Zolang we een spirituele benadering volgen met beloftes van verlossing, wonderen en bevrijding, zijn we gebonden door de 'gouden ketting van spiritualiteit'. Zo'n ketting mag misschien mooi zijn om te dragen, met haar ingelegde juwelen en fijne graveerwerk, niettemin houdt ze ons gevangen.
Mensen denken de gouden ketting voor de sier te kunnen dragen zonder erdoor gevangen te worden gehouden, maar ze bedriegen zichzelf. Zolang iemands benadering van spiritualiteit gebaseerd is op het verrijken van ego, is er sprake van spiritueel materialisme, wat meer een zelfmoordproces is dan iets creatiefs. Alle beloftes die we hebben vernomen, zijn pure verleiding. We verwachten van de leer dat die al onze problemen zal oplossen; we verwachten dat we magische middelen zullen ontvangen om af te rekenen met onze depressies, onze agressie en onze seksuele frustraties. Tot onze verrassing beginnen we er echter achter te komen dat dit niet zal gebeuren. Het is erg teleurstellend te beseffen dat we aan onszelf en ons lijden moeten werken en ons niet kunnen verlaten op een redder of op de magische krachten van yogatechnieken. Het is teleurstellend te beseffen dat we onze verwachtingen moeten opgeven in plaats van voort te bouwen op het fundament van onze vooropgezette meningen. We moeten onszelf toestaan teleurgesteld te zijn, wat betekent dat we onze 'mij-heid', onze verworvenheden opgeven. We zouden graag toeschouwer bij onze eigen verlichting zijn, toekijken hoe onze volgelingen feestvieren, ons vereren, ons bloemen toewerpen, terwijl er wonderen en aardbevingen plaatsvinden en goden en engelen zingen, enzovoort. Maar dat zal nooit gebeuren. De verlichting bereiken betekent voor ego totale dood, de dood van zelf, de dood van 'ik' en 'mezelf', de dood van de toeschouwer. Het is de uiteindelijke, definitieve teleurstelling.
Het spirituele pad volgen is pijnlijk. Het is een voortdurende ontmaskering, een laag na laag afpellen van maskers. Het brengt belediging na belediging met zich mee. Een dergelijke opeenvolging van teleurstellingen inspireert ons tot het opgeven van onze eerzucht. We vallen en vallen en vallen, totdat we de grond raken,tot we contact maken met de fundamentele gezondheid van de aarde.We worden het laagste van het laagste, het kleinste van het kleinste, een zandkorrel, volmaakt eenvoudig, zonder verwachtingen. Wanneer we op die manier gegrond zijn is er geen ruimte voor dromen of frivole opwellingen, zodat onze meditatiebeoefening uiteindelijk vrucht gaat afwerpen. We beginnen te leren hoe we een goede kop thee zetten, hoe we rechtop lopen zonder te struikelen. Onze hele benadering van het leven wordt eenvoudiger en directer en iedere leer die we horen of elk boek dat we lezen wordt een bruikbare ervaring. Zij worden bevestigingen, aanmoedigingen om te werken zoals we zijn, een zandkorrel, zonder verwachtingen, zonder dromen.We hebben zoveel beloften gehoord, naar zoveel aanlokkelijke beschrijvingen van allerlei exotische plaatsen geluisterd, zoveel dromen gezien, maar vanuit het gezichtspunt van een zandkorrel, zal het ons een zorg zijn. We zijn slechts een stofje in het heelal. Tegelijkertijd is onze situatie van een grote 'ruimtelijkheid', pracht en werkbaar, ja zelfs erg uitnodigend en inspirerend. Als we een zandkorrel zijn, is de rest van het heelal, alle ruimte, alle plaats van ons omdat we niets in de weg liggen, niets te zeer opvullen en niets bezitten. Er is reusachtige openheid. We zijn heersers van het heelal omdat we een zandkorrel zijn. De wereld is erg eenvoudig en tegelijkertijd uiterst waardig en open omdat onze inspiratie gegrond is op teleurstelling,waarin de ambitie van het ego ontbreekt.
Verveling heeft veel aspecten: enerzijds is er het gevoel dat er niets gebeurt, dat er misschien iets staat te gebeuren, of zelfs dat wat we zouden willen dat er gebeurt, in de plaats komt van wat er niet gebeurt. Anderzijds ervaren we de verveling misschien als een waar genoegen. Meditatie kan worden omschreven als het omgaan met koele verveling, verfrissende verveling, verveling als een bergbeek. Ze verfrist omdat we niets hoeven te doen en niets hoeven te verwachten. Een zekere discipline is echter noodzakelijk als we de frivole poging de verveling door iets anders te vervangen, te boven willen komen. Daarom werken we met onze adem als onze meditatie-oefening.
Gewoon met adem werken is een zeer monotone en weinig avontuurlijke bezigheid; er zijn geen ontdekkingen dat het derde oog zich opent of dat de chakra's zich ontvouwen. Het is als een uit steen gehouwen Boeddha in de woestijn; er gebeurt niets, maar dan ook helemaal niets. Wanneer we beginnen te beseffen dat er niets gebeurt, realiseren we ons vreemd genoeg ook dat er iets waardigs plaatsvindt. Er is geen ruimte voor frivoliteit, geen ruimte voor jachten. We ademen gewoon en zijn aanwezig.
Het heeft iets heel bevredigends en heilzaams. Het is alsof we een goed maal hebben gegeten en ons verzadigd voelen, in tegenstelling tot eten en proberen je honger te stillen. Het is een hele simpele benadering van gezondheid. Er staat geschreven dat de Boeddha veel hindoeïstische meditatiepraktijken werd onderwezen. Hij roosterde zichzelf in vuur. Hij werkte met de energie van tantra door allerlei zaken te visualiseren. Hij zag lichtflitsen voor zijn ogen door op zijn oogballen te drukken en hoorde een gegons, zogenaamd een typisch yoga-geluid, door zijn oren dicht te drukken. Hij heeft al die dingen zelf doorgemaakt om tot het besef te komen dat deze verschijnselen foefjes waren in plaats van werkelijke samadhi of meditatie. Misschien was de Boeddha een domme yoga-student zonder enige verbeeldingskracht. Hoe dan ook, wij volgen zijn domheid, zijn voorbeeld als de verlichte, de samyak samboeddha, de volledig verlichte. Naarmate zijn benadering van meditatie meer gestalte kreeg, kwam de Boeddha tot het besef dat foefjes louter neurotische aandoeningen zijn.
Hij besloot op zoek te gaan naar het eenvoudige, naar wat er werkelijk is, om erachter te komen wat de relatie is tussen lichaam en geest, wat zijn relatie was met de uit gras gevlochten koesha-mat waarop hij zat en de bodhi-boom boven zijn hoofd. Hij onderzocht zijn connectie met alles op een heel simpele en directe manier. Het was niet bijzonder opwindend - hij ervoer geen flitsen van wat dan ook - maar wel geruststellend.
