Toen Wim zijn paard "Magicienne van de Donckhoeve" kocht ,
werd zijn ander paard geruild ,mits opleg ,
voor de pony Alexander .
Alexander was een pony die er absoluut niet zo goed uitzag.
Hij was mager en was precies bang als je hem eten gaf .
Na een tijdje begon hij zich te hechten aan Els .
Het werd voor haar een plezier om met hem op wedstrijd te gaan .
Zij heeft met hem menige mooie resultaten behaald .


De laatste wedstrijd die ze met hem deed ,
was een selectiewedstrijd voor SVS ( sport voor scholen)
Deze laatste wedstrijd was ze met hem
bijna bij de selectie voor de wedstrijd op Jumping Mechelen .
Ze had hem toen voor de eerste keer "geschoren",
tegen mijn zin in en eigenlijk zonder mijn weten .
Na de wedstrijd ging ze ermee naar de oefening van de club.
De dag erna , deed hij niet normaal !
Hij stond daar maar , at of dronk niet .
De veearts geroepen . Deze gaf hem een spuitje tegen de griep .
Het beterde niet ! Hij stond daar maar ,
stapte niet eens rond .
Er kwam nog een andere veearts bij .
Toen hij 's avonds nog niet beterde ,
reden we met hem naar de paardenkliniek .
Daar aangekomen werd hij nog eens onderzocht .
De veearts riep me bij zich .
Ik moest een beslissing nemen 
over wat ze moesten doen voor hem .
Hem direct laten inslapen ,
 hem proberen te helpen door spoelingen door de neus,
of hem laten opereren .
Dat was absoluut geen gemakkelijke beslissing voor mij !
Hem direct laten inslapen en steeds het gevoel hebben
dat ik er niets voor gedaan had om hem te redden ?
Nee dat kon ik niet over mijn hart krijgen .
Dat kon ik Els niet aandoen .
Toen heb ik haar wel moeten overtuigen
om hem niet te laten opereren .
Men was niet zeker of hij dan weer de "oude" zou worden .
En daarbij , een operatie zou meer kosten ,
dan dat Alexander ooit gekost heeft !
Dus maar laten spoelen .
Wij stonden daar allen met de tranen in de ogen .
We bleven een ganse tijd bij hem .
Els kon die avond geen afscheid nemen van haar "lieveling" .
Als ze hem aanraakte ,zei ze dat hij zo koud aanvoelde .
Met pijn in het hart en met ogen vol tranen,
reden we uiteindelijk toch naar huis .
Ik was bang en bijna zeker ,
dat we hem niet meer levend terug zagen .
's Morgens kregen we telefoon van de paardenkliniek ,
Alexander hadden ze toch moeten laten inslapen .
Els was ontroostbaar .Ze had Vicky nog wel ,
maar daarmee mocht ze niet meer bij de " paarden" rijden .
Wat moesten we nu ??