Wat onwennig , niet weten wat te doen .
Dat was het werkelijk na de geboorte van Windekind.
We wisten dat je zo vlug mogelijk
 een halsterke aan het veulentje moest doen .
Maar wat doe je als de "moeder" het niet zo goed toelaat .
Altijd blijven proberen , maar het lukte niet alleen .
We riepen er iemand bij die dat al een paar jaar gewend was .
Zij fokte onze Rembrandt van de Biebosschen .
Els Cooremans had er ook wel even moeite mee .
Windekind stribbelde tegen ,
maar moest zich uiteindelijk gewonnen geven .
Ondertussen was de stal te klein geworden .
Er waren maar 3 plaatsen en er waren 4 paarden ,
veulen bijgerekend .
Dus moesten we uitbreiden en deden dat natuurlijk ook .
Toch wachten we nog 2 jaar eer we terug gingen fokken .
We lieten Windekind bij de moeder op het weiland ,
tot ze de winter in de stallen gingen doorbrengen .
Ze wou natuurlijk weer met haar de stal in ,
maar ze moest onverbiddelijk een andere stal in !!
Els en Windekind werden beste maatjes .


Els en Windekind