Tijdens de dagen van zijn verlichting vroeg iemand aan de Boeddha: "Wat is je bewijs? Hoe weten we dat je verlicht bent?" Boeddha beroerde met zijn hand de grond. 'Deze stevige grond is mijn getuige. Deze stevige aarde, dezelfde aarde is mijn getuige.' Gezond, concreet en precies, zonder droombeelden, concepten, emoties, frivoliteit, maar in de grond zijn wat is: dat is de verlichte staat. En dat is het voorbeeld dat we volgen in onze meditatie. Voor de Boeddha was het niet zozeer de boodschap alswel de implicaties die belangrijk waren. Wij, als volgelingen van de Boeddha, hebben dezelfde benadering, belichaamd in het idee van vipashyana, hetgeen letterlijk 'inzicht' betekent. Inzicht heeft niet alleen te maken met wat we zien maar ook met de daarmee verbonden Implicaties, de totaliteit van de ruimte en de voorwerpen rondom. De adem is het voorwerp van meditatie, maar de omgeving rondom de adem is ook een deel van de meditatieve situatie. Vervolgens wentelde de Boeddha het wiel van de dharma en zette de vier nobele waarheden uiteen: lijden, de oorsprong van het lijden, het doel en het pad. Dit alles werd ingegeven door zijn ontdekking dat er geweldig veel ruimte is waarin de universaliteit van inspiratie plaatsvindt. Er is lijden, maar er is ook de omgeving rondom de oorsprong van het lijden. De hele zaak wordt wijdser, opener. Op de keper beschouwd was hij toch niet zo'n slechte yoga-student. Hoogstwaarschijnlijk was hij niet zo'n ster in hatha yoga maar hij zag de omgeving rond hatha yoga en pranayama. De Boeddha's uitingen van fundamentele gezondheid waren spontaan. Hij preekte of onderwees niet op de gewone manier maar in hem ontwikkelde zich, naarmate hij zich verder ontplooide, de energie van mededogen en de onuitputtelijke bron van vrijgevigheid, en dat begonnen de mensen te merken.
Dit soort activiteit van de Boeddha is de vipashyana-oefening die wij proberen te doen. Het is het besef dat ruimte materie bevat, dat materie geen eisen stelt aan ruimte en omgekeerd ook niet. Het is een wederkerige en open situatie. Alles is gebaseerd op mededogen en openheid. Mededogen is niet zozeer emotioneel in de zin dat we het erg vinden dat iemand lijdt, dat wij beter zijn dan anderen en dat we ze moeten helpen. Mededogen is die totale openheid waarin de Boeddha geen vaste grond onder zijn voeten kende, geen gevoel van territorium. Zelfs zo sterk dat hij nauwelijks meer een afzonderlijk individu was. Hij was slechts een zandkorrel in de uitgestrekte woestijn. Door zijn onbeduidendheid werd hij 'de verlichte der wereld' omdat strijd afwezig was. De dharma die hij onderwees was zonder hartstocht, zonder agressie. Hartstocht is grijpen, vasthouden aan je territorium.
Dit is onze meditatie-beoefening, als we het pad van de Boeddha volgen, de beoefening van begeerteloosheid of non-agressie. We werken met de bezitsdrang van agressie: 'Dit is mijn spirituele trip en ik wil niet dat jij je ermee bemoeit. Ga uit mijn territorium.' Spiritualiteit, ofwel het vipashyana- perspectief, is een panoramische situatie, waarin we vrij kunnen komen en gaan en een open contact met de wereld hebben. Het is de uiteindelijke geweldloosheid.
IK Hou van Boudha , Mijn liefde voor het Boudisme begint te groeien en dit komt mij te pas en onpas binnen ook mijn lieve schoondochter die ook al die mooie foto's op mijn blogje plaatst ja daar kan ik nog geen weg mee en ga het nog moeilijker daar ik een attacqetje heb gehad ,ja eerst een nieuwe heup en dan heel goed gerevallideerd en was op goede weg kon al goed weg zonder mijn krukken en dan plots het tweede geval maar daar heb ik het heel moeilijk mee daar mijn mond scheef staat en mijn rechteroog ook groter is dan mijn linkeroog last met mijn rechter arm en op nieuw van voren aan ja met mijn rechter arm en hand dat komt er nu allemaal bij voor de oefeningen die ik moet doen maar ik wil weer de oude Julia zijn maar ik denk dat het een tijdje gaat duren voor ik weer de oude zal zijn gelukkig heb ik mijn schoondochter en zoon en kleinkinderer ze doen al wat ze kunnen voor mij te steunen maar heb ook veel steun van mijn lieve man die echt met mij meeleeft hij is zo verandert en doet al wat hij kan om mij te helpen ja ik heb ook al veel moeten zorgen toen hij verleden jaar zwaar ziek was maar hij sukkelt nu nog en daar door krijg ik zoveel hulp van mijn zoon zijn vrouw en kinders en daar trek ik mij terug aan op ja ik stond ook steeds klaar voor hen en daarom ben ik hen zo dankbaar nu over de liefde die ik krijg van Boudha dat komt door mijn beste vriend hij is heel echt begaan met het Boudhisme wij hebben beide een leider uit gekozen en het is nog een jonge leider zijn naam is FOETSIYANG ik vind dit een mooie naam ik bid ook tot hem op dat hij mij steunt lijk mijn vriend dat doet want zo een vriend zal ik nooit meer hebben in hem heb ik meer vertrouwen dan in mijn andere vriendinnen,het leven gaat verder zelfs ben ik nu getroffen door pijn en smart ik moet erdoor en dat zal ik doen met de hulp van alle die mij helpen ik ben jou Linda dankbaar dat jij zoveel voor mij doet eten maken kuisen en strijken ik ben daar voor het ogenblik niet toe in staat en dat weet je ook bedankt voor die mooie foto's van Boudha ,ik da nu wat stoppen want ik wordt moe en dan moet ik rusten ik hoop dat Jullie mij begrijpen Vele groetjes van JULIA
Sta in volle bloei, ik die geniet van-achter het raam. Ieder bloem bestudeerd ik van op een afstand.
Zo mooi en zo passie voor de gladiool, zo mooi en zo gevoelig is de roos, zo klein en dapper is het vierklavertje.
Alles in kleur; dat is toch zo fijn gevoel, ik geniet van-achter het vensterraampje, mijn tuin dat blijf voor mij een beetje mezelf tonen wie ik ben en hoe ik me voel. Want iedere tuin is anders, En is beplant naar ieder zijn gevoel.
