechtvaardigen vollediger te begiftigen met spirituele rijkdommen wanneer ze door Mijn liefde van materiële goederen worden beroofd omdat ze afstand hebben gedaan van de wereld en al haar genoegens en zelfs van hun eigen wil. Zij zijn het die hun zielen vetmesten en ze verruimen in de afgrond van Mijn naastenliefde. Dan word Ik hun spirituele verzorger. De Heilige Geest wordt hun dienaar. 

* Boete moet zeker als een instrument worden gebruikt, op de juiste tijden en plaatsen, al naar gelang de behoefte. Als het vlees, te sterk zijnde, tegen de geest schopt, neemt de boete de roede van discipline, en vasten, en legt het vlees genoeg lasten op, zodat het meer bedwongen kan worden. Maar als het lichaam zwak is, ziek geworden, keurt de regel van discretie een dergelijke methode niet goed. 

* Daarom, zoals Ik u heb gezegd, ben Ik, God, mens geworden, en de mens is God geworden door de vereniging van Mijn Goddelijke Natuur met je menselijke natuur. Deze grootheid wordt in het algemeen gegeven aan alle rationele schepselen, maar onder hen heb Ik speciaal Mijn dienaren gekozen ter wille van je heil, zodat door hen het Bloed van het nederige en onbevlekte Lam, Mijn eniggeboren Zoon, aan jullie kan worden toegediend.