De geboorte van de engelen

De geboorte van de engelen en de mensheid  is in min of meer
fragmentarische vorm in verschillende oude teksten opgetekend.
De meeste zijn van joodse oorsprong,
zoals het bijbelboek Genesis en andere geschriften als de apocriefen en de pseudopigrafen
waar veel informatie over engelen in voorkomt.
In latere joodse en christelijke teksten wordt het verhaal verder uitgewerkt.
Uit al deze bronnen samen kan het volledige verhaal
worden samengesteld over de scheppping, de hemelse oorlog en de zondeval.

Volgens de oude joodse overlevering waren de engelen de eerste intelligente wezens die God schiep en er wordt vaak beweerd dat ze allemaal op hetzelfde moment op de tweede dag van de schepping werden geschapen.
God gaf de engelen een vrije wil, onsterfelijkheid en goddelijke intelligentie. Hun taak was het heelal te beheren en van de glorie van God te getuigen. De meeste engelen verbonden zich met de goddelijke wil en gaven hun eigen vrije wil, als bewijs van hun aanbidding, terug aan God. De engelen die dat niet deden, werden uiteindelijk het slachtoffer van hun hoogmoed en kwamen in conflict met God.

 
De aartsengel Michaël verslaat Satan en de opstandige engelen
met het zwaard van de waarheid en de weegschaal van de gerechtigheid.

DE HEMELSE OORLOG
En zo begon de hemelse oorlog. Het verhaal over die oorlog is door joodse en christelijke theologen in de eerste eeuwen na Christus uitgebreid verfraaid.
Satan, de duivel, zou oorspronkelijk een belangrijke engel zijn geweest in de hemel. De naam die hij voor de zondeval had gekregen, aartsengel Lucifer, was gebaseerd op een verkeerde interpretatie van een passage in Jesaja. Volgens een versie van het verhaal was Lucifer één van de favoriete engelen van God, de schitterendste in de hemel (Lucifer betekent "lichtdrager"), maar hij verwierp het bevel van God om te knielen voor Adam, de eerste mens, en hem eer te bewijzen. Volgens een andere versie was Lucifer zo hoogmoedig geworden dat hij op een kans wachtte om God van de troon te stoten. De onkreukbare aartsengel Michaël nam onmiddellijk de wapens tegen hem op en Lucifer trok zich vervolgens terug en verzamelde de steun van een derde van de engelen. De hierop volgende titanenstrijd eindigde met de val van de opstandige engelen in de peilloze diepte, zij werden duivels en demonen.

Adam en Eva worden door de engel van God
uit het aardse paradijs verjaagd

DE ZONDEVAL
De mensheid, die toen nog vertegenwoordigd werd door Adam en Eva in de hof van Eden, bood Satan de beste gelegenheid om wraak te nemen.
Volgens één relaas vermomde Satan zich als een cherubijn en kwam door een list van aartsengel Uriël te weten wat de weg was naar de hof van Eden.
In de gedaante van een slang glipte hij langs de engelen die de hof bewaakten en hij trof Eva daar alleen aan. Hij verleidde haar tot het eten van het fruit van de boom der kennis van goed en kwaad, dit was hun door God verboden, en Eva liet zich misleiden. Ze at van de boom en ze gaf ook Adam het fruit en ook hij at ervan. Hun "ogen (...) werden geopend en ze werden zich voor het eerst bewust van hun naaktheid". Voor het eerst voelden ze schaamte en schuld en waren ze bevreesd voor God. Dit was de erfzonde, waarme al het leed van de mensheid begon. Vanaf dat moment hebben we, verstoten uit de hof van Eden, geprobeerd de weg terug te vinden naar het paradijs.
Dit toont ons dat de zondeval van de mensheid een afspiegeling is van de zondeval van Satan en de opstandige engelen. Trots is de zonde van Satan, schaamte de zonde van de mens. Het was de schaamte, het gevoel van schuld en angst, die ons van God heeft gescheiden. Adam wist dat hij iets verkeerds had gedaan, omdat hij zich beschaamd voelde, hij had een geweten gekregen en het is het geweten dat ons helpt om onze persoonlijke moraal te bepalen, ons eigen besef van goed en kwaad.