Lieveke is terug thuis na een lange opname te zijn geweest, ze is weer een beetje op haar best, maar toch nog even voorzichtig zijn en haar stilaan op haar positieve laten komen, beetje bij beetje gaat het haar wel lukken.
zo nu ga ik jullie laten hoor en tot de volgende keer daaaaaag xxx
Het gaat goed, Met mijn man gaat? het nu nog steeds goed. Hij kan hem al weer wat bezig houden? met knutteselen, en ook heeft veel courage. Dat doet mij goed, maar toon het niet. Hij doet weer meer dingen,die hij een tijdje, niet meer heeft kunnen doen; maar soms teveel, en dan loop ik kwaad rond, omdat hij niet wil luisteren. Dat is een man, ik denk dat de meeste mannen zo zijn, niet dat ik te klagen heb. Met mijn been gaat het de goeie kant op. Want ik was wat bang, daar ik een zware diabetes ben, en dan moet men goed oppassen; met open wonden. Maar ik genees nog goed; dat ik me goed verzorg; want dat is de goede raad, die ik kan geven aan mensen met Diabetes. Nu ik heb weinig tijd, en zal volgend maal wat meer schrijven, over alles en nog wat daaaag
Mijn man heeft terug in de kliniek gelegen vier weken en dat gaat zo altijd binnen en buiten hij was helemaal dik van het water en had een tekort aan zuurstof daarom kon hij zo moeilijk ademen hij had nod maar 40 0/0 zuurstof niet meer en al dat water ,toen heb ik hem binnen gedaan in de kliniek en het was hoog tijd of ik was hem kwijt dan zijn ze direct aan hem beginnen werken en drie flesjes vocht afgetrokken als hij binnen gegaan was woog hij 115 kgr zo zwaar was hij hij heeft zuurstof gekregen en dat heeft hij nu thuis ook maar is veel afgevallen weegt nu nog 94kgr dat is een pak en dat was allemaal water wat een mens toch kan krijgen en hij loopt er nu wat lastig bij altijd zo een werker geweest en nu niks meer mogen doen hij zegt soms ben liever dood zodus laat ik hem rommelen in zijn kot veel kwaad kan hij daar niet doen ik laat hem doen want dat gezaag ben ik ook moe ik zeg tegen hem doet wat je wilt maar kom niet klagen als je weer naar de kliniek moet Ja en ik heb ook wat voren gehad ik ben naar de Opera geweest van MADAME BUTTERFLY en ik heb met mijn been tegen een ijzer trap gestoten en dat doet toch zo pijn ik heb een grote inwendige bloeding en mijn been is wat geknuist de DR zegde het is zeker voor 6 weken dat je pijn zult hebben wel als ik zeg het doet pijn wel het doet echt pijn Nu de Dokter komt regelmatig de wond verzorgen maar de pijn blijft ik wens dit aan niemand toe ga dan eens naar een Opera wat ik zo gaarne zie maar heb er niet veel van genoten door de pijn het was helemaal gezwollen en nu staat het nog dik nu ik zal me goed verzorgen want ben een zware Diabetes patient ik zal nu stoppen met schrijven tot een volgende keer over iets anders en hoop iets beter dan nu ik wilde dit eens kwijt groetjes Julia
De carnaval is weer gestart ik begrijp niet wat de mensen vinden in die maskerade ik vind dat er zo veel gespot wordt met wat er in de wereld gebeurt er is al zoveel miserie en geweld en nu met deze carnaval wordt er nog meer gespot maar ja daar zit geen kwaad in zegt men en toch worden er vele mensen gekwets bij en dan roept men op voor vrede hoe moet men dat begrijpen waar gaat het naartoe vel bejaarde zijn gelukkig dat ze al zo oud geworden zijn maar denken toch aan hun klienkinders en achter klien kinders wat er met deze generatie gaat gebeuren als men die mensen hoor spreken en wat zij meegemaakt hebben kan wat er nu gebeurt nog erger zijn in de wereld al die oorlogen in de verre landen al die zelfmoorden al de opofferingen van vele mensen en nu is het weer die carnaval ja vele mensen hebben daar plezier aan om te gaan kijken maar mij krijgen ze er niet meer naartoe,er wordt teveel met modder gegooid en daar hou ik zeker niet van maar ja als er maar plezier gemaakt wordt er is al genoeg verdriet in de wereld en daar denk ik het mijne van Julia
De carnaval is weer gestart ik begrijp niet wat de mensen vinden in die maskerade ik vind dat er zo veel gespot wordt met wat er in de wereld gebeurt er is al zoveel miserie en geweld en nu met deze carnaval wordt er nog meer gespot maar ja daar zit geen kwaad in zegt men en toch worden er vele mensen gekwets bij en dan roept men op voor vrede hoe moet men dat begrijpen waar gaat het naartoe vel bejaarde zijn gelukkig dat ze al zo oud geworden zijn maar denken toch aan hun klienkinders en achter klien kinders wat er met deze generatie gaat gebeuren als men die mensen hoor spreken en wat zij meegemaakt hebben kan wat er nu gebeurt nog erger zijn in de wereld al die oorlogen in de verre landen al die zelfmoorden al de opofferingen van vele mensen en nu is het weer die carnaval ja vele mensen hebben daar plezier aan om te gaan kijken maar mij krijgen ze er niet meer naartoe,er wordt teveel met modder gegooid en daar hou ik zeker niet van maar ja als er maar plezier gemaakt wordt er is al genoeg verdriet in de wereld en daar denk ik het mijne van Julia
ja ik heb wat verdriet voor mijn man daar hij zich wat laat gaan sedert hij weet dat hij ziek is hij heeft de kracht niet meer hij is echt op de sukkel hij die steeds zo sterk en een harde werker is geweest en nu zie ik hem langzaam uit gaan ja hij kan nog vele jaren mee gaan maar niet in deze toestand hij doet nog veel moeite om het niet te tonen maar hij is steeds moe en wil steeds slapen dat ben ik niet gewoon van hem ,ook mijn schoondochtertje ligt al een week in het ziekehuis zij is weer over haar toeren depressief ik kan er ook van meespreken maar werp het over mij ik heb leren zeggen wat er mij niet aanstaat en de DOKTER heeft mij veel geholpen met zijn goede raadgeefgingen maar de een verwerkt het zo en een ander kropt het op en op kroppen is zeker niet goed ik heb dat jaren gedaan nooit eens echt gesproken wat er was maar heb de raad van de Dr gevold en nu schrijf ik veel van mij af en dat helpt ook goede vrienden hebben doet ook veel ik heb een hele goede vriend en kan er goed mee praten en dat doet deugd ook mijn broer kan ik tegenwoordig goed mee praten en dat doet mij echt goed ook spreek ik meer met mijn man vroeger kon ik niet met hem praten ofwel had hij geen tijd of anders luisterd hij niet nu gaat het veel beter ik kan met hem praten en moet niks meer wegsteken hij is tot het besef gekomen dat ik al lang genoeg gezwegen had en nu luistert hij over onze problemen op de lange duur kan je niks meer verzwijgen en dat is veel beter nu wij vertrouwen elkaar toe wat er moet gezegd worden maar over mijn stil verdriet spreek ik niet om dat het hem zou pijn doen beter niks zeggen dan iets verkeerd zeggen nu ben blij dit eens op mijn blog te kunnen zetten heb al eendagboek ook geschreven maar dat komt nog wel dat ik daar aan voort doe ik ga nu stoppen en de volgend maal verder doen Julia
