Om 19 uur vetrekt het vliegtuig richting Johannesburg, hopelijk met mij aan boord. Het is nu middernacht, ik kom juist van een vergadering en heb nog van alles te doen. Gelukkig moet ik morgen niet gaan werken, en kan ik mijn dag besteden aan klaar maken en inpakken. Na Johannesburg gaat het richting Mozambique via het binnenland, dan even Zimbabwe binnen met een bezoekje aan Harare, en terug naar Mozambique verder noordwaarts. Langs Tanzania tot Nairobi in Kenia. Maar eerst hebben we in Pretoria nog een eitje-te-pellen met de douane. Naar zeggen van de touringclub zou er een grote boete boven het hoofd hangen van mijn reisvriend. Dit naar een zogezegd te lang verblijf van de auto in Zuid Afrika. Niets is minder waar en dat gaan we nu proberen te bewijzen. Het is mijn bedoeling om jullie op de hoogte te houden van mijn reiservaringen, maar de internetcafe's zijn niet overal dik gezaaid, zeker niet in Mozambique. Dus beste lezer verwacht niet dat er alle dagen een nieuw berichtje is. Tot later...
Reacties op bericht (2)
21-10-2005
een beetje dichter bij ons?
Dag Bobonne!
Of het in kilometers dichter is, daar twijfel ik aan... Maar je bent in Afrika, dus toch wat dichter bij ons voor 't moment!
Een goei reis toegewenst, met avonturen, verhalen... en een behouden thuiskomst aan 't eind (zodat je de volgende weer kan plannen).
Veel liefs,
Els, Lamin, Maïmouna
21-10-2005 om 13:30
geschreven door Els, Lamin & Maïmouna
20-10-2005
reactie 1
Dag Lieve,
Ik ken dat gevoel dat je bekruipt, net voor het vertrek. Je gaat honderd keer van de ene kamer naar de andere. Je bedenkt wat je allemaal zou kunnen vergeten zijn. Je doet dan weer andere zaken uit de bagage die je tenslotte toch te zwaar of overbodig lijken. En je holt naar de winkel om nog dat ene onontbeerlijke te kopen dat je vreest onderweg te zullen missen. Je hoofd barst van het regelen en denken. Indien je zo ijverig was al dagen op voorhand wat in de rugzak te steken, dan weet je nu niet meer of het er in zit of niet. Je hunkert naar het moment dat je de deur achter je toetrekt. En dan, op de luchthaven, ben je aan je bijkomen van al de stress. Maar eens je voet op de eerste trede die naar het vliegtuig leidt, valt alle spanning van regelen en organiseren van je af. Je ploft neer in je stoel en je geeft je over aan het zoveelste avontuur in je leven en weet dat het goed is. Mogen de gunstigste winden je tocht begeleiden. Chris
20-10-2005 om 11:59
geschreven door Chris Rachel Spatz