Ja alles is goed met mij voor het ogenblijk ja de winter is nog niet gedaan het weet niet wat het wilt vandaag regen morgen sneeuw en dan weer vriezen en zo vliegen de dagen voorbij en daar moeten wij ons aan passen ja vele mensen zitten in de kou geen eten en er wordt zoveel gedaan voor de vreemde landen maar ons land heeft ook nood aan hulp daar wordt ook niet veel aangedaan honger is er overal in de wereld zelfs in ons Belgenlandje en waar gaat dit allemaal eindigen de HEER heeft het LOT in zijn handen ja ik bid elke avond maar daar heb ik iets aan maar er is zo veel geweld in de wereld dat men echt bang zou worden nu met die cartoons eris altijd iets op een rel uit te lokken waar gaan we naartoe dat wordt veel gezegd niemand weet het en die stakingen waarom men moest vroeger ook leven maar met minder geweld ,ja dat moest eens van mijn hart zo voel ik me weer goed hoop dat alles beter wordt afwachten dat is de zin van het leven Julia
Over alles en nog wat daar gaat het over ja wij hebben geen TV hij ligt in panne en nu kan ik wat op mijn PC werken ,ik heb deze namiddag ook wat geschreven en toen belde mijn vriendin om te vragen of ik achter haar kindjes wilde gaan ja ik baby sit regel matig voor hen en ze zijn steeds blij dat ze bij ons mogen komen ja ze noemen ons meetje en peetje en dat maakt ons heel blij ,ze kunnen zo lief zijn ja 6jaar en 4 jaar en daar heb je veel plezier aan men zegt dikwijls het plezier dat je met kindjes hebt van vreemde wel daar heb je het meeste plezier aan en dat is waar ,wij onder vinden dat steeds als ze bij ons zijn de kleinste is steeds voor mijn man ze hangt aan zijn nek ze houd zoveel van hem en toont het echt met haar lieve oogtjes ja de rest vertel ik op een andere keer JULIA
Ja het is al weer Februari 2006,ja de tijd gaat vlug en zo heb ik weer wat meegemaakt ja mijn man heeft weer eens niet goed geweest en hij heeft weer in de kliniek gelegen die dag is hij naar het R kr geweest daar hij vrijwillig werk doet en hij is daar niet goed geworden ,ik was ook juist ziek en kon niet achter hem gaan ,maar hij belde mij op en hij weende gelijk een kind en hij zeg de ik heb zoveel pijn ik kon niks doen toen is de oudste kleindochter naar hem toegegaan en zij zag dat er iets mis was daar zij studeert voor verpleester kon zij het zien, toen heeft zij hem naar de kliniek gedaan en hij moest er blijven hij wist zelf niet meer wat er gebeurde met hem en dat heeft zo drie dagen geduurd tot ik zelf kon gaan om te kijken wat er gaande was toen ik in zijn kamer kwam weende hij en wist echt niet waar hij was ,maar met te spreken en alles uit te leggen wat er gebeurt was kwam het terug niet in een keer maar het kwam terug ik was al bzng dat hij het zelfde zou krijgen gelijk zijn overleden moeder ik weet hij heedt veel verdriet voor zijn ouders want het waren heel brave mensen en zij stonden steeds klaar om te helpen en dat was maar goed want van tyegen slagen zijn wij niet gespaard nu nog niet , toen hij onder zocht was zegde de DR dat hij zweren aan zijn maag had en dat die erge pijn daar van kwam en na 5 dagen mocht hij terug naar huis maar hij is nog niet te goed hij slaapt nog veel en niks is naar zijn gedacht ,ja nu kreeg ik te horen dat mijn TV afgesloten was mijn fout natuurlijk ik ben vergeten mijn distubrutie te betalen en zo zitten wij zonder TV maar gelukkig hebben wij nog plezier met naar de radio te luisteren ja dat is eens wat anders gelukkig heb ik nog mijn PC waar ik op kan werken en nu neem ik de tijd wat bij te schrijven ik lees ook gaarne maar mijn man verveelt zich maar daar kan ik niks aan doen hij moet maar leren hem met iets bezig te houden er zijn veel dingen die men kan doen juist zal ik enige dagen mijn serie's missen maar het is mijn eigen schuld moet maar opletten wat ik doe ik zal in het vervolg beter opletten wel ben ik gestraft want ik kijk gaarne naar de TV ik hoop dat het rap opgelost word maar voor het ogenblik heb ik geen geld moet afwachten tot ons pensioen komt en dat duurt nog wel een week ,ja dat is mijn verhaal vandaag en hoop dat het allemaal in orde komt ik ga nu stoppen over mijn zorgen te praten en kom terug met beter nieuws JULIA
Ja vandaag heb ik een hele slechte dag gehad ik ging beginnen met mijn werk en ja was goed begonnen en dan kreeg ik een trek in mijn rug en die was echt pijnlijk in de rug wat is er aan de hand ik weet niet wat het is maar ik ken die pijn weet al jaren wat pijn is en dat wens ik niemand toe en voor ik het zelf weet ,ja en door die pijn in mijn rug kon ik niet mee naar de Winterkoren zang en muziek van de HARMONIE waar mijn man en kleinzoon in meespelen natuurlijkwas mijn man even boos maar dat zal wel voorbij gaan de tijd zal het uitwijzen ik weet zo dat het een groot succes zal zijn want ze spelen heel mooi jammer maar mijn rug doet teveel pijn en ga stoppen met schrijven er komen nog verhalen dat is beloofd
Ik ben geboren in Brussel in de oorlogs jaren die hard waren ,ook zijn we van het geweld geredt geweest door de toekomstig man van mijn moeder die een visser was en ons meegebracht heeft met de boot waar hij mee vaarde ja veel weet ik er niet van daar ik maar een baby was ,en met mijn broer die ook nog klein was,ja die oorlog heeft mijn echte vader meege nomen omdat hij iets gedaan heeft die niet aan het licht mocht komen ja de geheimen zijn de wereld niet uit iedere mens heeft geheimen triestig genoeg dat dit ook allemaal gebeurt in de wereld ,mijn stiefvader heeft ons groot -gebracht en vele woeilig zee gezien die jaren zijn voorbij gevlogen en wij groeide op in armoede waren blij als hij thuis kwam van de zee na enige dagen op de zee te zijn ,dan bracht hij vis mee en dat weet ik nog het waren meestal haringenen die moesten wij dan op eten wij varen met een bende ja wij waren maar met twee en de andere waren familie van onze stiefvader zijn moeder en zuster nog broers en dan de kinders van zijn zuster die zijn groot gebracht door mijn moeder maar ik en mijn broer waren na tijdje van alles de schuld als er iets gebeurde ,wij kregen veel slaag en ook naar ons bed zonder eten,de andere kregen alles en toen mijn stiefvader mijn zusje vond was alles nog erger ja hij heeft ze gevonden op straat naast een vuilbank en kwam er mee naar boven ja wij woonden in die tijd op het derde verdiep hij was buiten adem en moeder die bang was van hem werd mee getrokken naar de kamer waar ze slepen en dan begon er nog meer meserie ja nog veel herrinner ik mij van die tijd en dat wil ik nu neerschrijven in mijn eigen woorden hoop niemand pijn te doen daarom noem ik geen namen of toch fictieve namen , Ja mijn leven een triestig geweest en die oorlogs jaren weet wat er toen allemaal gebeurde jammer dat dit in de gedachten blijven (komt vervolg) JULIA
De feestdagen zijn in aantocht maar voor vele mensen die in armoede leven komen er triestig dag aan de koude is er al en dat is het triestige van de hele wereld vele mensen hebben heel hun leven hard gewerkt en blijven nu achter met een klein pensioentje om verder te doen in hun oude dagen wat hebben zij eraan altijd hard werken en dan plots niet meer aanvaard worden omdat men oud zijn geworden,het leven is altijd maar vechten tegen de armoede die er is ik kan er van mee spreken want zit ook in dit geval als je zegt bij mij gaat er geen feestje zijn ,geen cadaue's er kan er niks van met ons in komentje zeggen de mensen allé je gaat toch niet klagen heel je leven zo gewerkt ja dat is wel waar , maar werken dat hebben wij gedaan ik werkte in de horeca en mijn man ook en van de miserie dat we nu hebben praat er niemand van of kijken niet meer naar ons om ,maar dan zeg ik soms bij me zelf ze hebben geld maar zijn ze ervoor gelukkiger dan wij neen hoor maar dat mag niet geweten zijn Ja dit wilde ik even kwijt omdat er zoveel mensen op straat leven en in deze dagen dat er gefeest wordt denken er niemand aan deze mensen die niets te eten hebben maar ik denk eraan omdat ik ook weet wat het is niks hebben Maar een ding heb ik mijn lieve Zoon is er nog en zijn gezin die heel veel van oan zijn ouders hou ja in deze dagen mag ik van geluk spreken dat wij hem hebben hij is ook een harde werker voor zijn gezin doet hij alles op dat zij niks tekort komen wij worden veel geholpen van zijn kant maar soms is dit teveel voor mij , hij zegt dan moeder je laten verhongeren zal ik nooit nooit toelaten is dat niet mooi van je enige kind en dat heb ik nooit kunnen geloven want hij had in zijn jonge jaren veel gedaan wat niet mocht maar hij is nu een hele lieve jongeman geworden die goed voor zijn gezin zorgt Julia
Ja mijn vriendin is terug thuis van het ziekehuis maar ze heeft wel nog last , haar operatie is goed gegaan ik hoop dat zij nu wat rustig aandoet ze kan echt niet stil zitten en met de twee kindjes ja ik begrijp haar aar toch ze heeft al lesjes gehad dat ze kalm moet blijven en zij loopt nog met een zakje voor vuil bloed op te vangen k hoop dat ze haar verstand gebruikt nu,Ik kan het haar maar zeggen omdat ik weet wat het is ben zelf al vele malen onder het mes geweest maar dat zal ik wel eens opschrijven wat ik allemaal meegemaakt heb ik heb al drie boeken geschreven maar wat doe ik er mee ja na mijn dood zullen ze alles kunnen lezen welk hard leven ik heb gehad ,nu ga ik stoppen met mijn verhaal over mijn vriendi en eens voort schrijven over mijn vriend dit is mijn verhaal geschreven door
Ja vandaag ga ik verder over haar operatie alles was goed tot zij weer wat bloed verloor en dat is normaal vuil bloed die zeker eruit moest anders weer de gevolgen en zij heeft al genoeg pijn ja ik denk als zij nog eens onder het mes moet zij wel goed ga nadenken en zeker als ze thuiskomt zal veel moeten rusten , Gistere had ik haar kindjes bij mij en de oudste van zes jaar zegde ik ga mama zeggen dat ze moet rusten en ik haar werk wel zal doen maar ja een kindje van zes besft nog niet wat werken betekent ik zegde ja de tafel kan je zetten en alles wat er bij hoort ze vroeg meetje jij gaat mij wel helpen ik moest toch wel glimlachen hoor het is zo een schatje Ik hoop als mijn vriendin thuis komt niet meer doet wat ze steeds deed want nu was het ernstig deze operatie en hoop dat zij het beseft want ze brengt haar leven in gevaar door deze ingreep te laten doen om een Slanke vrouw te zijn ik zegde mollig is toch ook mooi kijk maar naar mij ik zelf zou dat zeker nooit meer doen heb het ook gedaan en de gevolgen ware ook erg en toch ben ik weer bij gekomen en dat bedoelde ik toen zij eraan begon morgen komt zij huiswaarts en hoop dat alles goed is en dat ze nu wel luistert naar de raad die ze krijgt Dit was nu iets wat ik wilde neer schrijven en ik zal het ook tegen haar zeggen ik geef haar veel moed en rust getekende JULIA
Ja de storm is iets waar vele mensen bang van zijn , en dat is heel normaal want gebeurt er niet allemaal op deze aarde hier was er een grote en zware storm men kon moeilijk op de dijk lopen ja ik woon aan de Kust en waar ik van praat dan gaan mijn gedachten naar de vele vissers en andere die nu in,dit slechte weer op Zee zitten en hun gezinnen in spanning af wachten over nieuws van hun geliefde op zee ja die mensen hebben een zwaar leven en de moed om dit te doen ,ja mijn stiefvader was ook een visser en vele familie die ook nog ook in angsten wachten op een seintje van hun familie en als men buiten ga zie je het zand hoog in de lucht vliegeb de golven over de dijken rollen al het schuim dat men zegt de Zee is heel kwaad en toch heb je nog mensen die dit allemaal van dicht willen zien op gevaar van hun leven niks voor mij ik blijf liever binnen bij zulk slecht weer en dan kijken naar de bomen al de bladeren zijn weggewaait en is ook een gevaar op de straten om uit ge glijden ja wij kunnen daar niet veel aan doen het is de natuur die het doet ek zeg dan steeds O LIEVE HEER is weer kwaad Ja dat is nu mijn gedacht over de Storm
Mijn vriendin, Ja mijn vriendin is gisteren geopereerd en alles is goed verlopen ik heb haar gebeld om te zien hoe het was ze zegde blij dat de operatie voorbij is en alles was goed afgelopen was echt blij voor haar want de laatste dagen zag zij zo af maar nu nog afwachten hoe het verder ga zijn ja zij is voor de derde maal of vierde maal geopereerd in korte tijd en weet dat het pijnlijk is ik kan er van mee praten jazij heeft een band laten plaatsen maar had niet veel gerust en de gevolgen bleven niet uit nu had zij een aangroei van wild vlees ja ze wilde vermageren en nu moet ze veel af zien ik persoonlijk ben wel vermagert maar zonder die operatie's nu het is haar lichaam maar ze heeft zoveel werk ze heeft een groot huis en ga dan nog buiten huis werken wat veel is voor haar ik help haar ook want als zij gaat werken buiten huis vang ik de kindjes op na schooltijd ja ze is een sterke vrouw maar die vallen ook soms een groot huis onder houden en man en twee kindjes dat is niet om te lachen Ja mijn zoon en vrouw hebben ook vier kinders en moesten ook gaan werken en mijn schoondochter is er wel ziek van geworden maar is nu wel op goede weg maar verder nu over mijn vriendin ik hoop dat zij nu wat meer op let als ze thuiskomt en weer niet direct,zwaar werk gaat doen ja nu heeft haar man de zorg over de twee kindjes ja normaal gingen wij e voor zorgen mijn man en ik maar ja dat is iets anders ,Ik hoop nu dat ze meer ga opletten op haar gezondheid en dat ze meer gaat rusten als zij thuiskomt ja ik kan het haar maar zeggen en wacht nu af tot morgen als ik haar hoor Julia
Ja vandaag is mijn vriendin opgenomen voor haar 4 de operatie en ik vind dat zo triestig daar het voor mij er niet in kan om te vermageren zo af zien een riem laten plaatsen omdat ze te zwaar was en nu heeft zij de gevolgen het is nu voor alles mooi te zijn ik ben ook vermagert maar met een regime en vind dat veel beter ,zij hadt niet veel moed om binnen te gaan en kon dat wel denken daar het allemaal aan elkaar gegroed is ja ze kon niet meer eten juist liquide en astronaute voeding ze vermagerd en bleef maar afvallen wat al een teken was dat er iets niet in order was met haar gezondheid wel is het om bang van te worden ook leef ik wel mee met haar daar ze nog twee kleine kindjes heeft ,ja ze was echt bang deze morgen ik hoop dat alles goed verloopt voor haar ze is nog jong en de kindjes hebben hun moeder nodig ,ja ze heeft haar man maar die denkt alleen aan zichzelf toch volgens mij maar een mens moet wel zien wat er gezegd wordt ja ik ken haar goed daar ik voor haar kindjes zorg en het zijn echt twee schatjes ik en mijn man houden op recht veel vaan hen en ze noemen ons Peetje &Meetje nochtans zijn wij geen familie en dat is er het mooiste aan ,ik hoop dat alles goed afloopt zal het wel horen morgen maar hoop dat ze nu wat meer gaat rusten ze weet het nu wel goed na wat ze al meegemaakt heeft Ik wacht nu op nieuws van haar en morgen vertel ik verder over haar ze is toch zo een lieve vriendin voor mij JULIA
Hier ben ik dan met het verhaal verder te vertellen,ja ik had het heel goed ge zien hoe ze was dat meisje was niet eerlijk met wat ze allemaal vertelde want ik mocht de andere dag naar huis en zij hadt mijn adres gekregen (was telaat ) toen na een tijdje kwam ze aan mijn deur bellen ja ze zegde hier ben ik dan riep ze ik was toch zo verwondert haar te zien ik zette koffie en een koekje maar toen begon ze mij van alles te vertellen over haar leven en in welke toestand dat ze verkeerde ze zegde ik heb geen eten en kan mij niet wassen en verschonen ja ik heb een moeder hart en leefde met haar mee toen zegde ze ja ik heb hier het adres van mijn onkel ik keek verwondert en ze zegde ;hij is gescheiden want ik heb hem lief ik zegde <WABLIEF > en toen begon ze van alles te vertellen over die (ik noem hem Hans) ja best geen namen ik persoonlijk weet over wie ik het heb nu verder ze zegde ik moet naar school maar heb niks om aan te doen ze was nochtans proper gekleed maar haar lang haar was zo vettig dat ik voorstelde een douche te nemen en dat was mijn eerste fout want toen kwam het ik liet haar praten ik zegde het is tijd voor school ik wist niet welke school ze ging maar toen kwam mij kliendochtetje omdat de school niet ver was maar tot mijn verbazing was zij mee ik zegd hoe kennen jullie elkaar ze zegde ja maar wist niet dat jij haar kende en natuurlijk ik had ze aan mijn been ze kwam alle dagen en ja altijd toen we moesten eten kunt je indenken dat ik niet kon zeggen wacht tot we klaar zijn neen mijn hart zegde ze heeft honger en gaf haar eten en mijn kliendochter was verlegen omdat zij haar binnen gebracht had ik zegde geeft niet ik ken haar van in het (Ziekehuis) ze was verwondert en toen kwam de kat uit de boom maar dat is voor een volgend keer JULIA
Een vriend die ik al een tijdje ken, het is was een rare kennis making ik heb hem leren kennen in het ziekehuis ik had voordien een zware operatie gehad maar die was mislukt en moest binnen om mij navel die was niet terug op zijn plaats en het was een diepte die niet mocht en daaruit kwam er veel etter uit, ja ik heb al veel operatie gehad maar van verschil van deze was geen prettige ervaring op deze plaats had ik ook schimmel in mijn buik dat was wel pijnlijk en het stinkte ja ik was vies van mij zelf maar de Specialist heeft dit helemaal in orde gebracht en zo op die dagen heb ik mijn vriend leren kennen. Mijn verhaal begon zo die man kwam op bezoek bij iemand die naast mij lag een heel jong meisje ,plots kwam hij binnen hij knikte naar mij en zegde goede avond en begon te praten ik was wel wat verbaasd het bezoek was niet voor mij nu om verder te vertellen over deze ontmoeting was een mooie start van een vriendschap ,dan zegd het meisje naast mij dat is mijn nonkel en ik zegde hallo ,hij was een heel vriendelijke man en wij begonnen te praten over Kunst en Opera en daar hou ik juist zo van hij kon er zo mooi over praten en zo is de vriendschap begonnen . Maar toen hij weg ging gaf hij mij zijn adres en vroeg of ik contakt met hem nog wilde ik antwoorde zal het wel zien maar nu komt het hij was weggegaan en( mieke) begon over hem te praten en ze zegde dat is niet mijn nonkel is een vriend van mijn papa en ik kan steeds bij hem terecht als ik moeilijk heden heb ik vroeg heb jij dan ptoblemen thuis en ze zegde meer dan dat ik keek verwondert en ze zegde ja krijg veel slaag thuis maar toen vertelde zij mij haar verhaal (Niet te geloven wat ze me vertelde) ze vzertelde van misbruik en dat ze drugs nam ook dat ze veel met mannen sliep die haar betaalde ik vroeg haar wel lieg je niet zij zegde ik zeg de waarheid wij hebben bijna tot in de nacht liggen praten dan vroeg ik haar en die man die hier was heb je daar ook iets mee gehad ze durfde niet antwoorden maar toen zegde mij iets ik was blij ,nee ik heb enorm veel steun aan hem en hij pakt me soms dicht wat mijn vader nooit deed en heb veel steun van hem ik was blij voor haar maar wat zij mij nadien vertelde geloofde het niet maar was verstomd ze was in het ziekehuis binnen gebracht met de ziekewagen na veel slagen gekregen te hebben en was buiten gesmeten van haar eigen vader toen ik die vader zag zag ik dat het geen gemakkelijke man was maar ik durfde niet kijken naar hem ,hij was heel vriendelijk met haar maar zij speelde echt comedie en toon besefte ik dat meisje deugt niet en mijn ingeving was juist met deze is het begin van mij verhaal gestart het vervolg komt nog 21/11/2005
Ja vriend of een vriendin dat is het beste wat je kan over komen als je dat nodig hebt er zijn er niet veel die kunnen zeggen ik heb goede vrienden en dat kan ik wel zeggen ik heb mijn vriend op een rare manier leren kennen ik was opgenomen in het Ziekehuis voor een kleine ingreep die ik moest laten doen door een ingreep die ik heb laten doen en de gevolgen zijn een nieuwe operatie , ik lag in het Ziekehuis en bij mij lag er een jong meisje die kreeg bezoek van haar nonkel die veel in stond voor haar problemen maar dat meisje was wel wat mentaal handicapt en had een heel ander verhaal dan het was ze verteld mij dat hij haar lief was je kan denken ik dacht er het mijne van toen ik die vraag stelde aan die man was hij heel erg boos ik was verwondert van zijn reactie ,toen begon hij mij heel de situatie uit te leggen haar ouders waren gescheiden en zij verbleef bij haar vader maar was heel ongelukkig bij hem en de man die nu mijn vriend werd vertelde toen veel over die hele situatie je kunt denken wat ik toen hoorde mijn oren stonden open ,toen hij weg ging vroeg hij mij kan ik je nog eens zien ik zegde geen probleem maar natuurlijk ik ben gehuwd en zegde nog niks hier over tegen mijn man , maar dan begon het meisje mij van alles te vertellen over die man maar het kwam nadien uit zij wilde hem niet delen zegde zij nu ik zegde ik begrijp je maar je bent nog zo jong zegde ik haar je beeld dingen in die hij zeker niet zou doen ,Ja wat kun je dan zeggen tegen een meisje van 14 jaar die ook aan de drugs was en een leven hadt van stelen en bedriegen met mannen mee gaan voor geld maar ja ik ben met die man bevriend geraakt wij gingen samen op een dag een glas drinken en toen kwam de kat uit de mouw ze hadt nog niks anders gedaan dan liegen en ik zag het zag het aan haar ,toen ik haar terug ontmoette was ik nog meer verbaasd ze zat in de zelfde school van mijn kleindochter die wel mijn lieveling was ze was niet naar huis gegaan na het ziekehuis ze ging naar school nadien maar was wel op straat zonder eten en drinken al elke dagen niet meer gewassen en ja wat ik dacht ze kwam bij mij thuis ik had wel compatie met haar gaf haar eten en een douche en ze was zo blij ze zegde wat ben jij een goede vrouw maar ik gebaarde haar niet te horen wist dat ze mij ging leugens vertellen en zegde tegen mijn kleindochter ze hoft hier niet meer te komen daar het een ondankbaar kind was, Toen ik die man terug zag vertelde ik heel dat geval maar hij zegde het is een ongelukkig meisje hij vertrouwde haar , ik heb dan gezegd geloof jij haar maar ik niet want wat ik toen al wist zij was een echte stoute en nam mijn kleindochter mee op het slecht pad maar dat heeft niet lang geduurd ze kreeg nog wel eten van mij ik zegde juist dit en voor de rest niks meer ze begon toen weer van alles te vertellen over die man die intussen mijn vriend was geworden de rest vertel ik een volgende maal dit is mijn eerste verhaal hoe ik
Ik heb een hele goede vriend,
Ja vriend of een vriendin dat is het beste wat je kan over komen als je dat nodig hebt er zijn er niet veel die kunnen zeggen ik heb goede vrienden en dat kan ik wel zeggen ik heb mijn vriend op een rare manier leren kennen ik was opgenomen in het Ziekehuis voor een kleine ingreep die ik moest laten doen door een ingreep die ik heb laten doen en de gevolgen zijn een nieuwe operatie , ik lag in het Ziekehuis en bij mij lag er een jong meisje die kreeg bezoek van haar nonkel die veel in stond voor haar problemen maar dat meisje was wel wat mentaal handicapt en had een heel ander verhaal dan het was ze verteld mij dat hij haar lief was je kan denken ik dacht er het mijne van toen ik die vraag stelde aan die man was hij heel erg boos ik was verwondert van zijn reactie ,toen begon hij mij heel de situatie uit te leggen haar ouders waren gescheiden en zij verbleef bij haar vader maar was heel ongelukkig bij hem en de man die nu mijn vriend werd vertelde toen veel over die hele situatie je kunt denken wat ik toen hoorde mijn oren stonden open ,toen hij weg ging vroeg hij mij kan ik je nog eens zien ik zegde geen probleem maar natuurlijk ik ben gehuwd en zegde nog niks hier over tegen mijn man , maar dan begon het meisje mij van alles te vertellen over die man maar het kwam nadien uit zij wilde hem niet delen zegde zij nu ik zegde ik begrijp je maar je bent nog zo jong zegde ik haar je beeld dingen in die hij zeker niet zou doen ,Ja wat kun je dan zeggen tegen een meisje van 14 jaar die ook aan de drugs was en een leven hadt van stelen en bedriegen met mannen mee gaan voor geld maar ja ik ben met die man bevriend geraakt wij gingen samen op een dag een glas drinken en toen kwam de kat uit de mouw ze hadt nog niks anders gedaan dan liegen en ik zag het zag het aan haar ,toen ik haar terug ontmoette was ik nog meer verbaasd ze zat in de zelfde school van mijn kleindochter die wel mijn lieveling was ze was niet naar huis gegaan na het ziekehuis ze ging naar school nadien maar was wel op straat zonder eten en drinken al elke dagen niet meer gewassen en ja wat ik dacht ze kwam bij mij thuis ik had wel compatie met haar gaf haar eten en een douche en ze was zo blij ze zegde wat ben jij een goede vrouw maar ik gebaarde haar niet te horen wist dat ze mij ging leugens vertellen en zegde tegen mijn kleindochter ze hoft hier niet meer te komen daar het een ondankbaar kind was, Toen ik die man terug zag vertelde ik heel dat geval maar hij zegde het is een ongelukkig meisje hij vertrouwde haar , ik heb dan gezegd geloof jij haar maar ik niet want wat ik toen al wist zij was een echte stoute en nam mijn kleindochter mee op het slecht pad maar dat heeft niet lang geduurd ze kreeg nog wel eten van mij ik zegde juist dit en voor de rest niks meer ze begon toen weer van alles te vertellen over die man die intussen mijn vriend was geworden de rest vertel ik een volgende maal dit is mijn eerste verhaal hoe ik dan ben bevriend geraakt met hem Getekend Julia 20/11/2005
Grootouders Feestje
Het Grootouders feestje,
Ja wij waren uitgenodigt op het feestje van Kaatje dit is het kindje van een vriendin ja dat zijn twee kindjes van haar en de oudste noemt Felientje ja dit zijn twee schatje van kindjes ze zien ons als hun peetje en meetje ja en dat voelen wij zo ook wij zorgen veel voor hen en sommige dagen blijven ze slapen ja ze hangen aan ons ,nu over het feestje de kleintste moest een optred-en doen en toen kwamen ze binnen wat was Kaatje mooi ze had een pet aan ze was zo lief en ze danste met de juffrouwen wat moeten ze toch de moed hebben om alle klientjes alles op te leren de dansjes die goed opgevoord werd was zo mooi ook vele liedjes waren echt mooi en vele deden mij denken aan de mooie tijd toen ik klein was ja van die liedjes zijn nog niet veel verandert en alle grootouders zongen mee , ook werd er plots een grootmoeder op het podium gevraagd maar niemand stond op toen zegde ze de naam en die vrouw kwam naar het podium en nam haar klienkind bij de hand en ze begon een liedje te zingen en dans pasjes dat was zo mooi dat bijna iedereen de tranen vielen ,ook mijn man was ontroerd ik natuurlijk ook ,toen was het tijd voor de koffie en koekjes die de mensen zelf gemaakt hadden en ze waren echt lekker en de koffie Ja mijn vriendin haar ouders waren ook afgekomen zij wonen nogal ver maar zij was gelukkig maar had niet veel tijd om tegen ons te praten zij was ook van dienst ze is in het ouder comite toen de koffietafel gedaan was gingen wij naar het klasje om te kijken wat zij allemaal doen tedens het schooljaar en ja Kaatje was heel fier om haar tekeningjes te tonen ze gaf het mij maar ik zegde geef het aan OMA EN OPA ze keek eerst kwaad naar mij ik zegde je ziet ons alle dagen en je lieve OMA EN OPA niet ze wonen te ver en toen gaf ze hen alles wat ze gemaakt hadden die mensen waren hier mee zo gelukkig en alles is goed verlopen maar Felientje kwam maar later ze zit in het eerste jaar Dit was voor alle Grootouders het mooiste feest op 17/11/2005 Julia
16-11-2005
vandaag
Vandaag,
De dag is weer bijna gedaan ja de strijk is opgeborgen en wat op de PC werken het moet niet altijd werken zijn er is ook ontspanning en dat is voor mij met veel plezier iets schrijven op mij PC ik denk dat er nu al veel mensen hun plezier hiermee hebben ja de dagen worden korter en de winter staat voor de deur ,het begint ook al kouder te worden ,als ik s'morgens op sta dan zeg ik tot mij zelf wat brengt de dag men zegt dikwijls alle dagen zijn het zelfde Nee dat is nietwaar alle dagen zijn anders vandaag is het regen morgen mistge en dan komt de zon te voorschijn ,ja als ik buiten kijk zie ik de zon op komen maar soms verdwijnt hij even rap om de wolken door te laten wij moeten alles aanvaarden zoals de HEER het wilt daar kan geen mens iets aandoen , Men zegt ook dikwijls de wereld staat op zijn kop en dat zien we genoeg aan al die rampen die gebeuren en dat is maar een voorbeeld wij mogen in Belgie nog niet veel klagen als men de TV op zet of luisteren naar de radio dan hoort men zoveel dat er weer zoveel gebeurt is ja kij naar al die dingen die gebeuren in FRANKRIJK al die wagens en gebouwen die in brand worden gestoken voor wat is dit allemaal nodig in ons landje gebeuren ook deze dingen en dat is allemaal zo triestig de oudere mensen worden werkelijk bang waar gaan in deze tijd naartoe er is al zoveel leed op de wereld . Moest men elkaar wat sparen van al dit geweld en verdriet dan zou alles er veel mooier uitzien en dan zou er zo geen armoede zijn in de wereld , maar God laat dit allemaal zo en zal op een dag tonen hoe het moet Ja er zal dan veel veranderen DAAR HOOP IK OP EN IEDER MENS wij vragen er niet naar en toch gebeurt het Ik hoop hiermee niemand te kwetsen Julia
Vandaag heb ik veel gedaan ,ja het was wel Zondag maar het is ook een werkdag ,ik heb mijn vriendin wat geholpen zij heeft zoveel strijk en zegde tegen haar ik ga je wat helpen ,ja zij moet geopereerd en ik mezelf kennend heb weer een goed werk verricht hoe zij het doet weet ik niet maar zoveel strijk het is net een wasserij om te strijken 8 manden ze wist niet waar beginnen , Ja ik help gaarne de mensen al wordt ik er niet altijd voor beloont soms zegt mijn man waarom doe je het nog maar ja ik wil bezig blijven anders wordt men te lui en iemand helpen kan toch nooit kwaad ik zorg ook voor haar kindjes als zij gaat werken en die zijn zo gaarne bij ons en het zijn juist of het onze kindjes zijn in de zin van het woord ,het is altijd wat leven in huis en dat maakt ons jong ,al hou ik wel wat rekening met mijn man hij is de laatste tijd veel moe en heeft overal pijn , ik zeg dan ja dat is de weerslag van het werken hij heeft hard gewerkt juist gelijk ik nu komen de kloppen ja ik ben ook een zware diabetes en ook al meerdere malen opgenomen in de kliniek dat is voor de volgende keer , maar men moet het leven nemen zo als het is en dat is niet altijd gemakkelijk , ik kan nog veel vertellen maar dat is voor het ogenblik genoeg
Ik ben een vr van 65 jaar ben gehuwd met een lieve man ,Wij zijn deze maand 47 jaar gehuwd in goede en slecht dagen ja mijn leven was ook niet wat ik er van wilde maken heb een dochtertje verloren maar heb wel een hele lieve zoon ja hij is ook gehuwd met een lieve meid en zij hebben vier kinders een zoon en drie meisjes die ook veel voor mij en mijn man veel betekenen , de kleinzoon is wel zijn lieveling en de meisjes begrijpen dat hij een beetje gehandicapt maar het is geen domme jongen al moet mijn man soms hard zijn met hem,van de meisjes houdt hij ook maar op een andere manier voor mij zijn zij allemaal even lief ja een voorkeur heeft men altijd ik heb hen altijd goede raad meegegeven Mijn kleinkinders zijn een grote betekenis voor ons beiden ze zijn allemaal al groot de kleinzoon is 23 jaar de meisjes zijn 21/19/13 jaar toffe meiden de jongste is een toffe meisje zij komt soms binnen en dan hoor ik hey ik ben het en direckt vragen hoe gaat het ja dat maakt ons wel gelukkig . Dit is een start voor mij
Ik ben Julia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lieveke. Ik ben een vrouw en woon in Bredene (Belguim) en mijn beroep is Huisvrouw. Mijn hobby's zijn: Budha-Poezen-Tijdschriften lezen-muziek beluisteren enz....
.
